hoi allemaal.
ik moet ff mijn ei kwijt. het zit namelijkzo. ik voel me al een paar jaar niet lekker en heb veel pijnlichaamlijk. dit heeft grote invloed op mijn dagelijkse leven, waarin ik niets kan doen zonder veel pijn. het beinvloed niet alleen mijn dagelijkse bezigheden maar ook mijn sociale kontakten. ik heb al verschillende onderzoeken gehad en daar is uitgekomen dat ik twee verschoven wervels heb in mijn onder rug. dit heb ik al sinds dat ik 16 ben. verder heb ik een uitpuilende tussenwervelschijf in mijn nek. maar hier konden niet alle klachten die ik heb gerelateerd worden. het is net of het door mijn hele lichaam zit, en ik wordt er doodmoe van.
nu ben ik na lang dokteren naar de reumatoloog verwezen en daar ben ik vanmorgen geweest. naar aanleiding van mijn klachten en de onderzoeken die er gedaan zijn. heeft hij de conclusie getrokken dat ik fibromyalgie heb. en dat is een vorm van weke delen reuma. waar ze de oorzaak niet van kunnen vinden. maar je komt er niet meer vanaf.
nu heb ik eindelijk een naam voor wat ik mankeer, maar weet niet of ik nu opgelucht ben of niet. ik heb een boekje meegekregen over de ziekte maar daar staan, best wel tegenstrijdige dingen in. je moet bijv. een goede balans zoeken tussen inspanning en ontspanning. maar niet teveel willen en de lat te hoog leggen. je moet reeel blijven in je kunnen. zorgen dat je geen stress hebt en niet gefrustreerd bent. nou ik kan je vertellen dat je behoorlijk gefrustreerd raakt als je altijd maar pijn hebt. ik kan amper mijn dagelijks leven fatsoenlijk lijden.
ik kan bijv. beetje afwassen, maar daarna niet afdrogen, dat is dan alweer teveel.
ik heb een dochtertje van bijna 14 maanden, waarmee ik geen lange wandelingen kan maken, of fietsen of gewoon normaal mee op de grond kan spelen. dingen die iemand van mijn leeftijd toch zou moeten kunnen, vind ik. hierdoor voel ik me af en toe knap waardeloos. en daarkomt nog bij dat je je konstant moet bewijzen dat je pijn hebt.
maar goed ik wordt er dus een beetje moedeloos van. dat wou ik ff kwijt. misschien dat het een beetje onsamenhangend is... sorry daarvoor.
liefs mause
ff mijn ei kwijt.
Delen:
Tamara26
mrt 8 '07
Jeetje Mause!
Ik leef erg met je mee!
Ook kan ik erg begrijpen hoe je je voelt.
Het is zeker niet leuk dit....
Je loopt er al jaren mee en als je dan eindelijk weet wat het is, weet je ook dat het niet meer over gaat...
Ja, verschrikkelijk dat je niet alles kunt doen met je dochtertje wat je wilt! Schrijf het voor haar op voor later hoe je je daarbij voelt! Mss een tip,ik doe t ook!
Ja, t enige wat ik kan zeggen is:
Probeer het toch te accepteren, hoe moeilijk het ook is! Als je alleen maar blijft vechten, wordt je alleen maar vermoeider en kun je nog minder.
Ik gun je t allerbeste, echt!
Liefs,
Ik leef erg met je mee!
Ook kan ik erg begrijpen hoe je je voelt.
Het is zeker niet leuk dit....
Je loopt er al jaren mee en als je dan eindelijk weet wat het is, weet je ook dat het niet meer over gaat...
Ja, verschrikkelijk dat je niet alles kunt doen met je dochtertje wat je wilt! Schrijf het voor haar op voor later hoe je je daarbij voelt! Mss een tip,ik doe t ook!
Ja, t enige wat ik kan zeggen is:
Probeer het toch te accepteren, hoe moeilijk het ook is! Als je alleen maar blijft vechten, wordt je alleen maar vermoeider en kun je nog minder.
Ik gun je t allerbeste, echt!
