Zielsverwant? Verliefdheid? of midlifecrisis?
Lilly
okt 11 '10
Ik heb 9 weken geleden een jongen leren kennen die mijn leven volledig ontwricht heeft, wiens aanwezigheid ik vreselijk mis. Toen hij om mij heen was had ik zoveel energie, at haast niet, sliep haast niet, was vrolijk. Maar als hij niet om mij heen was voelde ik diep, intens verdriet en een enorm gemis, een gat in mijn hart. Geamputeerd. Het gemis voelt als rouwen. Zonder reden houd ik van die jongen want ik ken hem nauwelijks. Toch vertrouwde ik hem volkomen, hij voelde puur en zuiver aan. Ik vond het heerlijk om hem vreselijk diep in zijn ogen kijken en met hem te praten. Ik had ook het idee dat ik in ieder geval zijn stemmingen heel goed aan kon voelen. (Voordat ik hem ontmoette heb ik diverse handopleggingen gehad van een vrouw die volgens haar mijn emotionele blokkades probeerde op te heffen. Zij kan ook aura lezen. Ik ging daar heen met de wens wat meer in balans te komen.) De afgelopen weken, nu deze jongen en ik geen contact meer hebben, ben ik bezig met overleven. Zo'n intens verdriet heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Ik heb mij wanhopig gevoeld. Ik huil nog elke dag bittere tranen om wat niet is, wat nooit geweest is en wat nooit zal zijn. Hij is te jong en voelt niet hetzelfde en zal er zeker niks van begrijpen. Het gaat wel elke dag een beetje beter met mij. Ik merk dat ik uit de put begin te kruipen. En nu ik mij wat beter begin te voelen slaat onmiddellijk de twijfel toe. Wat is dit nu? Ben ik als donderslag bij heldere hemel in een midlifecrisis beland? (Want ik zou zo graag zelf weer jong zijn.... waar dat ineens vandaan komt is me ook een raadsel) of heb ik toch iets van een zielsverwant ontmoet? Ik twijfel aan mezelf en ben heel erg op zoek naar lotgenoten. Ik ben nog steeds zoekende in deze bizarre ervaring......
Delen:
Beschermengel
okt 11 '10
Ik heb je verhaal verplaatst naar "Mijn verhaal" omdat ik het daar beter vindt passen
Wat een story! ... en ja wat een gevoelens komen er dan bij kijken als je zoiets meemaakt.
JulienMoorrees
okt 11 '10
Dit komt op mij over alsof je je tweelingziel hebt ontmoet.
Lees dit topic eens door: http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/12983/Tweelingzielen_Zielsverwanten_.html#Post12983
en ik ben benieuwd of je het herkent.
Lees dit topic eens door: http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/12983/Tweelingzielen_Zielsverwanten_.html#Post12983
en ik ben benieuwd of je het herkent.
Lilly
okt 11 '10
Nims, ik heb alles van je site al gelezen. Als ik mijn ervaring en mijn gevoelens moet vergelijken, dan lijkt het idd op een zielsverwant, of zielscontact.... Als ik heel zweverig ga fantaseren zou ik haast zeggen dat het een soort zoon in een vorig leven is geweest, die ik nu weer verloren heb. Het verdriet en de pijn van gemis is haast met geen pen te beschrijven. Maar goddank, gaat het elke dag een beetje beter met me. Dat brengt dat echter ook de twijfel van is het dit wel? De neiging om op welke manier dan ook met hem in contact te treden neemt gelukkig ook steeds meer af. Ik kan hem hier niet mee opzadelen. Hij is 16 en heeft totaal afstand van me genomen. (toen ik nog niet wist wat er in godsnaam met me aan de hand was dacht ik dat cupido een pijl in mijn hart had geschoten ipv die van mijn dochter en dit heb ik toen aan hem kenbaar gemaakt. Zijn laatste woorden op msn waren: ehh... ik geloof dat ik nu maar ga.....) Ik zal zijn wens moeten respecteren om mij te vergeten. Maar dat is soms zo moeilijk. Ik voel dat ik van hem houd, hem wil helpen, beschermen, zijn leven wil volgen....
