Hoe vaak kraak jij andere mensen af? Vind jij ze dom, irritant, maken ze te veel fouten, eten ze te veel, zijn ze niet betrokken, lui, passief, onnadenkend of wat dan ook. Hoe harder je bent naar de buitenwereld, hoe harder je bent naar jezelf toe. En daar heeft niemand wat aan.
Iets of iemand raakt je in je gevoel of je stoort je enorm aan mensen die fouten maken. Je zegt het niet recht in hun gezicht, maar plakt in gedachten maar al te graag het oordeel dom, traag of lui op hun voorhoofd. Op dat moment krijg je gratis en voor niks een heldere spiegel voor.
Spiegel? Hoezo spiegel? Die ander is toch besluiteloos en oliedom? Dat kan zo zijn, maar waarom word jij zo geraakt door deze ander?!
Omdat de ander licht schijnt op jouw schaduw. Dit zijn kanten van jezelf die je liever niet ziet. Kanten die je negatief vindt, verwerpelijk en afstotelijk. Je hebt ze diep weggestopt en het liefst amputeer je deze kanten. Je bent zo goed in het wegstoppen en negeren van deze schaduw dat het lijkt alsof deze schaduw er niet meer is.
Waarnemen mét een keihard oordeel zegt meer iets over jezelf dan over de ander. Komen deze trekjes naar boven drijven, dan ben je keihard naar jezelf. Slappeling die je bent… Kun je niet eens zo'n simpele beslissing maken? Of, wat ben je toch dom. Nou maak je alweer die fout! Nee, dat soort gedachten is helemaal niet fijn. Dus wijs je graag naar anderen. Dan blijf je (voorlopig) zelf buiten schot. Want jij bent het liefste perfect.
Niemand heeft daar wat aan. De ander merkt jouw afkeuring en voelt zich onzeker, jij voelt je misschien schuldig. Dus kun je bij elk kritisch oordeel beter de vinger eerst naar jezelf wijzen. Wat accepteer jij niet van mezelf? En, is jouw zelfbeeld wel realistisch? Zo hoef je minder te wijzen en voel je je lekkerder gewoon zoals je bent. Inclusief de eigenschappen waar je niet zo dol op bent.
Als ik oordeel, over wie gaat dat dan?
Delen:
Serenity
jun 20 '12
Origineel bericht van: NiMS
Hoe vaak kraak jij andere mensen af? Vind jij ze dom, irritant, maken ze te veel fouten, eten ze te veel, zijn ze niet betrokken, lui, passief, onnadenkend of wat dan ook. Hoe harder je bent naar de buitenwereld, hoe harder je bent naar jezelf toe. En daar heeft niemand wat aan.
Iets of iemand raakt je in je gevoel of je stoort je enorm aan mensen die fouten maken. Je zegt het niet recht in hun gezicht, maar plakt in gedachten maar al te graag het oordeel dom, traag of lui op hun voorhoofd. Op dat moment krijg je gratis en voor niks een heldere spiegel voor.
Spiegel? Hoezo spiegel? Die ander is toch besluiteloos en oliedom? Dat kan zo zijn, maar waarom word jij zo geraakt door deze ander?!
Omdat de ander licht schijnt op jouw schaduw. Dit zijn kanten van jezelf die je liever niet ziet. Kanten die je negatief vindt, verwerpelijk en afstotelijk. Je hebt ze diep weggestopt en het liefst amputeer je deze kanten. Je bent zo goed in het wegstoppen en negeren van deze schaduw dat het lijkt alsof deze schaduw er niet meer is.
Waarnemen mét een keihard oordeel zegt meer iets over jezelf dan over de ander. Komen deze trekjes naar boven drijven, dan ben je keihard naar jezelf. Slappeling die je bent… Kun je niet eens zo'n simpele beslissing maken? Of, wat ben je toch dom. Nou maak je alweer die fout! Nee, dat soort gedachten is helemaal niet fijn. Dus wijs je graag naar anderen. Dan blijf je (voorlopig) zelf buiten schot. Want jij bent het liefste perfect.
Niemand heeft daar wat aan. De ander merkt jouw afkeuring en voelt zich onzeker, jij voelt je misschien schuldig. Dus kun je bij elk kritisch oordeel beter de vinger eerst naar jezelf wijzen. Wat accepteer jij niet van mezelf? En, is jouw zelfbeeld wel realistisch? Zo hoef je minder te wijzen en voel je je lekkerder gewoon zoals je bent. Inclusief de eigenschappen waar je niet zo dol op bent.
