seksualiteit & spiritualiteit

Nims; "Mooi verhaal thomas. Wanneer maak je hem af . Volgens mij is er de laatste jaren een hoop voor jou veranderd, en ben je meer jezelf dan dat je ooit via seksualiteit hebt kunnen vinden".

Ja dat is ook zeker waar. En ja ik zal ook verder de diepte in gaan. Eigenlijk wilde ik even wachten op meer verhalen en of be-levingen van anderen. Nog even naast mijn eigen ervaringen heb ik veel geluisterd naar ver-halen en ervaringen van vrouwen en mannen en vaak ademloos geluisterd. Ook heb ik veel gelezen/geluisterd over dissociatieve levens verhalen/ervaringen - misbruik dus.........

Ik kan het gevoel van lust niet loskoppelen van het gevoel van liefde wat ik voor mijn vriend voel.

Als ik hem zie, wil ik hem aanraken en als ik hem aanraak, komt er een gevoel naar boven dat ik omschrijf als lust.
Ook het feit hoe hij naar me kijkt, de liefde stroomt uit zijn ogen..........maakt me week.Ik wil dan niets liever als "versmelten'. Het hele gebeuren voelt zo "goddelijk" aan, ik ervaar niks meer van wat er in de omgeving gebeurd, we zijn dan voor mijn gevoel samen, alleen op de wereld..........

Nog nooit heb ik dit ervaren met een andere partner!

* kamizja onderstreept angela *

Voelt voor mij ook zo :-)

Blijkbaar zitten jullie in de verliefdheidsperiode. Een periode waarin de hormonen door je lijf heen gieren. Heel normaal, heel menselijk. Maar deze periode duurt ongeveer 2 jaar dan houd het op. En wat komt er dan? Bij de één niets en die gaat weer op zoek naar iemand anders die hem/haar dat gevoel geeft (verslaafd aan verliefdheid), bij de ander gaat het over in "houden van" en blijven ze langer bij elkaar tot het moment dat ze te ver uit elkaar gegroeid zijn of de verliefdheidsroes missen (midlife crisis) en daar weer naar op zoek gaan. Dit geldt denk ik wel voor 80% van alle relaties. Er zijn er dus maar weinig die gelukkig bij elkaar blijven en blijvend van elkaar kunnen genieten.

O ja.......maakt iemand anders dat uit????????


Ik schreef dat ik dit gevoel nog NOOIT bij een andere partner gevoelt heb.
En ik ben toch echt vaker verliefd geweest!
Wat ik NU voel gaat veel verder, ook bij mijn vriend.

Misschien geldt, wat jij schrijft voor jouzelf, maar IK weet dat het bij mij niet alleen de "verliefdheidsroes" is.

Jullie zitten waarschijnlijk gewoon op de zelfde golflengte. Misschien is hij je tweelingziel. Mooi toch!
Deze tijd is alles trouwens veel intenser. Het is een tijd van oude energie ontladen en op nieuwe aansluiten. En daardoor kom je in deze tijd degene tegen die jouw in balans brengt. En dat dat in balans brengen met sexualiteit te maken heeft heb ik al verteld hier. Maar dit is slechts het begin van het hele proces van heel wording.
Dus vooral doorgaan en toegeven aan je lusten en waar het lichaam verder om vraagt.

Vreemd, ondanks dat ik mijn vriend doodgraag zie ervaar ik die "lust" niet. Nooit gehad. Ja ik ben een knuffelaar Heb altijd wel fysiek contact alsin zijn hand vasthouden, mijn armen rond zijn middel slaan of tegen hem op liggen met zijn arm om me heen... (en dat is voor mij ver weg het heerlijkste gevoel...Lekker veilig en warm) en als hij niet bij me is, mis ik hem enorm. Maar echt die "lust"...Nee die is er niet. Nu houd ik ook helemaal niet van iemand met lust in zijn ogen... Wat houd dat dan in? In mijn kindertijd blijven hangen?

Nee hoor, dan is jou weg naar balans een andere dan de meer lijflijke lustige mensen. Niet iedereen is het zelfde, toch

Nou ik denk zeker wel dat het met leeftijd te maken heeft.

Oh ja. Vertel Nims, wanneer kreeg jij voor het eerst lust gevoelens? Voor zover ik weet kunnen zelfs baby's die hebben (alleen worden die op een andere manier geuit dan bij volwassenen)

Ik neem aan dat je bedoelde seksuele lust? Die begon bij mij toen ik een jaar of 13 was.

