Loading...
nl

Advies ?

Kim1
Kim1 mei 18 '07
Hallo,

Mijn achtergrond is dat ik nu in mijn fysieke lichaam zit op 37 -jarige leeftijd voor het eerst. Kort samengevat: ik ben erop 3-jarige leeftijd door zeer traumatische ervaringen echt helemaal uitweggegaan. Op 33 jarige leeftijd ben ik gaan uitzoeken wat er met mij aan de hand was en echt helemaaaaaaal naar boven toe gegaan en buiten mijn lichaam. Afijn, veel toestanden ook intense zielsblokkades.

Ik ben de afgelopen 3 jaar lang in de pleiadische ruimteschepen geweest waar ik opgeleid ben in 3 geneestechnieken (goh wel vaak het getal 3, valt mij nu op). Waar ik nu niets mee kan en wil. Zij hebben mijn lichaam genezen en ik neem er nu mijn plek in voor het eerst. Ik heb ontzettend moeten vechten om mijn lichaam terug te krijgen omdat ik het natuurlijk uit handen had gegeven. Verder moet ik ook helemaal vertrouwen krijgen dat het leven en de wereld goed is. Door vroege ervaringen is zo'n wantrouwen aanwezig geweest bij mij.

Op dit moment ben ik af en toe echt geregeld nog totaal uitgeput. Ik zit ook telkens in enorme energieshiffers. Dan weer volkomen helder met veel energie, dan ben ik weer een in elkaar gezakte aardappelen die niks anders kan doen slapen. Dan val ik weer in slaap en ontwaak ik in mijn fysieke lichaam en moet ik er aan wennen dat het weer is bijgesteld en genezen en goed reageert op de juiste biologische voeding die ik tot mij neem. Ik moet helemaal fysiek op krachten komen. regelmatig eten en wel 3 liter water drinken op een dag anders dan loop ik echt als een halve zool rond te zwalken. Ik snap niet goed wat ik hier boven heb meegemaakt. erg veel in ieder geval op heel veel energieniveaa's en entiteiten. Ik kan niet zeggen dat het altijd heel erg leuk was en ik ben er nooit naar op zoek geweest. Maar ik moest zelf wel helemaal ver weg gaan om mijn ziel te kunnen genezen.

Ik maak voor het eerst contact met mijn handen en voeten en schrik mijzelf geregeld nog helemaal wild van mijn eigen stem. Het is net alsof ik voor het eerst helemaal wakker wordt hier op aarde waar ik zo veel dingen te leren heb en ook te regelen en later mogelijk te onderwijzen.

Ik ben er mee bezig om uit mijn hoofd weg te komen en in mijn gevoelsbasis te gaan zitten. Mijn zielsenergie-en integreren nog altijd heel erg.

Waar ik mee zit telkens is het volgende. Ik ben nog niet gewend aan mijn lichaam. Ik slaap wel goed, hele rare droomloze slapen waarbij ik integreer in mijn lichaam. Ik heb telkens plaatjes in mijn hoofd van bijvoorbeeld mensen die ik ken en de energetische verbindingen en hologrammen die op mij af komen. Twee jaar geleden had ik dat nog veel sterker, maar nu minder gelukkig. Ik was zo moe en in de war van alles dat ik te verwerken had om naar de aarde toe te komen.

Maar goed, ik heb mijn lichaam terug en wil leven. Wat ik alleen merk is telkens dat ik nog veel te veel zie en voel op multi-dimensionale niveau's. Energielichamen die integreren bij mensen, de kristallen matrix. Juwelen. Het is gewoon niet leuk meer ! Ik vind het echt allemaal helemaal niets meer. Het is mijn wereld daar waar ik vandaan kom en daar waar ik ben geweest, maar hallo dan !!! Wat moet je met dit gedoe ?

