een foto laten lezen van mijn overleden moeder
boedha2010
sep 9 '12
hallo ik ben marlene doorn en ik zou graag een foto van mn moeder willen laten lezen en hopen op antwoorden van haar die ik graag van haar nog zou willen hebben en misschien dingen te horen te krijgen die zij nog wilt zeggen bedankt allemaal jullie zouden mij er heel erg blij mee maken en zeer gelukkig
Delen:
admin
sep 9 '12
Hoi Marlene,
Allereerst gecondoleerd met je moeder! Een foto lezen van een overledene ligt natuurlijk heel gevoelig. Dat besef ik. Je kan mensen zo kwetsen en het laatste wat ik wil is je kwetsen! Ik ga de foto dus lezen maar mijn excuses als er dingen staan die absoluut niet kunnen of absoluut niet bij jouw moeder horen. Ik ben nog steeds in de leerfase (wie niet) en kan het dus verkeerd horen of begrijpen. Hopelijk herken je er iets van.
* * *
Ach wat een verdriet zie ik bij deze mevrouw. Het huilen staat nader dan het lachen. (het gaat nu goed hoor, maar ik beschrijf wat ik voel als ik deze foto zie; ze zegt gelijk dat het goed gaat :)) Had ze een vrij zware stem?
Goed verzorgde vrouw, heel alert gezicht, vol spanning maar ook klaar om te vechten voor wat zij zag als haar recht. Was ze zo fel naar jullie toe, de kinderen, dat ze het perfecte van jullie wilde en jullie helemaal klaar wilde stomen voor de (volgens haar) zware maatschappij door jullie af te bakenen af te schermen van die maatschappij en als die maatschappij aan jullie kwam dat ze er dan tussen sprong? Zware taak zeg!
Maar ze was ook niet makkelijk voor jullie, wel heel lief maar niet makkelijk. Juist omdat ze veel van jullie verwachtte leek het in haar ogen ook wel eens mis te gaan. Ze heeft zoveel spijt van dingen, het is zo anders gegaan dan ze wilde. Ze had het plaatje helemaal in haar hoofd maar toch ging het anders. Daar had ze moeite mee. Heel veel moeite …
Ze heeft spijt, zoveel spijt. Ze moet huilen maar ze wist echt niet hoe ze het anders had moeten doen. Nu wel, maar toen niet. Ze deed haar best, haar stinkende best en eiste heel veel van zichzelf (en van jullie) Toch ging het allemaal anders. Toch houdt ze van jullie, nog steeds. Ik zie een jongen en een meisje, klopt het dat je nog een broer hebt? Ze heeft het ook steeds over jullie, 2 kinderen.
Haar kroost en ze moest ze alleen laten. Het ging net zo goed, waarom? Waarom nu ….. Ik leg haar uit dat het altijd moeilijk is en nooit het juiste moment en ze zegt dat dit wel erg ongelukkig uitkwam. Ze zit daar als klein hompie in elkaar gedoken. Klaar om geknuffeld te worden. Het spijt haar zo (wat weet ik niet maar ik zeg het je gewoon). Er staat trouwens een grote engel achter haar om haar te steunen dus je hoeft niet bezorgd te zijn, ze is in goede handen!
Ik vraag haar waaraan ze is overleden (heb ik nog nooit gedaan dus ik kan de plank finaal mis slaan, mijn excuses daarvoor!) “longkanker en het zat ook in mijn hoofd”. Ze wordt boos. Ze is niet boos maar verdrietig maar ze lijkt boos. Waarom ik en waarom nu al, het ging net zo goed tussen ons. Ze slaat met haar hand op tafel! Hadden jullie onenigheid en het net weer goed gemaakt?
Nogmaals, ze is in goed handen. Ze heeft spijt en verdriet hoe het allemaal gelopen is. Zo anders dan zij gepland had … ze beseft nu dat ze niet had moeten plannen en dat het dan makkelijker geweest had kunnen zijn. Een lieve vrouw met heel veel liefde voor jullie!