Iets of iemand raakt je in je gevoel of je stoort je enorm aan mensen die fouten maken. Je zegt het niet recht in hun gezicht, maar plakt in gedachten maar al te graag het oordeel dom, traag of lui op hun voorhoofd. Op dat moment krijg je gratis en voor niks een heldere spiegel voor.
Spiegel? Hoezo spiegel? Die ander is toch besluiteloos en oliedom? Dat kan zo zijn, maar waarom word jij zo geraakt door deze ander?!
Omdat de ander licht schijnt op jouw schaduw. Dit zijn kanten van jezelf die je liever niet ziet. Kanten die je negatief vindt, verwerpelijk en afstotelijk. Je hebt ze diep weggestopt en het liefst amputeer je deze kanten. Je bent zo goed in het wegstoppen en negeren van deze schaduw dat het lijkt alsof deze schaduw er niet meer is.
Waarnemen mét een keihard oordeel zegt meer iets over jezelf dan over de ander. Komen deze trekjes naar boven drijven, dan ben je keihard naar jezelf. Slappeling die je bent… Kun je niet eens zo'n simpele beslissing maken? Of, wat ben je toch dom. Nou maak je alweer die fout! Nee, dat soort gedachten is helemaal niet fijn. Dus wijs je graag naar anderen. Dan blijf je (voorlopig) zelf buiten schot. Want jij bent het liefste perfect.
Niemand heeft daar wat aan. De ander merkt jouw afkeuring en voelt zich onzeker, jij voelt je misschien schuldig. Dus kun je bij elk kritisch oordeel beter de vinger eerst naar jezelf wijzen. Wat accepteer jij niet van mezelf? En, is jouw zelfbeeld wel realistisch? Zo hoef je minder te wijzen en voel je je lekkerder gewoon zoals je bent. Inclusief de eigenschappen waar je niet zo dol op bent.
Dit klopt als een bus, soms schrijf ik iets op voor een ander maar eigenlijk slaat het op mezelf.
"Willem de ridder" met zijn spiegelogie kan dat super goed uitleggen solaas.jouwweb.nl-->spiegelogie-van-willem-de-ridder
Ojaaa Nims eventjes oefenen
Origineel bericht van: NiMS
Hoe vaak kraak ik andere mensen af?
Vind ik ze dom, irritant, maken ze te veel fouten, eten ze te veel, zijn ze niet betrokken, lui, passief, onnadenkend of wat dan ook.
Hoe harder ik ben naar de buitenwereld, hoe harder ik ben naar mezelf toe. En daar heeft niemand wat aan.
Iets of iemand raakt me in mijn gevoel of ik stoort me enorm aan mensen die fouten maken.
Ik zegt het niet recht in hun gezicht, maar plakt in gedachten maar al te graag het oordeel dom, traag of lui op hun voorhoofd.
Op dat moment krijg ik gratis en voor niks een heldere spiegel voor.
Spiegel? Hoezo spiegel? Die ander is toch besluiteloos en oliedom?
Dat kan zo zijn, maar waarom word ik zo geraakt door deze ander?!
Omdat de ander licht schijnt op mijn schaduw.
Dit zijn kanten van mezelf die ik liever niet ziet. Kanten die ik negatief vindt, verwerpelijk en afstotelijk.
Ik heb ze diep weggestopt en het liefst amputeer ik deze kanten.
Ik ben zo goed in het wegstoppen en negeren van deze schaduw dat het lijkt alsof deze schaduw er niet meer is.
Waarnemen mét een keihard oordeel zegt meer iets over mezelf dan over de ander.
Komen deze trekjes naar boven drijven, dan ben ik keihard naar mezelf.
Slappeling die ik bent… Kan ik niet eens zo'n simpele beslissing maken?
Of, wat ben ik toch dom. Nou maak ik alweer die fout! Nee, dat soort gedachten is helemaal niet fijn, vind ik.
Dus wijs ik graag naar anderen. Dan blijf ik (voorlopig) zelf buiten schot. Want ik bent het liefste perfect.
Niemand heeft daar wat aan. De ander merkt mijn afkeuring en voelt zich onzeker, ik voel me misschien schuldig.
Dus kun ik bij elk kritisch oordeel beter de vinger eerst naar mezelf wijzen.
