Ik voel me soms niet gewenst

Ik heb het gelezen. Wat een geweldig stuk! En wat een goeie site. Nu begrijp ik pas wat er bedoeld wordt met het innerlijk kind, dank, Precious. Ik zal het nog eens lezen. Echt heel bijzonder.

Kinki, wat bedoel je eigenlijk met die laatste zin?

(ik vind dit topic echt tof!)

Geen dank Graag gedaan.
Vond het destijds ook zo fijn om te lezen. En ook goed om het af en toe weer even te lezen, om je er weer even aan te herinneren.
Net las ik het zelf ook nog een keer en ook ik vond het weer prachtig!

Waarom iets opnieuw doen, als je er ook nu mee kan beginnen?

Als ik dit topic zo lees, ben ik heel blij dat het er is. Zo zie je maar, wat er gebeurd als je je innerlijke stem, daadwerkelijk laat spreken. Soms heb je een beeld van jezelf, waarvan je niet altijd weet, of het ook echt klopt.

Ik vind het veel dapperder dat iemand het ook uitspreekt, of iemand ook gewoon aanspreekt als die ergens moeite mee heeft.

Het zijn juist de onuitgesproken woorden, die het meeste pijn doen en wie heeft er nu graag pijn?

Denken aan een ander is prima, maar nooit ten koste van jezelf!

@ Nims: ja, er zit niets anders op dan er NU mee te beginnen: overdoen kan niet, maar als ik nu, op mijn 42e, alsnog de kans krijg om alles anders te doen, dan mag ik daar dankbaar voor zijn!

En trouwens: het aangeven dat ik me niet gewenst voelde, was geen impulsieve actie. Ik zat er al een week of wat op te broeden dat ik e.e.a. zo ervaarde. Vaak heb ik even tijd nodig om eerst iets uit te kristalliseren alvorens er iets over te zeggen, want om maar zo met de botte bijl iedereen uit te schelden, en alles bij de ander neer te leggen schiet natuurlijk niet op. Uiteindelijk blijkt ook, dat het toch iets van mezelf is!

@ Hans: toen ik gisteravond om 22.30 uur in mijn bed lag, lag ik nog wel even te lezen, maar ik had enorme last van hartkloppingen, een kwaal waar ik jaren last van had. Het was alsof de adrenaline overal in mijn lijf aanwezig was, en ik stond op scherp. Ik werd slaperig na een bladzijde of drie, en ging toen maar slapen.

Ik dacht dat ik mijn elektrische deken uitgedaan had (ik weet bijna wel zeker dat ik dat gedaan had) maar halverwege de nacht bleek dat hij nog aan stond. Ik was verschrikkelijk aan het dromen. Aangezien het boek dat ik lees over heksen gaat, ging mijn droom daar ook over.

Ik woonde in een huis met een afschuwelijke heks, en ik was gevangen. Ik maakte een plan om te ontsnappen, en vreemd genoeg lukte dat vrij makkelijk. Ik liep maar, en liep maar, langs eindeloze fabrieken, langs een enorm station waar geen einde aan kwam, en ik raakte zelfs verzeild op een kermis. Ik dacht: ik moet met de trein mee, maar kwam erachter dat mijn portemonnee, rijbewijs, id-pas en alles nog op de slaapkamer van de heks lag, terwijl ik heel erg veel geld gespaard had in mijn portemonnee om mijn ontsnapping uit te kunnen voeren. Dus mijn ontsnapping had ik toch niet zo goed voorbereid als ik dacht!

Het was behoorlijk spannend allemaal, en ik dacht nog: ik vraag de politie wel of ze voor mij aan willen bellen om te vragen om al die spullen! Absurd zeg.

Ik werd wakker door de warmte van de deken, en ik was ontzettend opgelucht dat het een droom was. Ik trok de stekker eruit en ben toen direct weer in slaap gevallen, op het koele gedeelte van mijn bed, en heb toen heerlijk geslapen.

Gek genoeg voel ik me nu redelijk fit en dat is wel vreemd op de maandagmorgen en na zo'n droom!

Er zet zich momenteel wel iets voort in mij (en het voelt positief) maar ik kan het niet benoemen. Bewustwording?

Dank, Hans, voor je tijd.

