Engelmens Hdfstuk 2: Het verschil tussen de Menselijke Engel en de Engelmens

nu .daar ben ik het helemaal mee eens ,hoor wat jij zegt ..
en ook wat betreft de verslaving van het ego
fijne avond nog

Hallo Allemaal,

Fijn dat ik niet de enigste ben met de typische eigenschappen, ervaringen, visioenen ed. Altijd heb ik gedacht de enigste te zijn met dit 'probleem' (het gevoel te komen van een andere planeet, te veel voelen en zien, anderen niet goed begrijpen, liefde als een andere stroom ervaren, mij te veel kunnen herinneren, veel ruimte voor mijzelf nodig hebben,sterk reageren op sferen etc.).De kunst ligt hem in het onderscheiden, van jezelf en anderen. ofwel wat is van jezelf en wat is van anderen. soms trekken we aan wat in ons verborgen zit. we zijn niet voor niets hier. Aarde staat voor uitwerken van emoties. ook ik herinner mij bewust gekozen te hebben om te gaan helpen op aarde, maar dat houd ook in de emoties uitwerken waarom ik gekozen heb: ik heb gekozen omdat ik ergens iets nog niet heb uitgewerkt: het willen helpen. als je echt klaar bent op aarde, in welke vorm dan ook, dan wil je niet meer terug. niet dat het je niets meer kan schelen, maar je weet dat aarde slechts een klein schakel in het grote geheel is en dat jouw taak zich dan op een groter geheel gaat richten. ik was daar blijkbaar nog niet klaar voor. Ik herinner mij dat ik de bewuste keuze maakte om terug te gaan naar de aarde. vanuit een andere dimensie kon ik de aarde zien. ik was een lichtwezen (zowel mannelijk als vrouwelijk, tijd en ruimte bestaat niet, de dimensies lopen door elkaar, we zijn wie we zijn en kunnen elke gedaante aannemen, God staat aan het hoofd. Hij/zij is ons evenbeeld, even groot, hij/zij beslist niet, hij/zij geeft ons de keuze) op het moment dat ik terug ging werd ik opgezogen in een wormgat gevolgd door een zwart stil moment in een onbekende ruimte, daarna herinner ik me geboren te worden. Dat was heel koud en ik zag een sterk licht. ineens hoorde ik duidelijke stemmen. mijn hele leven kan ik mij terug herinneren. helaas zou ik bijna zeggen, want ik vind het wel soms vermoeiend.
groetjes, Anja

Erg interessant. Ik vraag me alleen af, als je bent op een plaats waar ruimte en tijd niet bestaat, hoe ben je dan gekomen naar de plaats waar wel tijd en ruimte bestaat? Kun je dan een willekeurige tijd en ruimte kiezen om naar te incarneren? En zo ja, waarom heb je dan gekozen voor deze tijd en ruimte waar we nu zijn?

hallo Nims,

Aarde is wel gebonden aan tijd en ruimte. op het moment dat je terug wil (of gaat) ben je gebonden aan tijd en ruimte. je gaat niet terug in de tijd, maar vanuit de andere dimensie waar de tijd oneindig is ga je naar de aarde. op het moment dat je geboren wordt, stroom je in de tijd die daar op dat moment is en vertraagd daarmee. zouden we dezelfde ervaring hebben in de andere dimensie dan zou dat waarschijnlijk een lichtflits zijn. het is te vergelijken met een eendagsvlieg ten op zichte van een mensenleven. hoe kleiner in verhouding, hoe korter het lijkt...de ene dag voor een eendagsvlieg in verhouding tot een mensenleven van gemiddeld 70 jaar. de dag duurt voor de vlieg een heel leven en is dus in verhouding net zo lang als het mensenleven. al zouden wij zeggen: een dag is zo om. dat zeggen we waarschijnlijk ook in het oneindige...een leven als mens is zo voorbij.

Aarde is specifiek om emoties uit te werken. Blijkbaar is de behoefte in een dimensie waar niets hoeft en we dolgraag willen groeien heel groot. we hebben daar geen emoties nodig en dat kan wel een gemis zijn. we zijn licht en voelen daar onze gebreken sterker. tevens ervaren we het ook als een uitdaging om emoties uit te werken (wat ik soms niet altijd snap, ik ga dan terug naar mijn herinnering en vraag me dan af wat ik ook al weer wilde bereiken). wat wel is, is dat wanneer emoties niet doorleeft zijn, er geen ruimte is om te kunnen groeien, ofwel je kunt dan niet over naar een hogere dimensie. het heeft ook te maken met hogere trilling. een lage trilling kan niet in hogere trillingen verblijven, tenzij deze wordt aangepast, maar dat gaat in fases en langzaam (tijd en ruimte). tijd en ruimte heeft dus een belangrijke functie.....

