Ik ken nog een vorm van machtsmisbruik
Misschien zou het in een ander topic moeten over kinderen, zodat ouders iets aan mijn brief zouden kunnen hebben
Hier komt hij:
Betreft: De manier waarop sommige leraren kinderen benaderen op het voortgezet onderwijs.
Beste Meneer .........,
Wij zijn teleurgesteld in en maken ons zorgen over de manier waarop sommige leraren kinderen op een negatieve, autoritaire manier benaderen.
Dat komt heftig binnen bij kinderen die toch al in een moeilijke/kwetsbare ontwikkelingsfase ( pubertijd) van hun leven zitten.
Hun toekomst beeld is gebaseerd op wat zij meemaken en meekrijgen van volwassenen die als voorbeeld dienen in hun jeugd. Wat voor beeld/vertrouwen geeft dat aan onze kinderen voor de toekomst, als de school de maatschappij op deze manier weerspiegeld.
Kinderen hebben in hun basis veiligheid, liefde en verzorging nodig.
En dat begint bij de ouders en bij school, want dat is hun basis.
Wij maken ons dan ook ernstig zorgen over leraren die als voorbeeld dienen, maar die kinderen op een vervelende manier aanspreken en/of benaderen.
Kinderen durven al niet snel hun mond open te doen naar een leraar.
Uiteindelijk zien kinderen in die leeftijdfase de leraren toch nog als een autoriteit.
Als een kind zijn mond toch open doet wordt het al snel gezien alsof het kind in discussie wil of zich bijdehand gedraagt ( terwijl kinderen juist vaak een dialoog zoeken en daar iets van kunnen leren, zodat ze er later iets aan hebben in de maatschappij ( b.v. hoe je met elkaar in een bepaalde situatie om gaat en hoe je een bepaalde situatie kunt benaderen/inschatten ).
Het gevolg is dan dat hij/zij zich moet melden bij de coördinator.
Als je kunt communiceren, is het probleem al bijna opgelost. Daarom betreuren wij het ook dat u eerder telefonisch liet weten geen prijs te stellen op een gesprek met ons.
Respect is geen kracht meting, je moet het verdienen. Respect is wederzijds.
Dit is al meerdere keren het geval geweest bij onze zoon en de laatste keer was dit voor ons de druppel die de emmer deed overlopen.
Wij komen hier nu op terug omdat onze zoon afgelopen een gesprek heeft gehad met de heer ........
S = onze zoon 14 jaar.
Dhr. ........ ging in dat gesprek met S. in op onze vraag: om zorg en hulp voor hem te bieden op school.
Mijn zoon voelde zich daar erg ongemakkelijk bij.
Dhr. ....... had het er over dat de school hem overal bij hielp/zou helpen (repressief).
Wat uiteindelijk leidde tot de vraag aan S. : “Wat wil je moeder nou eigenlijk van ons/school” ?
S. onze zoon, moet zich veilig kunnen voelen op school en wij zouden het waarderen en op prijs stellen dat hij niet langer aangesproken word op onze vraag als ouder om hulp en zorg voor S..
S. moet daar gewoon buiten gehouden worden.
Nog een paar voorbeelden van kwetsend gedrag zijn:
-S. een zielig kind noemen. -Vragen wie een debielenblad nodig heeft ( een vergroting voor dyslexie ). –Meerdere keren zeggen dat ze een punt van je cijfer aftrekken als jij je mond niet houd.
–Bij dhr. Str. die in een gesprek met S. hem demotiverend toesprak over het feit dat hij het dit jaar toch niet meer ging redden om zijn cijfers op te halen voor de grote vakantie.
En dat het al zeker was dat het definitieve advies het van der M. college VMBO-KB zou zijn.
Dit was dhr. Str.`s manier om S (onze zoon) op een positieve manier te motiveren/stimuleren om alsnog zijn best te gaan doen (zonder hulp) om zijn cijfers nog op te halen.
Toen ik hem hierop aansprak vertelde hij mij, dat hij realistisch tegen S. wilde zijn. Wij hadden liever gezien dat dhr. Str. het eerst met ons, S.`s ouders, op deze manier had besproken.
Want hij vertelde ons (ouders) in het gesprek met hem op school dat S. nog een kans had en zijn cijfers omhoog kon halen tot het einde van dit schooljaar 2012.
Als hij dat tegen S. gezegd had, dan was het een motiverend/stimulerend gesprek geweest.
Want dat is wat S. nodig heeft.
S. kwam helemaal overstuur en angstig thuis.
Daar heb ik dhr. Str. toen op aangesproken.
Over dat hij en andere leraren in het vervolg eerst met ons zouden moeten overleggen wat S.`s toekomst aan gaat en dat wij (ouders) daarna S. op een realistische manier zullen informeren.
Daarna kunnen S. en wij altijd nog samen een gesprek met een leraar op school aangaan als het over belangrijke beslissingen/zaken gaat wat S.`s ontwikkelingen en toekomst betreft.
Want zoals wij al eerder bespraken in deze brief, zien kinderen in deze leeftijdsfase de leraren toch nog als een autoriteit.
Leraren willen toch ook dat kinderen hun verantwoording leren dragen/ nemen, help ze daar dan alstublieft mee.
Weet u, respect is als een glimlach, het kost niks en levert zoveel op.
En wat je uitstraalt dat krijg je terug.
Leraren zouden beter samen kunnen werken met kinderen en ouders.
Ouders zijn immers de ervaringsdeskundigen wat hun kinderen betreft.
In afwachting op uw reactie verblijven wij.
Met vriendelijke groet, .................
