Féileacán

Misschien moeten we deze discussie over het logo even verplaatsen naar http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/7/36/7.html#000098

Ben ik met je eens, maar ik zag het logo al voordat ik in de gaten had dat daar een aparte thread over was
Excuus hiervoor.

love and light,
Féileacì¡n

Dat weet ik dat je dat niet wist . Dat geeft verder ook niet hoor.

Mijn heksenverhaal,

Als klein meisje was ik al verslingert aan alles wat met natuur te maken heeft. Als ik verdrietig was kroop ik tegen een boom aan en stortte mijn hart uit, ook gaf ik mijn favoriete bomen allemaal een naam. Vaak zat ik alleen in het bos met een boek terwijl vriendjes en vriendinnetjes samen speelden.
Voor dieren deed (en doe) ik alles, ik heb ooit bij vroegere buren met een hamer een gat in de buitenmuur geslagen om naar beneden gevallen spreeuwenbaby´s te bevrijden. Helaas hadden de buren niet zoveel begrip als mijn ouders
Ik kon (en kan) meteen aan een dier zien of het gezond was, niet omdat ik zoveel verstand heb van dieren, maar op de een of andere manier kon(en kan) ik dat voelen.
Energieen van bomen,planten en struiken zijn mij nooit vreemd geweest, ik dacht ook altijd dat iedereen dat zo kon voelen, ik ben er wel achter dat dit niet helemaal klopt.
Omdat ik ook autistisch ben heb ik er erg lang over gedaan om te ontdekken dat mijn wereld en mijn beleving daarvan totaal anders is als die van andere mensen. niet nodig om te zeggen dat mijn jeugd hierdoor soms erg zwaar voelde. Gelukkig was mijn moeder erg spiritueel ingesteld en heeft ze mij goed op kunnen vangen, veel van mijn familie en vrienden van mijn ouders waren vroeger bang voor mij. de manier waarop ik naar mensen keek en dingen kon vertellen en voorspellen joeg hun helaas angst aan. Mijn opa heeft me op zijn sterfbed weggestuurd omdat hij zo bang voor mij was, gelukkig is hij daar later op teruggekomen en hebben we een heel fijn gesprek gehad(dankjewel opa).

Door mijn moeder heb ik op heel jonge leeftijd al geleerd hoe ik mezelf kan beschermen en heeft ze me enorm veel over stenen geleerd, ook heeft ze mij van alles geleerd over handopleggen.
Niets met boeken maar puur op gevoel en innerlijk weten.

Kruiden kwamen rond mijn 24e in mijn leven, alles wilde ik erover lezen en vooral leren hoe ze te gebruiken in geval van kwaaltjes en ziektes. ik heb niets tegen medicijnen, maar de Godin (de aarde) heeft samen met God zoveel schatten gecreeerd waar wij uit mogen putten, dat ik daar heel dankbaar gebruik van maak.
Regelmatig plant ik nieuwe zaden en stuur energie naar haar toe om mijn dankbaarheid te uiten.

Een aantal jaren geleden kwam ik puur toevallig in een heksenwinkel en voelde me onmiddelijk helemaal op mijn gemak, ik had een soort thuiskomgevoel zeg maar. Na boeken over hekserij te hebben gelezen viel ik van de ene verbazing in de andere.
ik was al jaren bezig met hekserij zonder het zelf te weten
Ik had al een heksenaltaar zonder te uberhaupt van het bestaan daarvan af te weten.
Dat is de reden dat ik mijzelf als een geboren heks zie.
ik doe niet aan spreuken, niet omdat ik er niet in geloof, maar omdat ik weet dat je niets kunt afdwingen.
Wat mij vooral aantrekt in de hekserij is het feit dat er eigenlijk geen regeltjes en wetjes zijn, zolang je niets of niemand kwaad doet is eigenlijk alles oké.
Wat en waar en hoe ik geloof mag ik zelf uitvogelen, dat gaat er in de kerk wel anders aan toe is mijn ervaring(grote teleurstelling).

