Elfen

Elfen
Doorheen de eeuwen zijn er altijd mensen geweest die geloofden in het bestaan van elfen. Alleen zagen mensen elfjes vroeger niet als kleine vrolijke wezentjes met vlinderachtige vleugeltjes maar als kwaadaardige figuren die vermeden moesten worden. Of elfen bestaan of niet kan ik niet vertellen , ik kan alleen maar vertellen wat mensen over deze wezens hebben opgeschreven en wat er over hen werd beweerd.

Voordat ik kan uitleggen hoe de Noren en ook de Kelten de elfen zagen , is er één belangrijk detail dat we in onze joods-christelijke wereld niet kennen. Religieus gezien geloven wij dat God de aarde had geschapen en ook in de Griekse mythologie hebben we iets vergelijkbaars. Maar bij de Noren en Kelten is dit helemaal niet het geval. Daar zijn de bekende goden die we kennen uit de Edda helemaal niet de creatoren van de aarde. In hun visie zijn goden gewoon een ras met magische gaven die de aarde bewoonden.

In dit opzicht kan ik je vertellen dat in de Noorse mythologie de elfen aan de wieg van de wereld stonden voordat er ook maar 1 godheid was geboren. Als je de Edda zou lezen zou je niet meteen het woord Elf tegenkomen maar wel Alf, dit komt omdat Alf het oud-Germaanse woord is waar wij later het woord Elf hebben afgeleid. Om het kort en bondig te houden zagen de mensen uit de oudheid elfen als een soort van natuurgeesten die zeer wijs en mooi waren om te zien.

In de wereld van de elfen kunnen we onderscheid maken tussen 2 soorten elfen. Aan de ene kant heb je de mooie en goedaardige elfen die we de Lichtelfen noemen en wonen in Alfheim, een rijk die verborgen op deze aarde ligt. Natuurlijk na het licht komt ook de duister en heb je ook de kwaadwillige Zwartelfen die met zijn allen Svartalfheim wonen.

In de oudheid aanbaden de Noren en Kelten de elfen en vroegen ze hen om hun hulp, althans de lichtelfen maar in een paar eeuwen tijd sloeg dit helemaal om en werden de elfen gevreesd , je kunt het al vast raden wanneer dit gebeurde. Juist in de duistere Middeleeuwen.

De Middeleeuwen was een duistere tijd waarin de mensen niet altijd goed begrepen wat om hen gebeurde. Mensen stierven zeer jong en epidemies woekerde hevig in deze tijden. Maar het ergste van dit allemaal was wel de dominantie van de Kerk die ieder andere religie op een sluwe wijze uit de weg had geruimd . Op de manier waarop de Kerk dit heeft gedaan gaan we niet verder op in gaan.

Maar de Kerk schilderde Elfen af als wezens die niets dan kwaad in de zin hadden en met hun nieuwe reputatie kregen ze ook een nieuw afzichtelijk uiterlijk. Het is in die periode dat verhalen over het kleine volkje ontstonden, zoals de fameuze kinderverwisselingen. Mensen geloofden dat elfen soms een pasgeboren kind zo mooi vonden dat ze hun eigen kinderen s ’nachts verwisselden. Een mooi voorbeeld hiervan is het Ierse volkssprookje :De Kleine Doedelzakspeler.

Een ander angstwekkende elfen betovering in die tijden waren de gevreesde elfenkringen. Men geloofden dat elfen vaak mensen naar hun eigen wereld lokte om met hen feest te vieren in hun eigen hallen voor een uurtje of 2. Maar wanneer de ontvoerde zijn eigen wereld terug betrad kwam hij tot het besef dat er een eeuw was voorbij gegaan en terwijl hij tot dat besef komt drukt het gewicht van de jaren op hem en veroudert hij zienderogen totdat hij sterft.

Hoe verschrikkelijk deze verhalen ook zijn zijn er ook weer mooie verhalen te vinden . Verhalen waarin elfen juist wel in een mooi daglicht worden geplaatst. Een mooi voorbeeld hiervan is het Ierse volkssprookje :Vingerhoedje.

Voorlopig stopt hier mijn uiteenzetting over de elfen. Maar dit artikel is nog niet af. Zelf ga ik nog nieuwe zaken er aan toevoegen en natuurlijk mogen jullie ook altijd bijdragen in dit leuke stuk. Wie weet heeft er iemand onder ons wel heel veel ervaring met Elfen.

Heel veel liefs
Niels