Bestaat er een omgekeerde manier van wijsheid?

Dat is zeker mogelijk. Wat er gebeurd als kind, doe je aan een overlevingsstrategie. Die zorgt ervoor dat je er alles aan doet dat er voor je gezorgd wordt. Doe je dat niet, dan ga je simpelweg dood. Een baby is namelijk enorm hulpeloos als die geboren wordt. Dus heb je niet echt een keus. Acceptatie door je ouders is dan ook van levensbelang. Daarom zet je alles opzij. Maar wees gerust, want het is niet voor altijd. Naar mate je steeds meer voor jezelf kunt zorgen, komt dat ook weer allemaal terug. Je bent namelijk niet meer afhankelijk van je ouders op dit moment.

Ja, ik denk inderdaad dat het wel aan het terugkomen is. In de vorm van woorden van anderen die ik lees en die zoveel herkenning bij me oproepen en me terugbrengen naar de momenten waarin ik besloot ze even te parkeren. Ik was ze vergeten maar ik herken ze toch vrijwel direct als ik ze lees.
Oude gewoontes die ik losgelaten heb, omdat dat even nodig was, worden mij nu weer aangereikt.
Toch begin ik mij naiever en jonger te voelen (onbevangen) terwijl ik er qua aardse leeftijd steeds maar ouder wordt.
Zou het kunnen zijn, dat doordat ik weer in contact kom met mijn oude gewoontes waarover ik als kind beschikte en ze nu kan en mag gebruiken omdat ik volwassen ben. Mijn leven als kind zijn, weer opnieuw herbeleef en me daarom zo licht en onverantwoordelijk voel? Onverantwoordelijk misschien niet helemaal, maar ik neem onverantwoordelijke keuzes hier in het leven, ik volg mijn hart weer. En dat komt niet altijd overeen met wat werk, vrienden en kennissen verwachten. En daar neem ik mijn verantwoordelijkheid dan wel weer in, door er begrip voor te hebben dat niet iedereen mijn flow kan volgen of wil begrijpen. Verliezen van mijn job en dierbare mensen zet ik hiermee op het spel, maar ergens blijf ik het gevoel houden, dat als ik niet oprecht mezelf kan zijn, dit ook eigenlijk niet de juiste mensen zijn in mijn omgeving. En dat ik een plekje vind, waar ik wel volledig mezelf kan zijn en mensen ontmoet, die mij nog iets kunnen leren en ik hun iets.

Je leert....je word ouder en je ziet dingen in een nieuw daglicht.
Je manier van naar het leven kijken word niet meer gefilterd door je jeugdige leven.
Je bent ouder en weet beter dingen te overdenken.
Kleine dingen die je 30 jaar geleden tegenhielden....houd je nu niet meer tegen.
Onzekerheden verdwijnen als sneeuw voor de zon...

Ik weet zelf zeker dat dingen die me tegenhielden toen in 12 was...me nu niet meer tegenhouden...(en nu ben ik 29 jaar)

De vrijheid kan je inderdaad een nieuwe jeugd geven.
Geniet ervan..ervaar de mentale denkkracht en de ervaring die je al heb opgedaan.

Vaak kan de vrijheid aan leeftijd en ervaring je een nieuwe jeugd geven.
Gebruik je leefervaring....geniet...en leef je leven!

Wat mooi om te lezen Spud. Heerlijk is dat he om je hart te volgen en te weten dat wat je doet goed is, ongeacht wat je omgeving er van vindt.
Jezelf zijn, echt jezelf, geeft je een gevoel van geluk en vrede die je alleen in jezelf kunt vinden. Jezelf dit toestaan is het grootste cadeau wat je jezelf kunt geven. En de mensen om je heen dit cadeau geven, zich zelf te laten zijn, echt zichzelf, is het grootste cadeau wat je iemand maar kunt geven.
Ik weet zeker dat als je doorgaat met je hart te volgen, met jezelf te zijn, dat je mensen aan gaat trekken die ook zichzelf zijn en jou jezelf laten zijn.

onwetendheid misschien?
maar dit is alleen maar mooi
(ik denk hierbij aan een kind of de dwaas)
die het nog allemaal moet ondervinden

Zo dit vind ik echt mooi om te lezen, wat mooi voor jouw dat dit je overkomt Spud.

