De geboorte van een engel

In het land van Al Wat Is werd een kleine engel geboren. Iedereen was verheugd hierom, daar men wist dat er hierdoor weer een nieuwe dimensie aan het rijk werd toegevoegd.
De kleine engel groeide dan ook op omringd met liefde, met vreugde en ieder genoot van het plezier wat de kleine engel had in het steeds opnieuw ontdekken van haar vader-land.

Toen de engel ouder werd, werd ze steeds stiller, en begon ze zich steeds meer terug te trekken van alles om haar heen. Op een dag vroeg haar vader, wat is er kleine engel dat je zo stil bent en de kleine engel keek haar vader met droevige ogen aan en zei, Iedereen is blij om wat ik steeds weer ontdek, maar vader ik ben nu overal al geweest, en kan niets nieuws meer ontdekken, dus ik kan de ander ook niet meer de liefde, de vreugde en plezier schenken .

Haar vader keek haar glimlachend aan, hoe goed herinnerde hij zelf nog dat hij een engel was en met dezelfde vraagstelling te maken had. Hij pakte zijn kleine engel bij de hand en zei, ik zal je Jezelf schenken lieve engel, en samen zal je nieuwe dingen ontdekken. Niet langer zal je dan alleen maar liefde, vreugde en plezier schenken aan mijn koninkrijk, je zal NU zelf de liefde, vreugde en plezier kunnen ervaren.

En zo ging de engel en Zichzelf op weg. door het land van AL Wat Is, samen belfeede ze veel aventuren en deelde ze al wat ze zagen Ook ontdekte ze eindelijk samen wat het was om vreugde en plezier te beleven in Al wat ze deden.

Op een dag kwam de kleine engel samen met zichzelf weer thuis, waar ze uitgebreid haar vele belevingen aan haar vader vertelde. Deze genoot van de vele verhalen die zij te vertellen had. Maar nadat de engel alles had verteld begon ze zich weer terug te trekken, en werd ze weer steeds stiller.

Toen de kleine engel er genoeg van had, zocht ze haar vader op, en vroeg hem, vader toen ik klein was, speelde ik en schonk ik vreugde en plezier, toen ik ouder werd kreeg ik mezelf en ervaarde ik de vreugde en plezier, maar nu is er gewoon niets meer. Lang keek de vader de kleine engel aan en zij, ja je bent NU oud genoeg om het volgende spel te gaan spelen in ons koningrijk

Hij nam de kleine engel mee, en bracht haar naar een plaats, waar ze nog nooit eerder was geweest. Verbaast keek ze haar vader aan en zei goh hier wist ik niets vanaf. De vader nam de kleine engel bij de hand, en vertelde haar, over het spel wat ze nu zou gaan spelen. Ze hoefde het niet alleen te doen, want Zichzelf zou bij haar blijven, omdat er vele gevaren waren in het spel.

Verbaast keek de kleine engel haar vader aan, want nog nooit had ze hem zo serieus horen spreken tegen haar. Toen begon de vader haar het spel uit te leggen. Als je eenmaal dit stuk van het land betreed, zal je niet langer meer weten wie ik ben, je zal niet langer meer weten wie jij bent, en je zal ook niets meer herkennen van het land waar je bent geboren. Je zal Zichzelf niet meer herkennen zolang je je daar bevind.

Daarom zal Zichzelf hier op je blijven wachten, om je te helpen steeds weer naar hier terug te komen. Zo betrad de kleine engel voor het eerst het nieuwe deel van haar vaders land. Ze schrok ontzettend van al de spiegels die ze zag, en waarvan ze niets herkende van wat ze ooit gezien had. Maar dapper stapte ze door, en zo begon haar reis waarin ze steeds meer vergat wie haar vader was, wie zichzelf was, en het land waar ze was geboren.

Vele jaren gingen voorbij, en de kleine engel had al vele spiegels leren kennen, soms vond ze het leuk te spelen met wat ze in de spiegel zag, soms voelde ze zich wanhopig en alleen, en snapte ze maar niet waarom er zoveel spiegels bleven komen, en wat deze haar nu werkelijk wilden vertellen. Soms zag ze een glimp in de spiegel van een wereld die wel een droom leek, en verlangde ze met heel haar hart naar die wereld, maar ze wist er niet hoe te komen.

Op een dag ontdekte de kleine engel een nieuwe spiegel, deze stond aan de rand van het land waar ze al die jaren was geweest. Ze werd nieuwsgierig en besloot opnieuw weer in de spiegel te kijken. Opnieuw zag ze beelden van de droomwereld, maar nu zag ze ook iemand anders en de tranen begonnen over haar wangen te stromen, toen ze langzaam aan zichzelf begon te herkennen in de spiegel die voor haar stond.

Al de herinneringen kwamen terug, aan haar vader, het land waar ze geboren werd, en zichzelf die nog steeds op haar terugkeer wachte. Maar nog steeds niet wist de kleine engel hoe ze werkelijk terug kon keren, en viel wanhopig voor de spiegel neer.

Ze keek terug naar de plaatsen waar de vele andere spiegels hadden gestaan, maar ontdekten dat die allemaal waren verdwenen. Ze was nog alleen met deze spiegel, en voor het eerst wist ze niet meer wat te doen.

Eerst ging ze opnieuw het spel aan met degene die ze in de spiegel zag, zoals ze altijd al had gedaan met al de andere spiegels die ze had ontmoet, maar het spiegelbeeld veranderde deze keer niet, welk spel ze ook speelde, steeds opnieuw zag ze Zichzelf in de spiegel, en viel de kleine engel uitgeput voor de spiegel neer.

Voor het eerst in haar leven gaf de kleine Engel het op, Ze was zo moe, van al de spelletjes, en niets van wat ze ooit had gespeeld, leek invloed te hebben op deze spiegel. Steeds opnieuw verscheen zichzelf erin, en het enige wat overleef bij de kleine engel was een verlangen wat steeds groter en groter werd, een verlangen wat steeds dieper en dieper werd.

Op een dag toen de kleine engel opnieuw in de spiegel keek, voelde ze weer dat diepe verlangen in zich opborrelen, voelde ze hoe het door iedere cel van haar lichaam ging, en gaf ze zich er helemaal aan over.

Ze dacht terug aan al de spiegels die ze had beleeft, waar ze mee had gespeelt, en ineens herinnerde ze wat ze kon doen. Ze pakte een steen die naast haar lag, en met al de kracht die ze nog had gooide ze het spiegelbeeld in stukken.

Om haar heen begon de omgeving te veranderen, en het eerste wat ze zag was Zichzelf, die haar in haar armen nam.

Veel liefs sterre