Naarmate ik meer aard vind ik het allemaal helemaal NIETS meer omdat ikzelf nu op aards niveau nu ik in mijn lijf ben pas voel hoe moe en uitgeput ik nog ben. En het aardse leven moet toch ook leuk en de moeite waard zijn ? Ik wil bijvoorbeeld kunnen fietsen zonder pijn in mijn lichaam, ik wil eens een leuk tv-programma kijken, ik wil ook wel eens normaal kunnen leren leven nu mijn lichaam geen pijn meer heeft. En leuke kleding dragen en op vakantie gaan. De aardse behoeftes komen steeds meer te voorschijn naarmate ik beter aard.

Heeft iemand advies hoe ik het beste nu om kan gaan met aarden, mijzelf verder kan ontwikkelen. Het is alsof ik hier met een blanco kaartje in een keer aangekomen ben op aarde met allemaal nog na-resonanties van mijn verleden die uit mijn lijf weg resoneren.

En zijn er meer mensen aanwezig hier op het forum die op deze manier op aarde binnenkomen? Ik kom echt van boven om het zo maar te zeggen. Ik heb tot nu toe ook nog niemand ontmoet die van zo hoog komt (zonder op te willen scheppen) en terug komt. Nou, ik raad het echt niemand aan. je kunt beter als kind geboren worden. In plaats van in een 37-jarig volwassen lichaam te incarneren.

Ik vind het een raar proces. Ik zit echt op mijn toeterd hier voor mij uit te kijken met het idee van: what the hell happened with me during all my life ? I wasn't there. En ook het feit dat ik gezondheid helemaal heb opgegeven. Ik zit ook met angst van: god , de helft van mijn leven is aan mij voorbij getrokken en ik heb er echt niks van kunnen maken. Ik ben altijd tussen hemel en aarde in blijven hangen.

Ondertussen werk ik met affirmaties als: mijn lichaam is gezond, ik ben veilig en leid ik op dit moment nog een teruggetrokken leven omdat ik (nog) niet naar buiten toe wil treden met mijn kennis. Ik kan er allemaal nog geen touw aan vast knopen.

Verder werkt mijn oude realiteit niet meer. Ik ben secretaresse en dit heb ik altijd op de automatische piloot gedaan (onvoorstelbaar). maar iedere keer nu ik gewoon terug ben klap ik tegen de stukken aan van: het oude werkt niet meer. Maar het nieuwe ken ik ook nog niet.

Verder zit ik in een totale leegte. Ik ben niet meer boven maar nu hier. Ik probeer uit mijn hoofd los te laten wat ik hier boven heb meegemaakt en de kennis die ik heb meegenomen omdat ik het niet wil. Maar dat lukt mij nog niet helemaal goed. Af en toe snap ik ook nog geen bal van het leven en dat ik dus hier blijf op aarde.

Dat is mijn verhaal. Wie heeft er goede idee-en / adviezen ?

Kimm
Delen:
Kim1
Kim1 mei 18 '07
PS-je

en ik heb enorme angst- en paniekaanvallen die gelukkig minder worden en ik heb zeer veel rust nodig.
LPChip
LPChip mei 18 '07
Jeetje wat een verhaal.

Ik kan me goed voorstellen hoe moeilijk het voor je is.

Ik denk dat je er goed aan doet om veel te mediteren. Mediteren is namelijk een manier om je geest verder tot rust te krijgen zodat je op die manier ook energie tot je kan nemen. Ik kan me goed voorstellen dat je nog geregeld flashbacks krijgt van wat je allemaal hebt meegemaakt. Tenslotte krijgt iedereen af en toe herinneringen terug van wat hij/zij in het verleden hebt meegemaakt.

Naarmate je meer ervaringen in dit leven zal op doen, des te meer je deze herinneringen kan oproepen in plaats van je eerdere herinneringen.

Als je denkt dat je huidige baan niet meer voldoet omdat je deze niet op de automatische piloot kan doen, ga dan bij jezelf na welke kwaliteiten je wel kent. Misschien dat je in die x aantal jaren dat je bent weggeweest wat hebt meegemaakt wat je wel kan toepassen.

Zo zou je bijvoorbeeld als je dat zou willen een boek kunnen schrijven over dingen die je daar hebt meegemaakt. Ik weet zeker dat dat goed zal verkopen.

