mijn tuinieren

Die peer van mij is maar alleen terwijl de appel met z'n tweeën is, daarom misschien geen vruchten. Tomaat vind ik persoonlijk niet lekker ruiken, de plant dan. Kiwi wil ik ook ooit eens planten, is ook tweehuizig, tenminste de gangbare soorten, die ook eigenlijk veel te groot worden voor mijn tuintje. Een zweethut is ook veels te groot, ik heb er nog serieus over nagedacht om zoiets half in te graven en er dan een saunaoven in te gebruiken, maar dat was een tijd geleden en nu doe ik geen zweethutten meer. De courgetteplantjes kweek ik voor, ze gaan geweldig voor mijn doen, misschien over een week de eerste in de koude grond. Daar heb ik al erwten gezaaid, rucolasla en radijs, even wachten op het tweede blad of ik nu onkruid zie opkomen of radijs. Verder heb ik aardpeer gepoot, daar verwacht ik veel van!

Oh ja en iets heel anders; ik heb vandaag een kweeksetje voor champignons gekocht. Benieuwd of dat gaat lukken

Oh, dat heb ik ook eens gedaan, zoooo leuk! De bak puilde uit.
Afgelopen vrijdagavond was ik met mijn jongste in een tuincentrum (misschien schreef ik daar al eerder over): ze ging helemaal uit haar dak van al die prachtige bloemen en plantjes. Toen we bij de fruitbomen en fruitstruiken kwamen, smeekte ze of ze er één mocht kiezen: ze koos de framboos
Ben benieuwd of hij wat gaat doen. Verder kocht ik lavendel, lelietjes van dalen en nog meer met vreemde namen.

Had ik afgelopen weekend alles netjes aan kant in de tuin (blad enzo), gaat er één of andere domme struik in het bos achter de schutting alsnog al het nieuwe blad laten vallen! Tot overmaat van ramp vindt hij het leuk om de wind ermee te laten spelen, zodat nu alles weer in mijn tuin ligt! Zucht...
Morgen twintig man op de koffie: zul je zien dat ze allemaal buiten willen zitten. Als ze mijn merel maar met rust laten.

Wat kan er gebeuren als je het gaat doen Kiki?




Is er nog ruimte in jouw tuin voor nog een peer? De appels staan daar met z’n tweeën en de peer voelt zich misschien een beetje eenzaam en vraagt zich misschien af waar die ander is gebleven.




Ja, ik ben ook benieuwd. Als het goed doet in de tuin dan ga ik die volgend jaar ook in mijn tuin zetten. Heb je aardbeien in jouw tuin Phoenix? Vorig jaar waren ze behoorlijk zoet en elk jaar duim ik voor zoete aardbeien omdat ik rare ervaringen met mijn druiven heb gehad (dan zoet en dan heel zuur). Hoe kan ik ervoor zorgen dat het goed blijft gaan met fruitbomen? Voor die kersen en vijgenboom hoef ik niets te doen. Ze geven elk jaar zoete vruchten. Mijn jongste praat graag met bomen en planten (in de tuin en in het bos). Mensen letten daar niet op omdat kinderen vaak tegen zichzelf praten (zij is pas 5 geworden) maar de vijgenboom is haar favoriet. Elke dag praat zij tegen die boom of zij speelt daar in de buurt of zij omhelst die boom..(misschien heeft zij mij dat zien doen in het bos bij de eiken).

Een merel is voor mij een heel apart vogel. Mijn dochtertje heeft hem ooit een piepklein stukje kaas gegeven en sindsdien komt hij elke dag voor dat stukje kaas. Hij vliegt niet weg als mensen voorbij hem lopen. Hij zit daar gewoon te wachten totdat zij hem een piepklein stukje kaas geeft en dan vliegt hij in één keer weg en wij zien hem niet meer terug tot de volgende ochtend weer. Elke ochtend.. hetzelfde verhaal. Toen mijn jongste zwaar verkouden was, bleef ze in bed liggen. Ik ging in die ochtend even naar mijn auto en zag die merel ineens op mijn motorkap. Hij bleef daar gewoon staan, alsof hij dacht dat wij hem nog een stukje kaas schuldig waren. Echt heel maf vind ik dat. Ik gaf hem wat nootjes maar die wilde hij niet. Hij wil alleen die jonge kaas.

