Ik vind liefde heel mooi.
In principe hou ik van alle mensen. Ik probeer mezelf altijd te focussen op de goede kant van de mensen om me heen. Dus als ik al eens een keertje boos op iemand ben, dan ben ik dat nooit lang.
Ik geloof ook van diep uit mijn hart dat ieder mens hoe slecht zijn daden ook waren, een goede liefdevolle kant heeft.
Een van de redenen dat mensen op de wereld zijn is denk ik ook om liefde te geven, liefde aan je medemens, de natuur, dieren etc.
Maar de liefde die lijdt tot verliefdheid is hard. Ik vind dat zelf een van de moeilijkste om te tonen, dat omdat die juist de zwakheid is omdat je afgewezen kunt worden. Dat is de liefde die alles kapot kan maken. Daarom vind ik het ook zo verdomde moeilijk om die te tonen.
Ik kan echt intens van iemand houden, echt met heel mijn hart. Alleen omdat te laten zien vind ik moeilijk, omdat juist dat zo confronterend is.
Het is dan ook niet de angst voor de liefde, maar de angst om jezelf pijn te doen.