Denk maar eens na wat je op dit moment kan, en misschien dat je een studie kan volgen om je kennis te verbreden. Ook kun je altijd thuis wat oefeningen voor jezelf bedenken om jezelf te trainen met bijvoorbeeld je huidige werk.
Debiorah
Debiorah mei 18 '07
Lieve Kim,

Het klinkt allemaalk erg heftig en zoals je beschrijft ervaar jij dat ook zo. Ik heb zelf niet deze ervaring en kan je daar dus niks over zeggen. Wel wil ik je zeggen wat ik uit je verhaal haal. Je bent overrompeld door het leven, op de ene of andere manier heb je het gevoel dat je niet mee kan komen in dit aardse leven. Uit je tekst komt een nogal angstig en paniekerig gevoel. Zoals je later aangeeft heb je hierdoor veel rust nodig. Wat mij opvalt is dat je zoveel vragen hebt en dat jij je graag wil voelen en gedragen zoals de "andere mensen". Ik kan het mis hebben maar naar mijn idee is dit juist wat de situatie voor jou moeilijk maakt. Probeer het eens los te laten, probeer jezelf ten volste te ervaren zoals je bent. Zonder oordeel, accepteer jezelf als een volmaakt en uniek wezen. Jij hoeft niet te zijn en te doen zoals anderen. Als dat zo was dan had je zo wel ter wereld gekomen.
Ik denk dat jij op dit moment teveel opgaat in alle vragen en je zoektocht naar verklaringen. Mijn ervaring is dat dit vaak niet helpt, pas als je rust hebt en accepteerd en weet wie je bent kun je verder. Begin bij het begin. Leef, zonder gelijk verder te kijken. Bovendien wat zegt je leeftijd over jou? En wie zegt dat je wat bereikt moet hebben? En wat zou jij dan bereikt moeten hebben? Is dit wat jezelf vind of is dit wat de
maatschappij over je zegt?
Ik weet dat dit allemaal erg makkelijk klinkt en ik begrijp zeker dat het niet makkelijk is. Maar ik denk dat het je kan helpen. Een van de forumleden had hier altijd een mooie uitspraak voor: vecht niet tegen jezelf want dat verlies je!

Kijk eens naar jezelf zonder voorgeschiedenis, zonder oordeel. Zie dat ook jij je eigen kwaliteiten hebt die hoe dan ook tot hun recht zullen komen. Als je jezelf maar de kans en de tijd geeft.
Ik denk dat het doen van aardings en centreringsoefeningen erg goed voor je kunnen zijn. Affirmaties zijn ook goed maar richt je ook op andere dingen dan waar je angst voor hebt.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt, veel kracht en liefde van mij!
JulienMoorrees
JulienMoorrees mei 19 '07
Hoi Kim,

Ik ben het helemaal eens met wat Debiorah zegt, een heel goed advies om vooruit te kijken. Toch wil ik aan een belangrijk feit niet voorbijgaan en dat is jouw verleden. Je spreekt over een traumatische gebeurtenis op je derde jaar. Ik weet dat je dit moeilijk vind, maar ik zou graag willen dat je dit deelt. Vooral ook omdat dit het beginpunt van je tocht is geweest. Je bent tenslotte als mens geboren, waar je ziel nu dan ook vandaan komt (buitenaards?). Daarom zijn de menselijke angsten en gevoelens, wel degelijk echt. Ik kan me voorstellen dat dit enorm angstig is gezien waar je vandaan komt, maar dat betekend niet dat het niet te leren valt! Ik merk vooral een stuk onbegrip bij je, die gaat over jezelf en vooral ook over wat je is aangedaan. Pas wanneer je dit gewicht dat op je ziel drukt, weghaald, kun je vrij zijn. Jij hebt je verleden en je lot nog niet geaccepteerd. Dat komt puur omdat je het niet begrijpt. Je bent aan het overleven in plaats van aan het leven. Ik hoop dat je op dit forum de mogelijkheid krijgt om te gaan leven. Ik wil je in ieder geval bedanken voor je openhartigheid en ik hoop dat je iets hebt aan ons.