Beste Helma,

Dank je voor je bericht. Dus je kreeg net als Kim hartkloppingen? het is wel een eigenschap van reiki dat chronische ziekten, of ziekten uit het verleden even heftiger terug komen, om vervolgens definitief ervan te genezen. Er is dus nog iets aanwezig waar je doorheeen moet en die resulteren in die hartkloppingen.
Even over wat ik voelde: de energie ging bij jou vooral uit naar je schouders, je bovenbenen, knieen en voeten. Volgens mij is de betekenis:
- schouders: de lasten die je moet dragen
- bovenbenen: de dagelijkse sores
- knieen: standpunten en opvattingen die strikt zijn en die wat moeten veranderen
- voeten: je contact met de aarde, en ook weer de lasten die je moet dragen.
Tot zover.
Het valt me ook op dat je, ondanks de bijzonder enge droom, vandaag toch redelijk fit wakker bent geworden. Ook dat is een eigenschap van de energie, het maakt dat je beter kunt ontspannen en dieper kunt slapen.
En ook het na-effect: de energie loopt en hele tijd door, ook vandaag zal je er nog steun in voelen.

Beste Helma, graag gedaan!

Helma, ik vind je droom erg symbolisch voor wat er nu eigenlijk gebeurd.

Ik woonde in een huis met een afschuwelijke heks, en ik was gevangen. Tot nu toe hield je jezelf gevangen door de dingen die je gisteren o.a. heb verteld.
Je huis kun je zien als jezelf.

Ik maakte een plan om te ontsnappen, en vreemd genoeg lukte dat vrij makkelijk.
Je bent doordat je het hier geuit hebt nu ontsnapt uit die gevangenis van gevoelens en overtuigingen waar je jezelf in hield.

Ik liep maar, en liep maar, langs eindeloze fabrieken, langs een enorm station waar geen einde aan kwam, en ik raakte zelfs verzeild op een kermis.
Dat zijn misschien allemaal zaken die je onderweg gaat tegenkomen nu. Omdat je aan het verwerken gaat komen er dingen naar boven, de dingen waar je langs liep staan symbool voor de zaken die je moet verwerken en dan uiteindelijk aan het einde beland je op de kermis. De kermis staat voor vrolijkheid en plezier.

Ik dacht: ik moet met de trein mee, maar kwam erachter dat mijn portemonnee, rijbewijs, id-pas en alles nog op de slaapkamer van de heks lag, terwijl ik heel erg veel geld gespaard had in mijn portemonnee om mijn ontsnapping uit te kunnen voeren. Dus mijn ontsnapping had ik toch niet zo goed voorbereid als ik dacht!
Misschien kom je aan het einde van je verwerking iets tegen wat je eigenlijk ook nog moet verwerken, maar wat je niet aandurft.

Het was behoorlijk spannend allemaal, en ik dacht nog: ik vraag de politie wel of ze voor mij aan willen bellen om te vragen om al die spullen! Absurd zeg.
Hopen dat de ander het voor je oplost.

Ik weet niet of het klopt hoor, maar dit is het eerste wat bij me op kwam toen ik je droom las.

Een hele goede droomuitleg, Kim! Ik denk dat het aardig klopt.

Over geld is gisteren nog hier geschreven. Letterlijk. En de politie vragen betekent hulp inschakelen en je een beetje afhankelijk opstellen. Het is geen schande om anderen om hulp te vragen.

Hey dappere vrouw!

Applaus voor jou! Ik ben trots op je. Ik hoef niets meer te zeggen, ik denk dat je me wel snapt.

[quote=Phoenix
Ik voelde me als foetus/baby niet gewenst, maar dat is wat lastig om over te vertellen.
[/quote]


Volgens mij zit hier heel veel emotionele lading op. Als je er op termijn op terug wilt komen, ik ben er om te luisteren.

Heb ik nog een mooi boek voor je. 'Baby's wil is wet' van Derek Ogilvie. Ik heb het thuis, kan je het ook opsturen. Ik denk dat je er wel wat aan zou kunnen hebben. Sowiezo voor iedereen die ouder is is het een perfect boek. Geeft inzicht in het denkproces van een kind en de hooggevoeligheid en hoe en kind dat binnenkrijgt. Staat ook een stuk in van de foetus tijd.

De volgende zin heeft Derek geschreven voor de ouders. Maar je kunt hem ook op jezelf betrekken:

'Je kind kiest jou. Je kunt voor alles een oplossing vinden, dit is de reis van je ziel'

Voor jou: jij hebt jouw ouders gekozen. Dat heeft een doel. Jij kunt er wat van leren, of jij kunt hun wat leren.

Laat je me het weten als ik het moet toesturen? Ik doe het graag voor je.

En oja, NiMS heeft er al op gereageerd, maar waarom spijt hebben van het verleden en jammer vinden dat je het nu pas anders gaat doen? Wees blij dat het nu is. Voor hetzelfde geld had je nog 10 jaar doorgeëmmerd. Was het muntje pas over 10 jaar gevallen. Wees blij dat het nu is.

