De toekomst en het verleden zijn één

...die avator...

Zo die is weer binnen, welcome back Nims, het is graag gelezen

En wat is je gevoel bij het lezen? Hoe komt het binnen (of buiten )?

Ok, dat wil ik best beantwoorden.
Ze komt binnen en allereerst omdat het precies zo aanvoelt als jij het beschrijft. Toen ik dit zo begon te ervaren vond ik dat best wel eng. Ik was geneigd me vast te houden aan wat ik ´wist´ uit het verleden en aan waar ik op hoopte in de toekomst. Vragen als waarom dingen gebeurd waren en hoe ik dat ging veranderen . Ik legde mijn aandacht dus niet in het nu en het nam daardoor energie weg uit het moment waar ik in stond en ik begreep nog steeds maar niet waarom ik toch steeds zo moe was. Toen ik na een opeenstapeling van gebeurtenissen haast niet anders meer kan dan gewoon het nu te aanvaarden en me niet te veel zorgen te maken over wat was geweest en wat nog komen ging, voelde ik ineens de énorme ruimte om me heen, een overweldigende vrijheid! Mijn energie nam weer toe en ik had weer zin om van alles te ondernemen of achterover te leunen en te genieten van het moment. En heel soms is het me eerlijk gezegd nog te groot en zou ik wel weer eens even stilletjes terug willen kruipen...om erachter te komen dat die kleine ruimte ook niet meer past Ook vind ik het soms moeilijk om die vrijheid de onvrijheid om me heen tegen te komen en die in alle vrijheid te laten zijn en dus niet eens flink te porren. Ik ben nu officieel ´zweefteef´ geloof ik..

Wat voel je er zelf bij?

Ik volg dit totaal niet; misschien bedoel je iets heel anders dan hoe ik het heb opgevat:
Als gebeurtenissen tegelijk plaatsvinden, als toekomst een herhaling van het verleden is en als het mogelijk is om buiten de tijd te stappen, is ontwikkeling dus een illusie, en identiteit dus ook omdat je je eigen vrijheid van het nemen van keuzes ontneemt, omdat een keuze gedragen wordt door het concept van tijd. Je reduceert jezelf dus tot niets? Niet bepaald mijn favoriete gedachte, maar misschien snap ik je niet.

Zoals Gabriël vertelt in het document op deze website:


Leg uit, alsjeblieft.

het enige wat ik begrijp is leven in het Nu,terugkijken heeft geen zin,en vooruitkijken is alleen maar speculatie?

Als terugkijken geen zin heeft, waarom heb je het dan meegemaakt?

Ik denk dat dit niet waar is, tijd is "nat" en aan verandering onderhevig. Ik moet hier nog ff goed overnadenken voor een duidelijke motivatie:P is een moeilijk onderwerp.

omdat het heeft plaatsgevonden en je er niets mee aan kunt veranderen?

Maar wel van kunt leren, elke keer weer.

ja dat is zeker waar

Maar dat wat heeft plaatsgevonden, hoe echt is dat nog? Oproepen kun je het niet meer, en exact openieuw beleven al helemaal niet meer. Het is enkel nog maar een herinnering die erg relatief is. De gebeurtenis zelf, het moment dat het er was, is geen realiteit meer en geheel verdwenen. Zo ook de toekomst. Wat er nog moet gaan komen is nog niet realiteit en staat ook nog niet vast.

De enige realiteit is het nu, en het verleden en toekomst zijn enkel maar een interpreatie van jezelf.

Veranderbaarheid is ook reden volgens mij, want ook het NU is onveranderbaar.

Ik hoop dat ik het duidelijk kan uitleggen. Waar het op neer komt is dat jezelf verplaatsen terug in de tijd niet mogelijk is. Je kan daarmee dus het verleden niet beinvloeden. Echter is het wel zo, dat de toekomst het verleden kan beinvloeden, of het verleden de toekomst kan bepalen. Er zit een wisselwerking tussen die twee.

Een heel simpel voorbeeld. Stel jij steekt een lucifer aan en houdt deze vast. Op een gegeven moment is hij halverwege aan het branden. Op dit moment zijn er 3 dingen:
-Het NU, de lucifer brandt halverwege.
-De toekomst: De lucifer is volledig opgebrand en heeft jouw vingers gebrand.
-Het verleden: De lucifer is nog niet gebrand.

En dan nu hoe de toekomst het verleden kan beinvloeden. Namelijk halverwege (het nu) blaas jij de lucifer uit omdat jij je vingers niet wilt branden (toekomst).
Op deze manier heeft de toekomst dus toch zijn invloed op het verleden, want gezien vanuit de toekomst is het verleden zo beinvloed dat er een andere toekomst zich manifesteert.

Ik hoop dat het zo wat duidelijker is.

Wat heeft plaatsgevonden is zo echt als hetgeen dat nu plaatsvindt en datgeen dat nog plaats zal vinden. Dit is enkel en alleen niet zo wanneer je realiteit definieert als 'beleving', maar dat is nogal oppervlakkig, aangezien beleving opzich geen nut of doel heeft. En als het doel van beleving ontwikkeling is, waar we het waarschijnlijk allemaal mee eens zijn, komen we op het volgende punt:

Als het nu onveranderbaar is, waar zijn we dan eigenlijk mee bezig? Is keuzes maken een illusie, en zijn we allemaal voorgeprogrammeerde robots?