Ik begrijp het nog niet helemaal, want volgens mij is missen ook een emotie. Dus als jij bent in een plek zonder emoties, hoe kun je dan toch iets missen? Want dat zou betekenen dat je dan toch daar ook een emotie hebt.

Verder is het me nog niet duidelijk of je in die tijdloze omgeving ook kunt incarneren in het verleden van de aarde, of in de toekomst van de aarde.

Want zoals ik het begrijp uit wat hierboven staat, is er wel degelijk tijd in die "tijdloze"-dimensie, echte wordt deze daar heel anders beleefd. Dus hoewel het hier op aarde enkele seconden zijn, kan het daar vele jaren zijn, maar de tijd verloopt nog steeds linear. Of begrijp ik het nu verkeerd?

het uitwerken van emoties is een vaardigheid die we in de andere dimensie niet kunnen. het missen slaat hier dan op: het willen volbrengen. het compleet willen maken. we moeten om door te gaan naar hogere dimensies de belangrijkste emoties doorlopen hebben, ons kunnen inleven als het ware. als dat punt bereikt is, kunnen we door, maar een bepaalde heiwee naar, zal ons toch doen terugverlangen naar doorleven van emoties. want dat kan later niet meer op die manier. misschien is het wel het willen ontmoeten van een soulmate die tegelijkertijd ook op aarde verblijft en die we nog willen ontmoeten als mens, terwijl dat anders niet mogelijk is. een hoger bewustzijnsvorm is leven in licht, met een lichtlichaam en andere voorwaarden en uitingsvormen. ik moet diep in mijn geheugen tasten om dat naar boven te halen.

als je van groot naar klein gaat dan heeft tijd steeds een ander vorm. hoe kleiner het wordt, hoe groter de beperking. van oneindig naar klein is dus uiteindelijk de beperking.

we kunnen niet incarneren in het verleden, wel de ervaring weer herinneren, dus terughalen. een incarnatie duurt ook minstens de tijd dat een nieuw leven als mens gevormd wordt. sommigen gaan direct terug (om de opgedane emoties uit te werken), anderen verkiezen om een periode te verblijven in de andere dimensie (een tussenfase). omdat tijd niet speelt daar zullen ze dit niet als lang of kort ervaren. de herinnering alleen is aanwezig.

we maken in de andere dimensie geen gebruik van tijd, dat is waarschijnlijk een betere omschrijving. we zijn ook niet onderhevig aan tijd. het is een circulatie. het oneindige. zodra we met tijd te maken hebben, hebben we een begin en een einde. dit is in de andere dimensie niet het geval. we creeren onze eigen omstandigheden. we zijn ook allen een deel van de schepping. God is de enigste die het overzicht nog helder heeft. daarom staat hij/zij in dat opzicht boven ons allen en draagt alle wijsheid in zich.

groeten, Anja

Ok bedankt. Het is dus niet zozeer missen, maar het willen halen van een doel. Toch kan ik me niet vinden in het stukje over terugverlangen naar emoties. Als je je namelijk beseft waarom je het doet, en waar je mee bezig bent vind je het niet zo belangrijk meer om af te dalen in je eigen ego.

Of bedoel je soms, dat het collectieve bewustzijn niet altijd even prettig is, als dat het lijkt?

Toch denk ik niet dat het zo is. Wat ik denk is dat het op aarde terugkomen een kwestie van elkaar eerst vinden zodat je elkaar later (in de tussendimesies) kunt herkennen en vasthouden. Het is dus niet zozeer een terugverlangen volgens mij.

hoi Nimms,
zodra je hoger gaat vanuit de andere tussendimensie kun je niet meer afzakken, althans zeker gevoelsmatig niet. ik had tijdens de wissel een sterke herinnering aan het beleven van emoties en wist tegelijkertijd dat ik het zo niet meer zou kunnen ervaren. het is dus een mooi gegeven: het beleven van emoties. dat wil niet zeggen dat het niet fijn is in de tussendimensie, want je voelt alleen maar liefde en licht, maar het beleven van emoties blijft trekken zolang er nog uit te werken emoties in een wezen aanwezig zijn. als men klaar is, wil men ook niet meer terug. het gevoel van verlichting.......