Er werden nummers uitgedeeld en een maand later hebben wij met hun afgesproken voor een etentje. Na het etentje zijn wij nog bij hun thuis geweest en dat was gezellig! Mijn vrouw kan het heel goed vinden met zijn vrouw overigens. Een aantal dagen later zijn mijn vrouw en hij en zijn vrouw onderling met elkaar aan het appen. En ik appte alleen met hem. Maar gezamenlijk hebben het allemaal heel gezellig. De dagen erna kreeg mijn vrouw meer app contact met hem. De inhoud van deze gespreken gingen meer over hoe hun adolescente jaren en hoe moeilijk deze waren voor hun met alles wat er in hun levens was gebeurd. Het was gewoon eng wat zij beide ook omschreven namelijk dat zij zoveel overeenkomsten hadden in de gebeurtenissen, trekjes, opvattingen etc. tot aan hun zwakke enkels toe. Zij hadden beide zoveel overeenkomsten. In deze periode was mijn vrouw door de corona genoodzaakt thuis te werken waardoor zij veel over het leven nadacht. Dat wij kinderloos zouden blijven en raakte zij ook overwerkt vanwege een hoge werkdruk. Zij raakte door de corona geïsoleerd en had weinig contact met anderen.
Zij had sterk de behoefte om contact te hebben met anderen en deze "nieuwe vriend" kwam voor haar als geroepen. Zij konden het maar niet bevatten hoe het mogelijk is dat zij zoveel overeenkomsten hebben en elkaar zo goed/sterk aanvoelen zonder maar een half woord te hoeven zeggen. Zij hadden ook in de week telefonisch contact. Zij hadden zoveel contact , dat was bijna de hele dag door. Ik vond dit toen erg verdacht omdat het gedrag van mijn vrouw veranderde. Continue appen, bellen, alle gesprekken gingen over hem. Ik heb daar vele woordenwisselingen met haar overgehad. Zij vond dit erg maar kon mij ook niet uitleggen wat hun connectie was maar dat het er nu eenmaal was. Zij vertelde ook dat er niets romantisch aan de hand was en dat ik haar moest vertrouwen op haar woord. Vertrouwen wat zij altijd in mij had en ik in haar. Dat ik haar niet in twijfel moest nemen. Ook het tweelingzielen verhaal kwam opeens voorbij. Hij was dat online tegengekomen. Dit verklaarde voor hun een hoop. Mijn vrouw heeft dit met mij gelijk gedeeld. Mijn vrouw vertelde dat zij op haar werk steeds zijn (voor)naam voorbij zag komen. Het hele jaar door. Haar broer kent hem ook. Zij waren vroeger bevriend en de nieuwe vriend is ooit eind negentig bij hun thuis geweest maar heeft haar nooit ontmoet. Er zijn nog een tal van momenten geweest waar zij in dezelfde ruimte waren maar elkaar nooit hebben gezien. Zelfs toen zij ook studeerden. Dit was voor haar nu wel duidelijk dat hij nu pas op haar pad mocht komen. Hij heeft het ook aan zijn vrouw laten lezen wat tweelingzielen zijn. Zij was er stil van maar vond het wel mooi. Zij heeft hier ook geen moeite mee. Hij heeft altijd al veel meer vrouwelijke vriendinnen gehad dan mannelijke vrienden.
Ik daarin tegen had er wel heel veel moeite mee. De reden is dat mijn vrouw en ik best veel samen de dingen deden. Zij ging weleens met vriendinnen uiteten etc. Ik daarin tegen deed niets, bleef thuis, sprak niet met vrienden af etc. Tevens heb ik in onze relatie altijd een zorgtaak gehad. Dit is door mijn moeder bij mij, mijn broer en zussen ingeprent. Zorg altijd eerst voor een ander en denk niet aan jezelf. Wat ik ook van mijn moeder over heb genomen is de jaloezie en achterdocht. Dit heeft zij altijd naar mijn vader toe geuit en in zeer extreme vorm. Ik heb dit nooit gehad pas tot recent de nieuwe vriend/ de tweelingziel in haar leven kwam! Omdat ik dacht dat ik mijn vrouw niet gelukkig kon maken omdat zij afgelopen zomer niet zo lekker in haar vel zat en dacht dat wij kinderloos door het leven gingen, voelde ik mij ook niet senang. Toen zij net met deze nieuwe vriend contact had heeft zij ook tegen mij verteld, dat zij er genoeg van had om steeds de lasten van de kinderwens met haar mee te dragen. Deze kwelling is niet nodig en ik gooi het van mij af. Ik wil nu samen met jou van het leven genieten maar dat kan alleen als ik met mijzelf aan de gang zou gaan omdat zij zag dat het lampje in mij was gedoofd. Deze confrontatie was moeilijk omdat ik dacht dat het niet te zien was.
