sonja: wie wil er mijn foto lezen?
sonja1968
mei 23 '12
Ik zit heel erg met mezelf in de knoop, ik mis mijn overleden ouders, en heel belangrijk: ik ben zo bezorgd om mijn kinderen, zo bang dat hen iets zal overkomen. lieve groetjes
Delen:
Marjanne
jun 16 '12
Beste Sonja,
Ik heb mij vooral gefocusd op wat ik spontaan binnenkrijg aan informatie.
Voor mijn gevoel zet jij jezelf vast in de angst. Ik zie je als het ware hulpeloos om je heen kijken aan wie jij je vast kan klampen. Begrijpelijk, je bent je basis kwijt voor jouw gevoel door het verlies van je ouders.
Ze zijn er nog wel hoor, alleen niet meer in fysieke vorm. Je voelt je onzeker of je wel een goede moeder bent is mijn gevoel... Heb je bepaalde herinneringen aan jouw moeder die jou nu dwarszitten? Ik voel namelijk iets in de vrouwenlijn van jou en je familie. Dingen die niet uitgesproken zijn.
Je wilt het zo graag goed doen, eigenlijk de perfecte moeder wil je voor je kinderen zijn ook al weet je rationeel heel goed dat perfecte moeders niet bestaan.
Ik weet natuurlijk niet welke leeftijden je kinderen hebben maar wat ik heel sterk hoor van Gidsen is: 'verstik ze niet in jouw liefde voor hen'.
Lieve Sonja, ga goed voor jezelf zorgen. Zoek iemand die jou een luisterend oor aanbied, puur luisteren en niet gelijk aan komt zetten met adviezen.
Want ik voel dat adviezen nu niet echt bij jou binnenkomen, klopt dat? Je wilt gehoord worden, en gezien.. écht gezien.
Geef je lijden aan de engelen lieve Sonja, of aan God en je zult er vertrouwen voor terugkrijgen en heel veel liefde.
En praat maar met je ouders, in je hoofd of desnoods hardop. Of schrijf een brief aan hen.
Weet je, diep bij jou van binnen voel ik zo'n kracht. Zie die kracht als een waakvlam vlakbij je navel. Geef die waakvlam zuurstof door je adem daar bewust heen te brengen.
Zie, nu geef ik toch een advies, ik kan het niet laten :-) Ga hier doorheen, oordeel en veroordeel jezelf niet. Je bent het vertrouwen in jezelf even kwijt, hierdoor wordt het ook lastig om te vertrouwen op dat alles goed zal gaan met je kinderen.
Vraag hulp, aan de liefdevolle lichtwezens in de kosmos, en aan een vertrouwenspersoon. Je kunt het, echt :-)
Ik heb mij vooral gefocusd op wat ik spontaan binnenkrijg aan informatie.
Voor mijn gevoel zet jij jezelf vast in de angst. Ik zie je als het ware hulpeloos om je heen kijken aan wie jij je vast kan klampen. Begrijpelijk, je bent je basis kwijt voor jouw gevoel door het verlies van je ouders.
Ze zijn er nog wel hoor, alleen niet meer in fysieke vorm. Je voelt je onzeker of je wel een goede moeder bent is mijn gevoel... Heb je bepaalde herinneringen aan jouw moeder die jou nu dwarszitten? Ik voel namelijk iets in de vrouwenlijn van jou en je familie. Dingen die niet uitgesproken zijn.
Je wilt het zo graag goed doen, eigenlijk de perfecte moeder wil je voor je kinderen zijn ook al weet je rationeel heel goed dat perfecte moeders niet bestaan.
Ik weet natuurlijk niet welke leeftijden je kinderen hebben maar wat ik heel sterk hoor van Gidsen is: 'verstik ze niet in jouw liefde voor hen'.
Lieve Sonja, ga goed voor jezelf zorgen. Zoek iemand die jou een luisterend oor aanbied, puur luisteren en niet gelijk aan komt zetten met adviezen.
