Ik zal je sterker vertellen. Heb een sterven van mij meegemaakt in de tijd van de amerikaanse rassenstrijd.
Poeh, dat is een sterke herinnering.
Ik heb vooral herinneringen aan de persoon die ik was, in de vorm van een beeld.
Eén keer was ik een jonge krijgersvrouw, ong. 27 jaar met bruin lang krullend haar (in de tijd van de berenvellen) en ben in een grot. Ik heb een relatie met de persoon die nu mijn huidige vriend is. Een derde persoon (leider) van de stam is jaloers.
Een beeld van heldere blauwe lucht en geel/wit zand. Ik zie een negroide vrouw zitten gehuld in een gekleurd doek (o.a. violet) in de woestijn. Ze voelt heel oud.
Het beeld van een trotse jonge indianenman te paard, die rijdt naar zijn vrouw en een innige omhelzing. (De man was ik, de vrouw was een vriend). Ze zijn een echtpaar.
Het beeld van een vrouw van 30 a 35 jaar met een geel getinte huid met pikzwart golvend haar. Ze voelt heel zacht, vrouwelijk, luchtig en blij.
Maar over het hoe, waarom e.d. Geen idee.