Symbiotische relaties, zin of onzin?

Het woord symbiose is afgeleid van het Griekse sym biosis, wat samen leven betekent.

In Van Dale wordt symbiose omschreven als: ‘het samenleven van twee ongelijksoortige organismen op of in elkaar tot wederzijds voordeel’ en ‘het harmonische met elkaar leven of met elkaar omgaan van (groepen van) mensen, die wederzijds van elkaar afhankelijk zijn'.

Een symbiotische relatie is net als in de natuur niet altijd 'positief'.
Wikipedia:
Symbiose (van syn biosis, samen leven) is het samenleven van twee levensvormen. De beide partners heten symbionten. De grootste partner wordt ook wel gastheer genoemd. De term wordt in plaats van overkoepelend voor alle vormen van samenleving ook wel gebruikt als tegenstelling tot parasitisme.

Er zijn verschillende vormen van symbiose, zoals

Parasitisme waarbij de samenleving voor een van de partners schadelijk is,
parasitoïdisme waarbij de gastheer uiteindelijk te gronde gaat. Het criterium dat een parasiet onderscheidt van een parasitoïde is dus dat de gastheer bij een parasitoïde uiteindelijk doodgaat ten gevolge van de parasitoïde.
Mutualisme omschrijven we als een samenleving van twee levensvormen waarbij de samenleving gunstig of noodzakelijk is voor beide levensvormen.
Indifferentie, waarbij, ondanks fysieke nabijheid, de "partners" zich niets van elkaar aantrekken,
commensalisme, waarbij de een profiteert en de ander geen nadeel ondervindt en
amensalisme, waarbij de ene partner het de ander moeilijk maakt zonder dat de eerste partner feitelijk last heeft van partner twee.
Het eenvoudige opeten van een diersoort door een andere wordt geen parasitisme of symbiose genoemd, maar predatie.

Er kleven nadelen aan symbiose; als het met één soort niet goed gaat zal de 'partnersoort' ook schade ondervinden.


De psychoanalyticus Erich Fromm noemde een relatie tussen twee mensen waarbij sprake is van afhankelijkheid een symbiotische relatie. Een symbiotische relatie heeft een masochistische (onderworpen) en een sadistische (overheersende) component. Beide onderdelen van de symbiose zijn echter niet autonoom: ‘De masochistische mens hoeft geen beslissingen te nemen, hij hoeft geen enkel risico te lopen; hij leeft in verbondenheid, is nooit alleen, maar hij is niet onafhankelijk, hij heeft geen integriteit, hij is nog niet ten volle geboren.’ Volgens Fromm was de symbiose een verkeerde manier van mensen om zich te verzoenen met de menselijke conditie. Hij spreekt ook van een ‘angst voor vrijheid’ of zelfs ‘vlucht van de vrijheid’ en ziet autoritaire regimes als die van nazi-Duitsland als een resultaat van het verlangen naar symbiose. (bron: Dylan van Rijsbergen)

In de liefde is de paradox zich voor dat twee wezens één worden en toch twee blijven.
De relatie tussen moeder en kind is paradoxaal en, in zekere zin, tragisch. Het heeft de intense liefde van de moeder nodig om het kind te helpen weg te groeien van zijn moeder om zo compleet onafhankelijk te worden.
(bron: wikiquote-Erich Fromm)

Ja het gaat meestal over symbiotische partnerrelaties of de relatie tussen moeder en kind. Maar dit kan (subtiel of niet subtiel) ook vorkomen in contacten met vrienden, kennissen....

Zo zie je maar iedereen verstaat toch weer iets anders onder symbiose

Wanneer ik in vriendschappen merk dat er een afhankelijkheid ontstaat dan laat ik dat direct merken en het kan zelfs zijn dat ik veel of zelfs volledig afstand neem.

Afhankelijkheid wordt vaak verward met een gevoel van symbiose en ook worden er vaker allerlei mooie namen aan gegeven. Is het de nieuwe tijd? Is het een uiting van deze tijd? Hoewel we tot wonderlijke dingen in staat zijn en ik maar een fractie weet van wat er in onze bewustzijn´s wereld gebeurd, ervaar ik symbiose eerlijk gezegd als ongezond.

Ook al staat een bloem nog zo dicht bij een andere bloem, ze staat nog steeds op zichzelf. Beiden hebben zo hun eigen voedingsbodem om volledig tot bloei te kunnen komen. Om daarna weer af te sterven en wellicht opnieuw te ontspruiten. De vergankelijkheid van het leven die in grote en kleine gebeurtenissen, letterlijke en figuurlijk is terug te vinden.

Een bloem die een goede voedingsbodem mist of geen goede sapstroom heeft, zal uiteindelijk gaan hangen, je kunt ´stutten´ wat je wilt.

