Ik ben veel te slim, om te kunnen voelen

Ik bedoel dus inzichten in mijn gevoel. Want omdat ik sommige gevoelens niet kan plaatsen of kan onderscheiden, helpt zo'n gedicht me weer in het onder woorden brengen van mijn gevoel. En daarmee helpt het mij weer, om me bewust te worden van mijn gevoelens en kan ik die weer ervaren.

Het moeilijke van gevoelens is alleen dat ze elkaar opvolgen, overgaan in andere gevoelens en soms heb je ook nog eens meerdere gevoelens tegelijk. Het is gewoon niet altijd mogelijk om dan de gevoelens te plaatsen of te onderscheiden. Het ervaren is een ding op zich, soms niet te plaatsen of te omschrijven.

Natuurlijk kun je de sterke gevoelens of emoties wel plaatsen; verdriet, boosheid, angst, liefde... dat zijn sterke gevoelens. Maar soms als het mengelingen zijn van die sterke gevoelens is het niet altijd gelijk duidelijk wat je nou eigenlijk voelt en kun je alleen maar ervaren. Op die momenten is de tip van Moyra natuurlijk geweldig.

Dit is best wel super, want ik merk dat ik op deze manier mijn gevoel kan leren kennen. Zodra ik aan iets denk en ik begin te tikken komt direct het gevoel er ook bij naar boven. Ik kan nu op een makkelijke manier mijn gevoel leren kennen en terughalen wat ik onbewust wegstop.

Wow hoe simpel en hoe krachtig!

Mooi NiMS, way to go!

Hi hi hi, vind het wel grappig, ik zie jou zo al buiktikkend achter je pc-tje zitten

Je kan je herprogrammeren.
niet Affirmeren, maar herprogrammeren.
Je staat afgestemd op het programma " denk en analyseer en wees slim
dus kan je je programma in jezelf naar iets anders.
vb " denk, voel en wees liefde"
Want je bent alles, NiMs..

Inderdaad Yes You Can!!

Maar ik moest wel grinniken om wat Jorine zegt, want ik had precies hetzelfde beeld!

~ ik volg met interesse dit topic, ik vind je weg om jezelf en je gevoel te vinden erg mooi om te volgen, Nims, het geeft mij ook steeds weer wat inzichten~

Liefs,
Marjan

Dat lijkt op het principe van EFT...
Goeie tip Moyra!

ik heb alleen de allereerste post gelezen, maar effe denken ;):
ben ik ook zo goed in

-boeken lezen die je echt Raken
-jezelf aan het verstand brengen dat je gevoel dat je ware zelf uitdraagt / aangeeft altijd voor je verstand gaan (realistisch toch? )
-bewust leren te swichtchen van de linker naar de rechterhersenhelft (ik weet niet zeker of het zo is, maar ik het het gevoel dat ik dat kan)
-disicipline opbrengen voor het niet denken. (het niet analyseren)
-dingen aanvaarden (als je aanvaard denk er niet analyserend over na)
-bewust zijn dat eenheid voor alles gaat, hoe meer je analyseerd hoe meer je van de kern, de absolute werkelijkheid verwijderd wordt.
-naar wicca muziek of iets dergelijks luisteren.
-het element water water in je omgeving brengen, of er veel op mediteren. Waarschijnlijk is je sterktste element lucht (denken en communicatie) en water is het tegengestelde (wat dan meestal het minst ontwikkeld is)
-het is niet erg hoor om zoveel te denken, of te anayseren, alles heeft zijn voor en nadelen. Maar het is wel handig als je bewust het analyserende denken stop kan zetten.

Trouwens het is niet zo dat je niet kan voelen; maar ik denk, voel of gok dat je je vroeger een keer door je (te) hoge gevoeligheid je je daar daar bewust voor hebt afgesloten.

een kangoeroe-bal! Voortreffelijke..

Nou dat is het gekke. Ik heb mijn eigen gevoel afgesloten, maar wat anderen voelen, voel ik nog steeds. Ik weet dus heel goed hoe het is om voor anderen te voelen, maar voor mezelf voelen is dus iets waar ik veel moeite mee heb.

Ik ben er vanochtend wel achter gekomen, dat ik nu vooral angst heb voor mijn gevoel. Ik sta al een paar dagen ieder ochtend op met een enorme knoop in mijn maag, en nadat ik ging trommelen (jawel ) kwam de verbinding tot stand en besefte ik me, dat ik eigenlijk vooral bang ben voor mijn gevoel. Dat ik geen idee heb wat er allemaal boven gaat komen, en wat daar allemaal zit.

Wat is dat?

je kent het vast en zeker, NiMs, jullie noemen het skippy bal misschien?
En da's natuuurlijk een kangoeroe!

