waarom weg?

Ik denk even hardop hoor, maar waarom ga je ervanuit dat je iets eerst volledig moet kunnen begrijpen wil je het kunnen loslaten? Want als ik dit lees, zeg je eigenlijk dat je jezelf alleen maar kunt loslaten, als je jezelf volledig kent, afgerekend hebt met al het negatieve in je, en dat je dan pas je identiteit kunt loslaten.

Liesanne had laatst een heel mooi stukje over loslaten. Als je dit nu eens op jezelf plaats en jezelf loslaat, dan zou je volgens mij de volgende zinnetjes uit dat stukje prima op jezelf kunnen toepassen. Hiermaa kan je dus jezelf loslaten, zonder jezelf volledig doorgrond te hebben.

Om mezelf los te kunnen laten is liefde nodig.

Mezelf loslaten betekent niet dat ik'm smeer.
Het is het besef dat ik mezelf niet kan beheersen.
Mezelf loslaten is toegeven dat ik het resultaat (mezelf) niet meer in de hand heb.

Mezelf loslaten is niet proberen om mezelf de schuld te geven,
Mezelf loslaten is niet zorgen maar geven om.

Mezelf loslaten is niet over mezelf oordelen,
maar mezelf toestaan mens te zijn.
Mezelf loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,

Mezelf loslaten is niet mezelf ontkennen, maar mezelf accepteren.

Mezelf loslaten is niet mezelf bekritiseren of reguleren,
maar proberen te worden wat ik droom te kunnen zijn.

Mezelf loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
maar groeien en leven voor de toekomst.
Mezelf Loslaten is mezelf minder vrezen en mezelf meer beminnen.

Juist! Heel mooi verwoord waarom de engelmens dus ook een Superego heeft, en zonder ziel (=identiteit) is.

Zolang je denkt nog iets nodig te hebben, heb je nog een identiteit. Als je je beseft dat je helemaal niets nodig hebt, kan je veel sneller je ziel laten varen.

Heel mooi verwoord! En inderdaad is de balans op dit moment vrij zoek, bij de mensen die op zoek gaan naar zichzelf.

Ik hoop ook dat ze uiteindelijk erachter komen dat ze helemaal niet op zijn zijn naar zichzelf, maar dat ze bezig zijn zichzelf volledig te verliezen, waarbij op een andere manier ook de identiteit kan worden losgelaten.

Bedankt voor je mooie inzichten Nymira! Het heeft mij weer een stukje nieuw begrip bijgebracht .

Ja..loslaten...verlost worden..ontstijgen, whatever hoe het ook maar genoemd wordt,,waar het om gaat is gewoon een balans hebben tussen een niet te zwak maar ook niet een te groot ego.

dank je Nims...

Nims, je Zelf ont-dekken en ont-wikkelen is niet het zelfde als jezelf beheersen. En ja, je moet wel weten wat je loslaat voor je het loslaat want anders is er niets dat je los kunt laten.
De wereld wordt niet anders, jou ervaring en beleving wordt anders als je het vanuit een ander standpunt kunt bekijken. En dat andere standpunt kun je bereiken door te weten wat er voor je ogen gebeurd en hoe jij dit interpreteerd. Dat is je Zelf kennen door die ont-wikkeling en ont-dekking van dat wat in je is en voor je is.
Je kunt toch alleen vanuit éénheid de ware Liefde ervaren en doorgeven aan anderen

In de psychologie van Freud wordt er met superego iets heel anders bedoelt Hoewel: het normerende, oordelende, geweten...dat zegt hoe je 'zou moeten zijn' en je 'zou moeten gedragen'. Datgene wat in strijd is met de driften en instincten. En in deze strijd is het ego het slachtoffer. Freud is wat achterhaald, maar toch.

Ik sluit me aan bij de woorden van Gast en Nymira. De tekst over loslaten interpreteer ik toch ook weer anders. Door het accepteren van alles wat in onszelf is, Liefde in en voor onszelf te voelen is de verbondenheid er. Want die liefde breidt vanzelf uit omdat we in liefde uitreiken...(ipv angstig samentrekken). Dat is het tegendeel van een op onszelf betrokken narcisme.

Ik geloof niet in het 'oplossen' van het individu want dat betekent dat we niet meer bestaan als mensen. We kunnen én verbonden zijn én een zelf hebben. Het hebben van een zelf is zelfs een voorwaarde. Mensen die niet in staat zijn zichzelf af te bakenen en voor zichzelf te gaan staan en op te komen zijn absoluut niet meer 'verbonden' hoor. Een gezond ego is dus erg belangrijk. Voorbij het ego is niet hetzelfde als terugkeren naar een vormeloze oerbrij.

hallo gast, je hebt het goed omschreven. ken u zelf en u kent de wereld. het is uiteindelijk via zelfliefde kan men pas van de ander houden tot die tijd zoeken we alleen onszelf. het hele leven is een reflexie en een dualiteit. het IK moet uit onvoorwaardelijke liefde geboren worden.

