een klein stukje van............

........mijn levensverhaal

De kracht van beelden?,!!!!! Ik zei wel eens; “zo lang ik het verhaalde niet voor mij af zie spelen, vat ik het bedoelde niet. Voel mij best wel bevoorrecht dat ik een typische beelddenker ben (geworden?) Voor mij is de gevisualiseerde dezelfde ervaring als de waarlijk doorleefde. Ik kan ontroerd worden door een schilderij, zeker ook door een boek, een oude man op straat met zijn prachtige serene blik.

Tijdens mijn toch wel geïsoleerde jeugd (vader weg met mijn derde, moeder patiënt en suïcidaal) leerde ik al heel vroeg mij uit te drukken op papier. Ik tekende gigantisch veel, schreef al heel jong verhaaltjes en maakte tekenstrips, hoe zotter hoe beter. Eindeloze wonderlijke bedenksels op blanco bladen uit oude boeken van zolder omdat er geen geld was voor tekenpapier!!!
Onlangs kwamen er een stapeltje tekeningen en schrijfsels in een “vergeten la”in mijn ouderlijk huis boven water. Ik zocht iets waar mijn moeder naar vroeg. Er lag ook een gesloten envelop tussen de oude papieren. Ik opende deze en las; “Mamma ik hoop dat je gauw weer beter bent en thuis komt”. Ik moet ergens 9 of 10 geweest zijn. Toen besefte ik niet dat het de zoveelste opname van mijn moeder was en ik wist ook niet hoe vaak ze mijn moeders maag hadden leeggepompt of de hoeveelste sluimerkuur het was. Toen ik vorige week met mijn brief aan mijn moeder in mijn handen stond wist ik omhoog komende tranen te verbergen. Ik had niet eens een motief om dat te doen, want meestal laat ik mijn verdriet gewoon zien als ik dat heb " tranen of niet. Ik wilde ze haar niet laten zien denk ik. Toch nog steeds een slechte vertrouwensband met haar?
Hoe vaak ik op jonge leeftijd uit huis geplaatst ben weet ik niet meer. Wel weet ik dat ik nooit symbiose gemaakt heb met mijn ouders.

Mijn jongensdromen heb ik nooit helemaal losgelaten. Wilde ik later “als ik groot was” pianist, violist, archeoloog, geoloog, kunstschilder/tekenaar, psycholoog worden; met al deze dingen ben ik toch aan de slag gegaan zij het meer hobby matig en moest ik leren genoegen te nemen, met een baantje als leerling goudsmid bij een plaatselijke hofjuwelier. Eerst loonslaaf, daarna ”n periode van een paar jaar Frankrijk bij de grootste juwelier in Colmar (Elsas), tot bij terugkeer in Nederland, zelfstandig te gaan werken en steeds meer eigen ontwerpen te gaan ontwikkelen. Exposities, ontwerpprijzen, lesgeven, de laatste 10 jaar een winkel op een A-locatie in het midden van het land, personeel, leerbedrijf. De ontwerpen gingen de hele wereld over. Al met al werd het een periode van 37 jaar edelsmeden, eentje die ik nu precies een jaar geleden afsloot.

Hoewel mijn eigenzinnige opvatting over hoe een sieraad er uit moest zien niet maakte dat ik tonnen omzette, kon ik er met mijn kinderen redelijk van rondkomen. Ik zag het edelsmeden als basis in mijn leven om mij bij de dag te houden en als er nog tijd over was, waren er gezin of hobby's!!!!!!!.

Mooie her-inneringen aan deze tijd waarin ik mij een plaats kon verschaffen in een maatschappij waar ik bar weinig mee had al die jaren. De ontmoetingen met mensen in mijn bedrijfje deden mij veel en ik heb veel mensen verder mogen helpen in deze periode, zowel in als achter de winkel in het atelier.