@Mimosa je omschrijft prachtig wat en zeer mooi kadoo kan zijn. ik zou er inderdaad erg blij van worden.

Ja mooi hè!
Maar ik vind die reacties van jullie ook wel heel mooi! Zo mooi dat ik er eigenlijk/eindelijk een beetje stil van geworden ben. Maar stil zijn is goed, geeft ruimte en rust om het hele gebeuren op me in te laten werken.

mooie instelling Spud ik wou dat ik die wijsheden had op de luiste momenten

Misschien veelste voorbarig hoor! Maar in gedachte zit ik er wel mee te spelen.
Deze ontwikkeling of inzicht, voelt alsof ik mijn doelen bereikt heb, eindelijk gegroeid in het persoontje dat ik altijd wilde zijn. Ik heb het vaak gespeelt en gevisualiseerd, maar het voelde altijd nep aan omdat ik nog te onzeker was om te zijn wie ik ben.
Nu ik voor mijn gevoel uit de kast gekomen ben en werkelijk voor mezelf ben gaan staan, begin ik te denken over mijn kwaliteiten en deze verder te ontwikkelen om andere te kunnen helpen door middel van een studie. Mijn eigen ontwikkeling staat me immers niet meer in weg.
Toch heb ik twijfels daaraan, ik bedoel, ik ben nu pas net gelandt op deze aarde en heb er eindelijk contact meegemaakt, wil ik niet te snel?

alles komt waneer het behoort te komen, vaag misschien maar ik denk dat je nooit antwoord zult krijgen, het is soms meer de ervaring en 'de weg er naar toe' die ook weer een levensles is om nog meer tot jezelf te komen denk ik.
Maar het lijkt mij wel heel erg lastig hoor, ik weet ook niets zeker en alles is vaag, ken jij de vier nobele waarheden van het Boeddhisme ?
Daarmee heb ik er meer vrede mee gekregen dat er onzekerheden zullen zijn waar ik helemaal niets aan kan doen behalve het te ondergaan, hoe moeilijk het ook op die momenten lijkt, in mijn achterhoofd heel diep ergens achterin of zo weet ik dat deze nare gevoelens die ik op die moeilijke momenten ervaar ook weer over gaan.
Het leven is afwisselend de itjing verteld hier meer over als je nog wat leesvoer wilt hebben ;-)

Zet je twijfels overboord. Blijf dicht bij jezelf en volg je gevoel, je hart. Dan weet je of het goed is of niet. Niemand anders kan het voor jou bepalen.

Klinkt misschien heel stom, maar zo voelt het wel voor mij.
Ik liep altijd op de aarde rond, met het gevoel te hebben dat ik een gave had. En het zonde was dat ik deze altijd onbenut liet. Het gevoel, van mijn deel in het geheel.
Maar sinds dat ik het gevoel heb, dat ik werkelijk gelandt ben en contact met de aarde maak, doet het er eigenlijk niet meer zo toe, of ik over spirualiteiten beschik of niet en deze ontwikkel. Ik denk dus dat mijn vorige bericht, meer iets was van een laatste stuiptrekking weg had dan een daadwerkelijke vraag.
:-D

Ja ik herken dit ook!! Het doet er niet zo heel veel meer aan toe, het leven wat ik kan waarnemen is belangrijk voor mij en leuk om mijn aandacht op te vestigen en al het spirituele wat ik toevallig meemaak kan leuk of niet leuk zijn maar dat komt dan wel op dat moment zelf eigenlijk, als ik me erop focus dan lukt het me toch niet waarschijnlijk omdat er een diepe angst in me zit voor het onbekende of het onverwachte maar waneer ik er niet aandenkt gebeuren er grappige dingen.
Ik krijg er eigenlijk geen hoogte meer van, en het zal allemaal wel. Dus laat maar ik heb er geen zin meer in, al dat gedoe.
Ik vind het op dit moment ook wel leuker om me op mezelf te richten, op mijn innerlijke zelf, het lukt al aardig om wat inzichten te krijgen en ik merk ook dat ik werkelijk dingen kan vragen in mijn hoofd en dan laat ik alles los en ontspan dan eventjes en binnen een paar tellen floept het antwoord binnen in mijn hoofd hihi grappig he!