Want ik voel dat adviezen nu niet echt bij jou binnenkomen, klopt dat? Je wilt gehoord worden, en gezien.. écht gezien.
Geef je lijden aan de engelen lieve Sonja, of aan God en je zult er vertrouwen voor terugkrijgen en heel veel liefde.
En praat maar met je ouders, in je hoofd of desnoods hardop. Of schrijf een brief aan hen.
Weet je, diep bij jou van binnen voel ik zo'n kracht. Zie die kracht als een waakvlam vlakbij je navel. Geef die waakvlam zuurstof door je adem daar bewust heen te brengen.
Zie, nu geef ik toch een advies, ik kan het niet laten :-) Ga hier doorheen, oordeel en veroordeel jezelf niet. Je bent het vertrouwen in jezelf even kwijt, hierdoor wordt het ook lastig om te vertrouwen op dat alles goed zal gaan met je kinderen.
Vraag hulp, aan de liefdevolle lichtwezens in de kosmos, en aan een vertrouwenspersoon. Je kunt het, echt :-)
sonja1968
jun 19 '12
Wat heb jij het bij het rechte eind!
Ik zit inderdaad vast in angst, elke dag angst om wat komen gaat.
Ik had een heel sterke band met mijn ouders, mijn moeder was mijn beste vriendin, bij mijn vader waren geen woorden nodig, we wisten van elkaar wat we dachten en wat we voelden.
Ik ga proberen te doen wat jij me zegt.
Heel erg bedankt!!
Ik zit inderdaad vast in angst, elke dag angst om wat komen gaat.
Ik had een heel sterke band met mijn ouders, mijn moeder was mijn beste vriendin, bij mijn vader waren geen woorden nodig, we wisten van elkaar wat we dachten en wat we voelden.
Ik ga proberen te doen wat jij me zegt.
Heel erg bedankt!!
Marjanne
jun 19 '12
ik wens je heel veel succes en kracht toe, Sonja. Uiteindelijk mag je het zelf doen, maar het is zo fijn om tijdens je leerpad een hand vast te houden van iemand die een tijdje met je oploopt. ♥
admin
jun 22 '12
Hoi Sonja,
Een tijdje heb ik geen foto’s gelezen maar ik probeer het weer.. Hopelijk herken je er iets van en heb je er iets aan.
Eerst iets zeggen als mens; ik heb je foto nog niet gelezen. Het is zo logisch dat je nu in een periode van angst zit. Je bent net je ouders verloren die je heel dierbaar zijn, waar je heel veel van houdt. Gek hè, dat je als kind er niet bij stil staat dat je ouders kunnen overlijden. Je schrikt, je wereld staat op zijn kop en dan zie je je eigen kinderen, waar je ook heel veel van houdt. Natuurlijk ga je dan nadenken “wat gebeurt er als ik die ook nog eens verlies”…
Weet je Sonja, hoe zwaar het ook is, dat je ouders eerder overlijden dan jij is de natuur. Het is heel erg, absoluut niet leuk maar gelukkig konden ze al die jaren in levende lijve bij je zijn en hopelijk hebben ze hun kleinkinderen, jouw schatjes ook kunnen zien.
Dat jouw kinderen zullen overlijden, eens, is ook logisch. Iedereen gaat dood. Maar dat je dit ook nog zou moeten meemaken dat i s niet gebruikelijk. Natuurlijk wil je niet nog een keer door zo’n dal als bij het verlies van je ouders. Dat is logisch! Maar het is onlogisch dat jouw kinderen eerder zullen overlijden dan jij. Je bent nog jong, jouw tijd is het nog niet maar kijk even wat je je kinderen wilt meegeven voor als jij, over 100 jaar, er niet meer bent. Dan wil je toch ook dat ze jou herinneren als lieve, aardige, grappige moeder waar ze allemaal leuke dingen mee deden toen ze nog jong was. Verman jezelf en speel desnoods die leuke moeder. Als je de kracht niet hebt, zoek dan hulp bij de huisarts. Het is toch zonde dat je je tijd met je kinderen verdoet met de angst dat ze overlijden. Kan altijd maar ga er niet van uit! Dat is namelijk ongebruikelijk.
