Hey iedereen
Ik las in een ander topic hier op dit deelforum over schreeuwend geesten, toen kwamen heel wat toen-nog(voornamelijk)onplaatsbare herinneringen naar boven.
Zal ik even mijn evaringen op tafel werpen, voor wat het waard is!
Ik hoorde in mijn vorige huizen wel altijd iets. Nu dat ik verhuisd ben naar een appartement heb ik er geen last van, hier zijn er ook wel geesten aanwezig - ik voel ze, ik kan ze zelfs localiseren - maar ik heb ze hier nog niet gehoord laat staan echt zeker van geweest dat ik ze ooit gezien heb.
Maargoed, in mijn eerste huis waren er heel veel geesten. Ik zei vroeger als klein kind altijd verontrust tegen mijn ouders dat ik gelijk op de trap mensen hoorde stappen/marcheren. Het huis was al rond de 100 jaar oud, en uiteraard zal er daar wel het één en ander van activiteit geweest zijn. Ik noemde het 'de soldaten die stapten' want het leek gelijk een marche van meerdere individuen.
Ik ben rond mijn 12e levensjaar verhuisd van mijn kleine kamer naar de grote open zolder. Ik had daar vaak momenten dat ik mijn adem inhield omdat ik schrik had, ik verstijfde voor iets, maar besefte toen nog niet waarvoor. Dat doe ik nu wel - nu ik erover schrijf.
Ik voelde toen ook regelmatig dat ik bekeken werd van linksboven mijn televisiescherm. Soms sprong mijn radio mega hard aan (dat was ik helemaal vergeten!).
Verder had ik op die grote zolderkamer ook zo'n lampen-net van zo'n 2 draden waar er spots aan hingen, en plots begonnen die heen en weer te bewegen. Toen ben ik beginnen schreeuwen alsof mijn leven ervanaf hing, en weggelopen naar de benedenverdieping. Mijn ouders en een spirituele vriendin die daar was gingen toen mee, maar concludeerden dat het om een teveel aan energie hing dat iedere puber in zich mee draagt. Ik daarintegen blijf het tegendeel denken en ben ervan overtuigd dat dat door een geest in beweging werd gezet.
Laten we terug even een kleine sprong in het verleden maken. Mijn ouders gingen regelmatig gaan eten en ik bleef toen thuis (leeftijd: +- 10 jaar). Vanaf dat ze de deur dicht deden, en wegreden ging ik onmiddelijk naar de keuken en nam ik één van de scherpste messen uit de lade. En ging toen terug met het mes voor tv zitten. Regelmatig keek ik opzij, want ik voelde dat ik bekeken werd.
Soms moest ik de katten binnen of buiten laten (zodat ze via een redelijk lange gang naar de tuin konden lopen). Die deur was altijd op slot met een schuifgrendel - die voor mij gelijk stond aan bescherming. Ik stond altijd klaar om de deur met veel geweld terug dicht te krijgen nadat de kat binnen of buiten was, want ik voelde me ook door die gang bekeken!
Toen mijn ouders dan eindelijk thuis kwamen, amper 2uur een half later was ik net in slaap gesukkeld door de vermoeidheid van constant attent en gestresseerd te zijn.