12 welbestede minuten. Bekijk dit filmpje (geanimeerde speech van Sir Ken Robinson, een internationaal bekende leider op het gebied van de ontwikkeling van educatie, creativiteit en innovatie). Ik weet dat een aantal lezers hier heel veel in zullen herkennen. Het onderwijssysteem, ADHD e.d. komen aan bod. Veel plezier.
Liefs, Mars
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=zDZFcDGpL4U
Ons onderwijssysteem voldoet niet (meer)
Delen:
Enigma
okt 22 '12
Tja, en zo is het maar net 
.
Goede/snelle uitleg in het filmpje.
Dat probeer ik ook iedereen uit te leggen, maar ze hebben liever beslissers (die de stof van scholen wat opgelegd word door de maatschappij, regeringen, banken en besturen automatisch aannemen, zodat deze kinderen later naar de pijpen van de regeringen blijven dansen) dan denkers (creatieve, visueel veel snellere denkers).
Veel vrije denkers word de mond gesnoerd door de huidige systemen. Maar denk je eens in wat voor ontwikkeling we zouden meemaken (medisch, technologisch enz.) als de visuele denkers ook aan bod zouden komen.
Ze willen geen mensen die zelf kunnen nadenken, creatiever zijn, sneller denken en verbanden kunnen leggen en nieuwe antwoorden en oplossingen kunnen bedenken.
Terwijl ze met denkers een veel grotere en snellere ontwikkeling in en met alles zouden hebben.
Het schoolsysteem zit zo vastgeroest dat wil je niet weten.
Net als het politieke systeem.
Zelfs de politiek is benaderd om 2 onderwijssystemen in te voeren ( n.l. taal en visueel onderwijs), maar dat vinden ze maar niks en doen lekker met de scholen en besturen mee.
Dat komt, omdat ze niet te veel moeite willen doen voor kinderen die anders (in het visuele onderwijs systeem) veel beter voor de dag zouden komen dan de beslissers die nu wel de opleiding krijgen die bij hun past (taal).
Dan moeten ze het hele school/leer systeem aanpassen en dat is duur en kost te veel tijd en moeite.
De maatschappij heeft ook liever beslissers (volgers,schapen) dan creatieve mensen, want die zouden weleens zelf kunnen nadenken (dan alles maar aannemen) en zich dan tegen de regering of schoolbesturen kunnen keren (dat vinden regeringen en andere instanties namelijk heel eng als mensen voor zichzelf gaan nadenken, vooral als ze dan ontdekken dat veel dingen niet kloppen).
Nou moet ik wel zeggen dat we op de achtergrond wel bezig zijn om verandering te creeren, maar het is moeilijk om een vast geroest systeem te overtuigen
We moeten met onze tijd meegaan
.
.Goede/snelle uitleg in het filmpje.
Dat probeer ik ook iedereen uit te leggen, maar ze hebben liever beslissers (die de stof van scholen wat opgelegd word door de maatschappij, regeringen, banken en besturen automatisch aannemen, zodat deze kinderen later naar de pijpen van de regeringen blijven dansen) dan denkers (creatieve, visueel veel snellere denkers).
Veel vrije denkers word de mond gesnoerd door de huidige systemen. Maar denk je eens in wat voor ontwikkeling we zouden meemaken (medisch, technologisch enz.) als de visuele denkers ook aan bod zouden komen.
Ze willen geen mensen die zelf kunnen nadenken, creatiever zijn, sneller denken en verbanden kunnen leggen en nieuwe antwoorden en oplossingen kunnen bedenken.
Terwijl ze met denkers een veel grotere en snellere ontwikkeling in en met alles zouden hebben.
Het schoolsysteem zit zo vastgeroest dat wil je niet weten.
Net als het politieke systeem.
Zelfs de politiek is benaderd om 2 onderwijssystemen in te voeren ( n.l. taal en visueel onderwijs), maar dat vinden ze maar niks en doen lekker met de scholen en besturen mee.
Dat komt, omdat ze niet te veel moeite willen doen voor kinderen die anders (in het visuele onderwijs systeem) veel beter voor de dag zouden komen dan de beslissers die nu wel de opleiding krijgen die bij hun past (taal).
Dan moeten ze het hele school/leer systeem aanpassen en dat is duur en kost te veel tijd en moeite.
De maatschappij heeft ook liever beslissers (volgers,schapen) dan creatieve mensen, want die zouden weleens zelf kunnen nadenken (dan alles maar aannemen) en zich dan tegen de regering of schoolbesturen kunnen keren (dat vinden regeringen en andere instanties namelijk heel eng als mensen voor zichzelf gaan nadenken, vooral als ze dan ontdekken dat veel dingen niet kloppen).
Nou moet ik wel zeggen dat we op de achtergrond wel bezig zijn om verandering te creeren, maar het is moeilijk om een vast geroest systeem te overtuigen
We moeten met onze tijd meegaan
.
MoonFlowertje
okt 22 '12
whaha... dat is nog eens een leuke manier van uitleggen
maar het is een serieus onderwerp,
we hebben het al vaker besproken op merudi...
Ik durf niet te zeggen dat het een verkeerde manier is ven educatie
want dat is (sinds mijn tijd dat ik op school zat) best verandert
En voor mij was het goed...
-wat wel moet veranderen is de manier van omgaan met een kind...
-door leraren, maar ook door de ouders!
(niet alle ouders en leraren hoor!)
Maar de wereld is zo'n chaos, niemand heeft meer tijd voor elkaar... Ik vind het niet gek dat er zoveel kinderen zijn die de stempel: AD(H)D hebben...
Wat ik schandalig vind is dat een kinderpsychiater zo snel tot de conclusie komt dat een kind AD(H)D heeft...
En het pakje Ritalin al klaar heeft liggen...
Als je geen ADHD hebt en die medicijnen krijgt, dan krijg je dus door die medicatie juist ADHD...
Ik weet het uit ervaring
We zouden dus met zijn allen is wat meer aandacht moeten geven aan kinderen (positief dan hè?)
En een kind wil niet naar de toekomst kijken...
het is belangrijk dat het kind in eerste instantie gewoon kind kan zijn...
Dan zou er dus door leraren en ouders gekeken moeten worden wat een kind leuk vindt, waar het kind zijn rust in vindt...
Vandaar uit kan je het opbouwen, naar het meedraaien in de maatschappij
maarja... dat is mijn beeld... en ik heb geen kinderen
(ik ben zelf nog kind, haha! van 35
)
groetjes Moonflowertje
maar het is een serieus onderwerp,
we hebben het al vaker besproken op merudi...
Ik durf niet te zeggen dat het een verkeerde manier is ven educatie
want dat is (sinds mijn tijd dat ik op school zat) best verandert
En voor mij was het goed...
-wat wel moet veranderen is de manier van omgaan met een kind...
-door leraren, maar ook door de ouders!
(niet alle ouders en leraren hoor!)
Maar de wereld is zo'n chaos, niemand heeft meer tijd voor elkaar... Ik vind het niet gek dat er zoveel kinderen zijn die de stempel: AD(H)D hebben...
Wat ik schandalig vind is dat een kinderpsychiater zo snel tot de conclusie komt dat een kind AD(H)D heeft...
En het pakje Ritalin al klaar heeft liggen...
Als je geen ADHD hebt en die medicijnen krijgt, dan krijg je dus door die medicatie juist ADHD...
Ik weet het uit ervaring
We zouden dus met zijn allen is wat meer aandacht moeten geven aan kinderen (positief dan hè?)