Kinderen groeien ècht snel op. Geniet van ze nu ze nog jong zijn! Dat zouden je ouders ook gewild hebben!
Zo, genoeg gezegd, nu ga ik proberen je foto te lezen.
Hoever moet het water komen om echt dood te zijn. Aan 1 kant ben je al dood en de andere kant overleef je. Een wandelende zombie. Doe dit niet, leef door! Waarom drie mensen dood. We zijn gewoon bij je. Kindje kindje kom terug op de wereld. Leef geen fantasieleven. Leef en leef echt met beide voeten op de grond. De sterke zullen overwinnen. Laat zien dat je sterk bent. Toon je zwakke momenten ook aan de kinderen want ze weten toch wel dat er iets speelt en wat er speelt. Benoem het maar blijf er niet in vast zitten. Laat zien dat je sterk bent. Laat zien dat je weet dat verlies bij het leven hoort en hoe je met verlies en verdriet om moet gaan als kind, als mens. Laat ze het leren. Wij hebben het jou ook geleerd. Denk je nou echt dat je alles weet wat er speelt? Nee, natuurlijk niet. Wij waren sterk, wij waren de rots waarop jij kon uitrusten, waaraan je je vast kon houden. Wees dat ook voor jouw kinderen. Nu is die rots in je gaan drijven maar dat maakt niet uit. Laat ze zien hoe dat werkt. Hoe je de rots weer vast moet maken en verankeren. Wees sterk, we zijn bij je.
Ze zijn samen. Ik zie een vrouw met donkerblond haar en slag. Beetje volle wangetjes maar niet dik, glad gezicht. Ik zie ook een jongeman bij ze. Heel beschaafd gezicht, ook donkerblond haar, volle haarbos met een beetje slag. Hij staat tussen de man en vrouw in. Niet vervelend maar hij hoort bij ze en helpt ze. Langer dan je moeder is hij en ook langer dan je vader. De oudere man is je vader, is niet groot. Ik zie hem niet duidelijk maar zie wel dat hij glimlacht. Een sociale man. Beetje kalend (beetje? zegt hij) en ik zie donker haar, ook slag.
Ik ga nu moeilijker ademen, zwaarder ademen. Hoort bij de oudere man. Een kaasboer, slager nee kaasboer. Wat dat ermee te maken heeft weet ik niet maar ik zeg het toch maar omdat ik zo duidelijk zie dat de man aan het werk is, me aankijkend en beetje voorover gebogen over zijn werk, een beetje maar hij kijkt me wel aan. Wat dat symbolisch te betekenen zou kunnen hebben is dat hij altijd aan het werk leek maar ondertussen wel luisterde en af en toe een lieve inbreng had.
Mijn keel zit echt dicht nu, voel jij dat bij jezelf ook? Praten, praten en praten moet je. Het gaat in je zitten maar het moet eruit. Leef kindje, leef en geniet.
Dat is wat ik nu krijg. Hopelijk kan je er wat mee.
Lieve groet, Sarah
Een tijdje heb ik geen foto’s gelezen maar ik probeer het weer.. Hopelijk herken je er iets van en heb je er iets aan.
Eerst iets zeggen als mens; ik heb je foto nog niet gelezen. Het is zo logisch dat je nu in een periode van angst zit. Je bent net je ouders verloren die je heel dierbaar zijn, waar je heel veel van houdt. Gek hè, dat je als kind er niet bij stil staat dat je ouders kunnen overlijden. Je schrikt, je wereld staat op zijn kop en dan zie je je eigen kinderen, waar je ook heel veel van houdt. Natuurlijk ga je dan nadenken “wat gebeurt er als ik die ook nog eens verlies”…
Weet je Sonja, hoe zwaar het ook is, dat je ouders eerder overlijden dan jij is de natuur. Het is heel erg, absoluut niet leuk maar gelukkig konden ze al die jaren in levende lijve bij je zijn en hopelijk hebben ze hun kleinkinderen, jouw schatjes ook kunnen zien.
