Dat je alle factoren kent wil niet zeggen dat ze niet veranderen. Sterker nog, wanneer je alle factoren kent, kun je eerder in staat zijn om ze te veranderen. Ik zeg ook expres mogelijke toekomst, want wanneer je alle factoren kent, dan bereken je in feite wat er logischerwijs gebeuren gaat.
Leuk bedacht LP, maar je beaamt precies wat ik zeg. Het veranderen van een factor zorgt juist ook weer voor een BEKENDE VASTSTAANDE uitkomst. Waarmee dus wel degelijk maar 1 uitkomst het gaat worden. Het feit dat jij een factor wijzigt is weer een extra OORZAAK voor het uiteindelijke gevolg.
Je kan spreken over mogelijke toekomst maar dat is geen realiteit. De realiteit is dat er maar 1 toekomst het uiteindelijk wordt. Niet meer, en niet minder. Wat voor oorzaak je ook wijzigt, deze wijziging is altijd weer gebaseerd op één of meerdere oorzaken. Uiteindelijk stond dit dus ook al van te voren vast.
Als je alle factoren kent, dan ken je ook hun wijzigingen. Als je alle factoren echt kent, dan weet je ook de uiteindelijk uitkomst, en is toekomstvoorspellen een koud kunstje.
In de praktijk echter voor de mens onmogelijk, aangezien wij niet in staat zijn alle factoren (ieder molekuul in dit universum) te kennen.
Het gaat met name om gebeurtenissen die jijzelf bepaalt, want daar gaat immers het topic over: of je nadat je alle factoren kent dezelfde beslissing maakt dan wanneer je ze niet allemaal kent. Stel: ik zit in een auto voor het rode stoplicht en het licht springt op groen. Niemand rijdt achter mij en niemand rijdt voor me. Ik sta alleen voor dat stoplicht omdat ik over 10 minuten op een bestemming moet zijn die 5 minuten daarvandaan is. Al deze factoren zeggen mij dat ik zou gaan rijden. Overige factoren die we ook kunnen weten zijn: de auto heeft geen defecten, er is geen telefoon, en er zijn geen andere technische dingen die wij kunnen berekenen waardoor ik niet zij stoppen om te rijden. Volgens deze factoren zij ik logischerwijs gaan rijden. Ik heb nu zelf de keuze om door te rijden, of een keer gek te doen en te blijven staan. Wie of wat bepaalt dat ik dan door moet rijden?
Het gaat helemaal niet om wat je zelf bepaalt. Het gaat om het meenemen van ALLE factoren. Wie of wat bepaalt dat je wel of niet door gaat rijden, is de volledige lijst van factoren die een rol speelt in die beslissing. Dat kan een mus die overvliegt zijn, dat kan dit gesprek zijn, of dat kan een liedje op de radio zijn. Welke oorzaken het ook zouden zijn, omdat wij allemaal met elkaar verbonden zijn, speelt dus ook echt alles een rol. Maar wat jij uiteindelijk ook doet, je doet het niet willekeurig en heeft altijd meerdere redenen.
Door het niet bekijken van alle factoren, denk je een eigen wil te hebben, of een eigen keuze te maken. Maar veel keuzes die je maakt, zijn zelfs zo onbewust, dat ze ook nog eens gemanipuleerd kunnen worden.
Darren Brown, laat dit prachtig zien in zijn shows. Of bijvoorbeeld de korte teksten in TV programma's.
Kortom, de berekening van de factoren geeft de meest logische actie die gaat volgen, maar toch zijn wij in staat om na die berekening zelf de keuze te maken.
Niet als je alle factoren in je berekening zou meenemen, en dat is wat je hier steeds vergeet. Je hebt geen volledige som, dus ook geen volledige en kloppende uitkomst.
Zo had ik eerder in dit topic kunnen reageren, want je stelde deze vraag al veel eerder, maar toen had ik zoiets van: ik ga lekker niet reageren, want ik heb die keuze. Later dacht ik, tja, ik moet wel een keer reageren anders dan is het effect weg.
Precies. Er is altijd wel een oorzaak aan te wijzen die verantwoordelijk is voor het gevolg. Ik hoop dat je nu begrijpt wat ik precies bedoel. Want toen wilde je er ook niet op ingaan, maar nu misschien wel?
Je zegt ook dat men beweegt omdat er in de hersenen chemische reacties plaatsvinden. Als dat zo zou zijn, wat is dan het nut om een eigen bewustzijn te hebben, en om op aarde te kunnen rondlopen, of althans te denken dat we het kunnen? Als wij geen keuzes konden maken, dan zou er gewoon geen reden zijn om hier op aarde te zijn.