En een kind wil niet naar de toekomst kijken...
het is belangrijk dat het kind in eerste instantie gewoon kind kan zijn...
Dan zou er dus door leraren en ouders gekeken moeten worden wat een kind leuk vindt, waar het kind zijn rust in vindt...
Vandaar uit kan je het opbouwen, naar het meedraaien in de maatschappij
maarja... dat is mijn beeld... en ik heb geen kinderen
(ik ben zelf nog kind, haha! van 35
)groetjes Moonflowertje
JulienMoorrees
okt 22 '12
Wat een goed filmpje! En die uitleg is ook echt goed gedaan. Er is zeker wat mis en samenwerken is de sleutel. De Merudi Leerschool .
.
Enigma
jan 27 '13
Zondag, 27 januari 2013 11:35
Het huidige breed geaccepteerde en opgelegde systeem van “opvoeding” en educatie overstelpt de linkerhersenhelft met een versie van de werkelijkheid zoals men die wenst te programmeren.
Hoe langer kinderen in de huidige onderwijssystemen zitten hoe meer ze van hun creativiteit zullen kwijtraken.
Het huidige systeem van mainstream “opvoeding” overstelpt de linkerhersenhelft met een versie van de werkelijkheid zoals men die wenst te programmeren door het communiceren van “logische” en “rationele” informatie die gebaseerd is op “observeerbaar” bewijs.
Er word dan aan leerlingen verteld om deze informatie te onthouden, grondig te repeteren en dan iets doen dat “examen” heet. Daar worden ze dan geacht voor het systeem te herhalen dat wat hetzelfde systeem hen verteld heeft dat ze moeten geloven. Als de leerlingen dit dan heel goed doen slagen ze voor hun examen en maken ze “vorderingen”.
Als ze dit heel goed blíjven doen dan gaan ze misschien wel naar de universiteit en krijgen een “titel” die aangeeft hoe goed ze zijn geprogrammeerd.
Een onderzoek dat uitgevoerd is door Professor Kyung Hee Kim van het College of William en Mary in Virginia, Amerika, concentreerde zich op de creativiteit van kinderen. Deze test waarbij dit werd gemeten in de leeftijden van 4 tot 18, heet de Torrance Test of Creative Thinking. Het resultaat van het onderzoek was dat men een “enorme” teruggang in creativiteit constateerde die rechtevenredig was met de tijd die kinderen op scholen hadden doorgebracht.
Met andere woorden, hoe langer je kind in de huidige onderwijssystemen bivakkeert, des te minder creatief zal het zijn. De kinderen konden zich steeds minder goed emotioneel uitdrukken, hadden minder energie, waren minder geneigd om te praten en waren ook minder in staat om zich goed uit te drukken, hadden minder gevoel voor humor, minder verbeeldingskracht, waren minder onconventioneel, minder levendig en gepassioneerd, minder gevoelig, minder in staat om het verband te leggen tussen schijnbaar irrelevante zaken, minder in staat om verschillende elementen samen te voegen en minder in staat om dingen vanuit verschillende gezichtspunten te bekijken.
Al die genoemde afnames betreffen allen kenmerken die behoren bij de rechterhelft van de hersenen. Dat gedeelte ervan dat in staat is om die punten met elkaar te verbinden. Het wordt door onderwijssystemen onderdrukt, waardoor we een collectieve linkerhersenhelft maatschappij creëren.
Jonge mensen over de hele wereld lijden aan stress, maken zich zorgen over de resultaten van hun examen en hopen wanhopig dat ze erin geslaagd zijn om op de juiste wijze te reproduceren dat wat het systeem hen verteld heeft dat ze moeten geloven. Het is dan ook niet voor niets dat vele succesvolle creatieve mensen school op jeugdige leeftijd hebben verlaten.
Als je eenmaal die examens hebt gehaald dan mag je verder en kun je een specialisatie uitkiezen zoals wetenschap, medicijnen, rechten, politiek of media. Deze potentiële “hoogvliegers” doen dan nog meer examens en herhalen richting gespecialiseerde instituten exact dat wat hen verteld is dat ze moeten geloven. Als ze dit heel goed doen dan worden ze “wetenschapper”, arts, advocaat of professor of iets dergelijks. Prachtig toch? Alleen is er één 'klein' probleem.
Het is allemaal totale onzin, nonsens, bollocks.
De “rationele logica” die gebaseerd is op “observeerbaar bewijs” is een illusie. Wat beschouwd wordt als “rationeel” is alleen maar een punt van observatie gedicteerd door je gevoel over wat echt is. Als dat gevoel van werkelijkheid al vanaf het begin totale onzin is geweest dan zal jouw “rationaliteit” dat ook zijn, evenals datgene waarvan je denkt dat het logisch is.
Dit is wat David Icke noemt “de wet van Icke”, ontdekt door de man met dezelfde naam, die na langdurige ervaringen en observaties tot de conclusie kwam dat onzin meer onzin creëert. Deze wet is nauw verbonden met die van oorzaak en gevolg. En omdat onzin meer onzin creëert verzuipt de huidige maatschappij op dit moment in onzin. Kort door de bocht worden we met z'n allen eigenlijk steeds dommer (gehouden).
Voor wie meer wil weten over wat de huidige onderwijssystemen doen met ons en dientengevolge met onze samenleving, kan hier (PDF) het boek The Deliberate Dumming Down of America lezen en/of downloaden. Dit boek handelt over het systeem in Amerika en is één op één van toepassing op dat van ons en andere landen.
Bron:
David Icke
Enigma
jan 27 '13
Zondag, 27 januari 2013 11:35
Het huidige breed geaccepteerde en opgelegde systeem van “opvoeding” en educatie overstelpt de linkerhersenhelft met een versie van de werkelijkheid zoals men die wenst te programmeren.
Hoe langer kinderen in de huidige onderwijssystemen zitten hoe meer ze van hun creativiteit zullen kwijtraken.
Het huidige systeem van mainstream “opvoeding” overstelpt de linkerhersenhelft met een versie van de werkelijkheid zoals men die wenst te programmeren door het communiceren van “logische” en “rationele” informatie die gebaseerd is op “observeerbaar” bewijs.
Er word dan aan leerlingen verteld om deze informatie te onthouden, grondig te repeteren en dan iets doen dat “examen” heet. Daar worden ze dan geacht voor het systeem te herhalen dat wat hetzelfde systeem hen verteld heeft dat ze moeten geloven. Als de leerlingen dit dan heel goed doen slagen ze voor hun examen en maken ze “vorderingen”.
Als ze dit heel goed blíjven doen dan gaan ze misschien wel naar de universiteit en krijgen een “titel” die aangeeft hoe goed ze zijn geprogrammeerd.
Een onderzoek dat uitgevoerd is door Professor Kyung Hee Kim van het College of William en Mary in Virginia, Amerika, concentreerde zich op de creativiteit van kinderen. Deze test waarbij dit werd gemeten in de leeftijden van 4 tot 18, heet de http://en.wikipedia.org/wiki/Torrance_Tests_of_Creative_Thinking. Het resultaat van het onderzoek was dat men een “enorme” teruggang in creativiteit constateerde die rechtevenredig was met de tijd die kinderen op scholen hadden doorgebracht.