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5b/Skippybal_(Space_hopper).jpg

En het is zeer doeltreffende manier om naar het buikgevoel te gaan.
Als er iemand achter je staat, en je laat je na het hoppen naar achteren vallen vanuit vertrouwen, zal je opgevangen worden.
Veilig en goed om je gevoel en emotie's los te maken.
Probeer het een keertje.

Oh ja de skippybal ken ik wel . Grappig dat jullie het zo noemen.

Don't you know "skippy, the buchkangarooooo!!!"?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Skippy

Ja die ken ik wel. Maar laten we vooral on-topic blijven .

Heeft toch met gevoel te maken..is dus on-topic, hoor.
Het is iets dat van de kindertijd komt, de tijd waarin gevoelens zich konden ontwikkelen.

vooral doorgaan hahaha... en wat naar boven komt, wil geheeld worden en het lukt je dan ook.

Ik probeer te begrijpen wat je hier zegt en vraagt. Het lijkt me nogal complex. (ik ben dus duidelijk niet té slim)

Langs 1 kant zeg je:

“Het kijken naar emotionele programma's doet mij niet zoveel. Ook als ik anderen zie huilen dan heb ik daar niet zoveel moeite mee. Ik word er zelf in ieder geval niet emotioneel van.”

Dus hier sluit je volledig en automatisch je inlevingsvermogen.

Een paar posten later zeg je:

“Ik heb mijn eigen gevoel afgesloten, maar wat anderen voelen, voel ik nog steeds. Ik weet dus heel goed hoe het is om voor anderen te voelen, maar voor mezelf voelen is dus iets waar ik veel moeite mee heb.”

En hier heb je wel een sterk inlevingsvermogen. Wat toch aangeeft dat je die gevoelens herkent omdat je ze zelf al ervaren hebt; weet hoe wat voelt.

Ik krijg een beeld van 2 Nims’en.
Eentje die eerst alles analyseert, rationaliseert en dan als ‘afgehandeld’ in een doosje wegmoffelt.
De andere Nims staat een metertje verderop en kijkt naar dat doosje zonder te begrijpen wat er nu eigenlijk is ingestopt.

Net alsof er iets is wat je tegenhoudt, net alsof je onbewust bang bent iets te moeten (mee)dragen wat te zwaar dragen voor je is.(of zou kunnen zijn)
Je gaf al aan gedichten te schrijven om zo inzicht te krijgen in wat er in je leeft. Dat is idd iets dat je op weg kan helpen. Net zoals andere gedichten lezen. Gedichten die met het hart geschreven zijn kan je “voelen” zonder te analyseren.

Gevoelens “bedenken”?! Daar kan ik mij geen voorstelling bij maken.
Een acteur kan toch enkel maar overtuigend gevoelens acteren wanneer hij weet hoe die gevoelens voelen?

Mijn zoon is adhd’er en hanteert al 20 jaar een trukje om zijn gevoelens minder impulsief te uiten. Hij zegt tegen zichzelf: STOP-DENK-DOE

Voor jou is het mss een hulp om te zeggen: DENK-STOP-VOEL

Het is wellicht een wat een simplistisch benadering, maar zoals ik al eerder aangaf: ik ben niet té slim.

Ja je verwoordt het heel goed. Ik heb meerdere nimsjes in me, die ik niet met elkaar heb geïntegreerd. Ik kan inderdaad het gevoel van anderen bekijken en begrijpen, maar het raakt me niet omdat ik weet dat het niet mijn eigen gevoel is. Dat ik dat doe ben ik overigens wel blij mee, omdat ik anders niet goed kan functioneren als je alle gevoelens van iedereen om je heen maar in jezelf meeneemt.

Ik heb niet het gevoel dat ik het wegmoffel zodra ik het heb geanalyseerd. Ik weet heel goed wat ik heb geleerd en heb begrepen van mezelf. Maar of ik ook voel wat ik weet dat is dus iets anders.

Ik bedenk me overigens nu dat dit eigenlijk helemaal niet zo kan, voelen wat je weet, of weten wat je voelt. Volgens mij moet het zijn, voelen wat je voelt en weten wat je weet. Is het misschien niet een probleem dat ik ze probeer te integreren met elkaar, maar dat ze eigenlijk niet te integreren zijn?

Dat denk stop voel is wel iets wat ik ook ga proberen. Want toen ik jouw reactie las begon ik meteen met denken. Maar toen ik zei stop, voel, kwam eigenlijk de bovenstaande reactie naar boven.

Ik hou van simpele benaderingen, want dat is precies wat ik nodig heb. Eenvoud .