Julien.
Kim1
Kim1 mei 19 '07
Dank jullie voor je reacties. Nee, het delen vind ik niet moeilijk. Ik maak zeer bewust de keuze de trauma's heel bewust niet op het forum te plaatsen omdat ik dan oude, nutteloze dingen ga lopen vastzetten. De stukken heb ik al zo vaak herkauwd, herinnerd en herhaald dat het geen zin meer heeft. Ik weet alles dat er gebeurd is. En de fysieke genezing is begonnen. Hiernaast manifesteert vroeger zich nu heel duidelijk in mijn fysieke lichaam en mijn huidige gevoelswereld. En dat is niet echt prettig en gelijktijdig ook weer wel. Want nu kan ik de herkomst van alles exact herleiden en dus ook bewust transformeren. In die fase zit ik nu. In het heden met vastgehouden pijn van vroeger die ik loslaat.

Ja, ben absoluut wel verbijsterd dat dit is gebeurd met mij. Ik had zelfs moeite om het te geloven en te accepteren. Ik kon het niet geloven gewoon. Echter op het moment dat ik het accepteer dat wat er is gebeurd integreren mijn energie-en en kom ik in een innerlijke rust. Als ik in de oude leugen leef stort ik meteen weer in omdat dit is niet gebaseerd op waarheid.

Het gaat er om dat ik nu alles dat er is gebeurd fysiek te transformeren zodat ik fysiek kan genezen dan kan ik op aarde mens zijn en mijzelf bewust te ervaren. Vraag die ik er wel bij heb is wat ik straks wil doen met mijn pleiadische kennis want die hoort bij mij en er zit een prachtige geneeskracht in. Maar deze wil ik nog niet gebruiken.

Ik stap dagelijks door de fysieke trauma's heen nog en dat wil ik ook stap voor stap doen. Het prettige is nu wel dat mijn binding met mijn fysieke lichaam een constante is.

Verder is iedereen naar mijn mening van buitenaardse afkomst. :)Wij zijn hier ook maar neergezet als een soort van experiment aan het begin van onze incarnatiecyclus.

Neemt niet weg dat ik nu wel heel erg graag mijn mens zijn willen ervaren. Ik begin wel intens dankbaar te worden dat ze mijn lichaam zo goed genezen hebben. Zonder de pleiadiers had mijn lichaam het niet overleefd. Ondertussen tracht ik een nieuw leven op te bouwen, nieuwe doelen op te bouwen gebaseerd op gezondheid (iets dat ik eigenlijk nog nooit heb gehad) maar ook gebaseerd op mijn afkomst van hierboven. Dat zijn ook stukken van mij. Zij zijn een onderdeel van wezen en bewustzijn.

Ik tracht in het heden te kijken naar het geen dat zo dicht mogelijk voor mij staat en er goed mee om te gaan. En ik wil keuzes maken die vanuit mijzelf, mijn hart en voelen komen.

Eerst wil ik de lichtheid van mijn lichaam gaan leren voelen. Ik zoek mijn eigen weg.

Kimm
JulienMoorrees
JulienMoorrees mei 19 '07
Hoi Kim,

Het is ook niet een kwestie van Delen, maar loslaten. Hoe vaak je het ook deelt, zolang je het bij je houdt, kun je er niet mee verder. We hoeven uiteraard niet in detail te treden, maar wat heb jij daadwerkelijk geleerd van deze traumatische ervaringen die je hebt meegemaakt?
Kim1
Kim1 mei 19 '07
Okay...

Goed !

Hier komen mijn trauma's terwijl ik in een wilde blinde hyperventilerende aanval op mijn stoel zit:

Ik hyperventileer... omdat ik niet mocht ademhalen van mijn moeder. Omdat ze met mijn kussen naast mij zat om mij te laten stikken. Net niet gedaan.

Ik haal geen adem... omdat ik nog niet wil ademhalen van mijn trauma's.