Dat vind jij. Maar keuzes maken is helemaal niet zo belangrijk om te doen. Uiteindelijk zijn wij niets meer dan een lopende machine.
Waarom zou er een reden voor ons bestaan moeten zijn? Wie of wat rechtvaardigd onze schepping? Ik ben van mening dat daar helemaal geen reden voor is, of uberhaubt iets de schuld van te geven is.
Wij zijn hier juist op aarde om te leren, en dat doen wij door keuzes te maken. Maar ik ga het nu terug omdraaien om het weer recht te krijgen.
Je leert niet van het maken van een keuze, maar je leert van het doen en ervaren. Een keuze op zichzelf is niet belangrijk, als je er niets mee doet.
Jij zegt: omdat wij de uitkomst kunnen voorspellen kunnen wij geen keuzes maken.
Nee dat zeg ik niet. Jij kan prima een keuze maken. Alleen wat ik zeg is dat de uitkomst van jouw keuze al van te voren vaststond en je ook de keuze maakt, die je zou moeten maken. Jouw keuze is namelijk een gevolg van alle oorzaken die een rol hebben gespeeld in het maken van deze keuze. Dat is nou precies wat de causaliteit is, zegt en voorspelt. Jij kan prima een keuze maken, maar het is maar hoe je het bekijkt, of je het nog een keuze kan noemen, als de uitkomst toch al vaststaat. En ja, hij staat voor jou misschien nog niet vast, maar voor dit universum allang. Dat komt omdat jouw bewustzijn niet in staat is, alle oorzaken voor jouw eigen keuze te kunnen bevatten, volgen of te begrijpen. Daarvoor is het universum er ook.
Ik zeg: dat is niet waar, wij maken keuzes en daarom kunnen wij voorspellen wat de volgende keuze kan gaan worden. De reden is simpel. Als je iets mee maakt dat niet goed gaat, dan leer je daarvan en zal een volgende keer jouw keuze beinvloed zijn.
Inderdaad, meer oorzaken die jouw keuze beinvloeden. Maar uiteindelijk blijven het oorzaken die de uitkomst van jouw keuze bepalen. Wat je ook doet of zegt, of het er nou 1,10,10000000 oorzaken zijn. Ze dragen allemaal bij aan de uitkomst van de keuze. Maar omdat deze oorzaken ook allemaal netjes de causaliteit volgen, staat de uitkomst dus ook helemaal vast.
Dat zeg jij ook, alleen andersom, en daarom klopt het niet. Je kan wel degelijk ervoor kiezen om opnieuw de zelfde fout te maken als je dat wil.
Waarbij je dus een aanwijsbare oorzaak toevoegd aan de volgende keuze. Kortom, je blijft maar oorzaken toevoegen aan de causaliteit, waardoor mijn punt nu ongeveer wel duidelijk is, dat de causaliteit netjes zijn werk blijft doen, en je er ook dankbaar gebruik van maakt. Toch veranderd dat niets aan de mogelijke toekomst, want dat is iets dat niet in de werkelijkheid bestaat. Je kan erover fantaseren, of nadenken, maar uiteindelijk wordt er toch maar 1 toekomst de realiteit. En dat is precies waarvoor de causaliteit dient.
Om deze vraag te kunnen beantwoorden, moeten we teruggaan naar een keuze die niet van te voren beinvloed is door eerder gebeurde gebeurtenissen. Dit betekend dus dat we moeten gaan kijken naar keuzes die gemaakt worden naar aanleiding van iets nieuws. Ikzelf ben geen wetenschapper en kan om die reden jouw vraag niet naar tervredenheid beantwoorden, maar dat wil niet zeggen dat hij niet beantwoord kan worden! Ik weet zeker dat als we in de geschiedenis duiken, we iets tegenkomen wat gebeurd is naar aanleiding van een keuze die nergens op terug te leiden valt.
Ik weet zeker van niet als je in onze geschiedenis zou spitten
.
De enige uitzondering die er bestaat is de causaliteit zelf. Die heeft namelijk geen oorzaak. Vandaar dat ik ook steeds spreek, over binnen dit universum. Er is geen reden voor dit universum.
Dus het enige antwoord op de vraag of wij willekeurige keuzes zouden kunnen maken zou zijn: Ja, als wij buiten dit universum zouden kunnen komen, dan wel.