Féileacán

Wat een gezellige boel Zeg! Leuke snoetjes.

wat een leuke katjess
wij hebben ook 3 katten maar 1 is echt mijn kat ze wacht me altijd op als ik van me werk kom en slaapt altijd naast...heel lief
en ze loopt heel de dag achter me aan

He Karin,

Heb genoten van de tekst en foto's, vooral de poezenfoto's :)Vind het knap dat je alles in je leven zo met beide handen aanneemt. Je straalt een enorme levenskracht en vreugde uit: diep geworteld in de aarde en uitreikend naar 'de hemel'.

Ivm het stuk over autisme bedacht ik me dat onze maatschappij zoveel 'labels' plakt en dat we vandaag de dag bijvoorbeeld driedubbel zoveel 'afwijkingen of stoornissen' kennen dan pakweg 50 jaar geleden. Een obsessie met 'normaal' zijn waarbij alles en iedereen die afwijkt van de norm in een hokje gestoken en aagepast moet worden...Ik volg zelf een therapeutenopleiding, waarbij gelukkig de nadruk wordt gelegd op de kwaliteiten van mensen.

In verband met je 'ecclectisch' geloven kan ik je ook helemaal volgen. Ik denk dat de kern van de grote religies heel erg mooi, krachtig en 'waar' is. Verschillende wegen, die allemaal leiden naar de Geest (of God, of de Godin of...) Denk dat het belangrijk is om niet enkel naar de menselijke uitingen van religies kijken, naar de geïnstitutionaliseerde vorm, er is inderdaad veel op aan te merken! Als je de moeite doet om echt te gaan kijken en luisteren naar de boodschap van Christus, Siddhartha Gautama (de Boeddha), Mohammed, mystici etc dan zie je de gelijkenis ipv de verschillen. Eigenlijk roepen elke mens op om zich over te geven aan de oneindige Liefde voor het leven.(ik zeg met opzet niet God voor wie daar weerstand bij voelt).Het gaat niet om kennis van boeken, geschriften, pausen en andere leiders, ook niet om het uitvoeren van rituelen of zeggen van gebeden...het kunnen middelen zijn om de eigen beleving te intensiferen- hulpbronnen...

Tot zover... Je ziet, deze onderwerpen beroeren me

Hoi Linkie,

Ik heb je hele verhaal even hierboven gezet, dat is voor mij wat makkelijker omdat ik het fijn vind om terug te kunnen lezen wat jij schreef en wat je vraag is.
Ik geloof inderdaad in God, met de bijbel heb ik met sommige dingen wel wat moeite. het Adam en Eva verhaal geloof ik niet, wel vind ik de verborgen boodschappen in de bijbelverhalen erg mooi. Ik doe geen rituelen uit de hekserij, als ik iets zou willen hebben of weten, vraag ik er om in een soort gebed. Krijg ik het is het oké, krijg ik het niet is het ook oké.

ik begrijp je moeite met de beelden denk ik, juist omdat ik geloof dat het hele geloof (welk geloof dan ook) in essentie puur om liefde draait, heb ik veel moeite om heiligen op een voetstuk te zetten. Als een heilige vanuit die diepe liefde leefde, wil hij of zij in mijn ogen helemaal niet op dat voetstuk staan maar juist op eigen ooghoogte. Maar dat is mijn gevoel. Ik voel me ook erg ongemakkelijk bij het aanbidden en verheerlijken van goden.

Met de paus heb ik helemaal niets, het is prima dat anderen hem als "plaatsvervanger" van God zien, ik zie dat anders. De paus is net als wij een mens met een ego en eigen gedachtengangen. Ook de paus veroordeelt en beoordeelt (d of t?,lol) dat doet God niet in mijn visie.