Gaaf zeg, die merel! Lijkt me ook wel!

Ja Muin, ik heb aardbeien, maar de vogels zijn me altijd voor. Geeft niet, ik gun het ze! ook de bosbessen zijn altijd op voordat ik er aan beginnen kan. De appels worden ook vaak uitgehold, door wespen of vogels.

In mijn tuin zijn geen eetbare spullen te ontdekken. Het is een tuin met drie terrassen, een bank, vijver en beekstroom, stukje gazon. En veel planten, van alles wat.
Er zijn wel talloze dieren te ontdekken. Momenteel zijn de merels, mezen, winterkoninkjes, turkse tortels, houtduiven en vlaamse gaaien nesten aan het bouwen. Af en toe landen wat kraaien en kouwen. Die laatsten zijn erg brutaal en vinden het soms leuk om even aan mijn schoenveters te komen trekken. In de vijver wemelt het van het leven. Verschillende soorten slakken en vissen. Maar ook bloedzuigers, schrijvertjes en libellen in soorten en maten, al zijn ze nog niet gesignaleerd.
Het leukst zijn de salamanders en kikkers. Er zijn pikzwarte salamandertjes, en zeker vijf soorten kikkers. De bruine kikkers hebben de kikkerdril al geproduceerd en een kikker waakt over de kroost. Dan zijn er twee soorten groene kikkers en ook een zwarte kikker met oranje ogen die een vreemd zacht geluid geeft wat nog het meest lijkt op een koekoek. De tuin is verder gedecoreerd met veschillende soorten beelden. Het is er goed toeven. En het ruikt nu al heerlijk naar allerlei soorten bloesem. Gelukkig heb ik vrijwel geen last van hooikoorts.

Zag net dat een koppel eenden het heeft behaagd om al het kikkerdril weg te eten. Verdorie. Het is nog geen Pasen!

Kun je ze nog vangen? Dan ben je net op tijd om ze morgen klaar te maken voor het paasdiner

(grapje)

Laatst schreef ik een verhaaltje, over het tuinvogels tellen: dit had ik gemaild naar de vogelclub waar ik lid van ben. Het volledige stuk is geplaatst in het clubkrantje, echt zo leuk!

Dat is verschrikkelijk Hans. Ik wist nog hoe erg ik het vond toen de kat van de buur een roodborstje heeft opgegeten. De veren lagen overal in mijn tuin. Ik was op die dag echt boos op hem en ik vond het zielig voor dat roodborstje. Een heel lief en zacht vogeltje..aan de ene kant en een brutale grote kater aan de andere kant. En hij had die vogel niet eens nodig, hij kreeg genoeg te eten.

Phoenix, gefeliciteerd.
Vanaf welke leeftijd (of levensfase) is jouw interesse voor vogels begonnen Phoenix?
Mijn dochtertje heeft nu een band met die merel. Met andere vogels heb ik nog niet gezien.
En haar band met bomen en planten is opmerkelijk. Ze gaan samen lijkt het (bomen en vogels).

De natuur is soms erg wreed, maar helaas werkt dat zo.
Vorig jaar vond ik het restant van een merel, die was opgegeten door de kraaien. het was niet meer dan een kopje, de ruggewervel die nog rood was van het bloed en ernaast een losse vleugel.
Een week later vond ik op exact dezelfde plek een dode bruine rat. Die was verder wel compleet.
De natuur is prachtig. Soms is het even slikken....

Nou, dat was tijdens mijn huwelijk, ik denk zo rond 1998. Wij woonden hier toen net een jaar, en er zat een boomklever in de pruimeboom. Ik dacht: wat is dat nu voor vogel? En vanaf dat moment was er die klik met vogels en is nooit meer weggegaan. Mijn huwelijk was op dat moment ronduit slecht, en ik had een uitlaatklep nodig om te 'ontsnappen' aan de gekte. Ik werd ook vrij snel lid van de Vogelwachtvereniging Noordwest Veluwe, wat me veel leuke avonden en excursies heeft opgeleverd. En dat voor 15 euri per jaar. Heerlijk! Zo'n negen jaren lang was ik de enige vrouw in het gezelschap van zo'n veertig man (lees: tuinkabouters), en beleefde enorm veel plezier aan de kennis en sfeer die er altijd hing in dit gezelschap. De meest maffe biologen, leraren en boswachters deelden hun passie, en ik kijk er met enorm veel plezier op terug. De laatste tijd ga ik niet of nauwelijks meer mee, maar als ik de foto's van excursies bekijk, zie ik dat er steeds meer vrouwen meegaan: goed teken!