Dus een herinnering is zo echt als een beleving, omdat deze evenveel bijdraagt aan de kern van onze echtheid: ontwikkeling.

Toekomst is een ander verhaal; niet te vergelijken met verleden en heden.

Je gooit de oorzaak-gevolg wisselwerking door de war. Je plaatst, waar Gabriel voor waarschuwt, het gevolg voor de oorzaak.

Als het gevolg (het branden van de hand aan de lucifer) de oorzaak (het niet uitblazen van de lucifer) beinvloedt, heb je je dus nooit gebrandt aan de lucifer en is dit het gevolg/de toekomst dus helemaal niet.

Het enige wat je doet is referentiepunten in je geest gebruiken om de toekomst te voorspellen; aan de hand van eerdere waarnemingen. Dit is geen realiteit. Het begrip ontwikkeling/ervaring komt hier weer om de hoek kijken: je hebt je waarschijnlijk eerder gebrandt in het verleden, wat je in je geest op het moment dat je besluit de lucifer uit te blazen in het heden plaatst om te gebruiken als referentiepunt, zodat je je voorspelde toekomst gaat beinvloeden door de lucifer uit te blazen voordat hij je hand brandt.

De geest heeft het unieke vermogen om het verleden, heden en toekomst op hetzelfde punt te plaatsen in gedachte, zoals voorgebeeld in bovenstaande alinea, om keuzes te maken in de realiteit. Je haalt deze twee begrippen door elkaar.

Oh ja, waarom denk je dat? Is alles wat jij denkt dat heeft plaatsgevonden niet alleen maar een herinnering, en is het nu niet meer WEG en nooit meer terug te halen? Hoe echt is het dan nog?

En waarom zou het nu of een doel moeten hebben volgens jou? Dat is toch nergens door bepaald?

Groeien. Maar waarom zou je dat enkel in het NU kunnen doen?

Ja volgens mij wel. Waarom denk jij dat je bepaalde keuzes maakt? Zijn deze keuze niet altijd op iets gebaseerd? En worden daarmee al jouw keuze dan niet beinvloed door het verleden. Staan daarmee dus de uitkomsten van jouw keuzes ook niet van te voren vast?

De wet van oorzaak en gevolg (de causaliteit) zorgt ervoor dat wij geen vrijwillige keuzes kunnen maken, aangezien iedere keuze altijd op iets is gebaseerd. Zo had Einstein een hele mooie uitspraak:
"God dobbelt niet." Waarmee hij bedoelde dat toeval niet bestaat.

Die begrijp ik niet. Wat is echt?

Oh nee? Waarom zou de toekomst volgens jou werkelijkheid zijn? Het is nog niets. Enkel een idee of een concept, maar realiteit is het nog niet.

Er staat juist wat gabriel bedoeld. Het verleden is niet veranderd, echter heeft de toekomst verwachting wel degelijk de uitkomst veranderd.

In moderne termen heet dit "the selffulfilling prophecy". In het kort betekend dat, omdat ik zeg dat iets gaat gebeuren, gaat het ook gebeuren.

Einstein bedoelde met "God does not play dice" dat God niets aan het toeval overlaat. Menselijke keuzes zijn, ook al heeft God er bewust geen invloed op, geen toeval. Ze zouden geen betekenis hebben als God ze had voorgeprogrammeerd. Dus dan zou er geen groei zijn.

Ik kan me niet voorstellen dat iemand vrijwillig zichzelf reduceert tot niets en daar mee tevreden is. Maar ieder zo zijn eigen waarheid; ik kies om waarde te hechten aan mezelf, persoonlijk.

Waarom denk je dat je jezelf tot niets reduceert als je geen keuzes kunt maken? Je legt relaties die er niet zijn.

p.s. het is voor de volledigheid:

"God does not play dice with the universe."

He was questioning the notion of randomness as opposed to determinism. Determinism is defined as understanding every event in nature as having a particular cause. Randomness defines an aspect in nature that has only a probability such as in quantum uncertainty. In plain English, the difference between free will and no free will.

Kortom, hebben wij een vrije wil, of niet. Einstein vondt van niet, en ik ben het volledig met hem eens.

Keuzes maken is het enige wat identiteit definieert. Als je geen keuzes kunt maken, ben je niet, want de keuzes die personen maken en gemaakt hebben maakt ze uniek en vormt hun identiteit. Als deze keuzes voor hun gemaakt zijn, is de enigste identiteit die er bestaat diegene die de keuzes heeft gemaakt voor iedereen.

Dat stukje Engelse tekst slaat nergens op. Einstein hield zich bezig met de natuurkundigheid van het universum. "Het universum is net zo willekeurig als een drukkerij die zou exploderen waarbij alle lettertjes precies op hun oorspronkelijke bedoelde plek terecht zouden komen." Niet willekeurig dus. Heeft niets met vrije wil te maken. Totaal niets.