Ikzelf denk niet dat wij de wereld kunnen veranderen, wat we wel kunnen is onszelf veranderen en hopen (en wensen) dat als de ander dat ziet, ook inziet dat dat best eens de goede manier kan zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat wij de wereld al aan het veranderen zijn. Het gaat niet snel, maar rapper dan je denkt. De week van spiritualiteit is vandaag ingegaan en stond hier zelfs in een lokale krantje over 9:9.
Met alleen hopen en wensen wordt niets bereikt als je deze hoop en wens niet uitdraagt en materialiseert.
Jezelf als voorbeeld voor een ander gebruiken heeft alleen zin als de ander ook daadwerkelijk kijkt. Maar in deze wereld is er bijna geen aandacht voor elkaar, maar alleen maar voor het ik. Zo vind ik dat ook gelden voor de gedachten dat een voorbeeld zijn voldoende zou zijn.
Ik geloof niet dat jij of ik enig "recht" hebben om anderen te kunnen en mogen veranderen.
Waarom worden we dan niet tegengehouden als we anderen veranderen? Of waarom grijpt het lot dan niet in? We hebben dat recht niet voor niets gekregen.
Zolang mensen niet inzien dat ze wellicht kunnen veranderen heeft het geen enkele zin, de enige goede verandering is pas als de persoon die veranderd dat doet vanuit eigen lessen en inzicht, ik geloof dat de verandering dan ook pas echt is, en niet omdat de buitenwereld het zegt.
Totdat de buitenwereld je dwingt om naar jezelf te kijken. Je hebt helemaal gelijk dat iemand moet willen veranderen, maar dat betekend niet dat die persoon enigzins gemotiveerd kan worden. En het geven van die motivatie is iets waarvan ik vind dat ik dat recht heb.