Vele van jullie hebben mij al een beetje leren kennen via deze site, maar wil toch eens een keer mijn verhaal met jullie delen. Mijn verhaal is heel bijzonder! Waarom!? Omdat dit verhaal zich altijd achter de schermen van mijn leven heeft plaatsgevonden en ik me hierover nu pas echt uit naar de buitenwereld.
Waarom dan nu pas?! Tja... schaamte vooral!
VERSCHRIKKELIJK om dat hier zo neer te zetten besef ik me!!!
Laat ik beginnen met mijn baby tijd:
Ik ben geboren op 27-06-1983 ik ben dus van sterrenbeeld kreeft.
Liefdevol en emotioneel
Fantasierijk en intuïtief
Voorzichtig en geslepen
Meevoelend en beschermend
Maar ook…
Humeurig en veranderlijk
Lichtgeraakt en overemotioneel
Afhankelijk en niet in staat los te laten
Zeg nu eens eerlijk de kreeft en HSP is bijna hetzelfde?! TOCH!?...
en dit is de meest korte versie van mijn karaktereigenschappen die passen bij de kreeft!
Had ik geen HSP dan had ik nog altijd de kreeft! Hoe dan ook... ontzettend gevoelig, over gevoelig, te gevoelig!!! Om gek van te worden!
Ik werd dus met al deze karaktereigenschappen geboren... 1.5 jaar huilen,krijsen etc... ik was een echte huilbaby...
Mijn basis/gezin ouders heb ik het ook zeker niet mee getroffen, ellende,ellende,ellende! Altijd ruzie en geschreeuw! Pa is alcoholist en moeder is iemand met een zware persoonlijkheidsstoornis waar zij zelf altijd op nummer 1 staat. Ze heeft altijd aandacht nodig! Ze klaagt alleen maar, is alleen maar negatief etc
Ik ben gemaakt om hun relatie te redden, eigenlijk door pa niet welkom!
mijn moeder heeft ook altijd handig gebruik gemaakt van mijn gevoeligheid. Ze kon met mij praten, ze vertelde letterlijk alles (ook al was ik daar veelste jong voor) Ik was zowat haar prive psycholoog! Ik die erg gevoelig is en niet kan loslaten en alles kan aanvoelen heb daarom zo erg medelijden met haar gehad!
En dat heb ik overigens nog steeds! This en blijft toch je moeder he...
het heeft altijd gevoeld alsof ik haar moeder was oipv andersom! Dat ik op aarde ben gekomen om voor haar te zorgen ofzo! Dat voelt nog steeds zo alleen heb ik dat laatste stukje al wat beter van me af kunnen zetten...
Ik ben rond mijn 3 jaar helemaal kaal geweest van de stress! dat wist mijn moeder ook, maar het weerhield haar er niet van om mij minder te belasten de rest van mijn leven...
Voor mijn gevoel werd er door niemand ooit echt over mij nagedacht.
Vanaf mijn 2 jaar ongeveer werd ik al tegendraads en kon erg boos zijn, zelfs agressief! Ik was van de duivel niet bang zeg maar! Zo sloeg ik met mijn 4 jaar een jongetje op zijn hoofd met een groot stuk hout en een spijker... en zei tegen mijn moeder... ikke moet mijn susje helpen,die jongetje doet haar au en susje huilt!
Best een grappig verhaaltje, maar daar zie je al een deel van mijn karakter in terug!Toen ging tammie naar de basischool:
op de basisschool was ik allemans vriendje! Ik hielp iedereen en iedereen kon altijd bij mij terecht, ik voelde me denk al een volwassen mens vaak. Thuis was ik niet anders gewend ook! Er werden kinderen gepest en die ging ik erg beschermen, zo ook de leraren en leraressen. Hier kon ik waarschijnlijk ook mijn frustratie en boosheid in kwijt want ik vocht met de kinderen die andere kinderen deden pesten.
Ik weet dat deze jarn op de basisschool erg raar was voor mij...
ik voelde me zo anders en ook zoveel ouder en wijzer! Ik moest voor mijn gevoel altijd het juiste voorbeeld te geven, ik mocht niemand kwetsen dus hield ook al mijn verdriet weg! Thuis bestond er niet eens verdriet, alleen maar boosheid! Dus als ik verdrietig was, werd ik boos!
wat ik me nog heel goed kan herinneren zijn de momenten waarop ik vaak dacht dat ik op de wereld was met een doel! Helpen, liefde geven, sturen, wijsheid doorgeven etc...
En daar kwam mijn schaamte vandaan! Mensen in mijn omgeving staan daar niet voor open! Vonden me altijd een appart kind! Dus dat heb ik never nooit durven te zeggen... tegen helemaal niemand!
Die gedachtes zijn als het ware ver weggedrukt! Nu ben ik 29 en uit dit nu echt voor de aller eerste keer!
Ik ben altijd al spiritueel geweest, als kind zijnde had ik veel contact met mijn gidsen/engelen onze vader die in de hemel zijt! Ik vertrouwde op hun! ik geloofde! Heilig!
