Nou, hier is t dan.
Ik vind t verschrikkelijk, maar 2 januari onderga ik een abortus.
Na veel chemokuren en bestralingen had ik eigenlijk onbruchtbaar moeten zijn, maar naar 6 jaar kwam mijn zoontje. Ik ben nog nooit zo blij geweest.
Sinds die tijd ben ik natuurlijk aan de pil, maar begin december werd ik niet ongesteld...
Ik kon me het niet voorstellen dat ik zwanger was, want ik kon toch eigenlijk geen kinderen krijgen en dan nu door de pil heen?
Maar ja, ik was zwanger...
Toch slik ik iedere avond netjes de pil, net zoals mijn andere medicijnen die ik overigens ook niet mag vergeten, want dan heb ik het de volgende dag slecht.
Nou ben ik door al die behandelingen chronisch moe en door mijn manisch depressiviteit wordt dat alleen maar versterkt. Ik kan mijn zoontje goed verzorgen, maar dan moet ik wel kunnen slapen. Dat doe ik als hij ook slaapt en dan gaat het heel erg goed.
Maar ik zou geen tweede aankunnen...
Daarom was ik ook aan de pil...
Op slechte dagen kan ik mijn zoontje nu nog alles geven, maar met een tweede zou ik op slechte dagenz zou ik ze beide nog niet de helft kunnen geven.
Vandaar dat ik een keuze gemaakt heb om abortus te laten doen.
Ik vind dit heel erg, want ergens heb ik zoiets van: ik kon ze niet krijgen en ik 'krijg' ze toch maar en misschien niet zomaar.
Toch weet ik dat ik het niet zou gaan redden.
Nu ben ik door de zwangerschap nog vermoeider en heb het s'ochtends echt heel slecht. Ga maar schoonmaken om wakker te blijven. Niet normaal.
Dit is mijn verhaal.
Ik hoop dat jullie het enigzins kunnen begrijpen en er begrip voor op kunnen brengen.
Veel liefs,
Abortus...
Delen:
Mirreke
dec 28 '06
Ik zal wel de laatste zijn om het niet te kunnen begrijpen.
Het is met 1 kind al zwaar genoeg voor je. En dan kun je alles geven. Je doet wat het beste is voor jouw en je zoontje. Als jij niet goed kunt leven kun je je kinderen ook niets geven.
Ikzelf heb ook ooit in een abortuskliniek gezeten. Alleen heb het toen niet door durven zetten. 2 weken na dat bezoek kreeg ik een miskraam. Door mijn angsten en hyperventilatie durf ik ook echt niet aan een 2e te beginnen. Dus ik weet helemaal wat je bedoeld!
Ik wil je heel veel sterkte toewensen!!!!!
Dikke knuffel Mirreke
Het is met 1 kind al zwaar genoeg voor je. En dan kun je alles geven. Je doet wat het beste is voor jouw en je zoontje. Als jij niet goed kunt leven kun je je kinderen ook niets geven.
Ikzelf heb ook ooit in een abortuskliniek gezeten. Alleen heb het toen niet door durven zetten. 2 weken na dat bezoek kreeg ik een miskraam. Door mijn angsten en hyperventilatie durf ik ook echt niet aan een 2e te beginnen. Dus ik weet helemaal wat je bedoeld!
Ik wil je heel veel sterkte toewensen!!!!!
Dikke knuffel Mirreke
Debiorah
dec 28 '06
Mijn vemoedens waren dus juist, heel dapper van je tamara! Ik vind dat je er heel verstandig mee bezig bent, er zouden meer mensen moeten zijn die dat kunnen. Ik wens je heel veel kracht en liefde toe.
En als je behoefte hebt aan een luisterend oor denk ik dat je deze op het forum wel kunt vinden.
En als je behoefte hebt aan een luisterend oor denk ik dat je deze op het forum wel kunt vinden.
Tamara26
dec 28 '06
Dankjewel meiden!
Dit is al meer positiviteit en medeleven die ik ooit had kunnen hopen te krijgen.
En dankjewel Deboriah, dat je vindt dat ik er verstandig mee om ga.
Het is nooit de keuze geweest om nog een kind te nemen, daarom was ik ook aan de pil.
Daarbij heb ik nu natuurlijk een enorme band met mijn zoontje en ik wil niks af doen aan zijn verzorging/opvoeding. Voor hem heb ik voor 100% gekozen, ookal wist ik helemaal niet dat het nog kon. Hij is mijn kleine wonder.
Het is heel moeilijk...
Wel wil ik het graag een naam geven, maar ik weet dus niet of het een jongetje of meisje is. Mijn gevoel zegt een meisje, maar ja...
Als ik het een naam kan geven, kan ik het beter afsluiten. Hij/zij betekent echt wel iets voor mij. Het heeft mij toch uitgekozen en voel mij zeer vereerd. Ookal kan ik er niet voor hem of haar zijn...
Kunnen jullie dat begrijpen?
Morgen naar de huisarts voor het tweede gesprek en dan afwachten voor 2 januari.
Gelukkig begrijpt mijn huisarts mij ook heel goed. Dat is wel fijn.