Hoe pas ik hekserij toe in mijn dagelijkse leven.
Ik gebruik dus stenen en kruiden voor veel kwaaltjes, ook voor de kinderen wel met de kanttekening dat ik ook in geval van twijfel altijd even langs de huisarts ga. Mijn huisarts is heel ruimdenkend en weet dat ik veel met kruiden doe, dus dat is heel prettig.
Verder probeer ik mijn kinderen uit te leggen wat hekserij voor mij betekent, maar laat hun wel vrij om te kiezen welk pad ze zelf willen volgen.
Ik ben dan ook regelmatig in mijn tuin bezig met stenen of puur energie opslurpen met volle maan, meditatie met stenen, wierrook, en vooral veel genieten van alles wat groeit en bloeit. Kaarten leggen(tarot), pendelen en healing geven. Healing doe ik het liefste op afstand, vanwege mijn gevoeligheid en nogal sterke energie heb ik gemerkt dat ik erg voorzichtig moet zijn. het is een aantal keer voorgekomen dat bij een directe handoplegging, mensen obe´s hadden of in een behoorlijke dip raakten omdat mijn energie keihard door blokkades kan razen. Zolang ik dat nog niet echt kan sturen blijf ik liever voorzichtig en doe ik het gewoon op afstand. Het vreemde is dat dit bij kinderen niet gebeurd, wel heb ik gemerkt dat mensen mij erg graag aanraken, dus ik denk dat die energie dan toch ook wel heel prettig voelt, ik word vaak geknuffeld.

Toch is het af en toe wel even slikken als mijn kinderen luidkeels roepen, : mijn mama is een heks hoor, maar wel een hele lieve....
Helaas heb ik hierdoor wel wat vriendschappen verloren omdat sommige mensen hekserij eng vinden en omdat ik best wel aardig wat symboliek in huis heb.

Ook geloof ik heel sterk in the rule of three, wat je uitzendt krijg je terug. Dus ben ik erg graag een wandelend lichtje en heb ik een enorme drang dat licht te verspreiden.
Straal liefde uit en je krijgt het onherroepelijk terug gestraald.

Oh en de tekens van mijn naam kloppen niet, dat ligt aan de computer. Het is Féileacán

Bedantk voor je verhaal! Ik ben wel benieuwd, met jouw levensvizie en het heks zijnde, wat vind je dan van de boodschap van Merudi? Ik heb het idee dat het niet echt de levenswijze van de heks aanhangt en dat het eigenlijk er niet goed bij past. Misschien dat ik me hier totaal in vergis, maar ik vroeg het me af, na het lezen van jouw verhaal, hoe het toch kan dat jij je hier zo thuis voelt (ja daar ben ik blij om ).

p.s. Ligt niet aan de computer, maar aan het forum . De oude onderwerp titels hebben nog een probleempje met deze tekens. Sorry,maar is het nu niet duidelijk dat je een moeilijke naam hebt .