Het is heel normaal dat er een intense verbinding bestaat tussen moeder en kind. Maar diezelfde moeder begrijpt als het goed is ook, dat zij haar kind vanaf de geboorte stukje bij beetje leert zelfstandig te worden. In de relatie en de ontwikkeling die je samen met je moeder hebt doorgemaakt kunnen ook dingen mis gaan die invloed op het aangaan van relaties (=verbinding) hebben. De natuurlijke symbiose wordt dan te snel, wisselend of abrupt afgebroken.

Ik kwam een artikel tegen van Arend Zeevat waarin hij in eenvoudige taal iets verteld over angst, kwetsbaarheid en volwassen worden.

Dit stuk schreef hij over symbiose.

Emotionele ontwikkelingsstoornissen hebben meestal tot gevolg dat degene die daaraan lijdt veel angst ervaart. Het basisvertrouwen dat in de symbiotische fase met de moeder ontwikkelt zou moeten worden is dan niet goed ontwikkeld, waardoor er in het latere leven hechtings- en verbindingsproblematiek optreedt. Angst is dan de basisemotie waarmee het leven tegemoet wordt getreden. Het gebrek aan een basaal zelfvertrouwen wordt dan veelal op de buitenwereld
en de relaties die men daarmee heeft geprojecteerd, waardoor die relaties onbewust worden gekleurd en gedomineerd door wantrouwen. Tevens zal de buitenwereld gebruikt worden om
alsnog dat vertrouwen en de daarmee samenhangende zelfbevestiging van te willen ontvangen.

Daar dit basale zelfvertrouwen in de persoon zelf zal moeten ontstaan, zal die buitenwereld dit gemis echter nooit aan
kunnen vullen. Men kan eindeloos bezig blijven om dit gemis door de buitenwereld in te laten vullen. Er ontstaat dan een
neerwaartse spiraal van waaruit men een steeds krachtiger wordend beroep op die buitenwereld zal doen. Hetgeen kan
resulteren in een machtsstrijd, die naarmate het langer wordt volgehouden negatiever, destructiever en gewelddadiger
kan worden. Men gaat dan met steeds meer innerlijk en/of uiterlijk machtsvertoon de buitenwereld te lijf om te krijgen
waar men meent recht op te hebben.


Lees eventueel verder op deze website..

Angst, kwetsbaarheid en volwassenheid

Toevallig was ik dit artikel vanmorgen ook tegengekomen...





Een jong kind is denk ik nog volledig afhankelijk van zijn moeder (vaders of verzorgers)in zijn prille begin. Het aangaan van een symbiotische relatie lijkt me dan niet alleen gezond, maar ook noodzakelijk. Het mooie vind ik dat juist door die hechting onafhankelijkheid bij het kind vanzelf kan ontstaan. (of tot ontwikkeling kan komen).


Door ontbreken of disfunctioneren van deze gezonde symbiotische relatie lopen wij denk ik niet alleen de kans om in een ongezonde symbiotische relatie terecht te komen, maar ook religieuze en/of spirituele ervaringen kunnen als 'surrogaat' dienen. Wie vanuit onvervuld verlangen een spirituele of religieuze 'verbinding' aangaat, blijft voor mijn gevoel afhankelijk en 'leeg'.

Vanuit een volledige beleving van IK BEN, behoudt een mens zijn individualiteit, maar kan daarnaast een eenheid ervaren met een groter geheel (of god). Zijn ik versmelt niet, maar is onderdeel van het ware Zijn.

Ik vind zelf de Bijbelse vergelijking met een lichaam heel mooi: de vele 'leden' (onderdelen) van het lichaam hebben afzonderlijk een eigen functie en identiteit maar vormen samen één lichaam en zijn bezield met dezelfde geest.

Haha synchroniteit, lezers van hetzelfde topic of gewoon dezelfde interesse?!

Een baby is alleen volledig afhankelijk als ze net geboren is. De eerste stap naar zelfstandigheid ontstaat al wanneer ze bijvoorbeeld alleen in de box ligt en moeder (of vader) op een andere plek in huis bezig is. Als het kindje een paar weken verder is zullen die momenten vaker en ook langer zijn. In een volgende fase leren ze zelf rollen, kruipen, zitten, lopen, hun wereld wordt steeds groter. Ze leren van het contact met hun omgeving, knuffelen, boos zijn, huilen, blij zijn. Ze leren op een zeker moment zelf te spelen, zelf oplossen, omgaan met dingen die lukken en dingen die niet lukken, etc. Altijd eerst samen met mama of papa en later alleen, stapje voor stapje begint steeds een nieuwe fase van samen en dan weer alleen.