Lilly
okt 11 '10
Nims, ik lees het toch goed dat je je tweelingziel kunt ontmoeten en dat dat dan niet wederzijds is? Zou het besef bij die ander ooit nog in dit leven komen? Of zal ik dit altijd in mijn eentje weten en er een weg in moeten zien te vinden? Kan ik hoop houden dat ik hem ooit nog weer eens zal zien en spreken? Zou hij toch ook dingen voelen, weten die voor hem niet verklaarbaar zijn? Of leeft hij zijn leven gewoon verder zonder zich ook maar ergens van bewust te zijn?
x
Lilly
x
Lilly
JulienMoorrees
okt 11 '10
Ik denk dat je het volgende kunt lezen over het proces van het loslaten van je tweelingziel:
http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/46434/Het_afscheid_van_je_tweelingzi.html#Post46434
http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/46434/Het_afscheid_van_je_tweelingzi.html#Post46434
Zuzanna
okt 11 '10
Lieve Lilly,
Ik las net je verhaal en herken er veel in. Ik weet sinds een tijd wie mijn TZ is (nadat ik al vele jaren een gevoel van aantrekking tot hem had ervaren). Ook in mijn geval is het zo dat diegene dit zelf nog niet helemaal weet. Ik zeg helemaal omdat hem wel iets begint te dagen maar nog niet heel bewust.
Zelf ben ik heldervoelend en helderwetend en ik kan vaak in zijn gevoel "kijken". Ik krijg ook dingen door soms. Die worden altijd weer bevestigd als we met elkaar spreken.
Wat jouw TZ betreft; hij is pas 16. Dat hoeft niets te zeggen over zijn zielsleeftijd (want die kan veel ouder zijn). Maar op je 16e ben je vaak met heel andere dingen bezig en dat bewustzijn van spirituele zaken komt vaak pas wat later als de storm wat is gaan liggen. Alleen de toekomst kan uitwijzen of hij dan ontdekt wat jij al weet en voelt. Als hij echt je TZ is dan zal dat wel gebeuren. Wanneer is echter niet te zeggen. Hoe ervaar je hem, is hij een bewust persoon, serieus, diepgaande persoonlijkheid of juist niet? Zelf ken je hem het beste. Kijk eens naar wat je van hem gezien hebt. Hoe doet en praat hij? Ik vind het overigens helemaal niet raar hoor. Deze gevoelens overkomen je gewoon en je zou er dankbaar voor mogen zijn dat je zoiets moois mag ervaren. Dat ben ik nu ook, na me jarenlang schuldig gevoeld te hebben.
Als laatste tip wil ik je zeggen dat je hem niet achterna moet gaan lopen of mailen. Gewoon laten gaan. Ik weet dat dat het allermoeilijkste en verdrietigste is omdat je het liefs bij hem wilt zijn. Maar het is de enige weg. Hij moet zelf gaan ervaren wat er tussen jullie is, en dat kan alleen uit hem zelf komen. Hoe meer je iemand triggert, hoe verder je hem van je afstoot. Uit ervaring.
Ik las net je verhaal en herken er veel in. Ik weet sinds een tijd wie mijn TZ is (nadat ik al vele jaren een gevoel van aantrekking tot hem had ervaren). Ook in mijn geval is het zo dat diegene dit zelf nog niet helemaal weet. Ik zeg helemaal omdat hem wel iets begint te dagen maar nog niet heel bewust.
Zelf ben ik heldervoelend en helderwetend en ik kan vaak in zijn gevoel "kijken". Ik krijg ook dingen door soms. Die worden altijd weer bevestigd als we met elkaar spreken.
Wat jouw TZ betreft; hij is pas 16. Dat hoeft niets te zeggen over zijn zielsleeftijd (want die kan veel ouder zijn). Maar op je 16e ben je vaak met heel andere dingen bezig en dat bewustzijn van spirituele zaken komt vaak pas wat later als de storm wat is gaan liggen. Alleen de toekomst kan uitwijzen of hij dan ontdekt wat jij al weet en voelt. Als hij echt je TZ is dan zal dat wel gebeuren. Wanneer is echter niet te zeggen. Hoe ervaar je hem, is hij een bewust persoon, serieus, diepgaande persoonlijkheid of juist niet? Zelf ken je hem het beste. Kijk eens naar wat je van hem gezien hebt. Hoe doet en praat hij? Ik vind het overigens helemaal niet raar hoor. Deze gevoelens overkomen je gewoon en je zou er dankbaar voor mogen zijn dat je zoiets moois mag ervaren. Dat ben ik nu ook, na me jarenlang schuldig gevoeld te hebben.