Zelfs sexuele lust kan een baby hebben. Het is onderdeel van ons overlevings instinct. Maar net als wat ik net al zei; dat wordt op een andere manier geuit. Ik wist al hoe ik klaar kon komen (een prettig gevoel kon opwekken) toen ik een jaar of 6 was. Dit had niets met sex met anderen te maken maar wel met de lust die in jezelf aanwezig is bevredigen.

edit; vanaf mijn 6de was ik me er van bewust. Dus kan best zijn dat het er al langer was.

De seksualiteit is op dit moment voor mij als volgt.

Seksualiteit is tweeledig.

Er zit een puur lichamelijke kant aan;
en er zit een relationele kant aan.

Het lichamelijke is voor mij ook tweeledig: de drang tot overleven (al zien wij dat niet meer zo scherp; vaak wordt er tegenwoordig bewust wel of niet gekozen voor kinderen, maar niet omdat we zonodig de soort in stand moeten houden), en de lichamelijke bevrediging.

De oermens handelde bijna dierlijk hierin: als de man een voor ons onherkenbaar geluid uitstootte, en met zijn vuist in zijn hand sloeg, wist de vrouw dat zij moest bukken: het was één twee, hup, klaar. Of dat lust was over overleven weet ik niet. Ik denk beide.

Het lichamelijke aspect zie ik ook een beetje zoals Gast al aangaf: een in balans komen met allerlei innerlijke processen.

De relationele kant is een heel ander verhaal. Er kleeft veel meer aan dan alleen de daad. Voor veel mensen is binnen hun relatie de seksualiteit niet langer vanzelfsprekend en natuurlijk. Ze zijn geconditioneerd door ervaringen, verlangens, of door slecht communiceren met hun partner.

Van 1989 tot 2002 was ik met een man samen. Van meet af aan wist ik dat seksualiteit voor hem een beladen iets was: ik wist toen nog niet dat hij eigenlijk homoseksueel was. Door het niet eerlijk durven zijn naar zichzelf en naar zijn omgeving (streng religieuze opvoeding) werd ons samenzijn er één van veel frustratie en onbegrip. Ik dacht dat we communiceerden op gelijkwaardig niveau, maar, naïef als ik was, stond ik voornamelijk in dienst van zijn wensen. Het bracht me veel onzekerheid, en twijfelen aan mezelf. ik ben destijds op dieet gegaan, heb mijn haar laten groeien en geverfd, de dokter heeft me onderzocht, ik waste mezelf te vaak, WANT IK DACHT DAT HET AAN MIJ LAG! Al zei hij dan dat dit niet zo was, toch deed ik er alles aan om 'ons' samenzijn te laten slagen. Uiteindelijk viel ik altijd doodongelukkig in slaap, want het bedrijven van de liefde was niet in evenwicht, en was enkel gericht op zijn prestatie.

Nu, jaren later, merk ik dat hier nog steeds voor mij een enorm brok frustratie in is blijven hangen. Het niet-communiceren, het geklungel, en het altijd maar doen wat hij wenste, heeft me best beschadigd in die jaren. Gelukkig weet ik nu, na veel uitzoeken en praten, dat ik oke ben. Goddank.

Verder kan ik zeggen over de relationele kant van de seksualiteit, dat dit dus een veel boeiender, maar ook complexere materie is. In ons -van nature- verlangen naar heelheid, naar één-wording, het verweven in de liefde die we voelen voor de ander, gaat er vaak het nodige mis, zoals ik al schreef. Nog meer dan bij oorlogen worden miscommunicaties beslecht tussen de lakens. Door macht, niet-openheid en het uitschakelen van verlangen één te zijn, gaat het vaak goed fout. We wensen het goede voor onszelf, maar vaak ook voor de ander. We kunnen daarin zo ver gaan, dat we onszelf en de een-heid (lees: heelheid) verliezen.

Mannen, en soms ook vrouwen, gaan ver in het zoeken naar heel-heid. Zolang zij hun heelheid zoeken bij een ander, kan het eenvoudigweg niet Zijn. Zolang je niet in volheid je eigen intimiteit kunt zien, het in volle overgave houden van jezelf, hoe kun je dan de ander liefhebben?

Over het intiem-zijn kan ik nog veel meer vertellen: de één ziet seksualiteit als intiem-zijn, de ander ziet intimiteit meer in de trand van vriendschap, vertrouwen, samensmelten in de ziel. Ik denk dat het één het ander niet hoeft uit te sluiten. Intiem zijn is zoveel meer! Weten dat het goed is, weten dat je bij elkaar hoort.

Het beleven van de seksualiteit is een onderstrepen van liefde. Het intieme samenzijn, de stilte, de traan en de lach, het versmelten, is onlosmakelijk verbonden met de liefde en het vrijen, voor mij althans. Niet perse alleen de coïtus en weet ik veel wat voor mooie benamingen nog meer.