Ik kijk niet meer naar de visie van de kerk maar naar mijn eigen visie, ik wik en weeg en bekijk de dingen van alle kanten en reageer dan op de manier die voor mij het beste voelt. is dat niet volgens de regels van de kerk? Jammer dan, ik en jij zijn toch degenen die later rekenschap moeten geven over ons leven(ik geloof heilig in reincarnatie), niet de kerk maar wijzelf zijn verantwoordelijk voor onze daden. De enige gewoonte die ik nog steeds heb, is het bidden. Maar ik bid ook tot mijn beschermers en de Godin.

Voor mij is de essentie van geloof de liefde.
Daar ontbreekt het nogal eens aan in de kerk.
Voor mijn gevoel zit jij met een klein beetje schuldgevoel, laat alsjeblieft los kalinka. Ik weet hoeveel invloed een pastoor kan hebben op mensen die geloven, een schuldgevoel is zo simpel aangepraat. Ik vind het knap van je dat je door je geloof heen nog steeds helder kunt kijken en vragen zet bij dingen en niet zomaar alles klakkeloos aanneemt. In mijn ogen ben je dan al een stuk verder als mensen die er nog niet aan toe zijn om verder te kijken. Voor de kerk is er maar 1 pad, ik en jij weten allebei dat er meerdere zijn toch?

liefs

@ Debiorah en Anne,

Lololol, ik zit op het moment al enorm op mijn "schrijfstoel"....
En over mijn katten raak ik soms al helemaal niet uitgesproken, ik heb er al 5, maar heb van de week zo´n mooi en lief kitten gezien.
Blauw met een hele mooie lange vacht, slik...
Het is wel grappig om dan af en toe de discussies in mijn hoofd te volgen..

- Och waar er vijf eten, eten er ook zes...
* ja natuurlijk! en na zes komt zeven...!
- Ja maar die kleur heb ik nog niet..
* enig idee hoeveel kleuren er zijn..?!

En zo gaat die discussie maar door, lol

Ik word altijd zoooo hebberig als ik kittens zie

Heb genoten van de tekst en foto's, vooral de poezenfoto's :)Vind het knap dat je alles in je leven zo met beide handen aanneemt. Je straalt een enorme levenskracht en vreugde uit: diep geworteld in de aarde en uitreikend naar 'de hemel'.

Ivm het stuk over autisme bedacht ik me dat onze maatschappij zoveel 'labels' plakt en dat we vandaag de dag bijvoorbeeld driedubbel zoveel 'afwijkingen of stoornissen' kennen dan pakweg 50 jaar geleden. Een obsessie met 'normaal' zijn waarbij alles en iedereen die afwijkt van de norm in een hokje gestoken en aagepast moet worden...Ik volg zelf een therapeutenopleiding, waarbij gelukkig de nadruk wordt gelegd op de kwaliteiten van mensen.

In verband met je 'ecclectisch' geloven kan ik je ook helemaal volgen. Ik denk dat de kern van de grote religies heel erg mooi, krachtig en 'waar' is. Verschillende wegen, die allemaal leiden naar de Geest (of God, of de Godin of...) Denk dat het belangrijk is om niet enkel naar de menselijke uitingen van religies kijken, naar de geïnstitutionaliseerde vorm, er is inderdaad veel op aan te merken! Als je de moeite doet om echt te gaan kijken en luisteren naar de boodschap van Christus, Siddhartha Gautama (de Boeddha), Mohammed, mystici etc dan zie je de gelijkenis ipv de verschillen. Eigenlijk roepen elke mens op om zich over te geven aan de oneindige Liefde voor het leven.(ik zeg met opzet niet God voor wie daar weerstand bij voelt).Het gaat niet om kennis van boeken, geschriften, pausen en andere leiders, ook niet om het uitvoeren van rituelen of zeggen van gebeden...het kunnen middelen zijn om de eigen beleving te intensiferen- hulpbronnen...

Tot zover... Je ziet, deze onderwerpen beroeren me ;)

Inneke, ook jouw berichtje heb ik maar even geplakt, dan is het makkelijker terug te lezen voor mij.