Stoot je daar soms ook mensen mee voor het hoofd?
Want doe ik wel vaak, als ik ervaar dat ik een cadeautje gekregen heb dan ben ik er weg mee!
Een heel beeldend iets is, is wel een fiets die ik cadeau kreeg op mijn verjaardag van mijn opa (die fietsenmaker was) Ik had altijd een fiets van mij gewild, omdat ik altijd moest fietsen op afdankertjes van anderen. Was ik ook heel blij mee, maar voelde nooit echt alsof het van mij was. Mijn opa was op dat moment eigenlijk bezig die fiets precies op mijn maat te krijgen, maar met de eerste testrit, wat ik ervantussen, te enthousiast om af te wachten, ik wilde ´m delen met mijn vriendjes op het schoolplein. Best jammer, want mijn opa zag me bijna nooit en toen ging ik dus weer weg. Te enthousiast, om alles op me in te laten werken.
Gelukkig zag mijn opa dat ook, maar ik hoor nog vaak van anderen terug, dat de beste herinnering aan mij van hem was, " en toen reedt ze weg!"

Ik denk dat ik dat ook doe met nieuw ontdekte eigenschappen van mijzelf, of niet nieuw, maar wel eigen geworden.
Het leeft zolang als een last op mijn schouder rust, je bent anders dan doorsnee en daar moet je iets mee doen. Ik heb in mijn omgeving ook gezien, dat mensen hun gaves wiste om te zetten tot iets nuttigs voor hun medemens. En kijk dagdagelijks op, tegen de mensen die dat hier wel gedaan hebben. Maar dat heb ik nog steeds niet gedaan en ik weet niet of ik er ooit aantoe zal zijn?
Het is een pak van mijn hart, om nu te beseffen dat ik dat helemaal niet moet. Ik ben ik, en ik hoef geen andere trucs aan te leren, om te zijn wie ik ben en ook hier erbij te horen.

Ik weet het niet, misschien dat ik vroeger mensen voor hun hoofd stootte met mijn ingevingen, onbewust van de zender.
Maar echt bewust van de zender iets doorkrijgen voor een ander... ik weet het niet volgens mij is dat nog niet gebeurt.

Je zegt dit mooi "Ik heb in mijn omgeving ook gezien, dat mensen hun gaves wiste om te zetten tot iets nuttigs voor hun medemens. "
Ik vind dit ook heel erg bewonderenswaardig dat dat kan.

Bedoel je hiermee, dat je zonder enige rede iets tegen iemand zegt? En dat je daarmee soms negatieve reacties oproept bij een ander omdat deze om welke reden dan ook, nog niet klaar is voor deze boodschap?
Want als dat zo is, dan herken ik dat wel, niet zozeer bij mezelf, maar ik heb dat vaak zien gebeuren bij mijn moeder in haar groei en ontwikkeling. Die heeft nu geleerd om er een inleidend gesprekje bij te voeren, dat ze niet weet wat haar drijft om dit zo tegen iemand te zeggen, maar dat ze wel het gevoel heeft dat ze het moet zeggen en dat ze hoopt dat deze persoon er niet zo van zal schrikken als ze het nu gaat zeggen.



Tsja mijn voorbeeld is in bovenstaande qoute wel te lezen.
Maar jij bent je tenminste nog bewust van een zender. Ik ben me wel bewust van een heleboel aanwezige rond mij, maar die hebben eigenlijk nog nooit een beroep op mij gedaan om iets te zeggen tegen iemand. Ik zit nog echt in het stukje, ik, ik, ik en het is mooi dat iemand daar nog wat van opsteekt, want veel meer kan ik nog steeds niet echt geloof ik.

Behalve quoten! Want het is gelukt zie ik.

Waarom kan ik de reactie van Jayismyson niet vinden? Ookal staat deze als laatste antwoord geregistreerd in mijn topic?
Zoveel wijsheden die ik gekregen heb, dus vind het maar stom dat ik de laatste reacties niet mag lezen.
Ben me bewust dat ik al het bewijsmateriaal overschrijf met deze posting maar toch stel ik mijn vraag.

Dit komt omdat jayismyson een spambot was die reclame in veel topics had geplaatst. En spammers worden verwijderd inclusief hun berichten.