Liefs,
IkBen
mrt 8 '07
Ik sluit mij bij Tamara aan maar spreek niettemin de wens uit dat het zich ten goede zal keren. Niets is onmogelijk zegt 'men' wel.
mause
mrt 8 '07
bedankt, voor jullie lieve woorden. en tamara bedankt voor je tip. misschien is het wel een goed idee om het op te gaan schrijven. het accepteren zal wel moeten, al vind ik dat echt lastig. ik ben in ieder geval niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten en zal er alles aandoen om toch nog zoveel mogelijk te kunnen doen. gelukkig heb ik wat dat betreft vechtlust genoeg. ik wacht nu op een plekje in een revalidatiecentrum, om het programma pijn de baas te gaan volgen. daar leren ze je ermee omgaan.
en inderdaad ikben, ik hoop ook dat het nog verandert. denk ook dat als je iets genoeg wilt dat je het wel kunt beinvloeden. ik leef niet meer met de gedachte dat het wel weer over zal gaan. maar misschien wordt het wel weer stukken beter. daar gaan we in ieder geval voor.
liefs mause.
en inderdaad ikben, ik hoop ook dat het nog verandert. denk ook dat als je iets genoeg wilt dat je het wel kunt beinvloeden. ik leef niet meer met de gedachte dat het wel weer over zal gaan. maar misschien wordt het wel weer stukken beter. daar gaan we in ieder geval voor.
liefs mause.
mause
mrt 8 '07
trouwens tamara, hoe gaat het nu met jou?
ben jij al wat verder? weet je nu zeker dat het cvs is, of komt het toch nog van de kanker.
ben je al in therapie of nog niet?
ook wens ik jou het allerbeste, en ik hoop ook voor jou dat alles een beetje makkelijker gaat worden.
liefs mause.
ben jij al wat verder? weet je nu zeker dat het cvs is, of komt het toch nog van de kanker.
ben je al in therapie of nog niet?
ook wens ik jou het allerbeste, en ik hoop ook voor jou dat alles een beetje makkelijker gaat worden.
liefs mause.
Tamara26
mrt 8 '07
Nee, ik ben nog geen stap verder!
Niet dat ik niet wil, maar heb voedselvergiftiging gekregen van een 'fijne' chinees hier uit t dorp. Heb meteen de keurindsdienst van waren erop gezet, maar ja, ben nog steeds ziek!
Dus ik kan nog niet naar de vermoeidheidspoli want daar ben ik op t moment te zwak voor en heb mijn handen vol aan
* het kopen van een huis
* de ex van mijn vriend die zijn kind erg verwaarloost en in hele verkeerde thuissituatie zit en onder OTS staat.
* mijn huishouden, want ik sta er wel alleen voor. Mijn vriend komt 'savonds laat pas thuis...
Dus ik ben wel ziek, maar eigenlijk kan ik niet ziek zijn! Alles gaat natuurlijk door, dus ik klungel maar wat.
Ik ga er niet van uit dat ze mijn vermoeidheid minder kunnen maken daar op die polie, maar ik heb begrepen dat het meer onderzoek is wat daar gebeurt en daar wil ik graag aan meehelpen.
Mss hebben andere patienten later er wat aan!
Veel liefs,
Niet dat ik niet wil, maar heb voedselvergiftiging gekregen van een 'fijne' chinees hier uit t dorp. Heb meteen de keurindsdienst van waren erop gezet, maar ja, ben nog steeds ziek!
Dus ik kan nog niet naar de vermoeidheidspoli want daar ben ik op t moment te zwak voor en heb mijn handen vol aan
* het kopen van een huis
* de ex van mijn vriend die zijn kind erg verwaarloost en in hele verkeerde thuissituatie zit en onder OTS staat.
* mijn huishouden, want ik sta er wel alleen voor. Mijn vriend komt 'savonds laat pas thuis...
Dus ik ben wel ziek, maar eigenlijk kan ik niet ziek zijn! Alles gaat natuurlijk door, dus ik klungel maar wat.
Ik ga er niet van uit dat ze mijn vermoeidheid minder kunnen maken daar op die polie, maar ik heb begrepen dat het meer onderzoek is wat daar gebeurt en daar wil ik graag aan meehelpen.
Mss hebben andere patienten later er wat aan!
Veel liefs,
Tamara26
mrt 8 '07
Het idee erachter 'waarom ik dingen voor mijn zoontje opschrijf' is,
dat als hij later iets mss niet begrijpt hoe iets gegaan is, of dat hij beseft dat zijn mama anders was dan andere mama's, of waarom zijn mama altijd zo veel moest slapen,
dat hij kan lezen waarom en vooral ook hoe ik me daarbij voelde.