Wat accepteer ik niet van mezelf? En, is mijn zelfbeeld wel realistisch?
Zo hoef ik minder te wijzen en voel ik me lekkerder gewoon zoals ik ben.
Inclusief de eigenschappen waar ik niet zo dol op bent.
Vind ik ze dom, irritant, maken ze te veel fouten, eten ze te veel, zijn ze niet betrokken, lui, passief, onnadenkend of wat dan ook.
Hoe harder ik ben naar de buitenwereld, hoe harder ik ben naar mezelf toe. En daar heeft niemand wat aan.
Iets of iemand raakt me in mijn gevoel of ik stoort me enorm aan mensen die fouten maken.
Ik zegt het niet recht in hun gezicht, maar plakt in gedachten maar al te graag het oordeel dom, traag of lui op hun voorhoofd.
Op dat moment krijg ik gratis en voor niks een heldere spiegel voor.
Spiegel? Hoezo spiegel? Die ander is toch besluiteloos en oliedom?
Dat kan zo zijn, maar waarom word ik zo geraakt door deze ander?!
Omdat de ander licht schijnt op mijn schaduw.
Dit zijn kanten van mezelf die ik liever niet ziet. Kanten die ik negatief vindt, verwerpelijk en afstotelijk.
Ik heb ze diep weggestopt en het liefst amputeer ik deze kanten.
Ik ben zo goed in het wegstoppen en negeren van deze schaduw dat het lijkt alsof deze schaduw er niet meer is.
Waarnemen mét een keihard oordeel zegt meer iets over mezelf dan over de ander.
Komen deze trekjes naar boven drijven, dan ben ik keihard naar mezelf.
Slappeling die ik bent… Kan ik niet eens zo'n simpele beslissing maken?
Of, wat ben ik toch dom. Nou maak ik alweer die fout! Nee, dat soort gedachten is helemaal niet fijn, vind ik.
Dus wijs ik graag naar anderen. Dan blijf ik (voorlopig) zelf buiten schot. Want ik bent het liefste perfect.
Niemand heeft daar wat aan. De ander merkt mijn afkeuring en voelt zich onzeker, ik voel me misschien schuldig.
Dus kun ik bij elk kritisch oordeel beter de vinger eerst naar mezelf wijzen.
Wat accepteer ik niet van mezelf? En, is mijn zelfbeeld wel realistisch?
Zo hoef ik minder te wijzen en voel ik me lekkerder gewoon zoals ik ben.
Inclusief de eigenschappen waar ik niet zo dol op bent.
MoonFlowertje
jun 21 '12
afkraken als het gaat over iemands ideeën of wat iemand draagt... dat doe ik niet...
Toch kan ik me ook wel situaties voorhalen dat ik duidelijk laat merken dat ik het er niet mee eens ben...
dit gaat dan over dierenleed en misbruik maken van kinderen
Het enige wat ik erover kan zeggen is: Oordelen is iets van de mensen...
net als roddelen...
Ieder mens wijst naar de ander, sommige misschien iets minder, maar toch gebeurt het wel!
Omdat juist hier belangrijke lessen in zitten...
En het is helemaal niet erg om soms een keer in de spiegel te kijken... Dat er licht wordt geworpen op mijn schaduwkant...
dat zal ik erbij moeten nemen...
Dat is mijn stukje wat ik misschien nog moet leren
Ik denk dat de mens genoeg aan zichzelf heeft, om zich bezig mee te houden...
Maar ik ga niet als een schaap staan toekijken als er bijvoorbeeld iemand in elkaar wordt geslagen...
Ik heb er duidelijk een afkeer van, en ga over op handelen ipv mijn hoofd omdraaien en doen alsof mijn neus bloed!
ik denk dat iedereen anders omgaat met zulke dingen...
Ik ben een persoon die erop afstapt en der mond open trekt...
terwijl er 1000den zijn die doen alsof ze het niet zien...
Die zich er niet mee willen bemoeien, of bang zijn dat ze zelf prooi worden...
Maar ik weet zeker dat ze wel een oordeel hebben...
Alleen houden ze die voor zich ( op dat moment)
Tenminste, zo denk ik erover
Ik zou het raar vinden als er mensen zouden zijn die nergens een oordeel over hebben
Het gaat er alleen om, wat doe je ermee?
uit je het, of houd je het voor je?
groetjes moonflowertje
Toch kan ik me ook wel situaties voorhalen dat ik duidelijk laat merken dat ik het er niet mee eens ben...
dit gaat dan over dierenleed en misbruik maken van kinderen
Het enige wat ik erover kan zeggen is: Oordelen is iets van de mensen...
net als roddelen...
