Eigenlijk vind ik het heel simpel. Ik behandel andere mensen zoals ik zelf behandeld wil worden en dat geld dan dus ook voor wat ik zeg. Voor mij dekt dat de hele lading. Natuurlijk is het niet altijd even makkelijk te realiseren, maar het is wel mijn streven.
Hier kan ik me volledig in vinden
En inderdaad...Gast. Bij vrijheid van meningsuiting komt m.i. ook een stukje volwassenheid bij kijken. Maar oook een stukje tolerantie.
Van kinderen en bejaarden en dementen slikken we bij wijze van spreke zowat alles, en wordt het met een knipoog bekeken of met de mantel der liefde bedekt.
Als dat wel kan, vraag ik me af wanneer het niet oogluikend toegelaten kan worden als we het hebben over zgn 'volwassenen' of mensen die bij hun volle verstand/ego zijn.
In de vrijheid van meningsuiting, mis ik persoonlijk een behoorlijke tolerantie. Waar ligt dat exact aan?
Misschien omdat mensen zich teveel aangesproken voelen? (tolerantie?)
Misschien omdat mensen iets 'afgepakt' wordt, waar ze zich mee identificeren? (tolerantie?)
Misschien omdat mensen teveel met zichzelf bezig zijn, vanuit zichzelf denken, en *geen* vermogen meer hebben zich te verplaatsen in anderen? (tolerantie?)
Dunno.
Ik denk dat je hiermee een wereldwijde politieke en sociale kwestie probeert aan te boren, waar eigenlijk niemand een antwoord op heeft.