In de weken daarna is er veel gebeurd en vaak was het voor ons beide op eieren lopen vanwege de spanning die ik vaak erop legde. Inmiddels heb ik een afspraak staan met een psycholoog om met mijzelf aan de slag te gaan. Ik ga over ruim een maand aan de slag. Echter door de jaloezie en achterdocht heb ik haar veel onderdruk gezet en vond het raar dat zij zo vaak bellen (vaak uren lang), sms'en en wekelijks afspreken. Door alles wat ik online gelezen had over tweelingzielen, er daar zijn veel verschillende uitspraken over te vinden, ging mijn hoofd een beetje op hol. Mijn vrouw en hij hebben het gevoel dat zij een soort van broertje/zus relatie hebben. Dat hebben zij beide na elkaar uitgesproken en zijn het daar over eens. Zij hebben een sterke aantrekkingskracht om bij elkaar te zijn. Mijn vrouw geeft aan dat zij een soort van helend gevoel krijgt, of dat haar/zijn batterij wordt opgeladen. Als zij telefonisch afscheid van elkaar nemen kan dat niet gelijk gebeuren. Dat gaat met aan aanloop. Beide vinden dat mijn vrouw ook het sterkst is van hun twee. Door alles wat ik gelezen heb over tweelingzielen, trok ik dingen die zij aangaven, in twijfel. Zij geven aan dat zij een broer/zus/vriendschap hebben en niet een romantische vriendschap. Dat vind ik best lastig omdat zij tegen elkaar zeggen; "ik hou zo ontzettend veel van jou", "ik hou van je sayang (liefje)", "ik mis je zo ontzettend". Maar dat zeg ik ook tegen goede vrienden van mij zegt mijn vrouw. Ik heb heel veel liefde te geven en wat wij ervaren gaat alles te boven. Het is een onvoorwaardelijke liefde die wij voelen. Dit geloof ik ook maar als je het zelf niet mee maak is dat best lastig om te aanvaarden. Ook wanneer zij dit allemaal tegen elkaar zeggen en emoticons na elkaar sturen met heel veel kusjes en hartjes. Daar krijg ik het idee dat zij wel verliefd zijn op elkaar!
Beide zeggen ook, wat wij nu ervaren is Goddelijk! Het is een spirituele reis naar binnen toe en ervaren zelfliefde. Maar wij houden ook van onze partners, wij zijn niet voor niets getrouwd. Want ook dat zien wij als Goddelijk! Wij zijn voor de kerk getrouwd en dat staat voor ons ook voor iets! Beide hebben niet de behoefte om te gaan scheiden. Op dit moment in het aardse leven is dit wat wij voelen. De afgelopen dagen ben ik door wat ik hier op het forum tegen kwam rustiger geworden. Dat tweelingzielen niet altijd een romantische relatie hebben maar een sterke vriendschap. Dat geeft mij wel een beetje rust. Maar ik heb de afgelopen dagen mijn vrouw ook wat dingen laten lezen waardoor zij nu ook vragen heeft gekregen. Wat Zij heeft nu ook het boek "Tweelingzielen" van Maurice Pressman en Patricia Joudry aangeschaft. Twee keer zelfs, 1 voor haar en 1 voor mij. Zij wil wat meer dingen te weten komen maar nog steeds met het uitgangspunt dat wij niet uit elkaar gaan! Omdat ik dus ook nog aan mijzelf moet werken maar dat nog even op zich laat wachten is het best moeilijk om hier helder in te blijven. Ook omdat ik al 3 keer heb meegemaakt wanneer zij samen zijn, dat er een soort van gloed (hun energie) er is/zie en dat vind ik moeilijk en lastig om te zien. Ik ben dus erg opzoek gegaan naar hoe partners van Tweelingzielen hiermee omgaan. Daarom vond ik (en mijn vrouw ook) het fijn om dit stuk te lezen: https://ox.merudi.net/...s-van-tweelingzielen
Overigens hebben mijn vrouw en ik het gevoel dat wij eerder een andere spirituele connectie hebben met elkaar. Wij denken misschien aan tweelingvlammen of zielsverwanten van elkaar zijn of zo. Of soulmates... Ook wij hebben raakvlakken en hebben traumatische gebeurtenissen meegemaakt in dezelfde momenten in ons leven, wij trekken leer uit dingen en delen dezelfde gedachtegang daarin, wij voelen dat wij een verbinding met elkaar hebben, wanneer zij ten neergeslagen is of niet lekker in haar vel zit voel ik haar en krijg ik dat gevoel ook, dit heeft zij ook weer bij mij. En naast dat houden wij heel erg van elkaar en is er een romantische en fysieke aantrekking na elkaar. Waar zij wel vaak mee bezig is geweest in haar leven is om aan haar zelf te werken. Iets waar ik altijd bang voor ben geweest. Om te veranderen en of dat ik mijzelf kwijt raak. Maar daar ga ik nu mee aan de slag. Ik ben mijzelf kwijt en moet daar na op zoek gaan. En hoe ik hiermee, het tweelingzielen concept mee omga.