Mijn handen zijn gekromd... omdat ik op altijd plastic boterhamzakjes om mijn handen heb gehad. Plastiek postbode-elastieken om mijn polsen.

Verder het geprik van haar haaknaald in mijn benen waardoor ik dacht dat ik altijd dacht dat mijn benen zieke etterende wonden waren.

Het rammelen van potten en pannen om mij heen, waardoor ik schrok.

Water dat over mij heen gegoten werd waardoor ik schrok.

Gillende woede, dag in dag uit om mij heen, haar hysterische woede van bastaard, bastaard en nog eens bastaard.

er komt nog meer
Kim1
Kim1 mei 19 '07
Okay, goed nadat ik hyper ventilerend en al van van mijn stoel af ben gehaald om te eten (sinds kort eet ik bewust) het vervolg...

vingers in mijn keel als ik net gegeten heb om mij te laten overgeven. Ik kan niets doen...

Woede om mij heen, dagelijks woede om mij heen, ze denkt er aan om mij rattengif te geven...

Als ik er niet meer ben zou haar leven normaal zijn...

Hete washandjes op mijn benen, net niet kokend zodat er geen zichtbare afdrukken achterblijven, maar meer dan genoeg om pijn te veroorzaken.

Opstaan en omver geduwd worden zodat je geen vertrouwen krijgt in evenwicht behouden.

Op mij af komen met een foto toestel met hierop een flitsapparaat dat ze laat flitsen puur om mij te laten schrikken.

Bewust mij te laat eten en drinken geven in de hoop dat ik zou sterven.

Water laten druppelen op mijn lippen zodat ik er nog net even gezond uit zie voor mijn omgeving.

Door elkaar gerammeld worden met de woorden: je mag nooit praten over wat je ziet en voelt.

Okay, dit is zo ongeveer de helft van wat ik weet en wat ik mij herinner.

Okay........ dit is MIJ dus overkomen. Dit is MIJ dus overkomen en ik zal het gaan verwerken hoe dan ook. Ik zal het gaan verwerken.

Kimm
Kim1
Kim1 mei 19 '07
Oftewel: ergens kan ik niet geloven / accepteren dat dit is gebeurd.

Ik WEET dat het mij is gebeurd, maar ergens plaatsen kan ik het niet.

Misschien dat hier een sleutel in zit voor mijn genezing ?

Verder heb ik vandaag de basis voor een acrylschilderij gemaakt waarbij ik dus 2 pleiadische gidsen wil gaan schilderen. Toen moest ik weer enorm janken omdat ik ze af wou wijzen uit mijn huidige werkelijkheid. En dat ging dus ook niet omdat ze bij mij horen en bij mij zijn. Toen realiseerde ik mij dat mijn moeder ze ook al afgewezen had. Ik zie ze, ik hoor ze, ik voel ze en ze HOREN bij MIJ, volledig in mijn aardse bestaan.

Ik wil geen pijn meer, niet nog meer pijn.

Kimm
JulienMoorrees
JulienMoorrees mei 20 '07
Hoi Kimm,

Het is nogal wat, wat je hebt meegemaakt. Heb jij ooit begrepen waarom je moeder dit bij je heeft gedaan, en leeft ze nog? Het klinkt misschien stom, maar soms heb je een alternatieve realiteit nodig, wanneer je de huidige niet meer onder ogen kunt zien. Probeer eens wat herkenningspunten in de andere wereld te vinden, en zie dat deze wereld helemaal niet zoveel anders is, als de wereld waar wij nu inzitten. Dit klinkt voor jou misschien ongeloofwaardig en dat besef ik me goed, maar ik probeer je beter te laten aarden. Ik weet dat dit niet zo makkelijk is, maar het is ook een periode van 30 jaar die je moet zien te verwerken. Dit is een proces dat niet binnen 2 dagen is opgelost. Ik kan je alleen maar vragen om zoveel mogelijk je hart te luchten, en dan komen onze vragen die je verder helpen vanzelf wel.