Met andere woorden, hoe langer je kind in de huidige onderwijssystemen bivakkeert, des te minder creatief zal het zijn. De kinderen konden zich steeds minder goed emotioneel uitdrukken, hadden minder energie, waren minder geneigd om te praten en waren ook minder in staat om zich goed uit te drukken, hadden minder gevoel voor humor, minder verbeeldingskracht, waren minder onconventioneel, minder levendig en gepassioneerd, minder gevoelig, minder in staat om het verband te leggen tussen schijnbaar irrelevante zaken, minder in staat om verschillende elementen samen te voegen en minder in staat om dingen vanuit verschillende gezichtspunten te bekijken.
Al die genoemde afnames betreffen allen kenmerken die behoren bij de rechterhelft van de hersenen. Dat gedeelte ervan dat in staat is om die punten met elkaar te verbinden. Het wordt door onderwijssystemen onderdrukt, waardoor we een collectieve linkerhersenhelft maatschappij creëren.
Jonge mensen over de hele wereld lijden aan stress, maken zich zorgen over de resultaten van hun examen en hopen wanhopig dat ze erin geslaagd zijn om op de juiste wijze te reproduceren dat wat het systeem hen verteld heeft dat ze moeten geloven. Het is dan ook niet voor niets dat vele succesvolle creatieve mensen school op jeugdige leeftijd hebben verlaten.
Als je eenmaal die examens hebt gehaald dan mag je verder en kun je een specialisatie uitkiezen zoals wetenschap, medicijnen, rechten, politiek of media. Deze potentiële “hoogvliegers” doen dan nog meer examens en herhalen richting gespecialiseerde instituten exact dat wat hen verteld is dat ze moeten geloven. Als ze dit heel goed doen dan worden ze “wetenschapper”, arts, advocaat of professor of iets dergelijks. Prachtig toch? Alleen is er één 'klein' probleem.
Het is allemaal totale onzin, nonsens, bollocks.
De “rationele logica” die gebaseerd is op “observeerbaar bewijs” is een illusie. Wat beschouwd wordt als “rationeel” is alleen maar een punt van observatie gedicteerd door je gevoel over wat echt is. Als dat gevoel van werkelijkheid al vanaf het begin totale onzin is geweest dan zal jouw “rationaliteit” dat ook zijn, evenals datgene waarvan je denkt dat het logisch is.
Dit is wat David Icke noemt “de wet van Icke”, ontdekt door de man met dezelfde naam, die na langdurige ervaringen en observaties tot de conclusie kwam dat onzin meer onzin creëert. Deze wet is nauw verbonden met die van oorzaak en gevolg. En omdat onzin meer onzin creëert verzuipt de huidige maatschappij op dit moment in onzin. Kort door de bocht worden we met z'n allen eigenlijk steeds dommer (gehouden).
Voor wie meer wil weten over wat de huidige onderwijssystemen doen met ons en dientengevolge met onze samenleving, kan hier het boek http://niburu.co/media/dummingdown.pdf The Deliberate Dumming Down of America lezen en/of downloaden. Dit boek handelt over het systeem in Amerika en is één op één van toepassing op dat van ons en andere landen.
Bron:
David Icke
Het huidige breed geaccepteerde en opgelegde systeem van “opvoeding” en educatie overstelpt de linkerhersenhelft met een versie van de werkelijkheid zoals men die wenst te programmeren.
Hoe langer kinderen in de huidige onderwijssystemen zitten hoe meer ze van hun creativiteit zullen kwijtraken.
Het huidige systeem van mainstream “opvoeding” overstelpt de linkerhersenhelft met een versie van de werkelijkheid zoals men die wenst te programmeren door het communiceren van “logische” en “rationele” informatie die gebaseerd is op “observeerbaar” bewijs.
Er word dan aan leerlingen verteld om deze informatie te onthouden, grondig te repeteren en dan iets doen dat “examen” heet. Daar worden ze dan geacht voor het systeem te herhalen dat wat hetzelfde systeem hen verteld heeft dat ze moeten geloven. Als de leerlingen dit dan heel goed doen slagen ze voor hun examen en maken ze “vorderingen”.
Als ze dit heel goed blíjven doen dan gaan ze misschien wel naar de universiteit en krijgen een “titel” die aangeeft hoe goed ze zijn geprogrammeerd.
Een onderzoek dat uitgevoerd is door Professor Kyung Hee Kim van het College of William en Mary in Virginia, Amerika, concentreerde zich op de creativiteit van kinderen. Deze test waarbij dit werd gemeten in de leeftijden van 4 tot 18, heet de http://en.wikipedia.org/wiki/Torrance_Tests_of_Creative_Thinking. Het resultaat van het onderzoek was dat men een “enorme” teruggang in creativiteit constateerde die rechtevenredig was met de tijd die kinderen op scholen hadden doorgebracht.
Met andere woorden, hoe langer je kind in de huidige onderwijssystemen bivakkeert, des te minder creatief zal het zijn. De kinderen konden zich steeds minder goed emotioneel uitdrukken, hadden minder energie, waren minder geneigd om te praten en waren ook minder in staat om zich goed uit te drukken, hadden minder gevoel voor humor, minder verbeeldingskracht, waren minder onconventioneel, minder levendig en gepassioneerd, minder gevoelig, minder in staat om het verband te leggen tussen schijnbaar irrelevante zaken, minder in staat om verschillende elementen samen te voegen en minder in staat om dingen vanuit verschillende gezichtspunten te bekijken.
Al die genoemde afnames betreffen allen kenmerken die behoren bij de rechterhelft van de hersenen. Dat gedeelte ervan dat in staat is om die punten met elkaar te verbinden. Het wordt door onderwijssystemen onderdrukt, waardoor we een collectieve linkerhersenhelft maatschappij creëren.
Jonge mensen over de hele wereld lijden aan stress, maken zich zorgen over de resultaten van hun examen en hopen wanhopig dat ze erin geslaagd zijn om op de juiste wijze te reproduceren dat wat het systeem hen verteld heeft dat ze moeten geloven. Het is dan ook niet voor niets dat vele succesvolle creatieve mensen school op jeugdige leeftijd hebben verlaten.
Als je eenmaal die examens hebt gehaald dan mag je verder en kun je een specialisatie uitkiezen zoals wetenschap, medicijnen, rechten, politiek of media. Deze potentiële “hoogvliegers” doen dan nog meer examens en herhalen richting gespecialiseerde instituten exact dat wat hen verteld is dat ze moeten geloven. Als ze dit heel goed doen dan worden ze “wetenschapper”, arts, advocaat of professor of iets dergelijks. Prachtig toch? Alleen is er één 'klein' probleem.
Het is allemaal totale onzin, nonsens, bollocks.
De “rationele logica” die gebaseerd is op “observeerbaar bewijs” is een illusie. Wat beschouwd wordt als “rationeel” is alleen maar een punt van observatie gedicteerd door je gevoel over wat echt is. Als dat gevoel van werkelijkheid al vanaf het begin totale onzin is geweest dan zal jouw “rationaliteit” dat ook zijn, evenals datgene waarvan je denkt dat het logisch is.
Dit is wat David Icke noemt “de wet van Icke”, ontdekt door de man met dezelfde naam, die na langdurige ervaringen en observaties tot de conclusie kwam dat onzin meer onzin creëert. Deze wet is nauw verbonden met die van oorzaak en gevolg. En omdat onzin meer onzin creëert verzuipt de huidige maatschappij op dit moment in onzin. Kort door de bocht worden we met z'n allen eigenlijk steeds dommer (gehouden).