Als laatste tip wil ik je zeggen dat je hem niet achterna moet gaan lopen of mailen. Gewoon laten gaan. Ik weet dat dat het allermoeilijkste en verdrietigste is omdat je het liefs bij hem wilt zijn. Maar het is de enige weg. Hij moet zelf gaan ervaren wat er tussen jullie is, en dat kan alleen uit hem zelf komen. Hoe meer je iemand triggert, hoe verder je hem van je afstoot. Uit ervaring.
Lilly
okt 11 '10
Hoi Zuzanna,
Wat fijn dat je reageert.
Het is idd zwaar om hem los te laten. Soms ben ik bang dat als ik hem echt loslaat, dus zorg dat ik minder aan hem denk en niet meer naar hem op zoek ben, zelf weer lol in mn leven maak, dat ik hem dan voorgoed kwijt ben. Dit gevoel is zo raar om uit te leggen. Ik heb hem nl. nooit 'gehad'! Hij is een echte puber van 16, stoer doen, maar onzeker zijn. Maar in onze gesprekken en mailcontact heb ik hem persoonlijke vragen gesteld, volwassen vragen, waar hij goed op probeerde en kon antwoorden, zonder gene. Dit verwacht je niet bij een wildvreemde jongen van 16. Hij accepteerde alle vragen van mij. We hebben een paar keer een heel openhartig gesprek gehad toen bleek dat mijn dochter niet zo gek op hem was als hij op haar. Ik heb toen serieus gedacht dat ik zijn pijn voelde! Of was het de mijne? Ik zat naast met tranen in de ogen. Ik kon me nog net goed houden. Mijn gevoel zei mij altijd dat hij meer volwassenheid in zich had. Ik kon hele serieuze gesprekken met hem voeren. En het vreemde is; ik vertrouwde hem volkomen, en omgekeerd kreeg ik het gevoel dat hij mij ook vertrouwde.
Wat fijn dat je reageert.
Het is idd zwaar om hem los te laten. Soms ben ik bang dat als ik hem echt loslaat, dus zorg dat ik minder aan hem denk en niet meer naar hem op zoek ben, zelf weer lol in mn leven maak, dat ik hem dan voorgoed kwijt ben. Dit gevoel is zo raar om uit te leggen. Ik heb hem nl. nooit 'gehad'! Hij is een echte puber van 16, stoer doen, maar onzeker zijn. Maar in onze gesprekken en mailcontact heb ik hem persoonlijke vragen gesteld, volwassen vragen, waar hij goed op probeerde en kon antwoorden, zonder gene. Dit verwacht je niet bij een wildvreemde jongen van 16. Hij accepteerde alle vragen van mij. We hebben een paar keer een heel openhartig gesprek gehad toen bleek dat mijn dochter niet zo gek op hem was als hij op haar. Ik heb toen serieus gedacht dat ik zijn pijn voelde! Of was het de mijne? Ik zat naast met tranen in de ogen. Ik kon me nog net goed houden. Mijn gevoel zei mij altijd dat hij meer volwassenheid in zich had. Ik kon hele serieuze gesprekken met hem voeren. En het vreemde is; ik vertrouwde hem volkomen, en omgekeerd kreeg ik het gevoel dat hij mij ook vertrouwde.
Cialara
okt 11 '10
Oh heftig Lilly, en zo herkenbaar... de liefde voor een soulmate of tweelingziel (lijkt heel sterk op elkaar) gaat diep en verder dan dit leven.
Loslaten is toch echt de enige mogelijkheid. Je hebt wel een heel nieuw stuk van je zelf leren kennen nu, via hem, en dat is een belangrijk onderdeel van het elkaar leren kennen in dit leven.
Ik weet uit ervaring dat het ontzettend zwaar is, dat loslaten, heb zelf ook nogal wat tranen erom gelaten toen dat gebeurde, en had net als jij geen keus. Het is moeilijk, maar het komt goed, echt waar. Geef jezelf de tijd en verwerk wat nodig is, zo zuiver je jezelf. Dat verdriet is er en mag er zijn. Ga lekker een stuk wandelen als je het even niet meer ziet zitten en laat dan lekker de traantjes lopen.
Veel sterkte lieve Lilly
Liefs Jorine.
Loslaten is toch echt de enige mogelijkheid. Je hebt wel een heel nieuw stuk van je zelf leren kennen nu, via hem, en dat is een belangrijk onderdeel van het elkaar leren kennen in dit leven.
