De zes fasen van sterven.

Bron: medisch tijdschrift Ergogenics

Zodra een arts tegen een patiënt zegt dat er geen behandeling meer mogelijk is, begint die persoon met het stervensproces. Dit proces bestaat uit een aantal fasen. Elke fase op zich kan korter of langer van duur zijn. Ook kunnen sommige fasen meerdere malen doorgemaakt worden. Ook kan het gebeuren dat iemand niet verder kan komen dan een bepaalde fase. Dit is voor iedereen verschillend. Hieronder de verschillende fasen die volgens Elisabeth Kì¼bler-Ross bij het stervensproces horen.

Eerste fase: De toestand van onzekerheid, vage of bange vermoedens.
Soms houden mensen hun onzekerheid verborgen, maar wie oplettend is kan soms aan kleine dingen de onzekerheid of onrust merken. Als iemand te kennen geeft dat hij of zij wil spreken over zijn angst of onzekerheid moeten we die persoon de gelegenheid geven en moeten we er serieus op ingaan.

Tweede fase: Ontkenning.
Als iemand besef krijgt van zijn toestand, is de eerste reactie heel emotioneel en ontkennend. Ook van diegenen die bij die persoon zijn of die persoon verzorgen wil de stervende horen dat het niet waar is. Het niet willen praten over de mogelijkheid om dood te gaan kan ook een ontkenning zijn.

Derde fase: Woede en opstand.
De stervende vraagt zich af waarom juist hij moet sterven. Voor de omgeving kan deze fase soms erg moeilijk zijn of onbegrijpelijk, omdat in deze fase allerlei verwijten kunnen komen. Het is een afreageren van de woede op de omgeving. Degene die begeleidt moet begrijpen dat deze woede geuit moet worden, dat er gelegenheid voor moet zijn, wil iemand door deze fase heen komen.

Vierde fase: Marchanderen.
De stervende wil het als het ware op een akkoord gooien. De stervende probeert op allerlei manieren uitstel te krijgen. Dit kan hij of zij proberen door nog een therapie aan te gaan of een nieuw soort medicijn uit te proberen.

Vijfde fase: Depressie, grote eenzaamheid en angst.
Als de stervende gaat zien dat er geen herstel meer te verwachten is dan wordt hij overvallen door een diep gevoel van eenzaamheid en angst voor het onbekende.

Het is belangrijk dat iemand in deze fase de kans krijgt om uit te huilen en om te praten over wat hem bezighoudt. Laat de wanhoop, angst en verdriet komen en help vooral door naast zo iemand te gaan staan. Troost niet zozeer met woorden, maar veel meer door nabijheid.

Deze vijfde fase sluit iets af en de volgende fase volgt niet automatisch. De volgende fase betekent feitelijk een soort drempeloverschrijding, het is een belangrijke en diep ingrijpende gebeurtenis.

Zesde fase: De aanvaarding.
De stervende gaat zijn dood onder ogen zien, de stervende geeft zich over maar niet passief of willoos. Hij zal afscheid willen nemen. Hij heeft behoefte aan de nabijheid van diegenen die hem dierbaar zijn, maar zonder drukte, zonder overmatige emoties.