Liefs Paulette

Hans,

Ik kreeg eens een massage van iemand, nog niet zo lang geleden: deze persoon zei: allemachtig, jij draagt de hele wereld op je atlas, dat kan niet!
Mijn schouders, nek, rug en heupen zitten regelmatig vast, en ooit was ik hierdoor verslaafd aan de ibuprofen. Gelukkig is dit niet meer zo. Een puur lichamelijke oorzaak die wel meespeelt: mijn rechterbeen is langer, en daar moet ik een extra zooltje voor, en daar zal ik me eens voor aanmelden bij een podoloog o.i.d.

De dagelijkse sores: ik heb vaak dagen dat het puur overleven is, ik val van het één in het ander, en zou dan graag het stokje overdragen, maar dat kan nu eenmaal niet. De ontwikkeling van mijn jongste dochter (pdd-nos) baart me ongemerkt ook zorgen. Ik zou niet weten hoe zij ooit op eigen benen zou moeten staan, en of er ooit een dag komt dat ik mijn kinderen vol vertrouwen los zal kunnen laten.

Standpunten die strikt zijn: ja, moeilijk, en een verhaal apart. Als ik door ervaring een mening heb gevormd, dan houd ik daar het liefst krampachtig aan vast, omdat het schijnbaar zekerheid biedt op die manier (zoals misschien omgaan met geld, afhouden van vriendschappen, vasthouden aan mijn mening over mannen, enz.).
Om dat op te geven zal niet gaan op dit moment. Het biedt me veiligheid en houvast.

Contact met de aarde maak ik niet altijd: ik val dan zelfs om, of stoot me gauwer, of laat dingen vallen. Dat is dan voor mij altijd een teken dat ik moe ben, en balanceer op het randje van tijdelijke uitputting. Gelukkig is dat zo'n beetje om de drie weken, als de kids dan weer naar hun pa gaan: ik kan dan weer twee dagen volledig stilstaan, en slechts vegeteren en slapen.

Ja, ik voel de energie nog steeds, ook al heb ik vanmorgen genotuleerd van 9.00 uur tot 12.30 uur. Zometeen strijken, was vouwen, opruimen (opruimen ben ik ALTIJD mee bezig) en spaghetti maken.

Hoop wel op een herhaling van de behandeling: weet nog niet exact wat het voor me doet, maar ik voel wel dat het niet schadelijk is!

Precious, dank je wel voor je lezing. Echt top.

Ja, gevangen was ik. Gek he, dat een mens zichzelf dat toestaat.

En ja, het voelt ook alsof ik ontsnapt ben uit mijn eigen overtuigingen en eisen, die ik mezelf oplegde.

Ik hou niet zo van de kermis: mijn oren raken daar altijd overbelast. Gisteren hadden mijn jongste en ik een dag van stilte: komt de oudste thuis, met haar vriend, en ze ratelt aan één stuk. De tv aan, het geluid vrij hard, en maar praten met haar vriend. Ik ontplofte bijna, en wilde eigenlijk weg. Ik vroeg: mag het geluid van de tv iets zachter??? Dit komt waarschijnlijk ook omdat mijn gehoor weer terug komt, en dat is even wennen. Ik hou van de stilte, en dat mijn rechteroor twee weken uitgeschakeld was, vond ik helemaal niet erg!

Wat ik nog tegen zou kunnen komen: ik heb wel een vermoeden, maar dat is te moeilijk en te persoonlijk voor hier.

Ja, ik wil eigenlijk onafhankelijk zijn, maar zoals vorig jaar bijvoorbeeld, betrapte ik mij erop dat ik alles wilde overleggen: uit handen geven, het niet meer zelf hoeven doen, kind mogen zijn, laten gaan, loslaten, alles in het honderd laten lopen.

Fantastisch Precious, ook jij maakt me veel duidelijk.

Dank, Paulette!