Julien.
Kim1
Kim1 mei 20 '07
Ze leeft niet meer. Mijn vader ook niet. Intuitief heb ik altijd geweten dat er iets voor mij verzwegen is. Uiteindelijk heb ik besloten dat ik er achter zou komen wat er gebeurd was met mij. Ik had de veronderstelling dat het wel mee zou vallen en ging uit van 1 of 2 simpele gebeurtenissen die niet zo ernstig waren en waar ik dus door mijn gevoeligheid vrij heftig op heb gereageerd.

Maar toen dit allemaal naar voren kwam schrok ik er zelf ook heel erg van. Achteraf gezien kan ik nu diverse opmerkingen / gebeurtenissen plaatsen in het juiste kader. De hele puzzel van mijn leven viel helemaal in elkaar. De ergste dingen heb ik door middel van EMDR - sessies kunnen neutraliseren. Alleen is het nu in het heden net alsof ik fysiek telkens nog in een soort van shocks terechtkom. Als kind heb ik dus ook voortdurend in shocktoestand geleefd en ben toen dus weggegaan.

Ik weet en voel dat het goedkomt, maar ik zit dagelijks met in mijn lichaam zitten dat vrij goed in elkaar zit nu. Maar uit mijn hoofd weg komen lukt mij nog niet. Alsof ik telkens op gevoelsbarrieres klop. Sinds 4 weken werkt mijn solarus plexus, dit houdt dus in dat ik kracht krijg in mijn rug en deze goed recht op houd en dat mijn honger - en dorstgevoel ook goed in balans begint te komen. Toen ik net in mijn lijf aankwam was ik echt helemaal uitgeput en uitgemergeld. Verder begin ik mijn handen te gebruiken, maar zit mijn onderrug nog helemaal vast. Hiernaast weiger ik nog om in mijn 1e chackra helemaal te gaan zitten. Daar wil ik nog een EMDR op doen. Ik heb al zo veel moeten doen om te komen daar waar ik nu ben en nu wil ik ook helemaal verder en hier zijn. Aarden gaat voor mij met zo veel emoties gepaard omdat ik met iedere stap van de indaling tegen heel veel oude dingen oploop zoals intense angst, straffen die ik verwacht, ir-reele gedachten. Dat het zo pittig zou zijn had ik niet verwacht. Het was mijn eigen zielsplan nota bene. En ja, ik weet waarom dit is gebeurd allemaal. De wrok gaat er nu bij mij enigszins van af (ik ben ontzettend woedend geweest toen ik achter alles kwam, ik voelde mij zo verraden omdat ik altijd heb gevoeld dat er iets niet klopte).

Soms vraag ik mij wel eens af waarom ik alles zo naar boven heb gehaald. Maar mijn eerste leven was ook niets. Dat was ook leven als een zombie dat geen kwaliteit in zich had. Dat hoefde van mij ook niet meer. Hiernaast heeft mijn helderziendheid wel een enorme functie gehad, dankzij mijn helderziendheid, gevoeligheid ben ik er wel toe in staat mijzelf te genezen en er toe in staat geweest de waarheid boven tafel te halen. Dat is dan nog wel weer een pluspuntje.

Ik wil uit mijn hoofd weg.

Kimm
Acheliah
Acheliah mei 20 '07
Dat is niet misselijk wat je hebt meegemaakt meis. Wens je veel sterkte in het verwerken van dit alles. Ik kan niet begrijpen dat er ouders zijn die hun kind dit aan doen echt niet. Ik wilde juist een hele goede moeder zijn maar krijg geen kans. Alleen omdat ik een slechte huisvrouw ben. Was jouw vader niet je echte vader als ik vragen mag want die indruk krijg ik. Nou heel veel licht en kracht toegewenst

Liefs en sterkte Dieneke
JulienMoorrees
JulienMoorrees mei 28 '07
 Quote:
Origineel van Kim1:

Soms vraag ik mij wel eens af waarom ik alles zo naar boven heb gehaald. Maar mijn eerste leven was ook niets. Dat was ook leven als een zombie dat geen kwaliteit in zich had. Dat hoefde van mij ook niet meer. Hiernaast heeft mijn helderziendheid wel een enorme functie gehad, dankzij mijn helderziendheid, gevoeligheid ben ik er wel toe in staat mijzelf te genezen en er toe in staat geweest de waarheid boven tafel te halen. Dat is dan nog wel weer een pluspuntje.