Ik heb best nare ervaringen gehad tijdens mijn puberteit: gelukkig ben ik de schaamte voorbij, en heb ik opnieuw geleerd van mijzelf te houden. De seksuele actie van de dader heeft mij niet mijn ziel of eigenwaarde af kunnen pakken: want die zit diep van binnen: het was namelijk iets van hem. Mede hierdoor heb ik juist kunnen ontdekken hoe het is voor mensen, om macht te hebben. Het wordt vaak geboren uit onvermogen, uit onwetendheid. Het over grenzen gaan van mensen, of dat nu binnen je eigen relatie is, of bij wildvreemden, zegt iets over de grenzeloosheid van die persoon: oftewel het niet kunnen of durven kijken naar de schoonheid van de ander; het niet integer om kunnen gaan met de ander.

Nadat mijn exgenoot het pand verliet, heb ik mezelf voor een korte periode laten gaan, want ik wilde weten hoe seks zou zijn met een hetero-man: dit bracht me niets. Het leverde me na de daad meer eenzaamheid op dan ooit.

Dus seksualiteit zonder liefde betekent in mijn ogen niets.

Dit verhaal schrijf ik niet om mijzelf te laten zien vanuit een slachtofferrol, integendeel: ik ben sterker dan ooit tevoren.

Kath, Wie heeft het over "lust" in zijn ogen??

Zo ervaar ik het ook. En omdat beide partners, en de relatie, in beweging zijn, is het vrijen ook steeds een andere ervaring. Daarvoor hoef je niet van partner naar partner te huppen, maar je openstellen voor het moment en wat er dan aan gevoel is.

Tja, ik heb deze gevoelens altijd wel heftiger gehad, maar als tiener en jong volwassenen, durfde ik me niet zo te "openen".

Na jaren geen partner te hebben gehad, omdat ik niemand vertrouwde door de traumatische gebeurtenissen die ik had meegemaakt, ging ik nadenken over wat ik wilde, voelde....en wat ik ermee wilde doen!
Ik voelde me net een baby die geen liefde kreeg.....niemand pakte me liefdevol vast, streelde of kustte me.
Het is bewezen dat baby's daaraan kunnen overlijden........
Ik leed.............
Toen ik mijn vriend leerde kennen, kon ik en mocht ik van mezelf dus voelen wat ik voelde en dat ook uiten!!!!
Maar, het ging als vanzelf.....ook omdat hij zo ook voelde!

En ja gast, ik heb in het topic van de tweelingzielen ook al aangegeven dat mijn relatie met hem daar erg op lijkt, en voelt.

Ikke Vaak zie je in ogen toch gevoelens en dus ook wanneer er echt lust is. En ik vermoed dat dat zowel bij de vrouw, als bij de man aanwezig kan zijn. En ik houd er niet van om te zien dat iemands ogen vol lust zitten. Het zij een vrouw, het zij een man, maar in mijn geval vnl mannen omdat ik toch echt hetro ben. vandaar "lust in zijn ogen" was niet bedoelt om iemand aan te vallen oid. is gewoon iets wat je ook kan zien...Of ik iig.

@ gast Maakt me niet uit of het verliefdheid is en wat er later komt. Als je je dat bij alles wat je doet al vantevoren gaat afvragen dan kan je er niet van genieten. En het leven is een reis om van te genieten, doe je dat niet heeft het leven geen zin. Ik geniet van ons samenzijn in alle facetten, praten, dingen doen als wandelen met de hond, knuffelen, vrijen. Ben trouwens ook al vaker flieft geweest en heb 22 jaar een vaste relatie gehad, weet echt wel wat werken aan je relatie inhoudt. En vooral dit: je krijgt nergens garantie op, je kan beter niet vasthouden en claimen dan raak je het zeker kwijt, geniet ervan zolang het duurt en als het erg waardevol is: zorg dat er een goede voedingsbodem is dat het lang mag duren... gewoon je best doen maar ook jezelf blijven.

Vooral de laatste twee woorden Kamizja. In mijn beleving is dat ook de enige reden dat we anderen nodig hebben om dat in onszelf terug te vinden. En daar hoort sexualiteit ook bij. Als we helemaal alleen op de wereld zouden zijn zouden we onszelf nooit kunnen vinden.
En vooral overal van genieten, van alles wat het universum ons biedt.

Interressant om vliefdheid mee te nemen in dit topic. Wat denken jullie welke relatie verliefheid heeft tot lichamelijke seksualiteit of tot spirituele seksualiteit. Ik ben van mening dat vliefdheid eigenlijk alleen maar tot doel heeft de voortplantingscyclus in stand te houden (hormonaal gezien) en dat het niet langer dan 2 maanden duurt en dan vaak over gaat in houden van.