Raar gevoel in buik

Ik snap je niet zo goed, sorry
Kun je het op een andere manier uitleggen misschien?

JA ik kan het niet beter uitleggen.
Het is een raar gevoel ook als ik wat bijzonders voel.
Dan krijg ik dat gevoel...vlinders in mijn buik zenuwachtig gevoel!Sinds kort begin ik mijzelf te ontwikkelen naar....??
En als ik op een punt ben dan heb ik dat gevoel in mijn buik en dan durf ik mijzelf niet te laten gaan!
Vandaar dus mijn vraag...Ik hoop dat ik het iets beter heb uitgelegd?

Liefs 4love

Nee sorry ik snap je echt niet.
Bedoel je of je iets paranormaals ervaart?
Voor mij klinkt het dat je bedoelt dat als je iets moois ziet, je buik kriebelt, volgens mij is dat heel normaal je buik laat voelen dat je blij bent.
Maar wat je bedoelt met laten gaan begrijp ik niet, wat wil je laten gaan dan?

Ja iets paranormaals!Ik durf het niet!Maar snap niet waarom?!en waarom dat gevoel:s

Wat is dan het paranormale dat je ervaart, kriebels in je buik zijn niet paranormaal, dat zijn gewoon kriebels
En zolang je niets durft zul je ook geen paranormaal iets zien, dus ik denk dat er niks aan de hand is.
Gewoon buikkriebels als je iets moois ziet

Dan zal het wel zo zijn.
Dan weet ik het ook niet meer:p
Maar bedankt...

liefs 4love

4love...
ik ken het gevoel wel, hoor!
het is je 'zonnevlecht chakra' ook wel 'navel chakra' genoemd.
wat open staat, of open gaat staan!
het 'zonnevlecht chakra' is de plaats in je lichaam waarmee je
emoties kunt waarnemen, door ze te voelen, denk daarbij aan liefde en angst, het nare voorgevoel, en het gevoel als je iemand blij maakt met iets...
net als liefde voelen voor iemand, liefde is ook een emotie!
mensen zeggen dan; ik heb vlinders in mijn buik! omdat het zo voelt!
op een geven moment, als je gewend bent, aan de gene waar je een relatie mee hebt, wordt dit gevoel, minder...
misschien niet minder, maar je raakt aan dat gevoel gewend, waardoor je ondertussen ook verder kan gaan met de dagelijkse bezigheden enzo
http://www.eclecticenergies.com/nederlands/chakras/chakratest.php

^ chakra test
is misschien wel leuk om te weten, of je chakra's open zijn...
of overactief!

groetjes Moonflowertje

Jaa

Dank je wel Moonflower!

graag gedaan

En wat gebeurt er dan als je zonnevlecht open staat?
Neem je emoties bij jezelf waar of wat precies?

Kicke!!!
Ik ervaar ook gevoelens in mijn buik, maar lette er eigenlijk niet erg op, 'het zal de spanningen wel zijn.' dacht ik meestal..en dat klopt!
Maar dan net even iets anders! ^^

uitgebreide info: home.scarlet.be-> Zonnevlecht-chakra.
De rest van de chakra's vind je daar in het recepten hoofdstuk allemaal op alfabetische volgoorden.

Ja ik ook, een soort zenuwachtig gevoel in je buik, maar dan wist ik op dat moment echt niet waarvoor ik zenuwachtig zou moeten zijn? Ik had dit een tijdje geleden erg lang iedere dag achter elkaar, en toen stopte het een tijdje. Pas is het 2 dagen teruggekomen.

Maar weet iemand ook een site met de mogelijke oorzaken van dat gevoel? Ik bedoel wat je precies opvangt op dat moment?

ps. Lily beau ik ontdek steeds meer overeenkomsten qua waarnemingen etc tussen ons, wat voor nieuwetijds kind ben jij denk je als je er een bent?