Voor wie meer wil weten over wat de huidige onderwijssystemen doen met ons en dientengevolge met onze samenleving, kan hier het boek http://niburu.co/media/dummingdown.pdf The Deliberate Dumming Down of America lezen en/of downloaden. Dit boek handelt over het systeem in Amerika en is één op één van toepassing op dat van ons en andere landen.
Bron:
David Icke
Enigma
mei 12 '13
WATCH THIS !!!
Het onderwijssysteem is verouderd en past niet meer in deze tijd.
Het schoolsysteem moet getransformeerd worden - voor onze kinderen en de volgende generaties.
So true !!!
Be The Change !!!
Sulibreezy !!!
Het onderwijssysteem is verouderd en past niet meer in deze tijd.
Het schoolsysteem moet getransformeerd worden - voor onze kinderen en de volgende generaties.
So true !!!
Be The Change !!!
Sulibreezy !!!
LisanneK
mei 27 '13
Ook geweldig filmpje over paradigma in het onderwijs is http://www.youtube.com/watch?v=u2iGxlu-FnI
Gelukkig zijn er scholen die op een heel andere manier werken. Mijn prachtige, liefdevolle, nieuwsgierige, gevoelige, slimme zoon werd een zombie in het reguliere onderwijs. Op de Guus Kieft School in Amstelveen is hij weer helemaal tot zichzelf gekomen.
Gelukkig zijn er scholen die op een heel andere manier werken. Mijn prachtige, liefdevolle, nieuwsgierige, gevoelige, slimme zoon werd een zombie in het reguliere onderwijs. Op de Guus Kieft School in Amstelveen is hij weer helemaal tot zichzelf gekomen.
Enigma
sep 17 '13
Eye opener !!!
Zondag, 15 September 2013
Echt wijs met thuisonderwijs
h Albert_Einstein_(Nobel)Albert Einstein werd op school gekenmerkt als een langzame leerling die niet sociaal was. Einstein had een hekel aan school. Hij vertelde later dat door de schoolse dwang zijn behoefte om dingen te ontdekken en zijn creativiteit verloren gingen. Vanaf dat Albert 10 jaar oud was kreeg hij thuis les en ging hij zich verdiepen in dingen die hij interessant vond. Hij zei ooit: “Everybody is a genius. But if you judge a fish on its ability to climb a tree, it will live its whole life believing it is stupid.”
Hiermee sloeg Einstein de spijker op de kop. In het huidige onderwijssysteem worden kinderen beoordeeld volgens een algemene maatstaf. Dit resulteert in middelmatigheid. Als een kind bepaalde lesstof niet goed begrijpt dan krijgt het kind een onvoldoende. Er is met gemiddeld 30 kinderen in een klas geen tijd om het kind hier verder in te ondersteunen. Gebeurt dit regelmatig dan kan dit erg schadelijk zijn voor het kind. Het kind kan gepest worden op school en ook thuis zullen de ouders teleurstelling laten blijken en vaak moet het kind een heel jaar over doen.
Er zijn ook leerlingen die juist erg geïnteresseerd zijn in een onderwerp. Zij willen zich graag verder verdiepen en aanvullende vragen stellen aan de leraar. De leraar heeft echter geen tijd om dieper op de stof in te gaan dan voorgeschreven en het kind heeft verder weinig mogelijkheden om naast het huiswerk nog uitgebreid op onderzoek uit te gaan over dit onderwerp. Als een kind te veel interesse toont loopt het ook nog het risico gepest te worden in de klas.
Er wordt gewerkt met verplichte lesstof. Ieder kind moet dezelfde dingen leren ongeacht interesse. Door de druk om te presteren, ook al is het kind niet geïnteresseerd, gaat het kind trucjes ontwikkelen. Er worden rijtjes en ezelsbruggetjes uit het hoofd geleerd en er worden spiekbriefjes gemaakt. Op deze manier kan het kind een voldoende halen voor een proefwerk, hierdoor een schouderklopje krijgen van de ouders en leraar en meekomen met de klas. Dat het kind alles een dag later weer vergeten is, daar maalt niemand om. Het zou natuurlijk veel beter zijn als een kind oprecht geïnteresseerd zou zijn in de lesstof en de wil heeft te leren.
Sander Dekker, staatssecretaris van onderwijs, betreurt het dat in het huidige onderwijssysteem de beste leerlingen onder de maat presteren en dat er talent onbenut blijft. Hier wil hij verandering in aanbrengen.
Een bekende pindakaasreclame heeft een prima antwoord voor Sander Dekker. We zien Pieter van den Hoogeband stuntelen op het voetbalveld. Hij wordt door de coach aan de kant gezet met de boodschap dat hij meer moet gaan oefenen, hij mag niet meer mee doen. Aan de kant maakt één van de teamgenootjes hem nog een keer duidelijk dat hij er echt niets van kan. Van den Hoogeband bleek niet goed in voetballen maar een prima zwemmer te zijn die hier later heel goed zijn boterham met pindakaas mee zou gaan verdienen. De slogan van dit pindakaasmerk: Haal eruit wat erin zit!
Hoe kun je uit een kind halen wat erin zit? Een kind dient zoveel mogelijk individuele aandacht te krijgen. De focus binnen het leren moet liggen op persoonlijke groei. Een kind moet de mogelijkheid hebben zich te verdiepen en dingen zelfstandig te ontdekken. Een kind moet creatief kunnen zijn en zelf na mogen denken zonder angst voor afwijzing, teleurstelling of pesterijen van medeleerlingen, leraren of ouders. Wederom een mooie quote van Einstein: “Education is not the learning of facts, but the training of the mind to think.”
Er zijn in Nederland een aantal ouders die hebben besloten veel tijd en energie in de groei en de ontwikkeling van hun kinderen te steken en hun kinderen zelf te onderwijzen. Op deze manier kunnen de kinderen net zo diep op stof ingaan als ze willen en, indien gewenst, meer tijd besteden aan onderwerpen waar ze moeite mee hebben zonder bang te zijn voor pesterijen. Hun sociale ontwikkeling breidt zich uit doordat zij tijd doorbrengen met mensen van alle leeftijden die ze zelf uitkiezen, in plaats van de hele week gedwongen te worden in dezelfde klas te zitten met dezelfde leerlingen en leraar.
De ultieme oplossing voor het vraagstuk van Sander Dekker dus. Vreemd genoeg wil hij juist deze vorm van onderwijs gaan verbieden. In Amerika krijgen ruim twee miljoen kinderen thuisonderwijs. Ook in vele Europese landen krijgen kinderen deze unieke vorm van privéonderwijs. In Amerika is het bedrijfsleven bijzonder geïnteresseerd in mensen die thuisonderwijs hebben gehad. Zij presteren veel beter op universiteiten, werken meestal harder, hebben meer plezier in hun werk en zijn socialer. Waarom Dekker deze oplossing voor zijn probleem nu juist wil verbieden is dan ook volstrekt onduidelijk.
Ingezonden door Jessica van Driel, thuisonderwijzeres, en Toine Manders, voorzitter van de Libertarische Partij
Bron: http://www.vrijspreker.nl/wp/2013/09/echt-wijs-met-thuisonderwijs/#more-122345
Zondag, 15 September 2013
Echt wijs met thuisonderwijs
h Albert_Einstein_(Nobel)Albert Einstein werd op school gekenmerkt als een langzame leerling die niet sociaal was. Einstein had een hekel aan school. Hij vertelde later dat door de schoolse dwang zijn behoefte om dingen te ontdekken en zijn creativiteit verloren gingen. Vanaf dat Albert 10 jaar oud was kreeg hij thuis les en ging hij zich verdiepen in dingen die hij interessant vond. Hij zei ooit: “Everybody is a genius. But if you judge a fish on its ability to climb a tree, it will live its whole life believing it is stupid.”