Al die complimenten hier, ik voel me beschaamd, en weet nauwelijks hoe het te ontvangen. Ook de complimenten die ik gister kreeg van Hans zitten me nog dwars

Ik heb een afschuwelijke hekel aan babies. Op kraamvisites wil ik ze ook nooit vasthouden, want ik moet dan steevast huilen. Ze zijn zo godvergeten afhankelijk, zo klein, kwetsbaar, en overgeleverd aan de inzet van anderen, ik kan er niks mee. Ze kunnen maarzo sterven en alleen ergens achtergelaten worden. Nee, ook toen het programma van Derek op tv verscheen, omzeilde ik dat altijd met gemak. Niks voor mij, dat gebrul en geëmmer: want wat willen ze, wat is er aan de hand, ze kunnen niks duidelijk maken, niet communiceren, nou, raad dan maar wat er is! Bah!
Ik zei tot mijn 24e dat ik nooit en nooit kinderen zou willen: totdat ik een maand getrouwd was en erachter kwam dat mijn huwelijk één grote facade was. Ik zei tegen mijn man dat ik direct een kind wilde, en mijn wens werd ingewilligd. De twee bevruchtingen van mijn dochters zijn ook bijna de enige momenten in die 13 jaar dat we 'intiem' waren, al versta ik onder intiem wel iets totaal anders (oei, nu klap ik wel heel erg uit de school). De postnatale depressie droeg niet echt bij aan het huwelijksgeluk, maar het hield me van de straat. Hahahaha.

Nou, oke, als ik dan toch bezig ben: mijn biologische moeder had moeite met de borstvoeding, en bleek een knobbeltje te hebben. Ze overleed aan borstkanker toen ik vijf was (hehe, we zijn er weer ). Mijn vader kon er niet voor ons/mij zijn, want hij was manisch depressief, en ik heb zijn afwijzing en afwezigheid gevoeld. Ik heb uren en uren liggen huilen in mijn bedje.

Zo, nou kan hij voorlopig wel weer. Bah, bah, bah, het drama van het begaafde kind: geef mijn portie maar aan fikkie.

Zullen we nou weer vrolijk gaan doen? Ik wordt hier lijfelijk misselijk van, en wens er niet meer over te schrijven.

We zullen het er niet meer over hebben. Pas weer als jij het aangeeft.

...ik heb er klotsende oksels van op dit moment

Natuurlijk! Ik stel voor om dat nu een tijdje met een zekere regelmaat te doen. Je zit met een heel pakket problemen, actueel en ook uit het verleden. Ik heb je andere reacties aan Kim en Paulette ook gelezen. Schokkend. Ik schrok er gewoon van.
Maar ben wel blij met je openheid, omdat daarmee de lichamelijke blokkades voor een belangrijk deel verklaard worden. Je hoeft hier niet alles te zeggen, je hebt al bijzonder veel verteld.
Wat ik bijzonder waardeer aan jou is dat je zo sterk laat zien dat je verder wilt in dit leven. Je bent daarvoor zeer gemotiveerd. En je toont vechtlust.
Dan is het voor mij een eer om je daarin een beetje te mogen helpen. En ik heb het vermoeden dat jouw leven de komende jaren een sterke wending gaat nemen in positieve zin.
Ik stel voor om vanavond al de tweede sessie te plannen. OK?

Oh, oke...
als ik je daarmee maar niet beroof van je vrije tijd

rond 22.30 uur?

Dank je wel Hans.

Heb nu kneiterhard last van hartkloppingen, en de adrenaline is ten volle aanwezig nu, omdat ik zo veel van mezelf liet zien. Erg lastig hoor.

Waarom?

22:30 is prima. Nee, het kost me niet veel vrije tijd. En ik doe het graag, temeer omdat ikzelf dan ook een energie behandeling krijg. Ik heb zelf ook voordeel bij reiki en RH. Ik zal ditmaal even extra aan je schouders 'werken'.
Over je hartkloppingen: probeer even te ontspannen en enkele malen diep adem te halen, met je buik. En voel hoe je voeten op de grond staan. Dan kom je sneller in balans.

Geen dank hoor meid! Kwam zomaar in me op en dacht, ik typ het maar gewoon neer.

Wat Hans al zegt en waar ik me volledig bij aansluit is je enorme openheid. Dat brengt de stroom op gang omdat je dingen durft te benoemen.
Doordat je het erg eng vind, vind ik je juist ontzettend dapper en moedig dat je het toch doet! Heel krachtig hoor!

Wat ook goed helpt voor het opruimen van blokkades is shiatsu of accupunctuur, zeker omdat e.e.a. erg vast zit bij jou qua fysieke gesteldheid. Die blokkades vertalen zich in je lichaam ook. Als aanvulling op Hans zijn behandeling zou dat erg goed zijn. Door de meeste verzekeraars wordt dat ook vergoed.

Vooral omdat ik iets schreef over mijn huwelijk. Dertien jaar dacht ik dat het aan mij lag (blablabla), maar hij bleek homo te zijn. Ik deed er nog een schepje bovenop door intimiteit te benoemen, waar een enorme lading opzit voor mij.