Het ontstaan van zielen

daar ben ik nu eigelijk ook best nieuwschierig achter, ik heb er zelf geen idee van, maar ik ga deze topic blijven volgen en ik hoop dat er snel iemand iets leuks post
groetjes Jessie

Ja want met het idee dat een soort 'god wezen' dingen als de aarde etc creëert kan ik nog wel leven, maar dat ze ook zielen creëren is toch weer een ander verhaal..

mmhjaah, over het creëren van het universum ga ik een andere keer wel over filosoferen...
maar idd zielen creëren is een ander verhaal, ik heb er wel eens over nagedacht en gefantaseerd,alleen ik kwam niet zo ver....

Iemand ideeën hierover?

Zielen waren er altijd al, en dat is moeilijk uit te leggen omdat je gebonden bent door de 4e dimensie, tijd. Daardoor heb je het idee dat een aantal dingen ergens begonnen zijn. Maar zielen, net zoals de bron, Zijn. En daar zit geen begin, en geen einde aan. Dat is ook de reden waarom men zegt, de ziel blijft altijd bestaan. Want als iets geen begin heeft, heeft het dus ook geen einde.

Ja. Allemaal goede vragen, die niet los van elkaar te zien zijn. De vraag wordt gesteld vanuit een positie van afgescheidenheid (ik... Willem, Jessie etc.). Je identificeert je met die afgescheidenheid (vaak vanuit identificatie met de gematerialiseerde vorm van je lichaam... zoiets van: hier stop ik, daar begint de pc etc.). Materialisten zeggen: alleen de materiële wereld bestaat en zaken als God, de geest, de ziel zijn epifenomen/bijproducten van complexe materie (bijv. jouw brein; m.a.w. ze bestaan niet echt). Vanuit het standpunt van het psychisch monisme (moeilijk woord, maar ala) bestaat alleen de geest en is materie daaruit ontstaan. Dat zijn twee uiterste zienswijzen (monistisch materialisme en psychisch monisme), waartussen alle filosofieën en religies een plek hebben, maar daar zal ik je niet mee lastigvallen. Het psychisch monisme zegt: er bestaat enkel geest. In die zin is God, de ziel, de geest etc. alleen maar een denkbeeldig (semantisch) onderscheid, net zoals een druppel of de Noordzee, een tsunami etc. dat zijn van water. Oeps... nog de vraag niet behandeld. Uh... Vanuit het psychisch monisme (mijn versie) is alles geest en ben jij eeuwig en alom aanwezig (niks dood, niks grenzen, niks daar en hier, maar slechts de illusie van afgescheidenheid). 'Jij' bent dus God/bewustzijn/het Opperwezen/de Albron. Trouwens 'ik' ook, hahaha. Je was er altijd en zal er ook altijd zijn. Als je wilt weten hoe jij de materiële wereld hebt geschapen, lees dan Genesis (of ieder ander scehppingsverhaal... all the same story) en kijk eens naar hoe de heilige geometrie werkt (laat ik even buiten beschouwing in dit antwoord). Korte versie: In het begin was er niets, het bewustzijn wilde zichzelf ervaren (wat jij nu doet) en vertrok vanuit de punt alle kanten op (een bol... etc.; vandaaruit wordt het licht en de 'geboorte'/het ontstaan van alle (platonische) vormen uitgelegd, waaruit dit illusoire universum is opgebouwd). Volgende vraag, hahaha.

Hartelijke groet,

Mars

Pff, ja, "je/U bent het alfa en omega"-antwoord van Nims is korter en ben ik het helemaal mee eens. Maar toen ik typte stond er nog niets. Hahaha.

Before you read any further, stop and close your eyes for a moment. Now consider the following question: for the moment your eyes were closed, did the world still exist even though you weren't conscious of it? How do you know? If this sounds like the kind of unanswerable brain teaser your Philosophy 101 professor used to employ to stretch your philosophical imagination, you might be surprised to discover that there are actually physicists at reputable universities who believe they have answered this question—and their answer, believe it or not, is no.

Now consider something even more intriguing. Imagine for a moment the entire history of the universe. According to all the data scientists have been able to gather, it exploded into existence some fifteen billion years ago, setting the stage for a cosmic dance of energy and light that continues to this day. Now imagine the history of planet Earth. An amorphous cloud of dust emerging out of that primordial fireball, it slowly coalesced into a solid orb, found its way into gravitational orbit around the sun, and through a complex interaction of light and gases over billions of years, generated an atmosphere and a biosphere capable of not only giving birth to, but sustaining and proliferating, life.

Now imagine that none of the above ever happened. Consider instead the possibility that the entire story only existed as an abstract potential—a cosmic dream among countless other cosmic dreams—until, in that dream, life somehow evolved to the point that a conscious, sentient being came into existence. At that moment, solely because of the conscious observation of that individual, the entire universe, including all of the history leading up to that point, suddenly came into being. Until that moment, nothing had actually ever happened. In that moment, fifteen billion years happened. If this sounds like nothing more than a complicated backdrop for a science fiction story or a secular version of one of the world's great creation myths, hold on to your hat. According to physicist Amit Goswami, the above description is a scientifically viable explanation of how the universe came into being.

Goswami is convinced, along with a number of others who subscribe to the same view, that the universe, in order to exist, requires a conscious sentient being to be aware of it. Without an observer, he claims, it only exists as a possibility. And as they say in the world of science, Goswami has done his math. Marshalling evidence from recent research in cognitive psychology, biology, parapsychology and quantum physics, and leaning heavily on the ancient mystical traditions of the world, Goswami is building a case for a new paradigm that he calls "monistic idealism," the view that consciousness, not matter, is the foundation of everything that is.

whoa...you certainly have no qualms about flipping the lid right off the material jar...right on my friend!