Ik kan me zo indenken dat dat later verhelderent is voor een kind en het zo ook beter kan begrijpen. Ik vind dat wel belangrijk, vandaar...
En als je t opschrijft voor jezelf en voor de kleine, voel je mss minder schuldig, omdat je opgeschreven hebt waarom.
Ik dacht dat jij er mss ook wel baat bij zou hebben!
Liefs,
dat als hij later iets mss niet begrijpt hoe iets gegaan is, of dat hij beseft dat zijn mama anders was dan andere mama's, of waarom zijn mama altijd zo veel moest slapen,
dat hij kan lezen waarom en vooral ook hoe ik me daarbij voelde.
Ik kan me zo indenken dat dat later verhelderent is voor een kind en het zo ook beter kan begrijpen. Ik vind dat wel belangrijk, vandaar...
En als je t opschrijft voor jezelf en voor de kleine, voel je mss minder schuldig, omdat je opgeschreven hebt waarom.
Ik dacht dat jij er mss ook wel baat bij zou hebben!
Liefs,
mause
mrt 8 '07
hoi tamara,
wat vervelend dat je nu ziek bent geworden van de chinees. en dat dardoor alles ff op een laag pitje gezet moet worden, wat de vermoeidheidspoli betreft. verder heb je genoeg andere dingen te doen en te regelen, lijkt mij. ik hoop wel dat je toch ook nog en betje jezelf in acht neemt. maar ik denk dat jij wat dat betreft net als mij bent. eerst moet het allemaal goed opgelost zijn, voordat je aan jezelf kunt gaan denken. tenminste dat heb ik wel.
ik ben inderdaad erg blij met je tip. had er zelf nog niet bijstil gestaan. maar ik denk dat ik er zeker mee zal gaan beginnen. vroeger schreef ik erg veel, ook gedichten enz. over hoe ik me voelde. de laatste paar jaar heb ik dat eigenlijk deen beetje laten varen. maar ik weet wel dat ik beter mijn gevoel op papier kon zetten dan uitspreken. dus ik ga dat zeker weer proberen.
bedankt nogmaals, voor je begrip en lieve woorden.
heel veel beterschap.
liefs mause
wat vervelend dat je nu ziek bent geworden van de chinees. en dat dardoor alles ff op een laag pitje gezet moet worden, wat de vermoeidheidspoli betreft. verder heb je genoeg andere dingen te doen en te regelen, lijkt mij. ik hoop wel dat je toch ook nog en betje jezelf in acht neemt. maar ik denk dat jij wat dat betreft net als mij bent. eerst moet het allemaal goed opgelost zijn, voordat je aan jezelf kunt gaan denken. tenminste dat heb ik wel.
ik ben inderdaad erg blij met je tip. had er zelf nog niet bijstil gestaan. maar ik denk dat ik er zeker mee zal gaan beginnen. vroeger schreef ik erg veel, ook gedichten enz. over hoe ik me voelde. de laatste paar jaar heb ik dat eigenlijk deen beetje laten varen. maar ik weet wel dat ik beter mijn gevoel op papier kon zetten dan uitspreken. dus ik ga dat zeker weer proberen.
bedankt nogmaals, voor je begrip en lieve woorden.
heel veel beterschap.
liefs mause
Tamara26
mrt 9 '07
Ja, idd.
Ik wil dat alles goed gaat en draait 'opgelost' is en dan heb ik ook in mijn hoofd tijd voor mijzelf. Anders kan ik mijzelf moeilijk 'losmaken'.
Tijd voor mijzelf schiet er wel eens bij in ja!
Maar daarintegen geniet ik denk ik dubbel als een 'ander'.
's avonds probeer ik toch wat uurtjes voor mijzelf te houden... en me met mijn interesses te vullen. Dat houdt merendeels in dat ik mijn hoofd weer vul met nieuwe info over mijn interesses, haha!
Nou, ik dacht dat ik dus weer beter was, maar eergisteren begon alles weer van voor af aan!
Schijnt voor te komen bij voedselvergiftiging. Grrrr!
Ik heb absoluut geaccepteerd dat het nooit meer echt over gaat, maar ik blijf ook een vechter. Ik geef toe aan mijn vermoeidheid, maar daartussen door probeer ik wel heel veel te doen.
Als ik wakker ben, zit ik ook eigenlijk nooit stil!
Vandaag heb ik samen met mijn zoontje boodschapjes gedaan en hebben we daarna samen een paasboompje opgezet. Heerlijk vind ik dat! Oh ja, en hij is ook nog naar de kapper geweest!