Ik ben er van overtuigd dat veel ouders door al die kennis en verwarring zijn geraakt, onzeker zijn geworden en het moeilijk vinden naar hun natuurlijke impulsen te luisteren.

Koesteren, genieten, delen en ruimte geven tegelijk, de weg naar een mens met liefde voor zichzelf en die in staat is zichzelf te helpen en te stimuleren. Als het goed is tenminste..

ha gast,
leuk dat je lacht hoor, ik snap alleen niet waarom?

Vooral om dit stukje Liesanne:

Vanuit een volledige beleving van IK BEN, behoudt een mens zijn individualiteit, maar kan daarnaast een eenheid ervaren met een groter geheel (of god). Zijn ik versmelt niet, maar is onderdeel van het ware Zijn.

Ik vind zelf de Bijbelse vergelijking met een lichaam heel mooi: de vele 'leden' (onderdelen) van het lichaam hebben afzonderlijk een eigen functie en identiteit maar vormen samen één lichaam en zijn bezield met dezelfde geest.

@Gast, ik begreep het ook niet helemaal en nog niet eigenlijk

Wat is er niet te begrijpen? Ik vond dit een heel mooi stuk die een vorm van symbiose weergeeft die ook bestaat.

Toevoeging: De smile is omdat ik blij ben dat ik niet de enige ben die het zo ervaart.

Ahhhh..., dank je, nú snap ik je! Ik zat te veel in de symbiose denk ik

Ik las zojuist nog jouw reactie op mijn vraag in een ander topic, daar zit nog een aardig tijdsverschil tussen hè, hoe laat is het nu bij jou, 16.00 uur ongeveer?

Het is hier nu 6 uur vroeger dan in Nederland. Straks als het bij jullie wintertijd is dan is het verschil 5 uur. Dus als het bij jullie 21.00 uur is is het nu hier 15.00u.

De aarde en de mensheid is ook een symbiose. Wij zijn afhankelijk van de aarde maar de aarde is in zekere zin ook afhankelijk van ons. Maar de aarde is de gastheer (of liever vrouw) in deze.

Vrouw ja

Ja het is de moeder/Godin aarde en de vader/God zon.

zou je (nog eens) willen uitleggen hoe je dit ziet?

Hey Inneke,

wat cool!

Groetjes van spuit 11...

spuit 11?????????????

Beste Mensen, Ik hoop dat jullie me kunnen helpen of er iets over kunnen zeggen! Ik ben verliefd om mijn leraar en heb het hem verteld en zei oo jeetje hij zei heb ik wat fout gedaan? Het klopt wel dat dat ik altijd als eerste opzoek in de klas en ik heb dat ook we hebben wel een connectie omdat we het goed kunnen vinden. ik vroeg wat hij van mij vond enzo! Hij zei ik vind je een super leuke lieve aardige mooie meid en als ik 20 was dan had ik juigend naar huis gegaan! maar het kan niet het is verboden en ik ben getrouwd! maarja ik ben geen opgever dus ik laat het er echt niet zo bij zitten paar dagen later ging ik weer naar hem toe en zei ik wil met u praten ik had een brief getypt enzo daarin stond dat ik met hem wilde afspreken gewoon stiekem netals we elkaar perongeluk tegen kwamen maar hij zei dat kan echt niet het is verboden! Toen dacht ik oke ik moet er nu een . achter zetten en het lukte een beetje want we hadden vakantie maar de schooltijd kwam er weer aan en ik kon niet wachten om hem te zien! Ik zoek hem altijd op en zorg altijd dat ik bij hem in de buurt ben en probeer altijd dingen aan hem te vragen om maar bij hem te zijn. Maar het maakt me gek en heel erg verdrietig! Ik en 2 vriendinnen van mij heb ik het verteld en ze zeggen vaak tegen mij van hij kijkt ook naar jou maar heel stiekem dus zodat ik het zelf niet opmerk mijn vriendinnen zeggen dat hij stiekem kijkt omdat het verboden is en omdat hij het ook heel spannend vind! Ik voel gewoon die klik en ik kan niet geloven dat het er niet is! wat ik voel het gewoon! Ik word zo gek ik zit vaak achter internet dingen over hem/vrouw op te zoeken ik heb zelfs ze adres opgezocht en heb voor en achter zijn huis gereden ik maak zelfs plannen hoe ik met hem alleen kan zijn enzo. Wat moet ik nou?

Hallo lulu,

Het is niet makkelijk wat je hier mee maakt, maar vraag jezelf eens af wat jij precies bij je leraar kunt vinden waarom je dat fijne gevoel hebt. Als je dit namelijk weet, kun je dit ook bij anderen vinden. Kijk niet naar je leraar, maar kijk waarvoor hij staat.

Maak het jezelf niet te moeilijk!