Ik ben een christelijke eclectische heks Nims.
Volgens velen kan dat niet, ik vind van wel
Ik pik uit vele geloven wat mij het meest aanspreekt, ik geloof dus niet in de Goden van de hekserij, voor mij is er maar 1 God, wél geloof in de Godin (de aarde).
Zo vind ik ook veel hele mooie dingen in het Boedhisme, de Islam bijv. Ik heb een hekel aan regeltjes en wetjes, ik heb daar in het verleden vooral in de katholieke kerk hele vervelende dingen mee meegemaakt. Toch ben ik mijn geloof in God niet kwijt, wel het geloof in de kerk. Mijn kindertjes hebben allemaal een bijbel, zijn gedoopt en hebben hun communie gedaan(behalve de jongste, die wilde alleen maar cadeau´s). Ik heb zelf jaren in een worshipkoor gezongen met heel veel plezier. Maar uiteindelijk werd ik het opleggen van regeltjes en wetjes zo zat dat ik voor mezelf heb gekozen om niet meer te gaan. Ik was tien jaar getrouwd en toen de pastoor hoorde dat ik niet voor de kerk was getrouwd mocht ik niet meer ter communie, ik zou een zondaar zijn...nou ja zeg! Ik kon niet voor de kerk trouwen vanwege mijn mans eerdere huwelijk. Ik kon me daar absoluut niet mee verenigen, te gek voor woorden natuurlijk!
Nee hoor laat mij maar lekker heksen.
Ok voel ik mij hier lekker omdat ik hier mijn spirituele ei kwijt kan. Op het heksenforum is dat helaas veel minder, veel mensen denken als je paranormale gaven hebt dat je jezelf al gauw beter vind of geloven je gewoon niet. Nou zit ik daar niet zo mee, maar het maakt het wel lastig om dingen bespreekbaar te maken. Voorzichtig om lange tenen heen wandelen.

Ik vind de boodschap van Merudi heel mooi, wél ben ik heel eerlijk door te zeggen dat ik echt niet alles klakkeloos aanneem wat er hier wordt geschreven.
Ook heb ik al eerder geschreven dat ik een enorme drang voel om mensen die in een ontwakening zitten verder te kunnen helpen.
Steeds meer mensen worden "wakker" en zonder hulp zijn er toch een hoop die uiteindelijk de draad kwijt raken.
Ik heb echt niet overal antwoord op, in feite weet ik eigenlijk niets. Toch wil ik graag een lichtje in de duisternis zijn, daarom ben ik hier

Volgens mij nog niet helemaal, lol
Fijn dat je hem gecorrigeerd hebt, ik ga er toch trots op.

Mooie reactie Karin (niet degene hier direct boven). Bedankt voor je vertrouwen in Merudi en je sceptische houding. Dat houdt deze website vooral scherp. Niet alles wat hier gezegd wordt klopt altijd even goed, en ik zeg ook wel eens dingen waarvan ik later denk, waarom heb ik dat eigenlijk gezegd?

Ga vooral door met deze stukjes! Erg leuk om te lezen! Persoonlijk ben ik zelf heel erg allergies voor religies, denkbeelden en andere zaken die 'uitsluiten'. Als je niet 'dit'dan mag je ook niet 'dat'. Of als je 'dit' aanhangt, ben je automatisch tegenstander van al 'het andere'. Brrrrrrr.

En NiMS het is toch ook niet jouw bedoeling dat we het allemaal klakkeloos voor waar aannemen? Stel je dat eens voor...

Wat? Geloof je niet alles wat ik beweer?

Wat een ontzettend mooi stukje karin en wat leuk je zo nog beter te leren kennen. Ik vind het bijzonder dat je ondanks toch wel moeilijke dingen in het leven trouw bent gebleven aan jezelf, ik bewonder dit. Het klinkt misschien raar maar jouw pad stelt mij gerust, want ik weet dat ik nog een hoop te leren heb maar soms wil ik ook te snel en teveel tegelijk.

Ik heb nog een vraag naar aanleiding van je verhaal, misschien raad je al welke richting ik uitga. Ik heb veel interesse in autisme en vernieuwende manieren om hiermee om te gaan. Zou jij kunnen vertellen wat autisme in jouw leven heeft betekend en hoe hiermee is omgegaan/hoe jij hiermee omging? Hoeft niet heel uitgebreid en als je het liever niet neerzet is ook goed.