Bedankt voor jullie steun...
Veel liefs,
Dit is al meer positiviteit en medeleven die ik ooit had kunnen hopen te krijgen.
En dankjewel Deboriah, dat je vindt dat ik er verstandig mee om ga.
Het is nooit de keuze geweest om nog een kind te nemen, daarom was ik ook aan de pil.
Daarbij heb ik nu natuurlijk een enorme band met mijn zoontje en ik wil niks af doen aan zijn verzorging/opvoeding. Voor hem heb ik voor 100% gekozen, ookal wist ik helemaal niet dat het nog kon. Hij is mijn kleine wonder.
Het is heel moeilijk...
Wel wil ik het graag een naam geven, maar ik weet dus niet of het een jongetje of meisje is. Mijn gevoel zegt een meisje, maar ja...
Als ik het een naam kan geven, kan ik het beter afsluiten. Hij/zij betekent echt wel iets voor mij. Het heeft mij toch uitgekozen en voel mij zeer vereerd. Ookal kan ik er niet voor hem of haar zijn...
Kunnen jullie dat begrijpen?
Morgen naar de huisarts voor het tweede gesprek en dan afwachten voor 2 januari.
Gelukkig begrijpt mijn huisarts mij ook heel goed. Dat is wel fijn.
Bedankt voor jullie steun...
Veel liefs,
mause
dec 28 '06
hoi tamara.
ook ik had dit gevoel. en ik ben het helemaal met deboriah eens. dat je er verstandig mee omgaat. ik weet uit eigen ervaring wat het is om een kleine op te voeden, in mijn geval met lichaamlijke beperkingen. en ik weet ook dat het ontzettend zwaar is. en aan je verhaal te horen heb je er goed over nagedacht, dus wie zijn wij om er ook maar een oordeel over te vellen. ik kan het me heel goed voorstellen en ik denk aan je verhaal te lezen, dat je de beste keuze maakt voor jezelf, je zoontje, maar ook voor dit kindje. ik kan me voorstellen dat het een ontzettend moeilijke beslissing is geweest.
vind het ook mooi dat je hem/haar wel een naam wil geven, omdat je het op die manier niet ontkent, dat hij/zij er is geweest. en dat hij/zij wel belangrijk voor je is.
ik vind het erg dapper van je om er toch over te praten, omdat je eerst wel angstig was voor de oordelen.
meid ik wil je heel veel sterkte, kracht en liefde wensen. en een luisterend oor is hier wel te vinden.
heel veel sterkte ook morgen, bij de huisarts.
veel liefs maureen.
ook ik had dit gevoel. en ik ben het helemaal met deboriah eens. dat je er verstandig mee omgaat. ik weet uit eigen ervaring wat het is om een kleine op te voeden, in mijn geval met lichaamlijke beperkingen. en ik weet ook dat het ontzettend zwaar is. en aan je verhaal te horen heb je er goed over nagedacht, dus wie zijn wij om er ook maar een oordeel over te vellen. ik kan het me heel goed voorstellen en ik denk aan je verhaal te lezen, dat je de beste keuze maakt voor jezelf, je zoontje, maar ook voor dit kindje. ik kan me voorstellen dat het een ontzettend moeilijke beslissing is geweest.
vind het ook mooi dat je hem/haar wel een naam wil geven, omdat je het op die manier niet ontkent, dat hij/zij er is geweest. en dat hij/zij wel belangrijk voor je is.
ik vind het erg dapper van je om er toch over te praten, omdat je eerst wel angstig was voor de oordelen.
meid ik wil je heel veel sterkte, kracht en liefde wensen. en een luisterend oor is hier wel te vinden.
heel veel sterkte ook morgen, bij de huisarts.
veel liefs maureen.
JulienMoorrees
dec 28 '06
Hoi Tamara,
Wat een enorme moeilijke beslissing heb je genomen. Ik wens je enorm veel sterkte hiermee, het is niet de makelijkste. Toch begrijp ik heel goed waarom je dit doet, en gezien jouw gevoel is het heel ook de verstandige om te doen. Ik vind het een goed idee om het kindje een naam te geven, zodat je het ook kunt afsluiten. Het is niet dat je het niet wilt, maar je kent je goed genoeg om te weten dat je het niet aankan.
Sterkte!
Wat een enorme moeilijke beslissing heb je genomen. Ik wens je enorm veel sterkte hiermee, het is niet de makelijkste. Toch begrijp ik heel goed waarom je dit doet, en gezien jouw gevoel is het heel ook de verstandige om te doen. Ik vind het een goed idee om het kindje een naam te geven, zodat je het ook kunt afsluiten. Het is niet dat je het niet wilt, maar je kent je goed genoeg om te weten dat je het niet aankan.
Sterkte!
LPChip
dec 29 '06
Veel geluk Tamara!
Je hoeft het jezelf niet kwalijk te nemen, want zoals ik het zie heb je niet echt een andere keus. Als je dit wel zou laten doorgaan en het kost jouw je leven, zullen de kinderen geen moeder meer hebben. Dat is een heel groot offer ten opzichte van hetgeen je nu hebt genomen.