Dat jouw kinderen zullen overlijden, eens, is ook logisch. Iedereen gaat dood. Maar dat je dit ook nog zou moeten meemaken dat i s niet gebruikelijk. Natuurlijk wil je niet nog een keer door zo’n dal als bij het verlies van je ouders. Dat is logisch! Maar het is onlogisch dat jouw kinderen eerder zullen overlijden dan jij. Je bent nog jong, jouw tijd is het nog niet maar kijk even wat je je kinderen wilt meegeven voor als jij, over 100 jaar, er niet meer bent. Dan wil je toch ook dat ze jou herinneren als lieve, aardige, grappige moeder waar ze allemaal leuke dingen mee deden toen ze nog jong was. Verman jezelf en speel desnoods die leuke moeder. Als je de kracht niet hebt, zoek dan hulp bij de huisarts. Het is toch zonde dat je je tijd met je kinderen verdoet met de angst dat ze overlijden. Kan altijd maar ga er niet van uit! Dat is namelijk ongebruikelijk.
Kinderen groeien ècht snel op. Geniet van ze nu ze nog jong zijn! Dat zouden je ouders ook gewild hebben!
Zo, genoeg gezegd, nu ga ik proberen je foto te lezen.
Hoever moet het water komen om echt dood te zijn. Aan 1 kant ben je al dood en de andere kant overleef je. Een wandelende zombie. Doe dit niet, leef door! Waarom drie mensen dood. We zijn gewoon bij je. Kindje kindje kom terug op de wereld. Leef geen fantasieleven. Leef en leef echt met beide voeten op de grond. De sterke zullen overwinnen. Laat zien dat je sterk bent. Toon je zwakke momenten ook aan de kinderen want ze weten toch wel dat er iets speelt en wat er speelt. Benoem het maar blijf er niet in vast zitten. Laat zien dat je sterk bent. Laat zien dat je weet dat verlies bij het leven hoort en hoe je met verlies en verdriet om moet gaan als kind, als mens. Laat ze het leren. Wij hebben het jou ook geleerd. Denk je nou echt dat je alles weet wat er speelt? Nee, natuurlijk niet. Wij waren sterk, wij waren de rots waarop jij kon uitrusten, waaraan je je vast kon houden. Wees dat ook voor jouw kinderen. Nu is die rots in je gaan drijven maar dat maakt niet uit. Laat ze zien hoe dat werkt. Hoe je de rots weer vast moet maken en verankeren. Wees sterk, we zijn bij je.
Ze zijn samen. Ik zie een vrouw met donkerblond haar en slag. Beetje volle wangetjes maar niet dik, glad gezicht. Ik zie ook een jongeman bij ze. Heel beschaafd gezicht, ook donkerblond haar, volle haarbos met een beetje slag. Hij staat tussen de man en vrouw in. Niet vervelend maar hij hoort bij ze en helpt ze. Langer dan je moeder is hij en ook langer dan je vader. De oudere man is je vader, is niet groot. Ik zie hem niet duidelijk maar zie wel dat hij glimlacht. Een sociale man. Beetje kalend (beetje? zegt hij) en ik zie donker haar, ook slag.
Ik ga nu moeilijker ademen, zwaarder ademen. Hoort bij de oudere man. Een kaasboer, slager nee kaasboer. Wat dat ermee te maken heeft weet ik niet maar ik zeg het toch maar omdat ik zo duidelijk zie dat de man aan het werk is, me aankijkend en beetje voorover gebogen over zijn werk, een beetje maar hij kijkt me wel aan. Wat dat symbolisch te betekenen zou kunnen hebben is dat hij altijd aan het werk leek maar ondertussen wel luisterde en af en toe een lieve inbreng had.
