En toen kwam...

Dit verhaal heb ik ooit eens geschreven, ik was toen een puber. Het is geen verhaal over mezelf alleen ik herken er wel dingen uit mijn leven in. Misschien dat jullie het leuk vinden om te lezen.

En toen kwam!..

Mijn moeder is altijd al een vreemd type geweest. Geen man was goed genoeg voor haar, er mankeerde altijd wel iets aan. Ze waren te kort of te lang, het haar was niet de goede kleur en dikwijls zaten de handjes te los. Nou moet ik zeggen dat dit niet altijd aan mijn moeder lag, soms gaf ik haar toch echt wel gelijk. Maar goed zo ging ze dus van man tot man.

Degene bij wie ze het langst is gebleven was mijn vader, wel 6 jaar met een tussenstop. Mijn vader was niet haar eerste man. Daarvoor was ze getrouwd geweest met Paulo, de vader van mijn halfbroer. Ik begin met de tijd dat wij nog bij mijn vader woonden.

Ik vond mijn vader altijd geweldig, zo groot, sterk en enorm grappig. Maar mijn moeder begon het te vervelen.
Toen ik vijf jaar was kwam er een dag dat mijn vader mij wilde spreken.
Mijn vader legde mij uit dat pappa en mamma even niet meer bij elkaar konden zijn, omdat pappa ziek was en anders zouden mamma en ik ook ziek worden. Ik geloofde hem zoals altijd. Wist ik veel, ik was pas vijf. Mijn ouders gingen dus uit elkaar. Maanden gingen voorbij en ik maar wachten tot mijn vader beter werd. Na verloop van tijd begon ik minder aan mijn vader te denken. Enkel wanneer ik een grote sterke man zag keek ik stiekem of het mijn vader was.

Op een avond werd ik wakker en hoorde ik allemaal vreemde geluiden uit de kamer van mijn moeder komen. Ik dacht dat het misschien de radio was. Ik sloop naar de deur en legde mijn oor ertegenaan. Het klonk vreemd, maar net toen ik op wilde staan vloog de deur open en viel ik naar binnen. Daar zat mijn moeder dan met een man op bed, ze trok snel de deken over zich heen. “Ga slapen!” riep ze. Ik snapte er niks van maar deed wat mijn moeder me zei. De volgende morgen stond de vreemde man in de keuken.
Hij begon te praten “Hoi, dus jij bent Minoesch?”
Verlegen bekeek ik hem en antwoordde stotterend “ja”.
“Ik ben Johan”, zei hij. “Wil je ook een broodje?”
De man leek opeens veel minder eng toen hij mij een broodje onder de neus drukte. Blij rende ik met het broodje naar buiten.
Mijn moeder hiel het 3 weken vol met Johan. Hierna volgden: Achmed, Sjon, Tom, Ron, Michael, Kees, Rinus en toen kwam Jopie.

Met Jopie hield mijn moeder het vrij lang uit, ongeveer 10 maanden. Ik heb Jopie echter nooit gemogen, hij was veel te slijmerig. Mijn moeder raakte al na 6 weken zwanger van Jopie. Ik was inmiddels acht en wist alles over de bloemetjes en de bijtjes. Daarnaast had ik inmiddels ook wel door dat mijn vader niet ziek was. Toen mijn moeder 7 maanden zwanger was verhuisden wij naar een groter huis in dezelfde stad. Kort na de bevalling van mijn moeder werd het Jopie teveel, hij liet mijn moeder en mij achter met mijn kleine zusje Sally. Hierna is mijn moeder een hele tijd alleen gebleven. Zij moest zoveel mogelijk werken om ons te kunnen onderhouden, ondertussen zorgde ik voor Sally. Zo ging het bijna twee jaar, totdat mijn moeder compleet instortte. Ze zei mij dat ze het niet langer alleen aan kon en dus besloot ik dat ze maar weer eens uit moest gaan.

Niet lang daarna kwam ze thuis met een nieuwe aanwinst. Niet groot, niet klein, zijn naam was Dorre. Ik vond het een beetje een vreemde naam maar hij leek mij wel aardig. Ik was tenslotte al heel wat mannen gewend.
Alles leek goed te gaan totdat ik op een dag thuiskwam en mijn moeder huilend op de bank aantrof. Ze vertelde mij dat Sally in het ziekenhuis lag omdat Dorre haar had geslagen, mijn moeder had er zelf ook flink van langs gehad. Ik was razend! Gelukkig werd Dorre opgepakt. Mijn moeder leek ineens van de mannen genezen, net nu ik wat interesse in de jongens begon te ontwikkelen.

Nadat mijn moeder weer hersteld was ging alles beter. Ze kreeg weer gewoon een baan en mijn zusje ging naar de kleuterschool. Op een dag toen ik alleen thuis was werd er aangebeld. Het was een jongen, ik was meteen verliefd! De jongen vroeg naar mijn moeder, ik zag dat hij bepakt en bezakt was. Ik nodigde hem daarom uit om binnen te komen. Hij begon uit te leggen waarvoor hij kwam en zo kwam ik tot de ontdekking dat het mijn halfbroer was, Raoul.
Toen mijn moeder thuis kwam en Raoul zag vloog ze hem gelijk in de armen. Raoul bleef bij ons wonen. Er gingen goede tijden voorbij, er waren alleen wel eens problemen tussen Raoul en mij. Je kent het wel broeder en zusterliefde!

Op een avond kwam mijn moeder thuis met een vriendin, Loni. We hebben een hele gezellige avond gehad, en ik vond haar erg aardig.
De volgende ochtend werd ik wakker en liep met mijn slaperige hoofd richting de badkamer. Natuurlijk was de badkamer bezet en ik bonsde op de deur, “Schiet op Raoul, je wordt heus geen Mr.Universe!”
De deur ging open en daar stond Loni in een nachthemd van mijn moeder. Mijn mond viel net iets te ver open. Stotterend zei Loni “sorry”, en liep naar mijn moeder haar slaapkamer. Ik liep de badkamer in, keek in de spiegel en besefte mij dat ik er zo vroeg op de morgen nog nooit zo wakker uit had gezien.
'S Middags legde mijn moeder alles aan mij uit, ze was lesbisch geworden. Wederom viel mijn mond open van verbazing. Dit had ik nooit verwacht.

Nu ben ik eraan gewend, ik heb gewoon twee moeders en ik heb het naar mijn zin. Degene die er het meeste last van had was Raoul maar die is inmiddels de deur uit. Ik heb nu zelf ook een vriend en hoop dat het niet zo zal lopen als bij mijn moeder.
Ik weet wel dat als ik de deur uitga dat ik mijn gezellige moeders zal gaan missen.
En mijn moeder?..........Die is eindelijk gelukkig!