Je hoeft het jezelf niet kwalijk te nemen, want zoals ik het zie heb je niet echt een andere keus. Als je dit wel zou laten doorgaan en het kost jouw je leven, zullen de kinderen geen moeder meer hebben. Dat is een heel groot offer ten opzichte van hetgeen je nu hebt genomen.
hestia
dec 29 '06
Quote:
Origineel van LPChip:
Veel geluk Tamara!
Je hoeft het jezelf niet kwalijk te nemen, want zoals ik het zie heb je niet echt een andere keus. Als je dit wel zou laten doorgaan en het kost jouw je leven, zullen de kinderen geen moeder meer hebben. Dat is een heel groot offer ten opzichte van hetgeen je nu hebt genomen.
Veel geluk Tamara!
Je hoeft het jezelf niet kwalijk te nemen, want zoals ik het zie heb je niet echt een andere keus. Als je dit wel zou laten doorgaan en het kost jouw je leven, zullen de kinderen geen moeder meer hebben. Dat is een heel groot offer ten opzichte van hetgeen je nu hebt genomen.
ben het hier helemaal mee eens,
veel liefde kracht en licht toegewenst!!
en sterkte 2 januarie,
liefs,
Tamara26
dec 29 '06
Dankje allemaal!!
Dit doet me heel erg goed...
Voel me nu ook niet zo 'slecht' meer.
En ja, ik vind ook dat ik het beter een abortus kan doen dan dat het straks helemaal niet meer gaat.
Vandaag naar de dokter geweest en een paar papieren meegekregen.
T is toch wel wat hoor, maar ja....
Bedankt voor al het liefs!
Dit doet me heel erg goed...
Voel me nu ook niet zo 'slecht' meer.
En ja, ik vind ook dat ik het beter een abortus kan doen dan dat het straks helemaal niet meer gaat.
Vandaag naar de dokter geweest en een paar papieren meegekregen.
T is toch wel wat hoor, maar ja....
Bedankt voor al het liefs!
mause
dec 29 '06
het is inderdaad geen makkelijke beslissing, maar ik ben het met de rest eens. ik wil je heel veel sterkte wensen en ben in mijn gedachten bij je.
JulienMoorrees
dec 29 '06
Het is zeker niet makkelijk, en dat vind ik maar goed ook. Niet dat ik jou ervan wil afpraten hoor, maar als het zo makkelijk was, dan werd het nemen van een baby voor sommige mensen net zoiets als het kopen van een auto. Als die niet bevalt, dan ruilen we hem wel weer.
Voel je niet aangesproken Tamara, ik weet dat dit voor jou niet zo is!
Voel je niet aangesproken Tamara, ik weet dat dit voor jou niet zo is!
mause
dec 29 '06
nou als je sommige mensen hoort over het KRIJGEN van kinderen. krijgen omdat ik vind dat je geen kinderen neemt. dan zul je haast gaan denken dat het over een nieuwe auto gaat. daar kan ik dan best wel pissig over worden.
maar wat tamara betreft kan ik me haar beslissing heel goed voorstellen. en denk ik ook dat het gezien de omstandigheden de beste is.
een oude vriendin heeft ook voor deze keuze gestaan en zij zei dat ze de verantwoordelijkheid moest dragen voor, wat in haar geval een domme fout was. Toen had de huisarts gezegt, dat de beslissing om abortus te laten doen ook verantwoordelijkheid nemen was. Ik ben het hier absoluut mee eens. Want wat is verantwoordelijker. het kindje laten komen wetende dat je het nooit het leven kunt geven dat het verdient. of het weglaten halen, wetende dat je het nooit kunt geven wat het verdient.
maar wat tamara betreft kan ik me haar beslissing heel goed voorstellen. en denk ik ook dat het gezien de omstandigheden de beste is.
een oude vriendin heeft ook voor deze keuze gestaan en zij zei dat ze de verantwoordelijkheid moest dragen voor, wat in haar geval een domme fout was. Toen had de huisarts gezegt, dat de beslissing om abortus te laten doen ook verantwoordelijkheid nemen was. Ik ben het hier absoluut mee eens. Want wat is verantwoordelijker. het kindje laten komen wetende dat je het nooit het leven kunt geven dat het verdient. of het weglaten halen, wetende dat je het nooit kunt geven wat het verdient.
Tamara26
dec 30 '06
Ben ik het ook mee eens.
Maar als ik het zou laten komen, gaat het niet alleen om dat kindje wat ik niet alles kan geven.
Ik kan mijn zoontje dan ook niet meer alles geven, mijzelf niet meer, mijn vriend niet meer, mijn dieren niet meer en ga zo maar door.
Er zijn bij mij dan meer mensen gemoeit.
Thanks mensen!
Maar als ik het zou laten komen, gaat het niet alleen om dat kindje wat ik niet alles kan geven.
Ik kan mijn zoontje dan ook niet meer alles geven, mijzelf niet meer, mijn vriend niet meer, mijn dieren niet meer en ga zo maar door.
Er zijn bij mij dan meer mensen gemoeit.
Thanks mensen!
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