Ieder mens wijst naar de ander, sommige misschien iets minder, maar toch gebeurt het wel!
Omdat juist hier belangrijke lessen in zitten...
En het is helemaal niet erg om soms een keer in de spiegel te kijken... Dat er licht wordt geworpen op mijn schaduwkant...
dat zal ik erbij moeten nemen...
Dat is mijn stukje wat ik misschien nog moet leren
Ik denk dat de mens genoeg aan zichzelf heeft, om zich bezig mee te houden...
Maar ik ga niet als een schaap staan toekijken als er bijvoorbeeld iemand in elkaar wordt geslagen...
Ik heb er duidelijk een afkeer van, en ga over op handelen ipv mijn hoofd omdraaien en doen alsof mijn neus bloed!
ik denk dat iedereen anders omgaat met zulke dingen...
Ik ben een persoon die erop afstapt en der mond open trekt...
terwijl er 1000den zijn die doen alsof ze het niet zien...
Die zich er niet mee willen bemoeien, of bang zijn dat ze zelf prooi worden...
Maar ik weet zeker dat ze wel een oordeel hebben...
Alleen houden ze die voor zich ( op dat moment)
Tenminste, zo denk ik erover
Ik zou het raar vinden als er mensen zouden zijn die nergens een oordeel over hebben
Het gaat er alleen om, wat doe je ermee?
uit je het, of houd je het voor je?
groetjes moonflowertje
JulienMoorrees
jun 22 '12
"Ik zou het raar vinden als er mensen zouden zijn die nergens een oordeel over hebben "
Dat je het raar vind, is een oordeel.
Dat je het raar vind, is een oordeel
.
MoonFlowertje
jun 22 '12
Ik ben een mens 
Laat ik het dan zo zeggen: Ik zou het heel knap vinden, als je leeft zonder dat je ooit een oordeel hebt over iemand anders...
Voor mezelf denk ik dat ik nog een hoop moet oefenen...
Ik voel me echt niet beter als een ander, maar ook niet slechter
Ik voel me verbonden met een ander en ben geïnteresseerd in wat er in mensen omgaat...
Ieder mens heeft zijn eigen wereldje, toch zijn we allemaal 1
Ik geloof in een bewustzijn...
En vanuit dit bewustzijn, nee ... vandaar uit is geen oordeel...
Alles is zoals het is... Toch zodra we in een mensen lichaam komen die ons met de aarde verbind... zit je vast aan emoties
En juist die emoties...
Als ik volledig vanuit mijn bewustzijn zou kunnen leven, dan ben ik net zoals mijn gids, lekker simpel, als een soort van robot...
Ik ben eigenlijk wel blij met mijn emoties
Blij met dat ik leef
Dit is vanuit mijn visie bekeken dan ^^
groetjes moonflowertje
Laat ik het dan zo zeggen: Ik zou het heel knap vinden, als je leeft zonder dat je ooit een oordeel hebt over iemand anders...
Voor mezelf denk ik dat ik nog een hoop moet oefenen...
Ik voel me echt niet beter als een ander, maar ook niet slechter
Ik voel me verbonden met een ander en ben geïnteresseerd in wat er in mensen omgaat...
Ieder mens heeft zijn eigen wereldje, toch zijn we allemaal 1
Ik geloof in een bewustzijn...
En vanuit dit bewustzijn, nee ... vandaar uit is geen oordeel...
Alles is zoals het is... Toch zodra we in een mensen lichaam komen die ons met de aarde verbind... zit je vast aan emoties
En juist die emoties...
Als ik volledig vanuit mijn bewustzijn zou kunnen leven, dan ben ik net zoals mijn gids, lekker simpel, als een soort van robot...
Ik ben eigenlijk wel blij met mijn emoties
Blij met dat ik leef
Dit is vanuit mijn visie bekeken dan ^^
groetjes moonflowertje
JulienMoorrees
jun 22 '12
"Ik zou het heel knap vinden, als je leeft zonder dat je ooit een oordeel hebt over iemand anders..."
Iets knap vinden is ook een (positief) oordeel.
Iets knap vinden is ook een (positief) oordeel.