“mag ik een knuffel” zegt ze … was het zo’n knuffel (op het eind)?
Ik hoop echt dat je er iets van herkent. Heel veel sterkte met dit verlies!
Lieve groet, Sarah
Allereerst gecondoleerd met je moeder! Een foto lezen van een overledene ligt natuurlijk heel gevoelig. Dat besef ik. Je kan mensen zo kwetsen en het laatste wat ik wil is je kwetsen! Ik ga de foto dus lezen maar mijn excuses als er dingen staan die absoluut niet kunnen of absoluut niet bij jouw moeder horen. Ik ben nog steeds in de leerfase (wie niet) en kan het dus verkeerd horen of begrijpen. Hopelijk herken je er iets van.
* * *
Ach wat een verdriet zie ik bij deze mevrouw. Het huilen staat nader dan het lachen. (het gaat nu goed hoor, maar ik beschrijf wat ik voel als ik deze foto zie; ze zegt gelijk dat het goed gaat :)) Had ze een vrij zware stem?
Goed verzorgde vrouw, heel alert gezicht, vol spanning maar ook klaar om te vechten voor wat zij zag als haar recht. Was ze zo fel naar jullie toe, de kinderen, dat ze het perfecte van jullie wilde en jullie helemaal klaar wilde stomen voor de (volgens haar) zware maatschappij door jullie af te bakenen af te schermen van die maatschappij en als die maatschappij aan jullie kwam dat ze er dan tussen sprong? Zware taak zeg!
Maar ze was ook niet makkelijk voor jullie, wel heel lief maar niet makkelijk. Juist omdat ze veel van jullie verwachtte leek het in haar ogen ook wel eens mis te gaan. Ze heeft zoveel spijt van dingen, het is zo anders gegaan dan ze wilde. Ze had het plaatje helemaal in haar hoofd maar toch ging het anders. Daar had ze moeite mee. Heel veel moeite …
Ze heeft spijt, zoveel spijt. Ze moet huilen maar ze wist echt niet hoe ze het anders had moeten doen. Nu wel, maar toen niet. Ze deed haar best, haar stinkende best en eiste heel veel van zichzelf (en van jullie) Toch ging het allemaal anders. Toch houdt ze van jullie, nog steeds. Ik zie een jongen en een meisje, klopt het dat je nog een broer hebt? Ze heeft het ook steeds over jullie, 2 kinderen.
Haar kroost en ze moest ze alleen laten. Het ging net zo goed, waarom? Waarom nu ….. Ik leg haar uit dat het altijd moeilijk is en nooit het juiste moment en ze zegt dat dit wel erg ongelukkig uitkwam. Ze zit daar als klein hompie in elkaar gedoken. Klaar om geknuffeld te worden. Het spijt haar zo (wat weet ik niet maar ik zeg het je gewoon). Er staat trouwens een grote engel achter haar om haar te steunen dus je hoeft niet bezorgd te zijn, ze is in goede handen!
Ik vraag haar waaraan ze is overleden (heb ik nog nooit gedaan dus ik kan de plank finaal mis slaan, mijn excuses daarvoor!) “longkanker en het zat ook in mijn hoofd”. Ze wordt boos. Ze is niet boos maar verdrietig maar ze lijkt boos. Waarom ik en waarom nu al, het ging net zo goed tussen ons. Ze slaat met haar hand op tafel! Hadden jullie onenigheid en het net weer goed gemaakt?
Nogmaals, ze is in goed handen. Ze heeft spijt en verdriet hoe het allemaal gelopen is. Zo anders dan zij gepland had … ze beseft nu dat ze niet had moeten plannen en dat het dan makkelijker geweest had kunnen zijn. Een lieve vrouw met heel veel liefde voor jullie!
“mag ik een knuffel” zegt ze … was het zo’n knuffel (op het eind)?
Ik hoop echt dat je er iets van herkent. Heel veel sterkte met dit verlies!
Lieve groet, Sarah
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
