Ik heb bewust even afstand genomen na mijn laatste posting, maar als ik het nu allemaal teruglees, werd ik niet zozeer door jou geïriteerd L´arbe de vie, maar door de opmerking van Julien.
Ik hoop dat ik hem goed qoute
Wat mij opvalt in je vraag is vooral het waarom er dingen veranderen. Misschien een vraag die je eens voor jezelf kunt beantwoorden: hoe makkelijk ga je om met veranderingen?
Ik vond dat zo´n nonsens vraag, omdat je inmiddels wel moet weten dat ik veranderingen vaak nutteloos vind, en wie heeft nu geen last van veranderingen? In de hele discussie vond ik dat echt een dooddoener. Alsof jijzelf niet wil dat erover gesproken wordt.
Deed me ook heel erg aan mijn oma denken, die vond mij ook altijd lastig omdat ik haar gesprekken altijd onderbrak en ze het ongebelangrijk vond wat ik haar wilde laten zien. Soms een super mooie vlinder. Tot op de dag, dat haar pannetje melk overkookte, ik wilde het haar wel vertellen, maar ze had me uitdrukkelijk gezegd, jij mag niet spreken als volwassenen het woord hebben. Tsja en zij was haar verhaal aan het doen en hapte niet eens naar adem, dus ik heb het zo gelaten. En dat vond ze ook niet leuk. Dus toen mocht ik wel weer.
Als mensen het beter weten dan ik de vrager, vind ik dat helemaal prima. Maar om mij in een hoekje te proberen schuiven en me te bestoken met nonsens vragen zodat ik even stil ben. Vind ik niet zo prima, dan komt er toch een sterk gevoel naar boven van dat ik voor mezelf wil opkomen.
En bij deze heb ik dat voor mezelf gedaan.