Hiermee sloeg Einstein de spijker op de kop. In het huidige onderwijssysteem worden kinderen beoordeeld volgens een algemene maatstaf. Dit resulteert in middelmatigheid. Als een kind bepaalde lesstof niet goed begrijpt dan krijgt het kind een onvoldoende. Er is met gemiddeld 30 kinderen in een klas geen tijd om het kind hier verder in te ondersteunen. Gebeurt dit regelmatig dan kan dit erg schadelijk zijn voor het kind. Het kind kan gepest worden op school en ook thuis zullen de ouders teleurstelling laten blijken en vaak moet het kind een heel jaar over doen.
Er zijn ook leerlingen die juist erg geïnteresseerd zijn in een onderwerp. Zij willen zich graag verder verdiepen en aanvullende vragen stellen aan de leraar. De leraar heeft echter geen tijd om dieper op de stof in te gaan dan voorgeschreven en het kind heeft verder weinig mogelijkheden om naast het huiswerk nog uitgebreid op onderzoek uit te gaan over dit onderwerp. Als een kind te veel interesse toont loopt het ook nog het risico gepest te worden in de klas.
Er wordt gewerkt met verplichte lesstof. Ieder kind moet dezelfde dingen leren ongeacht interesse. Door de druk om te presteren, ook al is het kind niet geïnteresseerd, gaat het kind trucjes ontwikkelen. Er worden rijtjes en ezelsbruggetjes uit het hoofd geleerd en er worden spiekbriefjes gemaakt. Op deze manier kan het kind een voldoende halen voor een proefwerk, hierdoor een schouderklopje krijgen van de ouders en leraar en meekomen met de klas. Dat het kind alles een dag later weer vergeten is, daar maalt niemand om. Het zou natuurlijk veel beter zijn als een kind oprecht geïnteresseerd zou zijn in de lesstof en de wil heeft te leren.
Sander Dekker, staatssecretaris van onderwijs, betreurt het dat in het huidige onderwijssysteem de beste leerlingen onder de maat presteren en dat er talent onbenut blijft. Hier wil hij verandering in aanbrengen.
Een bekende pindakaasreclame heeft een prima antwoord voor Sander Dekker. We zien Pieter van den Hoogeband stuntelen op het voetbalveld. Hij wordt door de coach aan de kant gezet met de boodschap dat hij meer moet gaan oefenen, hij mag niet meer mee doen. Aan de kant maakt één van de teamgenootjes hem nog een keer duidelijk dat hij er echt niets van kan. Van den Hoogeband bleek niet goed in voetballen maar een prima zwemmer te zijn die hier later heel goed zijn boterham met pindakaas mee zou gaan verdienen. De slogan van dit pindakaasmerk: Haal eruit wat erin zit!
Hoe kun je uit een kind halen wat erin zit? Een kind dient zoveel mogelijk individuele aandacht te krijgen. De focus binnen het leren moet liggen op persoonlijke groei. Een kind moet de mogelijkheid hebben zich te verdiepen en dingen zelfstandig te ontdekken. Een kind moet creatief kunnen zijn en zelf na mogen denken zonder angst voor afwijzing, teleurstelling of pesterijen van medeleerlingen, leraren of ouders. Wederom een mooie quote van Einstein: “Education is not the learning of facts, but the training of the mind to think.”
Er zijn in Nederland een aantal ouders die hebben besloten veel tijd en energie in de groei en de ontwikkeling van hun kinderen te steken en hun kinderen zelf te onderwijzen. Op deze manier kunnen de kinderen net zo diep op stof ingaan als ze willen en, indien gewenst, meer tijd besteden aan onderwerpen waar ze moeite mee hebben zonder bang te zijn voor pesterijen. Hun sociale ontwikkeling breidt zich uit doordat zij tijd doorbrengen met mensen van alle leeftijden die ze zelf uitkiezen, in plaats van de hele week gedwongen te worden in dezelfde klas te zitten met dezelfde leerlingen en leraar.
De ultieme oplossing voor het vraagstuk van Sander Dekker dus. Vreemd genoeg wil hij juist deze vorm van onderwijs gaan verbieden. In Amerika krijgen ruim twee miljoen kinderen thuisonderwijs. Ook in vele Europese landen krijgen kinderen deze unieke vorm van privéonderwijs. In Amerika is het bedrijfsleven bijzonder geïnteresseerd in mensen die thuisonderwijs hebben gehad. Zij presteren veel beter op universiteiten, werken meestal harder, hebben meer plezier in hun werk en zijn socialer. Waarom Dekker deze oplossing voor zijn probleem nu juist wil verbieden is dan ook volstrekt onduidelijk.
Ingezonden door Jessica van Driel, thuisonderwijzeres, en Toine Manders, voorzitter van de Libertarische Partij
Bron: http://www.vrijspreker.nl/wp/2013/09/echt-wijs-met-thuisonderwijs/#more-122345
MoonFlowertje
sep 18 '13
Het zal denk ik nog wel een tijdje duren voordat er een oplossing is voor het onderwijs...
Maar gelukkig word er al wel over gesproken...
Maar gelukkig word er al wel over gesproken...
Enigma
feb 15 '14
Zaterdag, 8 Februari 2014
Onze zombificatie
Eén van de laatste heilige huisjes in de politiek is het (staats-)onderwijs. Geen enkele partij wil er op bezuinigen. Integendeel, veel politici willen juist meer geld in het onderwijs pompen. Uit opiniepeilingen blijkt dat veel Nederlanders er hetzelfde over denken. Als er al kritiek is op het onderwijs, dan gaat het om geldverspilling of over mislukte hervormingen, maar het onderwijs als instituut is heilig. Ook libertariërs komen vaak niet verder met hun kritiek dan wat geklaag over de onjuiste lessen die kinderen bij het vak geschiedenis leren.
Deze beschermde status is echter onterecht. Het onderwijssysteem is juist de oorzaak van veel van onze problemen. Haar doel is niet om kinderen op te leiden tot kritische en goed ontwikkelde burgers, maar om hen te reduceren tot pathetische zombies. Veel van de levensvreugde wordt uit kinderen gezogen om hen tot gehoorzame, kritiekloze slaven van de overheid te maken. En de docenten doen hier, zonder het te weten, aan mee.
Om ‘ons’ onderwijssysteem te kunnen begrijpen, moeten we eerst naar haar ontstaan kijken. De eerste grote beweging voor een systeem van gedwongen scholing ontstond tijdens de Reformatie. Maarten Luther riep protestantse vorsten op om zo’n systeem op te richten. Het doel? De volledige bevolking bekeren tot het lutheranisme en iedere vorm van religieuze en politieke dissidentie voorkomen. Absolute gehoorzaamheid aan de staat was één van de idealen die Luther verkondigde (‘’Laat daarom ieder die moorden, rammeien en steken kan, openlijk of geheim, het goed in gedachten houden dat niets giftiger, nadeliger en duivelser zijn kan dan een rebel…’’) Voor veel vorsten klonk dat natuurlijk zeer aantrekkelijk, waardoor al gauw enkele Duitse vorstendommen publieke scholen introduceerden.
