kijk, dat is lief...
zo'n beestje overleeft het anders niet!
is ie gewond, New Moon??
want anders heeft ie gewoon willen mee vliegen met pappa en mamma
merel, en is daardoor ten val gekomen...
Toevallig (wel heel lang geleden) heb ik dit ook wel eens meegemaakt... terug gezet in het nestje...
maar de volgende dag, hipte die weer door de tuin...
hij kon zelf niet omhoog vliegen, dus weer terug gezet...
de ouders van de merel, stoten hem gewoon af!
ongelovelijk toch?
toen hebben we hem telkens gevoerd, en een beschut plekje gemaakt, in de schaduw, waar hij zelf uit kon gaan, als ie wilde...
de moeder merel, die in de coniferen struik woonde, kwam ook telkens wormen brengen...
soms gaf ik brood, aan de moeder merel... op de tuintafel... dan ging ze naar hhet nest met brood... maar ook naar de kleine... om brood te geven...
want de moeder bleef wel haar kleine in de gaten houden!
op de 1 of andere manier, wilde ze hem niet meer in het nestje hebben, maar ze bleef van haar zoon houden
(tenminste, dat had ik bedacht destijds)
ook kwam ze hem leren hoe die zelf wormen kon vangen in het gras!
ik voelde heel sterk, het komt wel goed...
Op een dag was ie weg!?
waarschijnlijk (zijn moeder leerde hem ook de vleugels te spreiden)
ik weet niet of ie vliegles gehad heeft, hoor...
ik heb het niet gezien, of bent vergeten
in ieder geval, een paar jaar later... met moederdag, was ik bij mijn moeder op visite, en ze zei: hoor dan!
we hebben weer een merel in de tuin!
het beestje was aan het fluiten, zo mooi!
zo zorgeloos en vrolijk...
een eindje verder, (kon het niet zien) kreeg hij telkens antwoord!
dit maakte mijn hele dag weer goed!
ik was het gewoon bijna vergeten
maar dankzij jou verhaal, New Moon... mag ik er weer ff aan terug denken
groetjes Moonflowertje