Quote:
Origineel van Adrie:
Beste NiMS,
Wat antwoorden in omgekeerde volgorde.
Met fysieke component bedoel ik dat ze hebben gezoend. Ik vind hem absoluut geen sukkel, maar een hele aardige, oprecht geïnteresseerde, warme en intelligente vent. Ik zou hem zelf als vriend kunnen zijn tegengekomen.
Onmisbaar heb ik mij nooit gevoeld in onze relatie. We zijn altijd volledig gelijkwaardige partners geweest in alle aspecten van ons samenzijn; er is geen machtspositie. Het is niet zo dat zij zich gelukkiger lijkt te voelen zonder mij, het is meer dat zij zich extreem gelukkig voelt in een relatie die naast de onze staat.
Ik zie hem niet als concurrent; ik begrijp wat hen beiden bindt (voor zover je dat als niet TZ kunt begrijpen; het gaat hier volgens mij namelijk niet om begrijpen, maar om voelen) en zij is nog steeds dezelfde vrouw.
Ik zal haar nooit dwingen tot het maken van een keuze, zo zit ik als mens niet in elkaar. Wie ben ik om het levensgeluk van een ander in de weg te staan? Ik geloof absoluut in het credo: “if you love somebody, set them free”. Ik begrijp " en ben het er mee eens " wat je schrijft over verstand versus gevoel.
De vraag waar ik mee zit, wat voeg ik straks nog toe aan de relatie? Wat heb ik haar nog te bieden? Als ik dit schrijf, maak ik me niet kleiner dan ik ben! Ik wil met deze vrouw oud worden (niet dwingend bedoeld!), dat is een wens van mij. Ik wil dat doen in een relatie die groeit en zich ontwikkeld, waar we elkaar steeds weer opnieuw ontdekken en nieuwe wegen ontplooien om samen te zijn. Een zich steeds verder ontwikkelende relatie waar alle ruimte is voor andere voeding, voeding van andere mensen. Ik zie op dit moment alleen moeilijk de weg naar zo'n relatie en weet niet of dat mogelijk is? Het enige dat ik nu doe is accepteren, liefde geven er zijn en loslaten.
Warme groet,
Adrie.
Beste NiMS,
Wat antwoorden in omgekeerde volgorde.
Met fysieke component bedoel ik dat ze hebben gezoend. Ik vind hem absoluut geen sukkel, maar een hele aardige, oprecht geïnteresseerde, warme en intelligente vent. Ik zou hem zelf als vriend kunnen zijn tegengekomen.
Onmisbaar heb ik mij nooit gevoeld in onze relatie. We zijn altijd volledig gelijkwaardige partners geweest in alle aspecten van ons samenzijn; er is geen machtspositie. Het is niet zo dat zij zich gelukkiger lijkt te voelen zonder mij, het is meer dat zij zich extreem gelukkig voelt in een relatie die naast de onze staat.
Ik zie hem niet als concurrent; ik begrijp wat hen beiden bindt (voor zover je dat als niet TZ kunt begrijpen; het gaat hier volgens mij namelijk niet om begrijpen, maar om voelen) en zij is nog steeds dezelfde vrouw.
Ik zal haar nooit dwingen tot het maken van een keuze, zo zit ik als mens niet in elkaar. Wie ben ik om het levensgeluk van een ander in de weg te staan? Ik geloof absoluut in het credo: “if you love somebody, set them free”. Ik begrijp " en ben het er mee eens " wat je schrijft over verstand versus gevoel.
De vraag waar ik mee zit, wat voeg ik straks nog toe aan de relatie? Wat heb ik haar nog te bieden? Als ik dit schrijf, maak ik me niet kleiner dan ik ben! Ik wil met deze vrouw oud worden (niet dwingend bedoeld!), dat is een wens van mij. Ik wil dat doen in een relatie die groeit en zich ontwikkeld, waar we elkaar steeds weer opnieuw ontdekken en nieuwe wegen ontplooien om samen te zijn. Een zich steeds verder ontwikkelende relatie waar alle ruimte is voor andere voeding, voeding van andere mensen. Ik zie op dit moment alleen moeilijk de weg naar zo'n relatie en weet niet of dat mogelijk is? Het enige dat ik nu doe is accepteren, liefde geven er zijn en loslaten.
Warme groet,
Adrie.
Ik zal nog even reageren op je opmerking dat er gezoend is. Ik hoop dat je je vrouw heel goed duidelijk gemaakt hebt dat ze je hiermee enorm gekwetst heeft. Je doet zoiets gewoon niet wanneer je een relatie hebt. Het klinkt misschien een klein beetje gemeen, maar je moet op haar gevoel spelen, dat je dit echt niet had verwacht etc. Zij kan namelijk wel degelijk aanvoelen dat ze iets heeft gedaan dat niet goed is. Ga vooral geen verklaring eisen, etc, focus vooral op de pijn die ze je heeft gedaan. Ik ga ervanuit dat dit namelijk wel gebeurd is, dus wees vooral ook eerlijk! Maar als dit het geval is, zeg het dan wel degelijk. Uit ervaring weet ik dat je als je je TZ vindt en ook een partner hebt, je je partner absoluut geen pijn wilt doen. Wordt dus vooral niet boos, maar probeer enigzins begrip via het gevoel te krijgen.
Snap je wat ik bedoel?