Het klopt niet helemaal meer dat je als mens niet meer bestaat als je het individu loslaat. Vergelijk het met god. God zijn wij allen, maar wij zijn nog steeds. Het besef dat wij allen god zijn, is het loslaten van het beeld over jezelf, en dus ook het loslaten van jezelf. Hoe meer jij god wordt, hoe minder jij jezelf bent. Op het moment dat wij allen god zijn, is god, god. En kan hij volledig zichzelf zijn.

Zoals de teksten van michael en gabriel zeggen:
Wanneer iedereen volledig verbonden is, zal dit de komst van god op aarde zijn.

Dus de vraag die ik aan je stel inneke (en ook aan de rest, maar vul dan je eigen naam in ).

Ben jij inneke, of ben jij god?

En ik weet dat het geen zwart-witte keuze is, maar ik zie een duidelijke verschuiving naar het collectief ipv het indivu. Dus om de vraag wat geunanceerder te stellen:
Inneke, hoeveel % ben jij god en hoeveel % ben jij Inneke?

Wanneer iemand voor 100% god durft te zijn, heeft deze zijn / haar individu losgelaten.

ik denk niet dat we onze identiteit moeten opgeven, dat hoeft ook niet, we hebben de mogelijkheid ons wel weer aan te sluiten op de Goddelijke verbinding, maar dat is wat anders. we mogen zijn, zoals we willen en hebben een vrije wil. als we geen vrije wil hadden moesten we ons ergens bij aansluiten niet? Dit hebben mensen door de eeuwen heen laten zien en dat is wat God niet wil. Maar de Goddelijke intelligentie dat meer inhoudt als alleen maar God tot de wereld toelaten, geeft ons de essentiele richtingaanwijzers die het ons mogelijk maakt onze eigen weg te vinden en te putten uit een onbegrensde intelligentie. dit geeft de mens vertrouwen, want als men weet waar men naar toe kan dan geeft dat rust en veiligheid. het voordeel van aansluiten bij God is aansluiten op je eigen bron die in contact staat met de gehele bron. maar een ieder is vrij om hier mee om te gaan. maar afgesloten zijn, geeft ook angst, want een mens wil zich aansluiten ergens en er is het goede en het kwade. aansluiten bij het kwade geeft dualiteit en dus kan men daardoor nooit kiezen voor het licht. het licht is de hoge trilling, het licht is eerlijk en in het licht kan het kwade niet bestaan. die verdraagt het licht niet.

Ja heel mooi verwoord. Herkenbaar, niet alleen in spirituele, maar ook in godsdienstige kringen.....

Het (door mij geliefde) medium Eva Pierrakos noemt het innerlijke Zelf tegenover het 'uiterlijke' zelf, het ware Zelf tegenover het ego.
"Iemand met een onvoeldoende ontwikkeld ego, een zwak ego, heeft geen greep op het leven, of is er niet tegen opgewassen. En iemand wiens ego overontwikkeld is en al te zeer de nadruk krijgt, kan niet bij zijn ware Zelf komen. Beide uitersten beletten je je ware Zelf te bereiken. De problemen en conflicten van de mens zijn vaak het gevolg van een te sterk of te zwak ego. Je kunt niet zeggen dat de een een te groot en de ander een te klein of te zwak ego heeft. Meestel is er sprake van een verstoord evenwicht, in één en dezelfde persoonlijkheid is één gebied onderontwikkeld, terwijl een ander gebied overontwikkeld is. Zo probeert de natuur het evenwicht te herstellen.
Alleen wanneer je ego voldoende ontwikkeld is, kan je het op een goede manier afleggen.
Een ieder die er naar streeft zijn ware Zelf te zijn, die dat stadium van spirituele ontwikkeling wil bereiken door de ontwikkeling van een gezond ego ter zijde te schuiven, doet dat uit armoede. Pas wanneer de mens zijn uiterlijk zelf, zijn ego, ten volle beheerst, kan hij het afleggen en zijn ware Zelf bereiken. Pas wanneer het ego gezond en sterk is kun je weten dat het niet het uiteindelijk antwoord, niet de laatste dimentie is."

Soulmate,

Lees je stukje hierboven nog eens terug, en stel je hierbij de vraag:
Ben jij god (of is god jou), of ben je enkel verbonden met god?

p.s. Ik geloof niet in vrije wil, maar zoek hiervoor even op het forum, want daar zijn genoeg topics over terug te vinden, anders gaat het hier erg off-topic.