Dat eerste stukje voelt heel goed, zo sta ik inderdaad in het leven, hoewel dat goedgewortelde niet altijd lukt
Ik heb veel om dankbaar voor te zijn, ik kan wel zeggen dat ik een gelukkig mens ben, gelukkig
Ik heb wel heel diep moeten gaan om hier te komen, maar het was de rit wel waard.

Ik denk dat de aantallen inderdaad stijgen, het zijn in mijn ogen geen stoornissen maar "nieuwe mensen". Maar dat is mijn persoonlijke gevoel, niks boekjes. Toch zijn de hokjes soms nodig om gebruik te kunnen maken van voozieningen, ik luister naar de arts en zijn advies maar volg míjn gevoel, op het moment heb ik contact met de rugzakbegeleider van Tony (mijn tweede zoon) deze man kijkt heel goed door de ogen van zo´n kindje. Hij ziet precies wat er mis is en wat er moet veranderen om het voor Tony aangenaam te maken in de klas. In deze man heb ik veel vertrouwen, ik heb respect voor mensen die dit soort werk doen en vooral als ze het echt goed doen.
Deze man kijkt naar het kind, hij heeft geen boekjes bij zich als je begrijpt wat ik bedoel.

Ik vind het ook leuk om zo een beetje te filosoferen (fout gespeld, ik weet het )

Blauw? Ik wist niet dat katten blauw konden zijn.

Lol, dat is een soort blauwachtig grijs, zoals de kat van de shebareclame´s (kattenvoer)

- Och waar er vijf eten, eten er ook zes...
* ja natuurlijk! en na zes komt zeven...!
- Ja maar die kleur heb ik nog niet..
* enig idee hoeveel kleuren er zijn..?!

whaha zo herkenbaar, ik heb er al 8 en daar hou ik het voorlopig maar bij!

8!

- zie je wel zij heeft er 8, dan is 6 toch niet zoveel...
* natuurlijk karin en zo klets je jezelf er weer uit.

Lol.

hoi Karin
Fijn dat je je heksenverhaal heb opgeschreven ,ik heb het met veel interesse gelezen.Hoewel ik zelf niet goed weet hoe ik het fenomeen hekserij beleef,jij komt op mij 'echt' over. Een wijze heks,maar bescheiden...

wat ik me nog afvraag:hoe kijk je naar vorige levens,ben je (mogelijk) eerder ook een heks geweest?

groet Liesanne

Lief van je om te zeggen liesanne
Vorige levens...ongeveer twee jaar terug heb ik glimpsen gezien van iets waarvan ik denk dat het een vorig leven is geweest.
Het is/was een mooi maar ook een heel verdrietig moment, ik vermoed zelf dat het de laatste momenten waren van dat leven.
Ik zag mezelf staan aan de rand van kliffen waarvan ik vermoed dat het ierland was, in dat plaatje draag ik ouderwetse kleding, een lange jurk met van die zwierige mouwen. Ook is er een man bij mij, we vallen elkaar huilend in de armen en daarna spring ik van die klif of hij ook springt weet ik niet. Meer kan ik me niet herinneren. Bij ierland heb ik vaak déja vu gevoelens dus mijn vermoeden dat ik daar eerder heb geleefd is wel sterk.
Het zou me niet verbazen als ik daar ook al iets hekserigs heb gedaan, het heks zijn voelt voor mij heel natuurlijk.
Ik ben een heel gewoon mens met een enorme hartstocht voor de natuur, zonder natuur zou ik helemaal verpieteren.
Wél heb ik een aantal paranormale gaves (waarvan ik zeker weet dat iedereen die heeft) Het gekke is altijd geweest dat ik altijd dacht dat iedereen kon voelen wat ik voel, ik bedoel maar dat verhaal over een vorig leven, zulke dingen vertelde ik altijd aan iedereen en dacht echt dat mensen dat snapten. Ik ben erachter dat dat niet zo is Mede hierdoor waren mensen bang van mij of wilden ze niets van mij weten, Karin spoort niet werd er vaak gezegd. Toen ik nog klein was en mijn zusje ook mocht zij altijd logeren, niemand vroeg mij..dat was heel pijnlijk met als gevolg dat ik niets meer zei en me steeds verder terug trok in de natuur. Rond mijn zevende achtste jaar begon ik met bomen te praten en te knuffelen en dat doe ik nog steeds.
Mijn naam stamt wel af van een hele oude heks, kan toeval zijn maar is wel heel leuk vind ik.
Dus op je vraag of ik eerder een heks zou zijn geweest moet ik je het antwoord schuldig blijven