Doe rustig aan en een knuffel aan je dochtertje!
Veel liefs,
Ik wil dat alles goed gaat en draait 'opgelost' is en dan heb ik ook in mijn hoofd tijd voor mijzelf. Anders kan ik mijzelf moeilijk 'losmaken'.
Tijd voor mijzelf schiet er wel eens bij in ja!
Maar daarintegen geniet ik denk ik dubbel als een 'ander'.
's avonds probeer ik toch wat uurtjes voor mijzelf te houden... en me met mijn interesses te vullen. Dat houdt merendeels in dat ik mijn hoofd weer vul met nieuwe info over mijn interesses, haha!
Nou, ik dacht dat ik dus weer beter was, maar eergisteren begon alles weer van voor af aan!
Schijnt voor te komen bij voedselvergiftiging. Grrrr!
Ik heb absoluut geaccepteerd dat het nooit meer echt over gaat, maar ik blijf ook een vechter. Ik geef toe aan mijn vermoeidheid, maar daartussen door probeer ik wel heel veel te doen.
Als ik wakker ben, zit ik ook eigenlijk nooit stil!
Vandaag heb ik samen met mijn zoontje boodschapjes gedaan en hebben we daarna samen een paasboompje opgezet. Heerlijk vind ik dat! Oh ja, en hij is ook nog naar de kapper geweest!
Doe rustig aan en een knuffel aan je dochtertje!
Veel liefs,
Ayasha
mrt 9 '07
Ik 'herken' je probleem wel een beetje, echter in mindere mate.
Zoals je zelf al zei beinvloed stres de pijn op een zeer negatieve manier, let er op dat je niet gaat stressen om de dingen die je nìet kan, je moet je net richten op de dingen die je wel nog kan!
Weet dat er na slechte periodes ook hele goede kunnen komen. Richt je daar ook op, probeer zo veel mogelijk het positieve eruit te halen want hoe meer jij negatief gaat denken hoe meer de pij invloed gaat hebben op jou denken en hoe meer jij je lichaam gaat toelaten om pijn te doen!
Zoals je zelf al zei beinvloed stres de pijn op een zeer negatieve manier, let er op dat je niet gaat stressen om de dingen die je nìet kan, je moet je net richten op de dingen die je wel nog kan!
Weet dat er na slechte periodes ook hele goede kunnen komen. Richt je daar ook op, probeer zo veel mogelijk het positieve eruit te halen want hoe meer jij negatief gaat denken hoe meer de pij invloed gaat hebben op jou denken en hoe meer jij je lichaam gaat toelaten om pijn te doen!
mause
mrt 9 '07
ik probeer ook echt wel de goede kanten overal van te zien. en ik ben zelf altijd degene die zegt dat je krijgt wat je aankunt, en dat het naar een slechte ervaring of periode alleen maaaar beter kan gaan. dus daar hou ik me aanvast.
en tamara herken me echt in jou.
vervelend dat die voedselvergiftiging weer de kop op steekt. nogmaals beterschap.
hoi kath,
mag ik vragen hoe jij deze problemen herkent? al is het in mindere mate. als je het niet wil zeggen is het ook goed hoor.
liefs maureen.
en tamara herken me echt in jou.
vervelend dat die voedselvergiftiging weer de kop op steekt. nogmaals beterschap.
hoi kath,
mag ik vragen hoe jij deze problemen herkent? al is het in mindere mate. als je het niet wil zeggen is het ook goed hoor.
liefs maureen.
Tamara26
mrt 10 '07
Het een keer fijn dat iemand zich herkent in mij. 
Al is t niet leuk op die manier zich te herkennen in mij. Al weet je dan wel dat je doorzettingsvermogen en kracht hebt!!
En niet te vergeten een uithoudingsvermogen!
Heeej, wat ik wilde vragen,
als jij in therapie gaat, wie zorgt er dan voor jouw dochtertje?
En hoe voel je je daarbij?
Al is t niet leuk op die manier zich te herkennen in mij. Al weet je dan wel dat je doorzettingsvermogen en kracht hebt!!En niet te vergeten een uithoudingsvermogen!
Heeej, wat ik wilde vragen,
als jij in therapie gaat, wie zorgt er dan voor jouw dochtertje?
