Een gedichtje van Jan van Delden, speciaal voor jouw verjaardag
Toen ik kind was
waren bomen bomen,
mensen mensen
en paarden waren paarden.
De lucht was de lucht
en de zon was de zon.
Toen ik ging ik op zoek
en werd spiritueel.
toen waren bomen mensen
mensen waren de zon.
de zon was wolken
en wolken waren water.
Nu ik mezelf weer gevonden heb
zijn bomen weer bomen
en de zon is de zon
mensen zijn weer mensen
een wolk weer een wolk.
(een korte beschrijving van hem : 'Eerst waren bomen bomen..', daarna niet meer zo. Dat 'niet meer zo', dat is er dus tijdens je onderzoek van de object/subject-relatie; in die periode zie je ineens: hé… het zijn geen bomen, het is het kennen van bomen, en je vraagt je af of er dan wel objecten zijn. Als je herkend hebt dat het object niet bestaat, dondert je hele denkwereld in elkaar. Je ziet dan dat de wereld niets anders is dan het kennen van een wereld, maar dat er dus niets 'in' is en dat die wereldkennerij niet op een wereld wijst, maar op het enige wat er is: het kennen zelf. Dus zijn het weer gewoon bomen, zonder meer of minder.)
En een Zen verhaal
Iemand vroeg een van de oude zenmeester hem de weg naar bevrijding te leren.
De zenmeester zei: Wie onderdrukt je?
De man die vrijheid zocht zei: Niemand onderdrukt mij.
De zenmeester zei: Waarom verlang je dan naar bevrijding?
Van harte gefeliciteerd en een hele fijne verjaardag Hans.
Veel liefs,
Anna