Ik ben wel blij om te lezen dat ik niet de enige ben die dat gevoel ervaart.
Ook omdat ik nog maar sinds kort open voor sta.
Is toch wel heel bijzonder.
Thanx

Liefs 4love

Hoi Willem, grappig om te lezen dat je overeenkomsten herken maar misschien zijn het wel de fases die overeenkomen, dat kan ook.
Bij mij voelen die spanningen in mijn buik aan alsof ik onderliggende spanningen heb, ik kijk ergens tegenop of ik was niet helemaal eerlijk naar mezelf toe en daarmee onderdrukte ik mijn ware gevoelens.
Dat laatste komt ook omdat er jaren lang gezegd werd, dat wat ik dacht niet waar was en wat ik opmerkte ook niet waar was en dat wat ik voelden kon niet waar zijn aangezien ik de waarheid verkeerd in zag.
Maar ondertussen twijfelde ik enorm, maar goed waneer meerdere mensen dat herhaaldelijk blijven zeggen ondanks dat ik dacht dat hun ook niet de gehele waarheid tegen mij spraken begon ik toch te twijfelen aan mezelf.
Tja waarom zouden mensen liegen tegen mij en mij voor gek aanzien ondanks dat ik de waarheid sprak en de ware intentie van mensen inzag.
Goh zeg mensen liegen vaak en houden dat net zolang vol tot ze het geloven, ook ik.
Op een gegeven moment herkende ik mijn gevoelens niet meer en waneer ik iets meemaakten wat tegen mijn gevoelens in ging dan kon ik dat niet echt goed verwerken maar kon ook niet mijn verhaal doen want tja niemand geloofden mij dus zal ik het wel mis hebben gehad.
En toen ging ik leven naar wat ik dacht een ander verlangde van mij of verwachten helaas voldeed ik weinig aan iemands verwachtingen en werd ik weer een teleurstelling, iets om voor te schamen, 'a pain in the ass.'
En hoe meer je schreeuwt voor aandacht en erkenning hoe minder je het krijgt, vooral dat erkend worden voor mijn 'zijn' en mijn aandeel in het leven zelf, dat ik wel van waarden was, dat vond ik achteraf gezien erg belangrijk.

Als je zonnevlechtchakra open staat, ben je in staat om met alle emoties om te gaan,van jezelf, en ook die van anderen! De emoties kun je voelen, in je lichaam, net onder je borstbeen tot aan je navel toe, zegmaar!
denk maar aan, als je verliefd bent... de vlinders in je buik , waar voel je dat in je lichaam?
daar zit de zonnevlechtchakra!
de kleur die hoort bij deze chakra is geel
Je "zonnevlecht" chakra is da basis van eigenwaarde en vertrouwen,
deze chakra weerspiegeld je aangeboren "macht" en eigenwaarde.
het zonnevlecht chakra ontwikkeld zich , in een soort stroom-versnelling
op het moment dat we een goede (omgeving) basis hebben...
ik bedoel daarmee, dat je een eigen plekje hebt gevonden...
je ankertje hebt uitgegooit
als je nog jong bent, is eigenlijk niets zeker, het is allemaal zo druk om je heen, denk aan school, huiswerk, voetbal (ik noem maar wat)in deze tijd ben je continue druk in je leventje, dat je nooit stilstaat bij jezelf!
op een gegeven moment kom je "met periodes" weer tot jezelf...
en in die periodes voel je dat je open staat ( je zonnevlecht-chakra)
je bent emotioneel verbonden met alles om je heen...
in principe is het, het communiseren van je zonnevlechtchakra wat je voelt

vreugde,verdriet,woede,angst,verbazing,afschuw,macht,liefde en onbegrip.... zijn allemaal emoties die door de zonnevlecht gereguleerd worden.
hoe meer zelfvertrouwen, hoe sterker je in je schoenen zal staan!
Zonnevlecht chakra: kleur (GEEL) ""Emotionele"" Hier ontstaan onze gevoelens.
Op maatschappelijke niveau heeft de zonnevlecht chakra te maken met onze verbondenheid met anderen.
Te open: ( de chakra wervelt te snel) bazig, kritisch en heel vlug emotioneel.
Geblokkeerd: ( de chakra wervelt traag of helemaal niet) angst om alleen te zijn, heel onzeker, behoefte aan geruststelling.
In balans: (de chakra wervelt evenwichtig en met de juiste frequentie) respect voor jezelf en anderen, persoonlijke macht, spontaan en ongeremd.
Bron: http://www.startspiritueel.nl/forum/spiritueelForum3.php?id=100000063

dus eigenlijk is het rare gevoel, gewoon de zonnevlechtchakra die te open staat!
in sommige situaties is het gevoel zo groot, dat je het zelfs in je zenuwcentrum kan voelen, een soort zenuwachtig gevoel in je buik...