Ik weet uit ervaring dat het ontzettend zwaar is, dat loslaten, heb zelf ook nogal wat tranen erom gelaten toen dat gebeurde, en had net als jij geen keus. Het is moeilijk, maar het komt goed, echt waar. Geef jezelf de tijd en verwerk wat nodig is, zo zuiver je jezelf. Dat verdriet is er en mag er zijn. Ga lekker een stuk wandelen als je het even niet meer ziet zitten en laat dan lekker de traantjes lopen.
Veel sterkte lieve Lilly
Liefs Jorine.
Lilly
okt 11 '10
wat is iedereen toch lief voor mij hier. Jullie weten niet half hoe ik dat waardeer en hoe zo'n hart onder de riem dat is. Als je er midden in zit geloof je nooit dat het leven ooit weer leuk kan worden, maar als jullie het hebben overleefd, zal ik dat vast ook doen. Dat geeft een mens weer hoop.
x
Lilly
x
Lilly
admin
okt 11 '10
Nou dan ben ik maar de nuchtere minder lieve...
Mag ik vragen hoe oud je bent?
Je hebt het over je eigen *midlifecrisis* en een jongen van 16....
Ben ik de enige hier die dit toch wel een beetje vreemd vind?
Het vriendje van je dochter?
En dat allemaal in negen weken tijd?
Tz of niet hier klopt in mijn ogen niets van en de zin leeftijd speelt geen rol....nee sorry.
Mag ik vragen hoe oud je bent?
Je hebt het over je eigen *midlifecrisis* en een jongen van 16....
Ben ik de enige hier die dit toch wel een beetje vreemd vind?
Het vriendje van je dochter?
En dat allemaal in negen weken tijd?
Tz of niet hier klopt in mijn ogen niets van en de zin leeftijd speelt geen rol....nee sorry.
gast
okt 11 '10
Een tz relatie hoeft niet perse op die manier tot uiting te komen ondanks dat die energie (de sexuele) wel aanwezig is.
Het is er door de kerk wel goed in gestampt dat dit een gebied is waar je niet mag komen. Niet zo gek dat veel mensen hier niet mee om kunnen gaan.
Ik begrijp heel goed waar Lilly het over heeft. Het gevoel is overweldigend en lijkt veel op een heftige verliefdheid maar toch ook weer anders, veel onvoorwaardelijker. Dus als die lichamelijke bevrediging niet kan is dit niet een reden om niet het gevoel van liefde te ervaren/delen.
Ik denk ook niet dat het met aardse levensjaren te maken heeft en zeker niet met sex.
Het is er door de kerk wel goed in gestampt dat dit een gebied is waar je niet mag komen. Niet zo gek dat veel mensen hier niet mee om kunnen gaan.
Ik begrijp heel goed waar Lilly het over heeft. Het gevoel is overweldigend en lijkt veel op een heftige verliefdheid maar toch ook weer anders, veel onvoorwaardelijker. Dus als die lichamelijke bevrediging niet kan is dit niet een reden om niet het gevoel van liefde te ervaren/delen.
Ik denk ook niet dat het met aardse levensjaren te maken heeft en zeker niet met sex.
Lilly
okt 11 '10
Dank je wel lieve gast. Jij hebt in ieder geval begrepen wat ik hier in alle eerlijkheid en zuiverheid heb willen delen met andere mensen. Voor de rest; denk ervan wat je wilt, dit stadium ben ik zelf gelukkig al voorbij.
x
Lilly
x
Lilly
JulienMoorrees
okt 11 '10
Origineel bericht van: gast
Een tz relatie hoeft niet perse op die manier tot uiting te komen ondanks dat die energie (de sexuele) wel aanwezig is.
Het is er door de kerk wel goed in gestampt dat dit een gebied is waar je niet mag komen. Niet zo gek dat veel mensen hier niet mee om kunnen gaan.
Ik begrijp heel goed waar Lilly het over heeft. Het gevoel is overweldigend en lijkt veel op een heftige verliefdheid maar toch ook weer anders, veel onvoorwaardelijker. Dus als die lichamelijke bevrediging niet kan is dit niet een reden om niet het gevoel van liefde te ervaren/delen.
Ik denk ook niet dat het met aardse levensjaren te maken heeft en zeker niet met sex.
