levensles angst

Bedankt voor de tip, ik heb ooit al hele dagboeken getypt. In een Word dokument maar ook op een ander forum. Daar hou ik online een soort van dagboek bij. Zal dat eens kopieren. Wat een goed idee! En wat je zegt, er komt dan ineens zo veel in je op wat je kwijt wilt.

Zou je die 12 vragen hier willen neerzetten? Ik denk dat er meer mensen zijn die hier iets mee zouden kunnen doen.

Wat ik hiermee bedoel is het volgende:
Jij hebt het bijvoorbeeld over de ellende die je hebt doordat jij bijvoorbeeld bang bent dat je zomaar dood neervalt. Om te kijken of het jouw ellende is, kun je een aantal vragen stellen die dit voor jou duidelijk maken:
-Ben ik zelf de oorzaak van dit probleem?
-Ben ik in staat om dit probleem zelf op te lossen, of moet iemand anders dit probleem voor mij oplossen?
-Heb ik enige invloed, zodat ik de situatie kan veranderen?
-Kan ik met dit probleem leven?

Deze vragen kun je in principe bij ieder probleem stellen dat je tegenkomt, maar ik zal het als voorbeeld doen bij het probleem dat je bang bent om zomaar dood neer te vallen.

-Ben ik zelf de oorzaak van dit probleem?
>Nee, dat komt doordat ik in het verleden iets heb meegemaakt waardoor ik denk dat dit kan gebeuren.
-Ben ik in staat om dit probleem zelf op te lossen, of moet iemand anders dit probleem voor mij oplossen?
>Nee, ik zou wel een extra gezondheidscontrole kunnen doen om mij gerust te stellen, maar oplossen kan het niet.
-Heb ik enige invloed, zodat ik de situatie kan veranderen?
>Nee, als het mijn tijd is, dan gebeurt het toch wel.
-Kan ik met dit probleem leven?
>Ja, want de kans is groter dat je een auto ongeluk krijgt dan dat je spontaan dood neervalt.

Doordat deze vragen beantwoord zijn kun je dus de in dit voorbeeld de conclusie trekken dat het niet JOUW ellende is. Je kan er niets aan veranderen, de oorzaak ligt niet bij je zelf, en je hebt totaal geen invloed erop. Daarnaast kan je er ook mee leven als je het relativeert.

Dit kun je dus in theorie met alle problemen doen, en alleen je energie steken in die dingen waar je daadwerkelijk WEL iets mee kunt doen. Snap je wat ik bedoel?

Ik ga meteen dat schrift zoeken!
En ja, toen ik dat gepost had, dat ik dat ook al NIMS!
Dus ga nu meteen zoeken en hopen dat ik t vind!
(Over tics gesproken, dat is er 1! Iets willen vinden en DOOR BLIJVEN ZOEKEN TOTDAT IK HET HEB!!!)

Nou, ik heb t gevonden!
T laatste laadje, zul je altijd zien.

Ik heb me wel vergist;
T is een 6-stappen plan met verschillende vragen per stap.

De bedoeling is dat je de vragen serieus beantwoord en niet met 2 zinnetjes!!
(Ik heb bijv. bij stap 1 twaalf velletjes geschreven) Licht alles uit wat je schrijft.
Er kunnen ook meerdere antwoorden zijn op de vraag. Schrijf ze allemaal op!!

Uiteindelijk zul je (als het goed is) meer inzicht in je problemen krijgen. En misschien kun je er dan wat aan veranderen.

Hoop dat jullie er wat aan hebben!!


STAP 1:


* Hoe wordt je in je dagelijks leven met je probleem of problemen geconfronteerd
* In welke mate beinvloedt het je leven?

* Welke inspanningen heb je tot nu toe geleverd om je problemen op te lossen?
* Heb je eerder therapie gevolgd?
* Wat heeft dit tot nu toe gedaan?

* Huidige leefsituatie.


STAP 2:


* Heeft het iets met je jeugd, je opvoeding te maken?
* Zijn er situaties geweest die je moeilijk vond omdat ze bijv. bedreigend, vernederend waren, je pijn deden?
* Heb je bepaalde ziektes of aandoeningen die je problemen kunnen verklaren?
* Zijn er familieleden die soortgelijke problemen hebben?


STANDPUNT


* Alle punten/ mensen/ gebeurtenissen die je tot nu toe benoemt hebt, daar je je standpunt over.
Je mening over alle dingen die je beschreven hebt.


STAP 3:


*Wat heb je, door je probleem, van jezelf geleerd?


STAP 4:


* Hoe houd je je probleem in stand?
* Waarom?


STAP 5:


* Hoe zou je dit kunnen veranderen?


STAP 6:


* Scenario schrijven over hoe je het nu en in de toekomst zou willen zien.


Nou, dit was t!
Als je van schrijven houdt, dan zit je goed!
Deze therapie heb ik bij een antroposofische instelling verkregen.

Liefs en sterkte,

@Nims: ja ik snap nu wat je bedoeld. Dat is denk ik mijn grootste probleem. Perctionistisch en altijd de touwtjes in handen willen houden en dat gaat niet met deze ziekte. Dan kom je automatisch weer op acceptatie terecht.
Maar ik heb je stukje overgenomen en ik ga eens wat dingen uitschrijven. Ik vind het hier zo prettig, jullie denken allemaal met elkaar mee en steunen hier iedereen. Petje af voor iedereen, wat een warm forum!!