groetjes moonflowertje

Ja en dat heb ik.
Ik wist niet wat het betekende en nu dus wel:d

oei, oef, pfff.
Ben vandaag bij mijn familie op bezoek geweest en op zich wel gezellig maar mijn ouders bepalen voor mij wat ik wel of niet mag bespreken en waar ik me vooral niet mee mag bemoeien ('de grote mensen praten nu' moment.)
Op een gegeven moment mag ik niets, niets doen zelfs geen voorstel, niets zeggen want dan kan ik wellicht wat aanwoekeren ("uh, hier gaan we het niet over hebben") vaak gaat het over een emotie kwestie en het hoeft niet eens een gevoelig onderwerp te zijn maar hun beslissen dat we daar niet over mochen praten punt, niet plukken aan elkaar (kroelen, kusjes geven, kietelen, plagen) want dat kan escaleren.
Mijn moeder liep zelfs weg toen ik naast haar ging zitten om een knuf te krijgen terwijl ze mijn zus net een knuf had gegeven, ze wil niet dat ik haar knuffel op haar hart maar heeeeeel soms mag ik wel een knuf tegen haar schouder geven, ze vind dat namelijk raar dat ik nog lekker warm op haar hart wilt kroelen daarom mag ik niet knuffelen.
Ik zou blijven slapen daar maar ik kan dat echt gewoon niet, ik mag niets, geen eigen mening hebben, geen eigen inzicht, geen eigen wil, helemaal niets!
Op een gegeven moment heb ik zoveel spanning in mijn buik, van het blokkeren, denk ik, dat ik gewoon weg wil en snel ook.
Mijn moeder was wel zo lief geweest om me op te halen en weg te brengen mijn vader en neefje gingen gezellig mee om mij en mijn Ukkie weg te brengen.
Ze doen hun best maar het lijkt wel alsof ik niet 'ik' mag zijn, hoe hard ik ook schreeuw ze luisteren niet en doen alsof ik gek ben en het verkeerd ziet en ze verdraaien de waarheid en ik mag niet praten over gevoelige dingen dan worden de monden gesnoerd.
Ik ben zo blij dat ik weer thuis ben en mijn Uk ook, hihi we werden gelijk vrolijk en ontspannen, tuurlijk voelt mijn Uk mij goed aan en reageert op zijn manier daar weer op , en ik erken dat!
Heeeeeeeerlijk is volwassen zijn en je eigen huisje hebben , een heeeeeel leven van jezelf, heerlijk!!

Ik hou van mijn familie en ik wil ze helpen waar ik kan maar ook hun kan ik niet afdwingen om mij te erkennen om wie of wat ik ben, het enigste wat rest is mij erbij neerleggen maar ik weiger een toneelstukje op te voeren, ik weiger dat!
In principe op mijn oma van 88jaar na zijn mijn familie als vreemde van mij, jammer is dat want ik heb ook vaak in mijn jeugd bij vriendinnetjes gezien dat familie leuk kon zijn en mét elkaar.

Oef oef oef, ik streef naar familieband, ai ai ai, de wegen die ik bewandelende om dat te bereiken leiden nergens heen blijkbaar ben ik de verkeerde richting op gelopen en moest ik een ander weg inslaan humzzz wellicht is dit de afslag . ^^

als ik dit lees, lily...
denk ik dat jou ouders, gewoon helemaal niet begrijpen wat er door jou heen gaat! ze kunnen geen hoogte van je krijgen!
en geef ze eens ongelijk!...
ik weet maar al te goed hoe het is als je je uiterste best doet, om alles zo goed mogenlijk te doen/ vertellen... en dan nog word je niet begrepen!
over de wegen waar je het over hebt, leiden zeker wel ergens heen ... en op je levensweg kan je niet verkeerd lopen!
alleen ik denk dat jij aan het rennen bent ipv wandelen...
jou ouders kunnen jou niet bijhouden
en daardoor kom je in de situaties, waar je nu in zit...
kun je het niet bespreekbaar maken?
of heb je van die drukke ouders? die geen tijd ( of maar een beetje) tijd hebben..?
misschien kun je een brief schrijven naar je ouders...
kunnen ze je niet in de rede vallen! en ook kun je niet van de wijs worden gebracht!
als ze het lezen, en begrijpen dingen niet, lezen ze het nog een keer! misschien praten ze er over met elkaar...
misschien helpt het wel!?

groetjes moonflowertje