Op jouw kaart zie ik een sober huisje afgebeeld. Sober maar heel warm en integer. Er brandt een kleine open haard en er zit een jong meisje zich te verwarmen zittend op en kussentje. Dat jong meisje symboliseert je innerlijke kind dat het koud heeft. Ze wil genieten, groeien, plezier beleven en zorgeloos door het leven gaan. Ze lijkt eenzaam. Er staat nog een schommelstoel waar niemand in zit en vanzelf lijkt te schommelen.
[Dat meisje lijkt niet eenzaam. Ze IS eenzaam. En dat is ook precies zoals ik me af en toe voel ik het leven. Eenzaam en alleen. Terwijl dat eigenlijk niet zo hoeft te zijn. Ik heb een paar goede vriendinnen, een tweelingzus en familieleden waar ik veel mee omga. Maar toch blijft dat eenzame gevoel in me zitten. Wat mede ook komt door het feit dat ik na al die jaren nog steeds geen partner heb gevonden.]
Het huisje staat in een prachtige omgeving natuur. Een open ruimte met een zandweg, een omheining eromheen die het terrein afschermt. Er staan prachtige bomen waar vogeltjes hun nestje bouwen. de bomen staan net buiten de omheining.
de zon schijnt en verwarmt het huisje maar toch heeft het meisje en ik hoor de naam Anna koud vanbinnen, hoe warm de zon ook schijnt, hoe lang de open haard ook brandt, het meisje blijft het koud hebben. Ze beseft niet, de warmte zit vanbinnen, er is enige verdeeldheid in zichzelf waardoor ze zich afgescheiden/afgesloten voelt van de buitenwereld die op haar wacht tot ze eraan deelneemt.
[Dit herken ik wel. Alhoewel het nu wel minder is geworden. Ik vond het vroeger moeilijk om de liefde (eigen liefde) in mezelf te zien of voelen. Gelukkig heb ik daar inmiddels hard aan gewerkt. Nu is mijn gevoel voor eigenwaarde wel omhoog gegaan. Maar is nog steeds niet zoals het zou moeten zijn.]
Het meisje voelt zich veilig in dat huisje, niemand die haar kan pijn doen of verplichtingen oplegt.
Wanneer dat meisje de deur zou opendoen heeft ze iets achter te laten wat haar dierbaar is, haar thuisplaats, het huis symboliseert je hart, je ziel...Wanneer het meisje toch zou buitengaan zou ze kunnen zien dat de vrijheid op haar wacht en zij die alleen maar heeft te aacepteren zonder angsten om de weg naar zichzelf te verliezen of zichzelf kwijt te geraken.
Ik voel hier enige bindingsangst en vorm van isolatie, mogelijk druk ik het verkeerd uit.
Vertrouwen ontbreekt om die wereld te verkennen zonder het gevoel nodig te hebben dat je jezelf verliest.
Vrijheid is iets waar je naar verlangt, de zon straalt, de weg ligt voor je, enkel het meisje heeft die te bewandelen. Het is haar weg. Ik zie het meisje wel naar buiten kijken door een raam.
Ze wil vrij zijn maar toch, ze wil naar buiten gaan maar het is onbekend terrein. De omheining symboliseert dat er een sleutel op je hart zit en niet helemaal open bent waardoor je anderen op een afstand houdt door dat gebrek aan vertrouwen in jezelf.
Geloof in wie je bent en in wat je onderneemt. Laat leiden door angst en twijfels zijn een slechte raadgever. Zo blijf je binnen, opgesloten in jezelf waaroor je innerlijke kind niet kan volgroeien. Je ziet het licht, je voelt het maar toch is er iets wat je tegenhoudt.
Er wacht zoveel moois op je eens je die deur openzet en naar buiten gaat.
[Klopt, ik ben een erg gesloten persoon. Had weinig zelfvertrouwen, maar ook dat wordt beter. Ik weet alleen niet hoe ik naar buiten moet treden. Door in mezelf te geloven?]
Bedankt voor je reading! Zeer treffend en het heeft mijn ogen geopend. Dank je wel lieven Annasy.