het ontroert me zoals je hierover schrijft.Maar ook heel mooi:achter(of door) de pijnlijke ervaringen ervaar ik zoveel kracht!

nog weer een vraag:welke paranormale gaves bedoel je,die iedereen vlgs jou heeft?

gr Liesanne

Ik geloof dat iedereen in staat is om signalen van buitenaf waar te nemen.
Hmmm..lastig je gevoel neer te pennen soms
Op school leren we allemaal dat iedereen 5 zintuigen heeft, ik denk dat we er 6 hebben. De zesde is je intuitie, bij sommige mensen is deze beter ontwikkeld als bij de ander. Ik denk dat het verschil in ontwikkeling ligt in de keuzes die we in ons leven maken.
Bij mensen die rationeel zijn ingesteld zal de intuitie minder ontwikkeld zijn als bij mensen die meer emotioneel zijn ingesteld. Volgens mij ligt de link naar paranormale ervaringen in dat gebied.
Kleine kinderen hebben allemaal een enorm sterke verbinding met het universum, toch verdwijnt dat als ze ouder worden door keuzes die ze maken of door bepaalde gebeurtenissen. Je zou dan kunnen concluderen dat ze die verbinding kunnen herstellen, ik denk zelfs dat die verbinding niet eens verbroken kan worden maar dat je je er op de een of andere manier voor afsluiten kunt.
We komen tenslotte allemaal van dezelfde bron, waarom zou de een wel contact kunnen maken en de ander niet?
Ik denk wel dat we dat allemaal op verschillende manieren ervaren, we zijn natuurlijk wel allemaal verschillende persoonlijkheden. De een zal beelden krijgen, een ander zal woorden horen, weer een ander zal gevoelens doorkrijgen.
Zo zie ik het eigenlijk.

bedankt voor je antwoorden. In heel veel wat ik lees,van jou ,van anderen, voel ik herkenning of heb ik het gevoel dat die informatie mij'eigen'is,alsof het gewoon al in mij zat..(dat kan ik ook hebben als ik een boek lees,het gevoel van dit wist ik eigenlijk al).Maar ik 'leer'en ervaar hier ook veel nieuwe inzichten! Jij draagt daar ook zeker je steentje aan bij.(grapige woordspeling!)
groet Liesanne

Quote karin; "Kleine kinderen hebben allemaal een enorm sterke verbinding met het universum, toch verdwijnt dat als ze ouder worden door keuzes die ze maken of door bepaalde gebeurtenissen".

Het is nog veel erger Karin, wij ouders leren het de kinderen af als we niet oppassen en dat gewoon omdat de (zieke) maatschappij een aangepast mens vereisen zou/wil!

Gelukkig ontworstelen kinderen opzoek naar waarheid zich aan de kolder van de maatschappij van nu. En ik vind dat we kinderen en de maatschappij hierop moeten wijzen. Prima gevoel dat er zoveel nieuwetijds kinderen zich niet laten verlokken, tot de onzin van het leven van de maatschappij nu...........

@ Liesanne, da´s een goeie, steentje, lol
Zo probeer ik ook te schrijven Liesanne, vanuit een innerlijk weten. Ik heb dat ook vaak hoor, dan lees ik een tekst en dan is het zo van,.. oh ja, natuurlijk dat weet ik toch? Het kwartje valt op zijn plaats.

