Aarden 1 & 2

Iedereen liegt en jokt. Dat hoort ook zo. Het grappige is dat we meestal liegen om de ander geen pijn te doen.... kinderen horen te gaan spelen met de waarheid, dat is nodig om te kunnen overleven in de maatschappij. Eerlijk zijn kan namelijk heel gevaarlijk zijn en veel onwenselijke situaties opleveren. Vanaf een jaar of vier krijgen ze door dat het mogelijk is te 'liegen', of beter gezegd te spelen met de waarheid. Omdat ze tot ongeveer zes jaar nog heerlijk in hun fantasiewereld zitten, geloven ze dat alles kan. (Sinterklaas is daar een goed voorbeeld van) Kleuters kunnen zomaar bedenken dat oma dood is bijvoorbeeld, en het zelf geloven! Ga een kringgesprek aan over een ziek huisdier, en ineens zijn alle huisdieren ziek....

Ik leer mijn kinderen dat het goed is met de waarheid te spelen. Een leugentje om bestwil mag, maar graag met mate. Eerlijkheid waarderen we veel meer, en dat weten ze. Omdat ze weten dat ik niet zo gauw boos wordt als er iets niet goed is gegaan, durven ze ook veel meer eerlijk te vertellen. Soms weet ik dat ze niet de waarheid spreken, maar ik hoef ook niet altijd alles van ze te weten. Iedereen heeft recht op zijn privé. Omgaan met elkaar is een complex spel, en liegen of de waarheid spreken is een keuze die je daarin maakt. Maar het mag allebei, want immers volwassenen doen toch ook niet anders?

En zo kun je alles goed praten. Maar oh wee als het eigenbelang in het geding komt door de leugen van een ander......dan is de wereld te klein.

Hoe bedoel je dat?

Precies zoals ik het zeg; als het eigenbelang (of het groepsbelang) in het geding komt door de leugen (geen feit maar zelf verzonnen iets) van een ander dan is de wereld te klein.
Leugens zijn er in tal van vormen, klein en groot. Wij kunnen bijna niet eens weten wat leugen en waarheid is, mits we hem zelf gecreeerd hebben.

Voor wie is de wereld dan te klein? Er wordt constant gespeeld met de waarheid. Kijk maar eens naar de verkiezingen in Amerika... Het is een sport daar om de woorden van anderen te verdraaien in je voordeel, of ten nadele van je tegenstander.

Het probleem is dat 'waarheid' een abstract begrip is. Wat is waar? We weten allemaal dat er in de tweede wereldoorlog gaskamers waren. Maar nog steeds zijn er mensen die het ontkennen... Al zet je ze er met hun neus bovenop, nog steeds zullen ze er hun eigen verhaal bijmaken, en er nog in geloven ook. Hun waarheid dus. Waar twee mensen ruzie maken zijn er twee waarheden. Voor elk persoon is op dat moment hun mening waar, anders zou er immers geen ruzie zijn....

Kinderen die mishandeld worden kunnen vaak de waarheid niet vertellen, uit angst, zelfbescherming, of om hun mishandelaar te beschermen (loyaliteit). Liegen is op zo'n moment overleven.....

Iedereen liegt wel eens, om wat voor reden dan ook. Anders wordt het als je door te liegen iemand anders opzettelijk schade toebrengt. Bijvoorbeeld liegen om iemand geld afhandig te maken of expres lelijke dingen over iemand zeggen om iemand schade toe te brengen. Dat vind ik manipulatief liegen. Vanuit de maatschappelijke/ christelijke moraal wordt dit soort liegen terecht afgekeurd.

Ik probeer duidelijk te maken dat 'spelen met de waarheid', (wat 'de waarheid' dan ook is), bij het leven hoort. Dat er dus veel nuances zijn aan te brengen in het 'liegen'..... Dat is wat ik mijn kinderen wil leren, want ik vind het hypocriet om te zeggen: 'je mag niet liegen' als ik weet dat ik het zelf ook wel eens doe... Mijn 'leugentjes' om bestwil zijn niet beter of slechter dan die van hen, toch?

Wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet!

Lieg jij nooit dan?

Je kunt er ook voor kiezen niets te zeggen als je er al een leugen uit wil gooien voor de lieve vrede. Daar hebben we wel een keus in. Een andere keus die we hebben is zeggen hoe de feiten zijn, dat is nog leugen nog waarheid en de ontvanger is vrij hier zijn eigen interpretatie aan te geven.