Het is er door de kerk wel goed in gestampt dat dit een gebied is waar je niet mag komen. Niet zo gek dat veel mensen hier niet mee om kunnen gaan.
Ik begrijp heel goed waar Lilly het over heeft. Het gevoel is overweldigend en lijkt veel op een heftige verliefdheid maar toch ook weer anders, veel onvoorwaardelijker. Dus als die lichamelijke bevrediging niet kan is dit niet een reden om niet het gevoel van liefde te ervaren/delen.
Ik denk ook niet dat het met aardse levensjaren te maken heeft en zeker niet met sex.
Inderdaad gast, dit klopt helemaal. Een TZ relatie is iets anders dan een sexuele aardse relatie. Daarnaast zijn sexuele relaties met een tweelingziel meestal gedoemd om te mislukken.
Wel vraag ik me af lilly, wat je het liefste zou willen met deze tweelingziel?
admin
okt 12 '10
De rest dat ben ik dan misschien wel
Ja ik begrijp niet dat je daar een zestienjarige mee belast, ik had zeker mijn mond gehouden maar ik ben een ander niet.
Al is hij nog zo wijs, zestien jaar is een kind, punt.
Ik vind het heel moeilijk hiermee om te gaan, ik weet uit ervaring dat dit meestal toch niet goed afloopt.
Ik heb het ook vanuit de ogen van een kind mogen zien, en ik heb er nu nog last van.
Misschien triggert dat mij wel, ik word er in ieder geval misselijk van.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat dit verhaal mij er over doet nadenken wat ik hier doe.
Als dit hier zo makkelijk geaccepteerd word....
Ja ik begrijp niet dat je daar een zestienjarige mee belast, ik had zeker mijn mond gehouden maar ik ben een ander niet.
Al is hij nog zo wijs, zestien jaar is een kind, punt.
Ik vind het heel moeilijk hiermee om te gaan, ik weet uit ervaring dat dit meestal toch niet goed afloopt.
Ik heb het ook vanuit de ogen van een kind mogen zien, en ik heb er nu nog last van.
Misschien triggert dat mij wel, ik word er in ieder geval misselijk van.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat dit verhaal mij er over doet nadenken wat ik hier doe.
Als dit hier zo makkelijk geaccepteerd word....
Lilly
okt 12 '10
Ik denk dat Karin haar gevoel gekleurd wordt door haar eigen negatieve ervaring. Deze jongen en ik hebben geen contact meer en zodoende wordt hij niet belast met alle vraagstukken waar ik de afgelopen weken mee rondloop. En voor Nims; wat ik zou willen met deze tweelingziel? Een vriendschapsband.... Niets meer, niets minder. Mijn gevoel voor hem is onvoorwaardelijk. Wat hij ook uitvreet in zn leven, ik heb het gevoel dat ik altijd van hem zal blijven houden, hem altijd zal willen helpen. Ik ben begaan met hem en wil dat het hem goed gaat. Als hij zich slecht voelt (en die momenten heb ik ook met hem meegemaakt) dan huilt mijn hart om hem. Mijn gevoel heeft ABSOLUUT niets met sex te maken. Ik vind het heel jammer dat iemand die hier zn hart en ziel bloot legt, zo makkelijk afgeschilderd wordt als een vies mens. Mijn verhaal is zuiver en heel gevoelig en ik begeef me nooit op zulke sites zeker niet met zo'n precair onderwerp als dit, maar ik heb het nodig om hierover te praten om alles op een rijtje te krijgen.
Zuzanna
okt 12 '10
ETH zegt wat ik je ook zou willen meegeven. Ik veroordeel niets of niemand. Ik begrijp jouw gevoelens maar al te goed. Zielsverwantschap heeft zo ontzettend niets met leeftijd te maken en eigenlijk ook niet met seks. Verliefde gevoelens (en dus seksuele aantrekkingskracht) komen er wel vaak bij kijken, maar dat is niet waar het in een zielscontact om draait denk ik.
