'Overgang' is het eerste wat in mij opkomt. Niet zozeer de normale vrouwelijke overgang maar dat je in een overgangssituatie zit en je jezelf afvraag Wie ben ik nou eigenlijk. Oude 'schillen' vallen af, je wordt meer jezelf omdat je niet langer zoveel consessies doet of wil doen...
Wie wie wie, dat woord blijft zich maar repeteren bij mij. 'wie is toch dat meisje..', een oud liedje wat ik 'hoor'. Misschien kun jij het plaatsen.
Je hebt heel veel wijsheid vergaart uit meerdere levens, wanneer zet je dat eens Echt in? Wat houdt jou tegen om die nieuwe weg in te slaan? De weg van jeZelf tonen zoals jij bent vanuit je essentie. Ik moet nu lachen, nu hoor ik het liedje 'Wie is liesje, wie is toch dat meisje..' Als ik een liedje hoor heeft is dat vaak óf een symbolische betekenis óf is het een lievelingsliedje van een dierbaar persoon die is overleden. Heb jij wat met kloosters en nonnen.. boeit jou dat? Sowieso is er veel wat jou boeit en kan raken, je leeft heel intens. Soms zo intens dat je naar je hoofd grijpt en het liefst diep onder de dekens kruipt en roept: 'ik ben er even niet!'
Ook hoor ik de vraag: wanneer ga je die keuze nou eens maken? Diep in je hart weet je al lang wat je wilt.' Ook voel ik een sterke maatschappelijke betrokkenheid bij jou en een enorm rechtvaardigheidsgevoel.
Dit is wat ik bij jou mocht voelen en horen, hopelijk kun je er iets mee :-)