Serenity
jun 22 '12
na dit topic ben ik erop gaan letten op mijn oordelen poeh hé dat zijn er toch aardig wat, en ja ik kan het wel terug koppelen aan of naar mezelf toe maar dat werkt ook niet echt ontspannend vind ik.
Teveel word ik met mijn neus op de feiten gedrukt en ik vind het al zo vreselijk om kritiek te krijgen laat staan dat ik kritische puntjes van mezelf ontdekt ondanks dat ik mijn best doe heb ik toch heel veel oordelen .
Gelukkig ook heel veel positieve maar het is en blijft een oordeel dus tja helemaal oordeelloos leven lijkt me ook niet heel erg leuk zo kan je ook geen lol beleven of genieten van de kleine dingen.
Ik vind het aan de ene kant goed dat monniken dit kunnen maar aan de andere kant ook weer niet goed want ik heb niet echt het idee dat hun echt leven maar meer aanwezig zijn op aarde en uhm tja daarmee is dan ook alles gezegd, beetje zielig vind ik dat en ja dat is ook weer een oordeel.
Oordelen maken om iets te kiezen vind ik wel moeilijk trouwens.... huzzz
Teveel word ik met mijn neus op de feiten gedrukt en ik vind het al zo vreselijk om kritiek te krijgen laat staan dat ik kritische puntjes van mezelf ontdekt ondanks dat ik mijn best doe heb ik toch heel veel oordelen .
Gelukkig ook heel veel positieve maar het is en blijft een oordeel dus tja helemaal oordeelloos leven lijkt me ook niet heel erg leuk zo kan je ook geen lol beleven of genieten van de kleine dingen.
Ik vind het aan de ene kant goed dat monniken dit kunnen maar aan de andere kant ook weer niet goed want ik heb niet echt het idee dat hun echt leven maar meer aanwezig zijn op aarde en uhm tja daarmee is dan ook alles gezegd, beetje zielig vind ik dat en ja dat is ook weer een oordeel.
Oordelen maken om iets te kiezen vind ik wel moeilijk trouwens.... huzzz
JulienMoorrees
jun 22 '12
Misschien lijkt het met dit topic dat je helemaal niet meer mag oordelen, maar dat is natuurlijk niet waar. Een oordeel is prima om te hebben en straf jezelf er vooral niet op af, als je een oordeel ontdekt. Het enige waar je je bewust van mag worden is: Als ik oordeel, wat zegt dit dan OOK over mij?
Meer is niet nodig en blijf vooral oordelen. Oordelen is namelijk ook heel functioneel. Het geeft namelijk prioriteit aan wat op dit moment belangrijk is om aan te werken, en maakt dingen ook duidelijk voor je.
Let vooral op oordelen die steeds terugkomen en waar je heftig op reageert als je dit oordeel op iemand "plakt". Dat zijn de oordelen / schaduwkanten die op dit moment aandacht nodig hebben.
Meer is niet nodig en blijf vooral oordelen. Oordelen is namelijk ook heel functioneel. Het geeft namelijk prioriteit aan wat op dit moment belangrijk is om aan te werken, en maakt dingen ook duidelijk voor je.
Let vooral op oordelen die steeds terugkomen en waar je heftig op reageert als je dit oordeel op iemand "plakt". Dat zijn de oordelen / schaduwkanten die op dit moment aandacht nodig hebben.
Serenity
jun 22 '12
Origineel bericht van: NiMS
Misschien lijkt het met dit topic dat je helemaal niet meer mag oordelen, maar dat is natuurlijk niet waar. Een oordeel is prima om te hebben en straf jezelf er vooral niet op af, als je een oordeel ontdekt. Het enige waar je je bewust van mag worden is: Als ik oordeel, wat zegt dit dan OOK over mij?
Meer is niet nodig en blijf vooral oordelen. Oordelen is namelijk ook heel functioneel.Het geeft namelijk prioriteit aan wat op dit moment belangrijk is om aan te werken, en maakt dingen ook duidelijk voor je.
Let vooral op oordelen die steeds terugkomen en waar je heftig op reageert als je dit oordeel op iemand "plakt". Dat zijn de oordelen / schaduwkanten die op dit moment aandacht nodig hebben.
Meer is niet nodig en blijf vooral oordelen. Oordelen is namelijk ook heel functioneel.Het geeft namelijk prioriteit aan wat op dit moment belangrijk is om aan te werken, en maakt dingen ook duidelijk voor je.