Je moet dus voor jezelf die gevoelens, als die er zijn, kanaliseren en omzetten in iets anders. Gebruik ze om te dagdromen, je positief te voelen en positiviteit uit te stralen naar anderen om je heen bijvoorbeeld. Maar zorg dat je altijd zuiver blijft in je intenties. Als je het heel nuchter bekijkt en vanuit de puur aardse invalshoek kan een relatie tussen iemans van jouw leeftijd en een jongen van 16 inderdaad niet. Dat moet je ook niet nastreven. Maar ik snap heel goed dat jullie elkaar op zielsniveau heel goed aanvoelen. En daar is niks mis mee. Dus ik zeg wat ETH ook zegt; houdt je op gepaste afstand. Besef goed wat jouw rol is in dit geheel. Als het echt zielscontact is, dan komt dat goed in de vorm van een fijn contact zonder enige vorm van lichamelijk contact.
Je moet dus voor jezelf die gevoelens, als die er zijn, kanaliseren en omzetten in iets anders. Gebruik ze om te dagdromen, je positief te voelen en positiviteit uit te stralen naar anderen om je heen bijvoorbeeld. Maar zorg dat je altijd zuiver blijft in je intenties. Als je het heel nuchter bekijkt en vanuit de puur aardse invalshoek kan een relatie tussen iemans van jouw leeftijd en een jongen van 16 inderdaad niet. Dat moet je ook niet nastreven. Maar ik snap heel goed dat jullie elkaar op zielsniveau heel goed aanvoelen. En daar is niks mis mee. Dus ik zeg wat ETH ook zegt; houdt je op gepaste afstand. Besef goed wat jouw rol is in dit geheel. Als het echt zielscontact is, dan komt dat goed in de vorm van een fijn contact zonder enige vorm van lichamelijk contact.
JulienMoorrees
okt 12 '10
Origineel bericht van: Lilly
Nims; wat ik zou willen met deze tweelingziel? Een vriendschapsband.... Niets meer, niets minder. Mijn gevoel voor hem is onvoorwaardelijk. Wat hij ook uitvreet in zn leven, ik heb het gevoel dat ik altijd van hem zal blijven houden, hem altijd zal willen helpen. Ik ben begaan met hem en wil dat het hem goed gaat. Als hij zich slecht voelt (en die momenten heb ik ook met hem meegemaakt) dan huilt mijn hart om hem. Mijn gevoel heeft ABSOLUUT niets met sex te maken. Ik vind het heel jammer dat iemand die hier zn hart en ziel bloot legt, zo makkelijk afgeschilderd wordt als een vies mens. Mijn verhaal is zuiver en heel gevoelig en ik begeef me nooit op zulke sites zeker niet met zo'n precair onderwerp als dit, maar ik heb het nodig om hierover te praten om alles op een rijtje te krijgen.
Ik ben blij dat je het ook zo zegt en het is geen oordeel naar jou of naar Karin toe. Soms worden mensen geraakt door iets wat ze nog moeten uitwerken in zichzelf. Dat is er wat er hier gebeurd en juist door de openheid en eerlijkheid hier.
Je wilt vriendschap en een band en dat begrijp ik vanuit het tweelingziel perspectief. Maar draai het eens om. Welk "gat" in jezelf, vul je op met hem? De tijd die er nu namelijk aankomt, gaat juist om het loslaten van de tweelingziel en opgaan in het collectief. Hoe pijnlijk dit ook voor je is, want het voelt als sterven....
Viooltje
okt 12 '10
Origineel bericht van: Karin
De rest dat ben ik dan misschien wel
Ja ik begrijp niet dat je daar een zestienjarige mee belast, ik had zeker mijn mond gehouden maar ik ben een ander niet.
Al is hij nog zo wijs, zestien jaar is een kind, punt.
Ja ik begrijp niet dat je daar een zestienjarige mee belast, ik had zeker mijn mond gehouden maar ik ben een ander niet.
Al is hij nog zo wijs, zestien jaar is een kind, punt.
Ik kan hier ook helemaal in meegaan. Het is nogal wat als je als 16 jarige te horen krijgt dat je haar tweelingziel bent. Hij is nog maar 16, en in hoeverre is hij met spirituele zaken bezig? Komt erbij dat hij verliefd is op je dochter. Hoe staat zij hier nu tegenover? Vind het een behoorlijke belasting die je op beiden legt. Ik heb nu al ruim een jaar het idee dat mijn neef mijn tweelingziel is. Maar, dat heb ik hem nog steeds niet gezegd. Ga ik trouwens wel binnenkort doen maar dat is een ander verhaal. Kortom, ik vind het teveel om dit zo even aan een 16 jarige te zeggen. En ik snap dat het je niet om iets sexueels gaat maar weet hij dat ook? En begrijpt hij dat ook zo?
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