@Tamara: hee vlugge vogel! Goed joh dat stappenplan... ik kan aan de schrijf!!! Kan ik het straks als de therapie begint misschien ook wat duidelijker zijn tegenover mijn psych.
Thanks en groetjes Mir

Fijn he?

Soms is er een keer wel wat hoor, maar ja.... waar heb je dat niet?
Maar natuurlijk,
als ik iets herken of ergens ervaring in heb, wil ik die graag delen.
Misschien heb je er wat aan!!!

Liefs,

Je kunt t zelfs zo aan m afgeven!!!
Ben je in 1 keer klaar...

Hahahaha

tamara:Je hebt ook een kindje he?
Hoe oud?
Ik heb een zoontje van anderhalf.

beetje late reactie he
ik heb 2 kinderen,een zoon van 10 (romano)
en een dochter van 7 (amanda)
zo je bent weer op de hoogte

Liefs

Hahaha ok dan!
Leuk die leeftijd!

Liefs,

Nou vandaag is het zover.....
Vanmiddag om half 5 moet ik bij het GGZ komen voor mijn 2e intake. Mijn man moest dit keer meekomen. Ben benieuwd en ik probeer de touwtjes weer los te laten. Gisterochtend ging het wat moeizaam. Nadat ik mijn dochter naar school had gebracht was ik even van slag. Mijn maag en ademhaling althans. Was er toch vrijsnel weer doorheen. S'middags ging het super. Diversen winkels bezocht zelfs.
De meditatiegroep waar ik op maandagen heen ga heb ik tijdelijk afgezegd. Ik heb nu genoeg aan het dagelijkse gebeuren. De lessen naar mijn herstel heb ik begrepen, nu de praktijk nog.

Hey!

Ben benieuwd hoe het is gegaan!!
En hoe het nu verder verloopt!
Liefs,

succes daar mirreke,we gaan ongetwijfeld horen hoe het daar was

Liefs Paula

De afspraak bij het GGZ is geweest. Ben nog niks wijzer. Dit was een 2e intake omdat ze niet helemaal duidelijk hadden wat nu mijn klachtvraag is en wat ik van hen verwacht qua hulp. Aangezien ik vorig jaar ook bij het GGZ heb gelopen en na 6 afspraken ben gestopt zijn ze bang dat ik nu weer snel stop bij resultaat. Maar ik heb heel duidelijk gemaakt dat ik er toen niet achter stond en dat ik toen moest van mijn werkgever en dat de therapie van toen wel degelijk geslaagd is omdat ik niet meer op die wijze angstaanvallen krijg. De klik was er toen met de psych ook niet echt, dat heb ik ook verteld. Maarja, verder hebben we over mijn klachten nu gehad. Ik heb wel duidelijk aangegeven dat ik geen therapie wil die gericht is op de angst maar op de oorza(a)ken.
Dit alles heeft zij opgeschreven en daar gaan ze weer over vergaderen en dan heb ik 3 januari het behandelgesprek. Dus het is weer afwachten nu.

Ow ik vergeet nog wel een belangrijk ding toe te voegen. Het blijkt wel dat de eventuele oorzaak te maken heeft met het sterven van mijn moeder. En vooral de zorg die ik op me genomen had voor mijn vader. Ik ben blijkbaar niet aan mezelf toe gekomen. Ze vroeg me nl zo'n vraag en vroeg nadat ik antwoord gaf hoe ik me toen voelde. Ik had ineens een dikke strot en de tranen zaten ineens heel hoog. Je mag wel huilen zei ze toen. Dus een stuk rouwverwerking is niet overbodig denk ik.... misschien dat het GGZ dat ook gaat vinden.

Goed om te horen Mirreke! Het klinkt ook heel aannemelijk, dat als je dit verwerkt hebt, je veel sterker in het leven zal staan.

Dat denk ik ook !

Vroeg of laat verliest iedereen wel iets of iemand.
We verliezen een dierbare, we verliezen ons geld,
onze herinneringen, onze gezondheid ..
en we verliezen het leven zelf .
Verlies is onontkoombaar. Alles wat we verwerven
raken we uiteindelijk weer kwijt ..

De jaargetijden komen en gaan .. en allen die bijeen
zijn worden uiteindelijk van elkaar gescheiden en
uiteengedreven . Zelfs grote beschavingen en
keizerrijken storten in en vergaan tot stof.
We zullen vroeg of laat, allemaal met verlies te
maken krijgen.

Waar het erom gaat is HOE we met die verliezen omgaan. Ons karakter en onze groei worden niet gevormd door wat ons overkomt, maar door HOE
we omgaan met wat ons overkomt. Het leven kent
twee kanten. Naast blijdschap en vreugde
bestaat nu eenmaal ook verdriet en pijn.
Dat is nu eenmaal zo. Als je beide kanten van het
bestaan accepteert - zowel vreugde als verdriet-
brengt dat vrede en rust in je hart.

uit "De troost van Boeddha"