Mijn keel zit echt dicht nu, voel jij dat bij jezelf ook? Praten, praten en praten moet je. Het gaat in je zitten maar het moet eruit. Leef kindje, leef en geniet.
Dat is wat ik nu krijg. Hopelijk kan je er wat mee.
Lieve groet, Sarah
admin
jul 25 '12
Hoi Sonja,
Wil je aub een reactie geven, ik ben zo benieuwd of je er ietsvan herkent!
Groet, sarah
Wil je aub een reactie geven, ik ben zo benieuwd of je er ietsvan herkent!
Groet, sarah
sonja1968
aug 6 '12
Hey Sarah, en iedereen, ik heb een tijdje niet geantwoord, ik heb het heel moeilijk.
Het gevoel van nooit meer gelukkig te kunnen zijn. Als antwoord op jou sarah: Ja, aan de ene kant ben ik dood, en inderdaad, ik overleef.
Ik ben blij dat je ziet dat mijn ouders bij mij zijn, zij waren mijn rots, zij waren sterk, ook al hadden ze veel verdriet in hun leven, we hebben dat verdriet niet vaak gezien, ze waren sterk voor ons.
De jongeman die je ziet, herken ik als mijn schoonbroer, hij stierf op jonge leeftijd, had donkerblond haar, en was idd groot, groter dan mijn ouders
Mijn vader was kleiner dan mijn moeder, hij was op het einde kaal, door de bestralingen die hij had gekregen, hij had longkanker, met uitzaaiingen naar zijn hersenen.
Maar hij lachtte, altijd, nooit liet hij zien dat hij het er moeilijk mee had.
Het zwaarder ademen deed hij de laatste weken wel, door de ziekte die hij had
Ook mijn moeder had een longziekte
Mijn vader was bouwvakker, daarom staat hij voorover gebogen?
Ik weet dat ik moet praten, maar ik kan niet praten
Ik wil niemand tot last zijn. En er is ook niet echt iemand tegen wie ik kan uitpraten
Bedankt sarah, en het spijt me dat ik zo lang heb gewacht om een reactie te geven,
groetjes, sonja
Het gevoel van nooit meer gelukkig te kunnen zijn. Als antwoord op jou sarah: Ja, aan de ene kant ben ik dood, en inderdaad, ik overleef.
Ik ben blij dat je ziet dat mijn ouders bij mij zijn, zij waren mijn rots, zij waren sterk, ook al hadden ze veel verdriet in hun leven, we hebben dat verdriet niet vaak gezien, ze waren sterk voor ons.
De jongeman die je ziet, herken ik als mijn schoonbroer, hij stierf op jonge leeftijd, had donkerblond haar, en was idd groot, groter dan mijn ouders
Mijn vader was kleiner dan mijn moeder, hij was op het einde kaal, door de bestralingen die hij had gekregen, hij had longkanker, met uitzaaiingen naar zijn hersenen.
Maar hij lachtte, altijd, nooit liet hij zien dat hij het er moeilijk mee had.
Het zwaarder ademen deed hij de laatste weken wel, door de ziekte die hij had
Ook mijn moeder had een longziekte
Mijn vader was bouwvakker, daarom staat hij voorover gebogen?
Ik weet dat ik moet praten, maar ik kan niet praten
Ik wil niemand tot last zijn. En er is ook niet echt iemand tegen wie ik kan uitpraten
Bedankt sarah, en het spijt me dat ik zo lang heb gewacht om een reactie te geven,
groetjes, sonja
admin
aug 8 '12
Ach lieve Sonja!
Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie.
Nu een reactie van mij: Hoe kan ik je helpen .... Ik schrik echt te lezen hoe diep je zit.