Ook de andere grote kerkhervormer, Johannes Calvijn, was een van de pleitbezorgers van een systeem van gedwongen scholing door de staat. Tijdens zijn dictatoriale bewind in Geneve liet hij diverse publieke scholen oprichten waar aanwezigheid verplicht was, om geloof in het calvinisme en absolute gehoorzaamheid aan de staat af te dwingen. Hierin verschilde hij niet veel van Luther, behalve dat hij succesvoller was in het verspreiden van zijn boodschap. Ook in De Republiek kreeg het Calvinisme veel aanhang en al gauw werden de eerste publieke scholen opgericht in de provincie Holland.
De massale scholing van de Nederlandse bevolking ontstond echter pas in de negentiende eeuw, door enkele grote wetten uit 1806, 1857, 1876 en 1900 (de laatste is de bekende leerplichtwet). Deze onderwijshervormingen waren voor een grootdeel geïnspireerd door het Pruisisch systeem. Pruisen was in de achttiende en negentiende eeuw de meest despotische staat van Europa, en voerde dan ook niet geheel verrassend als eerste de verplichte staatsscholing van de hele bevolking in. Doel hiervan was het genereren van massale steun voor de monarchie en het gigantische Pruisische leger. ‘’Hand in hand met het verplichte schoolsysteem ontstond een heropleving en uitbreiding van het leger, en in het bijzonder de instelling van de dienstplicht’’, schrijft Murray Rothbard in zijn betoog ‘Education: Free and Compulsory’, dat geraadpleegd kan worden voor een uitgebreide en geannoteerde geschiedenis van het staatsonderwijs.
Uiteraard zullen kinderen niks leren op school over het ware ontstaan van het systeem dat hen een groot deel van de week gevangen houdt in grijze en kille gebouwen. In plaats daarvan wordt hen verteld dat het publiek onderwijs is opgericht om kinderen dingen te leren, om hen klaar te maken voor de maatschappij en om hen kritisch te laten denken. Een grove vertekening van de werkelijkheid, zoals John Taylor Gatto betoogt in zijn boek ‘Dumbing us Down’. Volgens deze, veelvuldig bekroonde ex-leraar Engels zijn er maar 7 lessen die kinderen werkelijk leren op school:
1 Verwarring
Alles wat kinderen leren is uit de context. Volkomen verschillende onderwerpen, die niets met elkaar te maken lijken te hebben. Het ene uur over zwaartekracht, het andere over de Tweede Wereldoorlog, dan weer wat woordjes Engels. Er zit geen enkel systeem in. Door al die losstaande feitjes lijkt het of kinderen veel leren, maar in werkelijkheid begrijpen ze na hun schooltijd nog steeds nauwelijks wat van de wereld.
Dat is echter precies wat de overheid wil. Hun grootste bedreiging is kennis. Mensen die begrijpen hoe de wereld werkt, die zien hoe dingen met elkaar samen hangen, die kritisch zijn, zouden zich wel eens kunnen afvragen of we de overheid daadwerkelijk nodig hebben. Daarom bestaat het nationale curriculum niet uit kennis, maar uit de illusie van kennis, uit verwarring.
2 Klassepositie
Ken je plek, is één van de belangrijkste lessen van het onderwijs. Leerlingen worden genummerd en geleerd om altijd terug te keren naarde klas waar ze van hoger hand geplaatst zijn.
3 Onverschilligheid
Kinderen leren om zich nergens hard voor in te zetten. Ze worden de hele dag door geroteerd van de ene naar de andere klas. De leraar vraagt hen hard te werken, maar zodra ze dat doen gaat de bel alweer en moeten de leerlingen zich verplaatsen naar een andere klas. Iedere keer als ze net ergens geconcentreerd mee bezig zijn gaat de bel en moeten ze hun werk laten vallen, de hele dag door. Bel, lopen, werk, bel, lopen, werk, bel, lopen, werk. De school leert de kinderen hiermee dat niks belangrijk genoeg is om af te maken, dat alles maar triviaal is. Dit creëert onverschilligheid. En een onverschillige bevolking zal niet snel in opstand komen.
4 Emotionele afhankelijkheid
Kinderen leren hun wil volledig over te geven aan de machten die boven hen staan, want ze weten dat rechten nauwelijks bestaan binnen de muren van het schoolgebouw. Als ze de leraar niet zo veel mogelijk pleasen, dan kan het zomaar gebeuren dat ze een paar uur langer worden opgesloten op school. De leraar bepaalt wat goed voor je is: daar tegenin gaan wordt bestraft.
5 Intellectuele afhankelijkheid
‘Goede’ leerlingen vragen aan de leraar wat ze moeten doen. Ze nemen niet zelf initiatief en verkennen niet zelfstandig de wereld, maar wachten op anderen om te bepalen wat zij leren. De leraar, of beter gezegd de lagen boven hem of haar, bepalen wat het kind leert. Wie het daar niet mee eens is wordt gestraft. Er is geen plek voor nieuwsgierigheid, alleen voor conformiteit.
Vrije kinderen kiezen zelf wat ze willen leren, uiteraard met hulp van hun ouders en andere gerespecteerde personen (die hun respect verdiend hebben, in plaats van door wildvreemden voor wie respect wordt afgedwongen op school). Zo leren ze waar ze goed in zijn, waar ze zich in kunnen specialiseren en wat ze interessant vinden. Zo groeien kinderen op tot kritische en verstandige individuen. Het tegenovergestelde van wat in het staatsonderwijs gebeurt.
6 Tijdelijke eigenwaarde
De zesde les die kinderen leren is dat hun eigenwaarde afhankelijk dient te zijn van de opinie van anderen, vaak volstrekte vreemden. Niet zelfvertrouwen, maar onzekerheid is de norm. Leerlingen worden constant beoordeeld.
Eens in de zoveel maanden krijgen kinderen een rapport mee naar huis waar precies in staat hoe tevreden ouders met hun nageslacht zouden moeten zijn. Niet jij of je ouders bepalen hoe goed je bezig bent, dat doet de overheid. Voor zelf-evaluatie is geen plaats in het staatsonderwijs. Kinderen moeten van anderen leren hoeveel ze waard zijn. Geen wonder dat er zoveel onzekerheid te zien is op sociale netwerken, dat anorexia veel voorkomt en dat mensen al van jongs af aan massaal kuddegedrag vertonen.
7 Controle is overal
De laatste les is dat privacy niet bestaat. Kinderen wordt geleerd dat ze overal worden bekeken, bespied en gecontroleerd. Op school door de leraar, de conciërge en een uitgebreid systeem van camera’s, maar daar stopt het niet. Door huiswerk op te geven zorgt de staat ervoor dat kinderen ook thuis gecontroleerd worden, alleen dan door de ouders in plaats van de leraar. Hoe meer huiswerk hoe beter, want stel je voor dat kinderen in hun vrije tijd eens iets nuttigs zouden doen, dat ze op eigen houtje de wereld zouden gaan verkennen. Dat kan de staat niet hebben. In het kleine beetje vrije tijd dat kinderen nog over houden zijn ze vaak zo uitgeblust door het vermoeiende en dodelijk saaie onderwijs, dat ze alleen nog energie over hebben om als een zombie naar de televisie te staren.
Uit deze constante surveillance leren kinderen dat niemand valt te vertrouwen: controle is altijd nodig. Het is dan ook niet geheel verrassend dat het grootste deel van de bevolking nauwelijks geroerd was door de onthullingen van klokkenluider Edward Snowden. Het was niet meer dan een bevestiging van de les die ze al op school geleerd hebben: privacy bestaat niet en controle is overal.