En hoe voel je je daarbij?
mause
mrt 11 '07
hoi tamara.
ben blij dat ik je toch een betje blij maak met het feit, dat ik mezelf in jou herken. hihi.
als ik in therapie ga is dat dagbehandeling en dan gaat de kleine naar mijn moeder of schoonmoeder. mijn man heeft ook ploegen dus hij zal ook een groot gedeelte oppassen. ze wouden me graag semi intern hebben, maar ik heb gezegt dat ik dat niet deed. dus dan zou ik 3 dagen en 2 nachten van huis weg zijn. echt niet. ik heb ontzettende last van heimwee.en daarbij ik wil niet die dagen weg van mijn dochtertje. dus dat gaat mooi niet door. ik weet verder ook niet hoelang die therapie duurt ed. of hoe vaak het per week is. ik zie het wel.
ik vind het wel vervelend en heb om eerlijk te zijn ook niet veel zin in de therapie. maar goed je moet wat. en als het me helpt om te kijken wat voor mij haalbaar is.
ik hoop dat ik er wat aan heb en dat ik dus na die therapie wel de dingen kan doen, waar ik mijn zinnen op gezet heb. ik vind het wel vervelend om minder bij de kleine te zijn. maar het is voor een goed doel en ik weet dat ze in goede handen zal zijn. bovendien als ik weer an het werk moet, ben ik ook minder bij haar. en misschien is het voor haar ook wel goed. andere omgeving en indrukken. we wachten af.
liefs mause.
ben blij dat ik je toch een betje blij maak met het feit, dat ik mezelf in jou herken. hihi.
als ik in therapie ga is dat dagbehandeling en dan gaat de kleine naar mijn moeder of schoonmoeder. mijn man heeft ook ploegen dus hij zal ook een groot gedeelte oppassen. ze wouden me graag semi intern hebben, maar ik heb gezegt dat ik dat niet deed. dus dan zou ik 3 dagen en 2 nachten van huis weg zijn. echt niet. ik heb ontzettende last van heimwee.en daarbij ik wil niet die dagen weg van mijn dochtertje. dus dat gaat mooi niet door. ik weet verder ook niet hoelang die therapie duurt ed. of hoe vaak het per week is. ik zie het wel.
ik vind het wel vervelend en heb om eerlijk te zijn ook niet veel zin in de therapie. maar goed je moet wat. en als het me helpt om te kijken wat voor mij haalbaar is.
ik hoop dat ik er wat aan heb en dat ik dus na die therapie wel de dingen kan doen, waar ik mijn zinnen op gezet heb. ik vind het wel vervelend om minder bij de kleine te zijn. maar het is voor een goed doel en ik weet dat ze in goede handen zal zijn. bovendien als ik weer an het werk moet, ben ik ook minder bij haar. en misschien is het voor haar ook wel goed. andere omgeving en indrukken. we wachten af.
liefs mause.
Mimi*
mrt 11 '07
He Mause,
Jammer genoeg weet ik precie hoe jij je voelt. Ik zelf heb ontstekingsreuma samen met artrose. Je zei dat je nu eindelijk weet wat het is. Dat probleem had ik ook dat ze niet wisten wat het was. Ik heb er jaren mee rondgelopen. Als er een vriendin kwam moest ik even op de bank gaan liggen slapen. Je voelt je moe en lusteloos.
Mijn moeder en ik zijn van ziekenhuis naar ziekenhuis gegaan. Niemand wist wat het was. Uiteindelijk kwam ik ook bij een reumatoloog. Bleek dus dat het reuma was. Een hele opluchting als je eindelijk weet wat het is. Ik was pas 7 en het ging steeds slechter. Ik deed destijds aan zwemmen turnen ballet en kunstschaatsen. Eén voor één moest ik die dingen opgeven omdat ik het niet volhield. Met schaatsen werd mij sterk aangeraden om te stoppen. Maar dat weigerde ik. Ik ben blijven schaatsen en doe het nu nog steeds. Mijn reuma is weg maar de artrose blijft. Het kraakbeen is grotendeels verdwenen in mijn pols. Ik ben blij dat het beter gaat en hoop voor jou hetzelfde!
Met veel liefs,
Michelle
Jammer genoeg weet ik precie hoe jij je voelt. Ik zelf heb ontstekingsreuma samen met artrose. Je zei dat je nu eindelijk weet wat het is. Dat probleem had ik ook dat ze niet wisten wat het was. Ik heb er jaren mee rondgelopen. Als er een vriendin kwam moest ik even op de bank gaan liggen slapen. Je voelt je moe en lusteloos.