Ik geloof niet in een nieuwe wereld waarin niemand daadwerkelijk god durft te zijn, maar er alleen maar naar wil kijken en zich verbonden voelt.

De engelmens is zonder ziel, en heeft zijn identiteit al losgelaten. Het is daarom dat zij al bijna volledig god is, in plaats van ermee verbonden te zijn.

Zijn wij niet allemaal een ervaring van God

wij zijn een evenbeeld van God en door de Goddelijke verbinding weer 1. we zijn allen een stukje van de schepping, maar met een vrije wil en een eigen brein. op deze manier kunnen wel zelf groeien en een status bereiken waarbij we zelf kiezen waar we ons aan willen sluiten. God oordeelt niet hierover, hij is er. hij heeft het goede en het kwade geschapen om het contrast aan te geven. voor hem is er niets mooier dan dat een wezen zichzelf ontwikkeld en ook zelf hier de verantwoording voor draagt. zo kan uiteindelijk een ieder een eigen stukje van de hele schepping worden en samen maken we het geheel. het is als een schilderij. iedere kleurpunt is zichzelf, sommigen hebben dezelfde kleur, andere niet. gezamelijk maakt het een mooie compositie. als de kleuren allemaal hetzelfde zouden zijn, zou het een saai schilderij zijn niet?

De kleuren hoeven niet gelijk te zijn. Maar als jij een kleur van het schilderij bent, zie jij jezelf dan liever als een kleur, of zie jij jezelf liever als het schilderij?

"Ben jij inneke, of ben jij god? "

Waarom moest IkBen dan weg? Was hij te veel God om te concurreren met de andere goden hier?

Ja Nims, wij zijn allen God omdat onze levensadem God is. Maar dit weten is niet hetzelfde als er ons ten diepste bewust van zijn. Bewustzijn = God. En daarom gaan mensen de reis naar binnen, op weg naar de Openbaring. Dat kun je niet forceren met woorden, dat kun je niet afdwingen- dat is een reis die ieder enkel voor zich kan maken. Een queeste naar de Inhoud (God). Op het niveau van de vorm blijven wij gewoon individuen, met alles wat daarbij hoort.
Maar de identificatie met deze vorm is wat we hebben los te laten, niet de vorm op zich.

Heel duidelijk en mooi verwoord Liesanne!
Wanneer iemand te weinig ego-sterkte heeft is het o zo belangrijk dat het ego eerst 'gezond' wordt. Hoe kun je je ego overstijgen als het nog niet helemaal geboren is? (als jij dus nog niet helemaal geboren bent?) Iemand blijft dan slachtoffer, speelbal van wat hem/haar overkomt. Spiritualiteit wordt dan regressie, een vlucht.
Een gezonde kracht in jezelf ontwikkelen, aarding dus.

Nee niet daarom . Jij weet als geen ander hoe hij omgaat met anderen.

Laten we eens verder gaan op dat wij allen god zijn. Stel je eens voor dat je god zou zijn, en waar jij uit bestaat zijn allemaal losse onderdelen die hun eigen gang gaan. Het is alsof jouw vingers, armen, ogen, oren, hoofd hun eigen gang gaan. Ze doen maar wat ze willen. Jij als god zijnde bent dan enorm machteloos over jezelf.

Als god zichzelf wil zijn, dan moet het de controle over zijn eigen ledematen krijgen, zodat hij tenminste kan bepalen waar hij met zijn benen heenloopt.

Je bent je bewust dat je god bent, maar je verkiest je eigen wil, boven die van hem? Hoe EGO-istisch is dat? Ga voorbij je ego, en laat god's wil toe, boven die van jezelf. Want pas als de ene arm, kan samenwerken met de andere arm, zal zijn lichaam VOL-ledig kunnen werken.

Heeft 'God' een ego? -ik bedoel als wij god zijn, hoe zit het dan met het ego....


Is het niet zo dat het Goddelijke zichzelf geen 'God' noemt, maar een IK BEN....

@ Inneke, het zijn niet míjn woorden hoor maar die van Eva Pierrakos....

(uit: werken aan jezelf of juist niet?)

Alles wat klein is, is groot, en groot is is klein.

Kijk naar atomen, lichamen, zielen en geesten. Het werkt steeds door. Netzoals dat jij bent, is god ook.
Wij noemen god, god, zoals god, Iris, Iris noemt.
Het volgende plaatje zegt het allemaal:
http://www.merudi.net/cgi-bin/cl/index.pl?page=/nl/engelmens/3_1_de%20algemene%20opbouw.htm

Goed verwoord Inneke