Ik was er al vroeg achter dat ik dingen vertelde die niet waar waren en dat ik daar ondanks dat ik anders wilde niet anders kon. Ik heb zeer zeker veel leugentjes verteld, vooral die over te laat thuis komen en dus mijn afspraken niet na kwam. Maar ik ben een slecht leugenaar en verraad mezelf in de eerste seconde. Daarom doe ik het bewust niet zo snel maar er zijn genoeg dingen waarvan wij niet eens weten dat het leugens zijn. We nemen ze aan van anderen, vooral van autoriteiten, en verkondigen die dan aan mensen die dat nog niet wisten en leven er zelfs naar.
Maar ik ben er in de loop der jaren achter gekomen dat wanneer dingen wrijving of weerstand oproepen dat ze meestal niet kloppen (leugens zijn).
Leugens proberen mensen van de waarheid af te houden maar brengen ze juist dichter bij de waarheid. Wat dat betreft kunnen we niet zonder leugens als we de waarheid willen weten.

Niets zeggen is ook liegen toch? Als jij weet wie het koekje uit de trommel heeft gehaald, en je kiest ervoor om niets te zeggen als iemand je het vraagt, dan lieg je volgens mij ook......

En feiten zijn voor mensen heel subjectief, dat probeer ik juist uit te leggen. Dus als je ervoor kiest iemand feiten te vertellen, kunnen dat net zo goed leugens zijn in de ogen van de ander... Ben je dan een leugenaar? Voor de één wel en de ander niet.

Dus de waarheid spreken en liegen zijn relatieve begrippen. Dat is wat ik duidelijk wil maken....

Dat ze relatief zijn ben ik het helemaal met je eens. Maar feiten zijn niet de leugens of waarheid die anderen er in zien.
En niets zeggen is niet gelijk aan liegen. Maar misschien is dit wel een leugen die jij aangeleerd hebt gekregen
Ook hier is het maar net hoe en met welke ogen je het bekijkt.

Vindt het spreekwoord ook wel duidelijk:Als is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt hem wel!

Ik vind niets zeggen nog steeds een leugen. Vaak is dit een leugentje om eigen bestwil. Ik ben niet tegen leugens, als je er maar eerlijk in bent voor jezelf. Een leugentje om bestwil mag best.

Hoe komt het toch dat mensen dan niet tegen de waarheid kunnen? En ja, altijd eerlijk zijn en zeggen waar het voor jou op staat maakt je zeer zeker niet geliefd bij veel mensen. Toch kies ik liever voor de waarheid of niets zeggen dan dat ik bewust ga liegen. Hiermee zeg ik dus niet dat er uit mijn mond nooit een leugen komt. Er zijn veel leugens die we voor waar hebben aangenomen. Daarom geloof ik niemand tenzij ik het zelf ervaren heb en dan nog kun je er vraagtekens bij zetten of het de waarheid is. Onze hersenen kunnen ons met van alles in de maling nemen.

Hier op Curacao zie je veel auto's rijden met de sticker "God is my pilot". En zo voelt het voor mij ook steeds meer. Ik rijd mee in dit leven en kijk en verwonder me over alles wat om me heen is. De feiten die ik tegen kom zijn nog leugen nog waarheid, het maakt niet uit wat het is, het IS.

De waarheid is enorm relatief en daarmee ook niet altijd waar. Waarom zou je je wel je eigen waarheden geloven?

De waarheid is ieder moment anders Nims. Het is geen vaststaand feit zoals wij nog wel eens denken. Ieder moment heeft zijn eigen waarheid. Neemt niet weg dat bepaalde dingen regelmatig in dezelfde waarheid aan ons voor geschoteld wordt. Wat wij van de waarheid maken kan inderdaad net zo goed een leugen zijn. Want ons referentie kader is niet altijd even zuiver op de draad. (vaak zonder dat we dat weten overigens)

Maar dat is jouw waarheid gast. Dat jouw waarheid niet vaststaat betekend niet dat die van anderen niet vaststaat.

en wat nou als je allerliefste tante in een (volgens jou)strontlelijke jurk aan je vraagt hoe die jurk haar staat?

Ga je keihard de waarheid zeggen uit principe (ik lieg nooit), of lieg je wel en wat is dan je motief?

Lieg je voor de lieve vrede, lieg je omdat je het zelf niet aankunt dat je anderen kwetst?

Wat vraagt je tante je eigenlijk? Wil ze jouw mening (staat hij me wel, kan ik me hieron vertonen?), wil ze gewoon waardering (ik ontvang nu graag een complimentje) en hoe weet jij wat je tante je vraagt? Wil ze jouw mening, omdat ze daarvan afhankelijk is, wil ze jouw mening, omdat ze zelf twijfelt. Wil ze jouw mening vergelijken met andere meningen?

Gelijk heb je dragon

Ik zou zeggen wil je mijn eerlijke mening en dan zou ik zeggen persoonlijk vindt ik hem niet staan ik zal altijd eerlijk zijn al is het met een omweg om niet te kwetsen maar ik zeg het wel.

XXX

Iemand de waarheid (zoals jij die ervaart) vertellen hoeft niet persé kwetstend te zijn. Het gaat er ook om hoe je het verteld. Als je het niet als kwetsend bedoeld zal het ook niet als kwetsend overkomen. Wij geven onze intentie als lading mee. En die lading wordt opgepikt door de ander en doet daar iets mee.