Aug 2001 zal ik niet snel vergeten. Op zaterdagmiddag tegen sluitingstijd 2 gasten in de winkel die bepaald niet kwamen om iets te kopen en ik na praten als Brugman de winkel uit kreeg, maar ik was nog nooit zo bang. De dag daarop (zondag) komen mijn kinderen " met wie ik allen leefde " naar mij toe om te vragen of ik hun moeder wilde helpen; zij wilde op dat uit het leven stappen. Na een telefoongesprek van een paar uur, waarbinnen ook al onze nog liggende zaken werden uitgepraat, wilde zij weer verder. En dan de derde dag (maandag) dat ik met een vriendin/collega op de “Friesland”zit op weg naar een week Terschelling en er een 16 jarige knul zo over de hekrailing springt, zo in het buiswater van de schroeven!!!
Vanaf die dag is mijn leven niet meer hetzelfde geweest. De concentratieproblemen die ontstonden, maakte dat de zaak grotendeels op het personeel draaide en ik ging vaker wekenden weg om stilte te zoeken. Na mij een half jaar teruggetrokken te hebben, niets meer deed dan absoluut noodzakelijk. Besloot ik te gaan praten met mensen waarvan ik hoopte dat ik me een beetje kon spiegelen. Dat lukte me niet zo en ik besloot een psychologische opleiding te gaan doen. Dat werd een 3-jarige deeltijd opleiding psycho energetisch therapeut.
Ondertussen kwam ik steeds verder met mijzelf in conflict over zingeving versus mijn beroep. Ook kreeg ik net als in mijn jeugd mijn dromen terug iets voor deze wereld te willen betekenen. Ik was mij door het hebben van de zaak mij er terdege van bewust geworden, dat het er zijn voor mijn medemens mij meer voldoening gaf dat alle andere bezigheden. Zo vond ik een antwoord op mijn toekomst vraag. Wat doe ik met de laatste actieve 20 jaar in dit leven; ER ZIJN! Nu nog eerst even voor mijzelf, daarna ook voor anderen. Deze retraite periode - die ik wil verlengen met nog 1 jaar - gebruik ik om orde op zaken te stellen en breng ik grotendeels schrijvend en musicerend door. Daarnaast lees ik wat en ben medemens op diverse fora. En veel deel ik met mijn medereizend maatje en haar fantastische kids (13&15)

Doordat mijn ouders er feitelijk niet voor mij waren, kon ik al jong veel alleen zijn in mijn eigen wereld en mijn droom dromen. Ook " zo realiseerde ik mij later " heb ik op deze wijze veel langer en intensiever contact met mijn ziel kunnen (onder)houden. Juist dit thema is nu voor mij de laatste paar jaar weer springlevend geworden. Toch wel onthecht en beschouwer zoals ik mij zie, is het naar mensen kijken vanuit de ziel (met het daaraan onlosmakelijk verbonden geweten), een nieuw kader geworden van waaruit ik naar mijn medemens kijk.
En gek, de antwoorden op hun (levens)vragen vallen als sneeuwvlokken omlaag. Hier wil ik iets mee gaan doen. Op dit moment ga ik zelf door een te groot proces om het allemaal helder te ordenen, maar neem er genoegen mee in de wetensschap, dat al mijn bevindingen veilig opgeslagen worden, om later te worden gerangschikt. Thema's; onthechting, verlichting, ziel/ego, pijn, angst(weerstand), liefde, trauma's, motieven, verdringen, bewustzijn, bewustzijnsverduistering, waakbewustzijn, intuïtie, blinde vlekken, boosheid/verdriet, enz. Maar ook naar onze maatschappij en de wereld nu. Daarnaast kijk ik naar autisme, borderline, schizofrenie, hechtingsstoornissen, MPS, PTS, aanpassingsstoornissen enz. Ik ontwikkel een heel eigen visie en deel deze met mensen op verschillende fora waar ik opmerkelijke bijval krijg vaak. Telkens is mijn vertrekpunt onze ziel. Daarnaast het innerlijk weten dat net als ons ge-weten onlosmakelijk is verbonden met onze ziel.
Enkele honderden pagina's schreef ik de afgelopen periode, inclusief gedichten, metaforen een sprookje en songteksten.
Ja ik wil een boek uitgeven eerdaags en of ik een praktijk begin zie ik nog wel.

Maar gek, met al deze dingen, is het in mijn stilte steeds vaker echt stil!!!!!!!!.

Thomas