@ Thomas, klopt helemaal, zo had ik laatst een aanvaring met iemand. Mijn kinderen hadden het over spoken, iedereen roept dan altijd gelijk, " die bestaan niet"!. Ik vertel mijn kinderen dat "spoken" wel bestaan, alleen zijn het geen spoken maar mensen die overleden zijn en het erg gezellig vinden om af en toe eens langs te komen. Dit is natuurlijk een simpel voorbeeld, maar zo werkt het vaak wel. We kunnen anderen hier wel op wijzen en dat is ook goed, toch zijn zij degenen die zullen moeten willen veranderen. Mijn manier is gewoon om het te doen zoals ik denk dat het goed is. Ik hoop dan dat een ander het oppikt en ziet dat sommige dingen ook anders kunnen. Het is ook vaak vanuit het niet begrijpen. Spiritualiteit is helaas al heel lang geen onderdeel van de opvoeding meer, terwijl ik denk dat dat juist het belangrijkste stukje is. Spiritualiteit is niet alleen maar zweverig gedoe, zelfkennis en zelfliefde zijn dingen die je van daaruit kunt leren en opbouwen.
Jammer genoeg groeien veel kinderen zonder dat op en zullen ze zelf moeten worstelen, toch vinden steeds meer kinderen uiteindelijk toch een weg. Het valt mij wel op dat de jeugd van nu veel meer vragen stelt als wij deden in onze jeugd.
Maar ook dat kan in een stuk opvoeding liggen, ik ben niet oud maar heb nog wel een ouderwetse strenge opvoeding gehad. Mijn moeder pakte haar spiritualiteit wel op toen mijn zusje en ik wat ouder waren maar mijn vader was een ouderwetse vader. Geen ruimte voor discussie, stil zitten en braaf zijn met geruite rokjes en witte sokjes. "Fout" gedrag werd bestraft, goed gedrag was normaal maar werd niet benoemd. Kleine kinderen mocht je zien maar niet horen, you get the picture..

Ik weet nog toen mijn oudste werd geboren en hij in zijn wiegje lag dat ik werd overvallen door het gevoel dat er een mens aan mij was toevertrouwd. Een mens zal je denken? Ja een mens maar dan in pocketformaat, zo zie ik mijn kinderen ook. Ze hebben wel degelijk iets te vertellen ook al zijn ze nog zo klein. Ik ben moeder en stel me niet op als vriendin, vriendjes en vriendinnetjes hebben ze genoeg. Ik wil graag de veilige haven zijn waar ze alles neer kunnen leggen en waar ze weten dat ik ze zie zoals ze zijn en dat dat ook goed is. Als een kind (opnieuw) word geboren zit al die kennis al in dat bolletje, een kinderhoofdje is niet leeg. Ik zie mijzelf ook meer als begeleider dan als ouder, mijn kinderen leren veel van mij maar ik leer eigenlijk nog veel meer van hen.
Misschien heb ik er daarom 4 en betekent dat dat ik nog veel moet leren
Mooi Thomas dat jij dat ook zo ziet, steeds meer mensen gaan dit inzien, misschien moeten we niet kijken naar al de mensen die het "fout" doen maar naar alles wat goed gaat. Energie stoppen in de oplossing en niet in het probleem.

Wah!..ik ben weer een boek aan het schrijven zie ik,lol.
Ik stop nu even want ik moet vliegen naar mijn werk

zou je graag een boek willen schrijven of heb je dat mischien al gedaan?
gr Liesanne

correctie:misschien...
Ik lees graag boeken over het onderwerp opvoeden,wat ik ook liever 'begeleiden'of 'meegroeien' noem.(in begeleiden zit eigenlijk weer teveel'leiden', vind ik). Ik ervaar zelf ook heel sterk van mijn kind te leren.

Thomas,mag ik vragen wat jij bedoelt met 'kinderen op zoek naar waarheid'?

gr Liesanne

Mooi verhaal Karin. Je kinderen boffen maar met zo'n goede moeder!