Leuk dat je er naar vraagt.
Mijn moeder heeft mij laten testen toen ik klein was, volgens de testen zou ik autistisch en hoogbegaafd zijn. Met het autisme ging mijn moeder erg goed om. Er waren toen nog geen boekjes hoe er mee om te gaan maar ze accepteerde mijn manier van omgaan met dingen wel. Het hoogbegaafde is eigenlijk ook niet goed opgepakt, ik maakte er op school een rommeltje van, de lesstof boeide me niet, ik zat liever naar buiten te staren en naar de bloemetjes en vlindertjes te kijken. Ik vond de "echte" wereld niet leuk en dook steeds mijn fantasiewereldje in. Mensen konden tegen mij praten en ik hoorde ze gewoon niet, ik heb dat nog steeds wel een beetje.
Dan zink ik weg in mijn gedachten zonder die gedachten te sturen, je zou haast denken dat het spontane meditaties zijn, zo voelt het tenminste wel. Kan wel vervelend zijn als het gebeurt waar andere mensen bij zijn
Het heeft wel als voordeel dat ik mijn eigen kinderen nu haarfijn aan kan voelen, ik geloof ook niet dat ik toevallig zulke kindjes heb mogen krijgen.
Niet iedereen hier weet het, maar ik heb 4 kinderen waarvan de oudste en tweede autistisch zijn, de oudste, tweede en jongste zijn alle drie hoogbegaafd, mijn dochter is een heksje in de dop.
Dat kan geen toeval meer zijn in mijn ogen. Dus voor mijn gevoel is het feit dat het bij mij niet zo lekker ging alleen maar goed geweest. Hierdoor heb ik zelf uit kunnen vogelen hoe ik mij staande kon houden en zo kan ik mijn kinderen beter helpen. Veel hulpverleners geven foute adviezen (en echt niet altijd expres hoor).

Het heeft mijn leven rijker gemaakt, autisme is in mijn ogen ook zeker geen afwijking der natuur.
Vorige week zat ik s´avonds een beetje te gedachtendromen en toen kreeg ik de gedachte dat autisme volgens mij een soort van evolutievorm is. Een soort ontwikkeling in het voelen en zien van de wereld zoals velen hem niet kunnen zien. Juist doordat deze kindjes het niet op de manier kunnen zien zoals wij het zien is dat heel verwarrend, een nieuwe mens dus eigenlijk waar de draadjes even iets anders lopen en verbonden zijn.
Lastig om gedachten op papier te zetten, nieuwe zielen komt er eigenlijk dichter bij.
Een nieuwe soort zielen is nog beter.
Juist daardoor is het erg moeilijk om deze kindjes goed te begrijpen, ik geef even een voorbeeld, je kunt een kikker niet als een eend laten denken en voelen.
Ik heb me erbij neergelegd dat ik gewoon een prima eend ben en dat ik echt niet op de kikker hoef te lijken om een goed mens te zijn, ook mijn jongens zijn geweldige eendjes en hoeven ook zeker geen kikkers te worden, dat is iets waar veel hulpverleners mee de fout in gaan. Toch zullen ze zich wel vaardigheden aan moeten leren, simpel omdat de maatschappij dat nu eenmaal vereist, dat is wel iets waar wij eendjes over struikelen.
Maar goed dan staan we weer op en waggelen vrolijk verder.

Het is voor mijn nooit zo´n enorm probleem geweest, jammer wel dat het op school falikant mis ging, maar weet je dan was het hier en nu ook anders geweest en zoals mijn hier en nu nu is, is het goed. Ik ben precies waar ik wil zijn.

Geniet van je pad Debiorah, elke stap is er een en elke stap is bijzonder, ook de stapjes terug! Geniet van elke stap en kijk bij elke stap goed om je heen naar al het moois dat jouw pad je brengt.

Dankjewel voor dit openhartige antwoord! Hier kan ik zeker wat mee. Ik vind het leuk om te horen dat we dezelfde visie delen, vooral ook omdat ik vind dat jij er echt over mee kan praten.
Misschien is mijn visie ook wel anders omdat ikzelf ook autisforme gedragingen heb van kinds af aan, alleen ben ik nooit getest. Daarbij is mijn vader duidelijk ook autistisch maar ook bij hem is er nooit een etiketje opgeplakt. Ik heb daardoor gezien en gevoeld welke invloed het kan hebben als iemand die zo inelkaar steekt niet door een liefdevolle omgeving geholpen wordt met de 'buitenwereld'om te gaan. Voor mij was het niet leuk maar voor hemzelf denk ik nog minder.

