Ik denk dat een zelfbeeld wel te repareren is met positieve aandacht, maar niet alleen van jou en het gaat er natuurlijk om dat niet alleen de buitenwereld het goed vindt wat hij doet, maar dat hij het ZELF ook vindt!!
Daarbij denk ik, zo teruglezend, dat dat niet het enige probleem is wat hij heeft, maar dat het nog veeeeeeeeellll meer is en een combinatie van. Nee, dat ga je niet redden met alleen positieve aandacht. Deze man heeft proffessionele hulp nodig en daarnaast is het een keer fijn dat jij er ook nog bent met je gezin. En dat hij bij jou welkom is, maar niet ALTIJD. Ook hij moet zijn energie in zichzelf steken! Jullie bedoeling is op zich wel goed, maar er zitten zo weinig grenzen aan...
Dieneke, heb jij zo weinig EIGEN leven, dat je dat zomaar ineens fulltime met een ander kan delen?
Je zegt al heel lang dat je hulp gaat zoeken en dat je met jezelf aan de slag gaat... Wanneer dan???
Waarom kun je alleen iemand helpen door hem meteen in huis te nemen???
Zou het niet op zich al heel wat zijn als hij iedere dag een kopje koffie kon drinken en jullie allebei je verhaal kwijt konden en misschien dat ie je eens een paar uurtjes kon helpen, om daarna ieder weer met zijn EIGEN leven verder te gaan???
Omdat zijn familie niet om hem geeft, moet jij je daarvoor verantwoordelijk voelen??
Weet je wel hoeveel 'leuke' mensen er zo op straat leven?
Sorry, ik laat me even gaan....
Wat vinden anderen van mijn verhaal?? En mijn mening???