Ik heb inmiddels zowat een meter aan boeken staan over vogels, en heb redelijk kennis opgedaan.
Een jaar of twee geleden was ik bij een oom en tante op bezoek, en toen mijn oom erachter kwam, dat ik net zo'n leipo ben als hij wat vogels betreft, schoot hij helemaal vol. Ik heb nauwelijks contact met deze mensen, hij is een broer van mijn biologische moeder, maar het contact met deze tak van familie is behoorlijk verwaterd. De man was zo blij, dat er tóch iemand zijn passie deelt! Zijn vier kinderen hebben weinig met de natuur, dus voor hem een openbaring dat ik bijna net zo veel wist als hij.

Mijn opa, die ik nooit gekend heb, had voor de oorlog de bijnaam 'de Kroaie', en 'de kraaienvanger van IJsselvliedt': hij ving kraaien en ratten, en kreeg dan een halve cent per stuk. Als ik nu in dat gebied loop, en ik zie en hoor een grote groep kraaien of roeken, dan krijg ik ongelooflijke rillingen, en voel me zielsgelukkig.

Lieve Phoenix, jouw berichten laten mij vaak zien dat je het leven intens beleeft. Als je met iets bezig bent dan geef je die bezigheid de volle aandacht. Je doet mij aan de natuur denken..zoveel variaties, zoveel kleuren...en zoveel te beleven en te zien. Ik geniet vaak van jouw verhalen/berichten, van jouw denken en zelfs jouw emotie heeft iets moois.

Dank je wel..

En nu..even terugkomen op tuinieren. Geloven jullie dat de tuin een weerspiegeling is van de eigenaar? Vroeger had ik een buurjongen met een rommelige tuin, hij had heel veel rommel in zijn tuin. Later heb ik gehoord dat hij onder behandeling was en daarna opgenomen is in de psychiatrie. In mijn huidige woning zie ik alleen mooie en opgeruimde tuinen. En als ik naar die mensen kijk dan vind ik ze ook opgeruimd. Het kan zijn dat ik me verbeeld maar…zo zie ik het.

En Hans, de natuur is inderdaad prachtig maar soms ook even slikken. Is de natuur dan niet de perfecte weerspiegeling van het leven?

Liefs,
Anna

Ja, Anna, de natuur IS het leven.
En dan noem ik alles 'natuur', alles wat er is.

Maar zodra de mens aan alles gaat lopen frutten is het cultuur geworden, niet langer 'natuur-lijk'.

Juist ja Helma. En culturen komen en gaan, zijn niet oneindig, de natuur wel ondanks veranderingen door evolutie ed.
De natuur kan zich ook veel beter aanpassen aan dat wat is. Een cultuur niet, die heeft zijn eigen regels en wetten nodig die meestal de ondergang van een cultuur worden omdat ze niet in de natuurlijke omgeving passen.

Inderdaad Gast. Men schijnt wel eens te vergeten dat de natuur niet onuitputtelijk is. Maar, inmiddels is merkbaar, dat men zich steeds bewuster wordt van de kwetsbaarheid van de natuur. Zolang men zich bundelt en protesteert, valt er veel te bereiken.

Maar, als ik kijk naar bijv. de intensivering van de landbouw die nu gaande is binnen de oostblok-landen, dan vind ik het wel eens jammer dat wij ze niet gaan waarschuwen: het ging hier ook fout, en nu moeten allerlei natuurbeschermingsorganisaties alle zeilen bijzetten om bepaalde waarden te behouden. Jammer hoor. Bewustwording van te voren is veel eenvoudiger.

Ik wil weer in de natuur leven.. in het bos bijvoorbeeld. Dan gaat alles vanzelf. Ik hoef de bomen en de planten in het bos geen water te geven. Ik hoef de grond ook niet te bemesten. Ik hoef helemaal niets te doen. De natuur zorgt voor zichzelf.. en ik geniet zonder moeite van de natuur die voor zichzelf zorgt. Ik hoef er alleen maar te zijn en te genieten. Ik hoef niets los te laten want ik hoef niets vast te houden. Alles is er..