Mijn moeder en ik zijn van ziekenhuis naar ziekenhuis gegaan. Niemand wist wat het was. Uiteindelijk kwam ik ook bij een reumatoloog. Bleek dus dat het reuma was. Een hele opluchting als je eindelijk weet wat het is. Ik was pas 7 en het ging steeds slechter. Ik deed destijds aan zwemmen turnen ballet en kunstschaatsen. Eén voor één moest ik die dingen opgeven omdat ik het niet volhield. Met schaatsen werd mij sterk aangeraden om te stoppen. Maar dat weigerde ik. Ik ben blijven schaatsen en doe het nu nog steeds. Mijn reuma is weg maar de artrose blijft. Het kraakbeen is grotendeels verdwenen in mijn pols. Ik ben blij dat het beter gaat en hoop voor jou hetzelfde!
Met veel liefs,
Michelle
mause
mrt 11 '07
hoi michelle,
pfffff dan was jij er ook wel vroeg bij.hier is het ook precies hetzelfde gegaan, van dokter naar dokter, van ziekenhuis naar ziekenhuis.
ik ben blij dat je je hobby niet hebt opgegeven en dat je er nog ontzettend veel lol aan beleefd.
en ik ga ervan uit dat ook ik wel over een tijdje weer wat meer kan. ik wil dit heel graag dus dan moet het lukken toch.
bedankt voor je begrip.
liefs maureen.
pfffff dan was jij er ook wel vroeg bij.hier is het ook precies hetzelfde gegaan, van dokter naar dokter, van ziekenhuis naar ziekenhuis.
ik ben blij dat je je hobby niet hebt opgegeven en dat je er nog ontzettend veel lol aan beleefd.
en ik ga ervan uit dat ook ik wel over een tijdje weer wat meer kan. ik wil dit heel graag dus dan moet het lukken toch.
bedankt voor je begrip.
liefs maureen.
Ayasha
mrt 11 '07
Quote:
Origineel van mause:
ik probeer ook echt wel de goede kanten overal van te zien. en ik ben zelf altijd degene die zegt dat je krijgt wat je aankunt, en dat het naar een slechte ervaring of periode alleen maaaar beter kan gaan. dus daar hou ik me aanvast.
en tamara herken me echt in jou.
vervelend dat die voedselvergiftiging weer de kop op steekt. nogmaals beterschap.
hoi kath,
mag ik vragen hoe jij deze problemen herkent? al is het in mindere mate. als je het niet wil zeggen is het ook goed hoor.
liefs maureen.
ik probeer ook echt wel de goede kanten overal van te zien. en ik ben zelf altijd degene die zegt dat je krijgt wat je aankunt, en dat het naar een slechte ervaring of periode alleen maaaar beter kan gaan. dus daar hou ik me aanvast.
en tamara herken me echt in jou.
vervelend dat die voedselvergiftiging weer de kop op steekt. nogmaals beterschap.
hoi kath,
mag ik vragen hoe jij deze problemen herkent? al is het in mindere mate. als je het niet wil zeggen is het ook goed hoor.
liefs maureen.
mause
mrt 15 '07
ben vandaag wwer bij de orthopeet geweest voor e uitslag van de ct scan, foto's en botscan. op de botscan was een hoge activiteit waargenomen in mijn kraakbeen van de schouder. rechts meer als links. maar aangezien ik nog jong ben mocht het geen sluitage heten. nou daar ben je dan weer lekker mee. hij zei wel dat dit wel de pijn kon verklaren in mijn armen.
nou jullie zijn weer op de hoogte.
groetjes mause.
nou jullie zijn weer op de hoogte.
groetjes mause.
mause
mrt 16 '07
niets meer.
leren omgaan met de pijn. denk ik. ik zou me eventueel nog weer een keer kunnen laten opereren maar de orthopeet gaf geen garantie dat het dan beter werd. dus dat doen we maar niet. maar goed we zien wel weer. het zal vanzelf wel weer goed komen. hoop ik.
leren omgaan met de pijn. denk ik. ik zou me eventueel nog weer een keer kunnen laten opereren maar de orthopeet gaf geen garantie dat het dan beter werd. dus dat doen we maar niet. maar goed we zien wel weer. het zal vanzelf wel weer goed komen. hoop ik.
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
