Hoi allemaal,
Zoals jullie weten ben ik moeder van 3 kiddo's. De middelste is voor mij altijd speciaal geweest en gisteravond bleek wel weer eens waarom.
"Mam, ik zie ook van die witte randen langs mensen als ze in de schaduw zitten."
"Oh, jongen" zei ik, "dat zijn de aura's van mensen..."
Het lijkt zo'n gewoon gesprek, maar is het eigenlijk niet!
Hij heeft afgelopen jaar wat problemen gehad op het sociale vlak en heeft daarvoor een sociale behendigheids training gekregen, hij is dyslectisch (maar alleen met schrijven...) hij is linkshandig, hij zegt al van kleins af aan zulke wijze dingen dat je als groot mens soms echt moet nadenken...
Naar mijn gevoel echt een nieuwe tijds kind dus.
Maar ja, dat valt niet altijd mee. Zijn er meer onder ons die te maken hebben met zo'n lieverd?