Dit zijn de lessen die kinderen daadwerkelijk leren op school. Het is uiteraard geen diepgaande samenzwering waarbij alle leraren betrokken zijn. De meeste van hen denken dat ze hun leerlingen helpen, maar door de aard van het systeem bereiken ze juist het tegenovergestelde. Gelukkig faalt de overheid weer eens in het behalen van haar doelen. Ondanks dat de scholing erop gericht is om kinderen tot goede (lees slaafse) burgers te kneden, weten veel van hen toch een deel van hun individualiteit, creativiteit en zelfvertrouwen te behouden. Dat neemt niet weg dat de impact van het staatsonderwijs op onze samenleving groot is. Mensen zijn vaak kritiekloos tegenover de overheid, tonen een totaal gebrek aan initiatief, hebben last van moreel verval en groeien kortom niet op tot wel gevormde individuen, maar tot zombies die een groot deel van hun tijd besteden aan triviale zaken.
Gelukkig vinden er enkele hoopvolle ontwikkelingen plaats. Miljoenen Amerikanen doen inmiddels aan homeschooling, en met succes. Kinderen die thuisonderwijs hebben genoten scoren in alle opzichten beter dan hun geschoolde leeftijdsgenoten. Daarnaast wordt het internet steeds meer gebruikt voor onderwijs. Bekend in libertarische kringen zijn Tom Woods’ Liberty Classroom en Ron Paul’s Homeschooling Curriculum, maar ook een groeiend aantal universiteiten maakt haar colleges via het internet toegankelijk voor mensen over de hele wereld. Deze MOOC’s (Massive Online Open Courses) zijn vaak gratis of voor zeer weinig geld te volgen, en het is nu zelfs mogelijk om daar diploma’s mee te behalen. Door deze ontwikkelingen zullen steeds meer mensen zich gaan afvragen of het wel nodig is om kinderen een groot deel van hun jeugd op te sluiten in de kille en grijze gebouwen die we ‘school’ noemen, maar waar nauwelijks wat zinnigs geleerd wordt. Het is belangrijk dat steeds meer mensen gaan beseffen waar het in het staatsonderwijs daadwerkelijk om draait, zodat we kunnen bouwen aan een toekomst zonder dit verderfelijke instituut. Een toekomst waar kinderen leren om kritisch te denken, om verantwoordelijkheid te nemen en waar ieder kind zijn eigen weg naar geluk kan kiezen. Dat kan het beste in de vrije markt. Want ieder mens is een individu, en alleen in vrijheid komt dat goed tot zijn recht.
‘’Het primaire doel van echt onderwijs is niet om zoveel mogelijk feitjes te leveren, maar om studenten te gidsen naar de waarheden die hen toelaten verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen levens.’’ -John Taylor Gatto
Gale Boetticher
Onze zombificatie
Eén van de laatste heilige huisjes in de politiek is het (staats-)onderwijs. Geen enkele partij wil er op bezuinigen. Integendeel, veel politici willen juist meer geld in het onderwijs pompen. Uit opiniepeilingen blijkt dat veel Nederlanders er hetzelfde over denken. Als er al kritiek is op het onderwijs, dan gaat het om geldverspilling of over mislukte hervormingen, maar het onderwijs als instituut is heilig. Ook libertariërs komen vaak niet verder met hun kritiek dan wat geklaag over de onjuiste lessen die kinderen bij het vak geschiedenis leren.
Deze beschermde status is echter onterecht. Het onderwijssysteem is juist de oorzaak van veel van onze problemen. Haar doel is niet om kinderen op te leiden tot kritische en goed ontwikkelde burgers, maar om hen te reduceren tot pathetische zombies. Veel van de levensvreugde wordt uit kinderen gezogen om hen tot gehoorzame, kritiekloze slaven van de overheid te maken. En de docenten doen hier, zonder het te weten, aan mee.
Om ‘ons’ onderwijssysteem te kunnen begrijpen, moeten we eerst naar haar ontstaan kijken. De eerste grote beweging voor een systeem van gedwongen scholing ontstond tijdens de Reformatie. Maarten Luther riep protestantse vorsten op om zo’n systeem op te richten. Het doel? De volledige bevolking bekeren tot het lutheranisme en iedere vorm van religieuze en politieke dissidentie voorkomen. Absolute gehoorzaamheid aan de staat was één van de idealen die Luther verkondigde (‘’Laat daarom ieder die moorden, rammeien en steken kan, openlijk of geheim, het goed in gedachten houden dat niets giftiger, nadeliger en duivelser zijn kan dan een rebel…’’) Voor veel vorsten klonk dat natuurlijk zeer aantrekkelijk, waardoor al gauw enkele Duitse vorstendommen publieke scholen introduceerden.
Ook de andere grote kerkhervormer, Johannes Calvijn, was een van de pleitbezorgers van een systeem van gedwongen scholing door de staat. Tijdens zijn dictatoriale bewind in Geneve liet hij diverse publieke scholen oprichten waar aanwezigheid verplicht was, om geloof in het calvinisme en absolute gehoorzaamheid aan de staat af te dwingen. Hierin verschilde hij niet veel van Luther, behalve dat hij succesvoller was in het verspreiden van zijn boodschap. Ook in De Republiek kreeg het Calvinisme veel aanhang en al gauw werden de eerste publieke scholen opgericht in de provincie Holland.
De massale scholing van de Nederlandse bevolking ontstond echter pas in de negentiende eeuw, door enkele grote wetten uit 1806, 1857, 1876 en 1900 (de laatste is de bekende leerplichtwet). Deze onderwijshervormingen waren voor een grootdeel geïnspireerd door het Pruisisch systeem. Pruisen was in de achttiende en negentiende eeuw de meest despotische staat van Europa, en voerde dan ook niet geheel verrassend als eerste de verplichte staatsscholing van de hele bevolking in. Doel hiervan was het genereren van massale steun voor de monarchie en het gigantische Pruisische leger. ‘’Hand in hand met het verplichte schoolsysteem ontstond een heropleving en uitbreiding van het leger, en in het bijzonder de instelling van de dienstplicht’’, schrijft Murray Rothbard in zijn betoog ‘Education: Free and Compulsory’, dat geraadpleegd kan worden voor een uitgebreide en geannoteerde geschiedenis van het staatsonderwijs.
Uiteraard zullen kinderen niks leren op school over het ware ontstaan van het systeem dat hen een groot deel van de week gevangen houdt in grijze en kille gebouwen. In plaats daarvan wordt hen verteld dat het publiek onderwijs is opgericht om kinderen dingen te leren, om hen klaar te maken voor de maatschappij en om hen kritisch te laten denken. Een grove vertekening van de werkelijkheid, zoals John Taylor Gatto betoogt in zijn boek ‘Dumbing us Down’. Volgens deze, veelvuldig bekroonde ex-leraar Engels zijn er maar 7 lessen die kinderen werkelijk leren op school:
1 Verwarring
Alles wat kinderen leren is uit de context. Volkomen verschillende onderwerpen, die niets met elkaar te maken lijken te hebben. Het ene uur over zwaartekracht, het andere over de Tweede Wereldoorlog, dan weer wat woordjes Engels. Er zit geen enkel systeem in. Door al die losstaande feitjes lijkt het of kinderen veel leren, maar in werkelijkheid begrijpen ze na hun schooltijd nog steeds nauwelijks wat van de wereld.