Let vooral op oordelen die steeds terugkomen en waar je heftig op reageert als je dit oordeel op iemand "plakt". Dat zijn de oordelen / schaduwkanten die op dit moment aandacht nodig hebben.
Het zegt dan over mij dat ik stom bezig ben, foeilelijk doe naar andere toe en als het het onderwerp is waar ik op oordeel dan ben ik wel heel diepgaand bezig vind ik.
Stel ik oordeel over een jonge vrouw met flink overgewicht die een romig ijsje eten, ten eerste merk ik al haar overgewicht op en dat ze in het openbaar toch een smakelijk ijsje durft te eten terwijl ze wel om haar heen kijkt en de gezichtsuitdrukkingen kan zien waar ze vervolgens ook niet echt vrolijker word dan kon ze beter een waterijsje nemen met minder calorieën denk ik dan erbij en dat is naast een observatie en een constatering ook een oordeel eraan.
Het oordeel naar mezelf toe kan dan zijn als ik dik ben mag ik geen romige ijsjes eten en als ik dat toch doet in het openbaar kan ik nare oordelen verwachten omdat ik al te dik ben en iets met veel calorieën eet terwijl iedereen weet dat het slecht voor mij is, ik weet dat het slecht voor me is.
Maar dan gaat ik me bedenken wat ik belangrijker vind want een romig ijsje is ook wel erg overheerlijk lekker en ik mag mezelf weleens trakteren op iets ongezonds en ik heb wel genoeg lichamelijk bewogen om dit ijsje te verdienen, ik verdien het ijsje het mag wel.
Nou en dan bedenk ik me dat die vrouw ook het ijsje heus wel verdient ze is vast wijs genoeg om daar ook een afweging van te maken en al eet ze een vette hap erbij dan nog is het haar eigen besluit om voor iets te kiezen.
Dit is dan een beetje hoe het in mijn hoofd afspeelt, veel hé, ik word ook weleens moe van mezelf met al die gedachten die kriskras door mijn hoofd vliegen ik moet zoveel rekening houden met van alles dat ik zowat de hele dag bezig ben met afwegingen maken, met een a, b, c, kant van een verhaal er zijn ook zoveel tegenwerpingen en een divers aan oplossingen pff word een beetje moe van alles het maakt ook niet duidelijker erop.
Tja prioriteiten stellen probeer ik ook wel maar toch dan zal ik ook een keuze moeten maken wat prioriteit is en meestal kies ik ervoor om in het hier en nu te leven dus kies ik voor het moment zelf ik denk dat dat het juiste en wijste om te doen op dit moment in deze fase in mijn leven misschien veranderd dat ook op een dag weer.
Maar ik heb wel een trucje geleerd en dat zijn je normen en waarden afwegen tja als ik wil dat iets veranderd dan moet ik wel bepaalde patronen doorbreken en weer opbouwen het kost wat moeite en tijd maar goed dan heb ik ook wel wat aan hoop ik dan maar weer! LOL
Serenity
jun 22 '12
Origineel bericht van: MoonFlowertje
een oordeel is eigenlijk gewoon een uitgesproken mening
denk ik
denk ik
Nee want in mijn hoofd en zelfs al onbewust ben ik al aan het oordelen en daarom maakt het ook zo moeilijk om een bepaald patroon te doorbreken omdat ik het ook onbewust doet.
MoonFlowertje
jun 23 '12
oja
Ik ben van oordeel dat je gelijk hebt ... haha
Ik heb nog een grappige link gevonden over Niet-oordelen:
http://www.mindfulnessblog.nl/index.php/blog/artikel/niet-oordelen/
Vooral dit stukje spreekt me aan, met name de laatste zin
Het gaat er niet om dat je niet zou mogen oordelen. Sterker nog: je geest doet dat nu eenmaal en maar goed ook, anders zou je je verbranden aan de kachel en werd je aangereden als je de volgende keer een drukke straat over zou steken.
Wat jij hier als oordelen beschrijft is 'denken'. Over denken (de productie van gedachten) heb je geen controle. Gedachten zijn een product van de geest. Niet meer, niet minder. Objecten die verschijnen, zonder dat je erom gevraagd hebt. Zo ook de oordelen die jij beschrijft. Er zijn gedachten die je graag denkt, er zijn er die je niet graag denkt, er zijn er waar je je voor schaamt, er zijn er waarvan je niet zou willen dat wie dan ook weet dat ze er zijn (gelukkig kunnen anderen je gedachten niet lezen). En, er verschijnen er zo'n 60 000 per dag weten we vanuit de wetenschap.