Mijn tuin is het tegenovergestelde van het bos...als ik niet voor mijn planten zorg dan gaan ze dood. Verantwoordelijkheid, zorgzaamheid en mijn verlangens hebben ervoor gezorgd dat ik van mijn tuin kan genieten. Maar ik zie ook wel dat het niet vanzelf gaat. Er is een tijd van hard werken en er is een tijd van plezier. Zaaien en oogsten. En ja tegenslagen zijn er ook wel. De slakken bijvoorbeeld..of de planten die elkaar gaan bevruchten en daardoor krijgen ze slechte vruchten. Om de tegenslagen te voorkomen heb ik kennis nodig op het gebied van tuinieren. En zo zie ik het leven ook.. Bewustwording…komt niet uit de hemel vallen.

Ja, het is wel raar, zo'n tuintje. Je moet het je wil opleggen, vormen en leiden. Eigenlijk ben ik voortdurend aan het snoeien en wieden. Maar het bos zoals ik het hier kent, wordt ook gigantisch kort gehouden door de groenvoorziening. Heel nederland is één grote tuin. Tis erger dan de romeinen.

Maar goed, ik ben Ceasar van mijn eigen tuin en mijn wil is wet. De eerste generatie erwten werd door de slakken onthoofd, dus nam ik mijn toevlucht tot mijn goeie vriend Ferri Fosfaat, een milieuvriendelijke slakkenkorrel. Ik had gigantisch veel snoeiafval van de klimop, dat heb ik allemaal kleingeknipt en gebruikt als mulching. Waar ik extra aarde nodig had heb ik dat gehaald uit het midden van de tuin, waar nu de contouren van een toekomstige vijver zichtbaar zijn geworden. De aardperen hebben er zin in. De courgettes hebben ruimte gekregen. Brandnetels heb ik, op één klein bosje na, allemaal uitgetrokken. De peer heeft niet gebloeid en gaat er mogelijk volgend jaar uit. De appels beloven veel en staan ieder in een kring van kervel. Er komt oostindische kers van vorig jaar op, ik heb windes gezaaid. De absinthalsem lukte niet in potjes en krijgt nu een kans in de volle grond, tezamen met tabakszaad van vorig jaar. Ik heb heerlijk pittige rucolasla gegeten. De radijzen zijn echter onzichtbaar. Bonen zijn gezaaid en komen zo nu en dan op. Er is één bescheiden aalbessenstruik die volgend jaar wat meer ruimte krijgt (misschien op de peer zijn plek) De kruisbessenstruik doet het geweldig op zijn plek. I'm in control .

Niet alleen Nederland maar het leven zelf is voor mij een grote tuin. Ik kies planten uit die ik in mijn tuin wil zetten maar wat beweegt mij om voor bepaalde plantensoorten te kiezen? Ik heb geleerd met tegenslagen om te gaan (slakken en insecten). Ik weet niet wanneer ze komen maar ik kan ervoor zorgen dat ik geen last van ze krijg. Met enige inspanning en (zelf ) compassie (lief zijn voor mezelf) kom ik wel tot de oplossing en kan met de situaties (tegenslagen) leven. Ik heb alleen geen greep op de regenbui en de zon. Het leven schenkt mij de zon en de regen… Het leven laat zich niet afdwingen.
Wat komt, komt… No big deal.

ja dat klinkt als een dillemma

hopelijk heb je een oplossing gevonden die voor niemand funest zullen uitpakken

Als je de ene plant wil laten groeien zul je de ander moeten snoeien. Je kan er heel mooie spirituele principes over hebben, maar in de tuin is het toch survival of the fittest en de reguliere groente- en fruitplanten zijn gekweekt om te produceren, niet om te overleven. Ze hebben hulp nodig van de tuinier. Toch hoef ik mijn oude houding van toekijken zonder ingrijpen niet overal te laten varen. De lievevrouwebedstro die onder de fatsia groeit, kan tegen schaduw en heeft zich nu uitgebreid aan weerszijden van de fatsia.