Ik heb zelf vaak een gemengd gevoel over de manier waarop er in de hulpverlening naar autisme etc gekeken wordt. Dit kom ik vaak tegen in mijn opleiding. Zelf heb ik dus een andere visie en ben van plan die door te zetten in mijn latere beroep. Zodat ik wel volgens de regeltjes kan werken en hiertoe bevoegd ben maar dat doe ik dan wel met mijn hart.

Foto´s van mijn altaartje, het borduurwerk van de indiaanse vrouw is door mijn vader gemaakt, de prachtige tekening daarboven is van een speciaal persoon.

Een paar van mijn steentjes en jawel! de merudi kaartjes Bij de foto(heeeeeeel lang geleden genomen) staat mijn nieuwe seleniet te stralen.

In het kastje liggen nog meer stenen, de katten willen nog wel eens op mijn kastje klimmen.

Superleuk! En het kattenprobleem ken ik, moet dagelijks alles rechttrekken!

@ Debiorah, ik denk ook dat het veel invloed heeft in welke mate je last hebt van autisme en ook welke vorm.
Ik heb een milde vorm dus het is voor mij veel makkelijker als bij iemand die een ernstige vorm heeft. Dan heb je sowieso al het probleem met contact maken, zoals jij dat ook al hebt ervaren.
Jij hebt in ieder geval al door dat vooral een liefdevolle benadering heel belangrijk is.
Wat naar voor jou en vooral ook voor je vader, het is wel een ervaring waar je heel veel van hebt geleerd, dus hoe moeilijk het ook was, waarschijnlijk heeft het wel zo moeten lopen.

Ik denk ook dat het zo heeft moeten lopen dat wordt me nu langzaam duidelijk.
Zonder deze ervaring had ik waarschijnlijk een andere visie en gevoel gehad. Het zijn de puzzelstukjes die op zijn plaats vallen

Het is mijn eigen voorstelthread dus ik gooi er nog wat poezenfoto´s bij



Mijn allerliefste Sientje.



Minoes.



Bij Minoes hoort natuurlijk Tibbe ( Annie M.G. schmidt)



Bagheera bij mij op schoot.



En Vlekje ligt zoals gewoonlijk lekker te snurken.

hey Karin,

Dank voor de mooie verhalen hierboven! Vindt ze allemaal mooi om te lezen en heb er ook zelf een heleboel aan.
Vraag me nog wel wat af en dat gaat dan om de combi heks zijn en toch geloven.

Zoals jij zegt dat je het geloof in de kerk bent verloren, ben ik daar nu mee bezig. Bij mij gaat het dan niet zozeer alleen om de regels maar ook om de beelden en heilige die je veel ziet in de kerk waarvan ik het nut niet zo snap en mijn grootste struikelblok is de paus op het moment....heb er gewoon niets mee en het klopt naar mijn gevoel gewoon niet.

Ik ben erg benieuwd welke dingen uit het geloof bij jou nog wel een plekje hebben, is dat alleen het geloof in maar 1 god, of ook een andere gewoontes en hoe combineer je dat dan met rituelen uit de herkserij.

Ik prober net als jij al hebt gedaan, een goede balans te vinden tussen religie en spiritualiteit. En merk dat ik dat erg moeilijk vind doordat "de kerk" alleen uitgaat van hetgeen ze zelf verkondigt goed is. En met zo'n basis vind ik het soms erg moeilijk dit los te laten. Ook merk ik dat er gewoon een hoop gewoontes zijn uit het geloof waar ik toch wel waarde aan hecht, maar dan zonder de toevoegingen van de kerk. En vroeg me af of dat bij jouw ook zo is.