Waar gaat het dan wel om?
Waar het om gaat is dat je niet oordeelt over wat er innerlijk gebeurt, wat je denkt in dit geval. Niet oordeelt over wat de geest produceert. De uitnodiging is om het de observerende geest (dat stukje van de geest dat je als een journalist, een getuige, een observator kunt laten kijken, de denkende te observeren, te ervaren. En over deze ervaring, deze observatie niet te oordelen. Te laten zijn wat is. Kijken naar de stroom. Elke gedachte welkom heten zonder in te gaan op de inhoud, zonder ze te veroordelen. Ze zijn welkom, net als gasten in een herberg. Je weet niet wanneer een gast komt, hoe lang hij zal blijven en hoe hij zich zal gedragen. Er zijn er prettige en minder prettige tot ronduit vervelende, opdringerige wellicht. Je kunt ze één voor één zien als tijdelijke gebeurtenissen. Gebeurtenissen waar je geen controle over hebt. In een mindfulnesstraining leer je vanaf een afstandje kijken naar wat er innerlijk gebeurt. Een deel daarvan is de constante stroom aan gedachten, de radio op de achtergrond als je wilt. Je laat hem zijn, zoals hij wil zijn. Dat betekent: niet oordelen. En oordeel je toch, oordeel dan daar niet over...
Bron: http://www.mindfulnessblog.nl/index.php/blog/artikel/niet-oordelen/
Ik ben van oordeel dat je gelijk hebt ... haha
Ik heb nog een grappige link gevonden over Niet-oordelen:
http://www.mindfulnessblog.nl/index.php/blog/artikel/niet-oordelen/
Vooral dit stukje spreekt me aan, met name de laatste zin
Het gaat er niet om dat je niet zou mogen oordelen. Sterker nog: je geest doet dat nu eenmaal en maar goed ook, anders zou je je verbranden aan de kachel en werd je aangereden als je de volgende keer een drukke straat over zou steken.
Wat jij hier als oordelen beschrijft is 'denken'. Over denken (de productie van gedachten) heb je geen controle. Gedachten zijn een product van de geest. Niet meer, niet minder. Objecten die verschijnen, zonder dat je erom gevraagd hebt. Zo ook de oordelen die jij beschrijft. Er zijn gedachten die je graag denkt, er zijn er die je niet graag denkt, er zijn er waar je je voor schaamt, er zijn er waarvan je niet zou willen dat wie dan ook weet dat ze er zijn (gelukkig kunnen anderen je gedachten niet lezen). En, er verschijnen er zo'n 60 000 per dag weten we vanuit de wetenschap.
Waar gaat het dan wel om?
Waar het om gaat is dat je niet oordeelt over wat er innerlijk gebeurt, wat je denkt in dit geval. Niet oordeelt over wat de geest produceert. De uitnodiging is om het de observerende geest (dat stukje van de geest dat je als een journalist, een getuige, een observator kunt laten kijken, de denkende te observeren, te ervaren. En over deze ervaring, deze observatie niet te oordelen. Te laten zijn wat is. Kijken naar de stroom. Elke gedachte welkom heten zonder in te gaan op de inhoud, zonder ze te veroordelen. Ze zijn welkom, net als gasten in een herberg. Je weet niet wanneer een gast komt, hoe lang hij zal blijven en hoe hij zich zal gedragen. Er zijn er prettige en minder prettige tot ronduit vervelende, opdringerige wellicht. Je kunt ze één voor één zien als tijdelijke gebeurtenissen. Gebeurtenissen waar je geen controle over hebt. In een mindfulnesstraining leer je vanaf een afstandje kijken naar wat er innerlijk gebeurt. Een deel daarvan is de constante stroom aan gedachten, de radio op de achtergrond als je wilt. Je laat hem zijn, zoals hij wil zijn. Dat betekent: niet oordelen. En oordeel je toch, oordeel dan daar niet over...
Bron: http://www.mindfulnessblog.nl/index.php/blog/artikel/niet-oordelen/
Serenity
jun 23 '12
ik heb de link niet bekeken maar jouw stukje is echt super goed! Super bedankt voor het delen hiervan !!
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