Ik heb me ook nooit thuis gevoeld, alsof ik in het verkeerde gezin was terecht gekomen of de verkeerde planeet! dit was niet MIJN thuis! Ik heb altijd iets gemist, ik wilde altijd terug naar huis! (jeetje nu rollen de tranen vloeiend over mijn wangen, want ik merk dat ik nog steeds naar huis wil)
Niemand was gelovig in mijn familie en er werd zelfs altijd om gelachen. Ik heb daar nooit tegen gekunnen en ben er altijd tegen in gegaan! Maar door hun gedrag werd ik ook onzeker en durfde niet meer eerlijk te zijn!
Ik kwam vaak met verhalen aan waarvan je denkt: hoe komt ze erop! ik wist dingen die ik niet kon weten! Niemand heeft mij ooit iets verteld uit de bijbel of zoiets dergelijks, maar toch had ik alle info daarover tot mijn beschikking... ik wist het gewoon! Ik voelde het!
toen ik 25 jaar werd stortte ik letterlijk in! Ik kon niet meer, ik was levensmoe! (niet dat ik echt dood wilde, maar was echt moe)
Ik ben zelfdestructief geworden... ik deed dingen waar ik niet trots op ben! mannen vooral, zoeken naar warmte,liefde,affectie en het op de verkeerde manier zoeken!
ik heb hulp gezocht daarvoor. 18 maanden intensieve therapie van 4 dagen per week.
maar na 18 maanden begreep ik mezelf nog niet! Indentiteitscrisis! Ik had uiteindelijk ook nog eens 3 verschillende vaders! een moeder die niet goed voor zichzelf kan zorgen, een zus die ook labiel is en ik die kreeft is en hsp heeft en waarschijnlijk ook een nieuwetijdskind is... tja is niet zo raar dat ik het allemaal niet meer kan plaatsen...
Mijn geloof ging steeds op en neer! Ik geloofde en dan weer helemaal niet, dan had ik weer spijt en geloofde ik weer en dan weer helemaal niet! ik was boos en wilde niet meer geloven! maar diep van binnen geloofde ik nog altijd heilig! ook al wist ik letterlijk niets af van het geloof... i just know!
PFF VALT NIET MEE OM EVEN IN HET KORT MIJN LEVENSVERHAAL NEER TE ZETTEN... MAAR ZET TOCH DOOR
Om een lang verhaal beetje kort te houden haha is helemaal niet kort maar vergeleken met 29 jaar... is dit redelijk kort toch!?
Puzzelstukjes beginnen te komen, hulp is onderweg!
Eind 2011... hard gevochten! Moe,moe,moe,moe.... in november kreeg ik voor de eerste (en hopelijk de laatste ) keer een depressie.. ik kon niet meer! Ik wist het niet meer. Ik had zo hard gevochten en nog steeds deed ik domme dingen! Nog steeds geen geluk, nog steeds op zoek naar die warmte en liefde! Ik heb het in die tijd ook wel erg bont gemaakt! Ik schaamde me er zo erg voor en ik haatte mezelf enorm. Ik wilde echt weg van deze rot planeet! Zo ervaarde ik het echt! Mijn geloof was weer van de baan en hield me er ook niet meer mee bezig! Zo ook niet meer met het spirituele en ik legde ook geen tarot kaarten meer! (dat deed ik namelijk al jaren) wat een onzin allemaal! waarom houd ik mezelf zo voor de gek! Ik spoor gewoon niet!
Nieuwjaar 2012... daar kreeg ik me toch een ingeving! Uit het niets! (inmiddels weet ik dat het niet uit het niets was)
Happy newjear!!!! Dit word Mijn opstapje naar MIJN jaar! Ik voelde me blij en opgelucht... ik kroop uit mijn ellendige gevoel en voelde me als nieuw of herboren...
Mijn vriendin vroeg waarom is dit niet gewoon jouw jaar? Mijn antwoord was, dat weet ik niet precies ik heb een heel sterk gevoel over het jaar 2013... en dat er heel veel veranderingen komen in 2012 en die veranderingen zijn nodig voor daarna. Tja echt een zinnig antwoord wist ik er niet op. alleen het gevoel wat ik erover had was erg aanwezig!
Verder niet meer zoveel bij stilgestaan eigenlijk!
maart 2012... veranderingen beginnen hier echt te komen, gevoelsmatig, lichamelijk noem het allemaal maar op! Mijn geloof is helemaal terug!!! Sterker dan ooit zelfs!
Dan in Junie 2012... het ene bewijs na het andere voor wat ik ooit eigenlijk allemaal al wist, maar het altijd heb moeten wegstoppen. alles wat ik nodig heb komt naar mij toe, op het juiste moment!
ik vind ineens artikelen waarin men verteld wat ik intuitief allemaal al wist en heb gevoeld, wat en hoe ik als kind dacht!
Ik lees artikelen over de maya kalender, nog nooit van gehoord en toch had ik die informatie al. nieuwetijdskinderen,hsp etc...
i really think that i found myself! ik weet nu dat dit ook echt niet mijn "thuis " is!
Mijn gevoel klopte altijd al
Ik begrijp nu beter wat mij te doen staat en neem mijn lessen voor lief, ik ga ze aan en sta heel erg open voor alles wat er op mijn pad komt...
ik zeg jullie: 2012 staat voor veranderingen,inzichten etc... ik snak naar 2013... heb er zin in!
Tot zover was dit wel mijn verhaal.
Heel veel liefs van Tammie