Ik wil uit mijn hoofd weg.

Kimm
De reden dat je alles naar boven haalt, is om er bewust afstand van te kunnen nemen. Ik heb het vermoeden dat voordat je incarneerde nog niet helemaal zover was, en je een paar belangrijke levenslessen nog moest leren. Alleen is dit jouw laatste leven hier op aarde, dus ik denk dat jij er maar voor gekozen hebt om ze allemaal te nemen. Dat jij daar sterk genoeg voor bent, dat is wel duidelijk, anders was het ook niet gebeurd. Maar dat het zware lessen zijn, dat is niet altijd even makkelijk. Toch denk ik, dat dit de enige methode voor jou is, waarop jij klaar kan zijn voor 2012. Houdt dus nog even vol, en jij weet ook heel goed, dat het goed komt ;).
LPChip
LPChip mei 29 '07
En Kim,

Vergeet niet dat je de belangrijke stappen al gezet hebt.

Een proces als deze is helaas geen proces wat met een paar uurtjes of dagen ofzo is opgelost. Ik kan niet berekenen hoe lang je nodig hebt om dit allemaal te verwerken, maar ik kan je wel vertellen dat je de juiste stappen al genomen hebt, en het enkel een kwestie van tijd is.

In het begin zal het nog heftige momenten met zich mee brengen, maar naarmate je doorgroeit, zullen deze steeds minder heftig zijn, en zul je steeds meer steun krijgen uit de meer recentere ervaringen.

Mocht je een vraag hebben omdat je iets niet zeker weet terwijl iedereen het hoort te weten, schaam je dan niet, en vraag het dan gewoon.
Kim1
Kim1 mei 29 '07
Dank jullie wel voor de steun. Ik wil te snel en realiseer mij donders goed dat ik laag voor laag er door heen heb te gaan. Ik ben nu begonnen met crano-sacriaal bij een therapeut die ook spiritueel is. Kwam zijn kamer binnen en KLABOEM ! Ik werd onmiddellijk met een klap geaard door de aanwezige energie. Hij kan goed werken op fysiek niveau om de shocks er uit te gaan werken. De schrik staat letterlijk nog in mijn ogen van hetgeen van wat ik als kind heb meegemaakt (echt van die grote schrikachtige ogen). En ik schrik mij te pletter van fel licht en lawaai.

Woensdag heb ik een EMDR voor het trauma dat ik kennelijk ook nog bij mij draag dat ik niet goed bij ben, niet goed in orde ben. Hetgeen mijn moeder mij wijs heeft gemaakt, maar opgeslagen ligt op mijn 1e chackra niveau en daardoor dus nog niet volledig indaal.

De week daarop heb ik een sessie speciaal voor de 1e chackra.

Jongens, ik lijk wel therapeutklaploper ! :)Drie sessies in twee weken. Maar ik voel dat ik dit nu allemaal op dit niveau aan kan en in een snel tempo mag en kan verwerken.

Eerder deed ik gemiddeld eens in de 2 maanden een sessie om te verwerken en volgde dat tempo ook intuitief.

Komt goed !

Kimm
JulienMoorrees
JulienMoorrees mei 30 '07
Yep, dit voelt goed. Ga zo door Kim!
Kim1
Kim1 mei 30 '07
Ik heb mijn EMDR gehad. Verschrikkelijk ! Wat is er veel los gekomen.

Maar ik weet nu wel waarom ik dacht dat mijn buik ziek was. Nu mag die gezond worden.

Ik ben half dood en doodmoe en ga nu slapen. Ben munt !

Social Services

Delen:

Netwerk

carina
Helderziende magda
Angela
Ies
Annemarie
Roy
Patske
xXBertDeZienerOpenaarDesDerdeOogXx69x420
Nouki