Dat is echter precies wat de overheid wil. Hun grootste bedreiging is kennis. Mensen die begrijpen hoe de wereld werkt, die zien hoe dingen met elkaar samen hangen, die kritisch zijn, zouden zich wel eens kunnen afvragen of we de overheid daadwerkelijk nodig hebben. Daarom bestaat het nationale curriculum niet uit kennis, maar uit de illusie van kennis, uit verwarring.
2 Klassepositie
Ken je plek, is één van de belangrijkste lessen van het onderwijs. Leerlingen worden genummerd en geleerd om altijd terug te keren naarde klas waar ze van hoger hand geplaatst zijn.
3 Onverschilligheid
Kinderen leren om zich nergens hard voor in te zetten. Ze worden de hele dag door geroteerd van de ene naar de andere klas. De leraar vraagt hen hard te werken, maar zodra ze dat doen gaat de bel alweer en moeten de leerlingen zich verplaatsen naar een andere klas. Iedere keer als ze net ergens geconcentreerd mee bezig zijn gaat de bel en moeten ze hun werk laten vallen, de hele dag door. Bel, lopen, werk, bel, lopen, werk, bel, lopen, werk. De school leert de kinderen hiermee dat niks belangrijk genoeg is om af te maken, dat alles maar triviaal is. Dit creëert onverschilligheid. En een onverschillige bevolking zal niet snel in opstand komen.
4 Emotionele afhankelijkheid
Kinderen leren hun wil volledig over te geven aan de machten die boven hen staan, want ze weten dat rechten nauwelijks bestaan binnen de muren van het schoolgebouw. Als ze de leraar niet zo veel mogelijk pleasen, dan kan het zomaar gebeuren dat ze een paar uur langer worden opgesloten op school. De leraar bepaalt wat goed voor je is: daar tegenin gaan wordt bestraft.
5 Intellectuele afhankelijkheid
‘Goede’ leerlingen vragen aan de leraar wat ze moeten doen. Ze nemen niet zelf initiatief en verkennen niet zelfstandig de wereld, maar wachten op anderen om te bepalen wat zij leren. De leraar, of beter gezegd de lagen boven hem of haar, bepalen wat het kind leert. Wie het daar niet mee eens is wordt gestraft. Er is geen plek voor nieuwsgierigheid, alleen voor conformiteit.
Vrije kinderen kiezen zelf wat ze willen leren, uiteraard met hulp van hun ouders en andere gerespecteerde personen (die hun respect verdiend hebben, in plaats van door wildvreemden voor wie respect wordt afgedwongen op school). Zo leren ze waar ze goed in zijn, waar ze zich in kunnen specialiseren en wat ze interessant vinden. Zo groeien kinderen op tot kritische en verstandige individuen. Het tegenovergestelde van wat in het staatsonderwijs gebeurt.
6 Tijdelijke eigenwaarde
De zesde les die kinderen leren is dat hun eigenwaarde afhankelijk dient te zijn van de opinie van anderen, vaak volstrekte vreemden. Niet zelfvertrouwen, maar onzekerheid is de norm. Leerlingen worden constant beoordeeld.
Eens in de zoveel maanden krijgen kinderen een rapport mee naar huis waar precies in staat hoe tevreden ouders met hun nageslacht zouden moeten zijn. Niet jij of je ouders bepalen hoe goed je bezig bent, dat doet de overheid. Voor zelf-evaluatie is geen plaats in het staatsonderwijs. Kinderen moeten van anderen leren hoeveel ze waard zijn. Geen wonder dat er zoveel onzekerheid te zien is op sociale netwerken, dat anorexia veel voorkomt en dat mensen al van jongs af aan massaal kuddegedrag vertonen.
7 Controle is overal
De laatste les is dat privacy niet bestaat. Kinderen wordt geleerd dat ze overal worden bekeken, bespied en gecontroleerd. Op school door de leraar, de conciërge en een uitgebreid systeem van camera’s, maar daar stopt het niet. Door huiswerk op te geven zorgt de staat ervoor dat kinderen ook thuis gecontroleerd worden, alleen dan door de ouders in plaats van de leraar. Hoe meer huiswerk hoe beter, want stel je voor dat kinderen in hun vrije tijd eens iets nuttigs zouden doen, dat ze op eigen houtje de wereld zouden gaan verkennen. Dat kan de staat niet hebben. In het kleine beetje vrije tijd dat kinderen nog over houden zijn ze vaak zo uitgeblust door het vermoeiende en dodelijk saaie onderwijs, dat ze alleen nog energie over hebben om als een zombie naar de televisie te staren.
Uit deze constante surveillance leren kinderen dat niemand valt te vertrouwen: controle is altijd nodig. Het is dan ook niet geheel verrassend dat het grootste deel van de bevolking nauwelijks geroerd was door de onthullingen van klokkenluider Edward Snowden. Het was niet meer dan een bevestiging van de les die ze al op school geleerd hebben: privacy bestaat niet en controle is overal.
Dit zijn de lessen die kinderen daadwerkelijk leren op school. Het is uiteraard geen diepgaande samenzwering waarbij alle leraren betrokken zijn. De meeste van hen denken dat ze hun leerlingen helpen, maar door de aard van het systeem bereiken ze juist het tegenovergestelde. Gelukkig faalt de overheid weer eens in het behalen van haar doelen. Ondanks dat de scholing erop gericht is om kinderen tot goede (lees slaafse) burgers te kneden, weten veel van hen toch een deel van hun individualiteit, creativiteit en zelfvertrouwen te behouden. Dat neemt niet weg dat de impact van het staatsonderwijs op onze samenleving groot is. Mensen zijn vaak kritiekloos tegenover de overheid, tonen een totaal gebrek aan initiatief, hebben last van moreel verval en groeien kortom niet op tot wel gevormde individuen, maar tot zombies die een groot deel van hun tijd besteden aan triviale zaken.
Gelukkig vinden er enkele hoopvolle ontwikkelingen plaats. Miljoenen Amerikanen doen inmiddels aan homeschooling, en met succes. Kinderen die thuisonderwijs hebben genoten scoren in alle opzichten beter dan hun geschoolde leeftijdsgenoten. Daarnaast wordt het internet steeds meer gebruikt voor onderwijs. Bekend in libertarische kringen zijn Tom Woods’ Liberty Classroom en Ron Paul’s Homeschooling Curriculum, maar ook een groeiend aantal universiteiten maakt haar colleges via het internet toegankelijk voor mensen over de hele wereld. Deze MOOC’s (Massive Online Open Courses) zijn vaak gratis of voor zeer weinig geld te volgen, en het is nu zelfs mogelijk om daar diploma’s mee te behalen. Door deze ontwikkelingen zullen steeds meer mensen zich gaan afvragen of het wel nodig is om kinderen een groot deel van hun jeugd op te sluiten in de kille en grijze gebouwen die we ‘school’ noemen, maar waar nauwelijks wat zinnigs geleerd wordt. Het is belangrijk dat steeds meer mensen gaan beseffen waar het in het staatsonderwijs daadwerkelijk om draait, zodat we kunnen bouwen aan een toekomst zonder dit verderfelijke instituut. Een toekomst waar kinderen leren om kritisch te denken, om verantwoordelijkheid te nemen en waar ieder kind zijn eigen weg naar geluk kan kiezen. Dat kan het beste in de vrije markt. Want ieder mens is een individu, en alleen in vrijheid komt dat goed tot zijn recht.
‘’Het primaire doel van echt onderwijs is niet om zoveel mogelijk feitjes te leveren, maar om studenten te gidsen naar de waarheden die hen toelaten verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen levens.’’ -John Taylor Gatto
Gale Boetticher
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