Wil je dit alsjeblieft lezen en goed tot je door laten dringen: Je ouders schreven o.a.:
Hoever moet het water komen om echt dood te zijn. Aan 1 kant ben je al dood en de andere kant overleef je. Een wandelende zombie. Doe dit niet, leef door! Waarom drie mensen dood. We zijn gewoon bij je. Kindje kindje kom terug op de wereld. Leef geen fantasieleven. Leef en leef echt met beide voeten op de grond. De sterke zullen overwinnen. Laat zien dat je sterk bent. Toon je zwakke momenten ook aan de kinderen want ze weten toch wel dat er iets speelt en wat er speelt. Benoem het maar blijf er niet in vast zitten.
Als je het niet alleen kan zoek dan hulp! Daar zit je niet voor altijd aan vast maar kan ook tijdelijk. Het is toch zonde dat je niet meer kan genieten!
Knufffff, Sarah
Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie.
Nu een reactie van mij: Hoe kan ik je helpen .... Ik schrik echt te lezen hoe diep je zit.
Wil je dit alsjeblieft lezen en goed tot je door laten dringen: Je ouders schreven o.a.:
Hoever moet het water komen om echt dood te zijn. Aan 1 kant ben je al dood en de andere kant overleef je. Een wandelende zombie. Doe dit niet, leef door! Waarom drie mensen dood. We zijn gewoon bij je. Kindje kindje kom terug op de wereld. Leef geen fantasieleven. Leef en leef echt met beide voeten op de grond. De sterke zullen overwinnen. Laat zien dat je sterk bent. Toon je zwakke momenten ook aan de kinderen want ze weten toch wel dat er iets speelt en wat er speelt. Benoem het maar blijf er niet in vast zitten.
Als je het niet alleen kan zoek dan hulp! Daar zit je niet voor altijd aan vast maar kan ook tijdelijk. Het is toch zonde dat je niet meer kan genieten!
Knufffff, Sarah
admin
aug 8 '12
Hi Sonja,
Je zegt dat je weet dat je moet praten, maar het niet kan. Schrijven gaat je anders prima af. Misschien is dan een mogelijkheid. Misschien op dit forum. Maar misschien wil je je helemaal niet laten zien, dat kan en staat je vrij natuurlijk. Maar dan plaats je je foto niet lijkt mij... Hm. Misschien kan je mij/ons even helpen.
Mars
Je zegt dat je weet dat je moet praten, maar het niet kan. Schrijven gaat je anders prima af. Misschien is dan een mogelijkheid. Misschien op dit forum. Maar misschien wil je je helemaal niet laten zien, dat kan en staat je vrij natuurlijk. Maar dan plaats je je foto niet lijkt mij... Hm. Misschien kan je mij/ons even helpen.
Mars
admin
aug 8 '12
DAT is een goed advies van Mars zeg! Schrijf het van je af!
(hier op het forum, thuis, geweldig advies)
(hier op het forum, thuis, geweldig advies)
sonja1968
aug 10 '12
Kan ik hier gewoon verder schrijven? Dit is moeilijk, omdat ik schrik heb dat iemand hier gaat lezen die me kent...
Ik kan enkel zeggen, dat het vandaag bijzonder slecht met me gaat, ik krijg dat slechte gevoel in mezelf niet weg, het ongelukkig zijn, het huilen zo nabij.
Groetjes sonja
Ik kan enkel zeggen, dat het vandaag bijzonder slecht met me gaat, ik krijg dat slechte gevoel in mezelf niet weg, het ongelukkig zijn, het huilen zo nabij.
Groetjes sonja
admin
aug 10 '12
Ja, je kan hier gewoon verder schrijven. Ik snap dat je het moeilijk vindt omdat een bekende het zou kunnen lezen. Aan de andere kant ... misschien staat die bekende, die jou nooit zo heeft gezien, ineens met een luisterend oor klaar.
Wat mooi dat je voelt dat je moet huilen, eindelijk je gevoel terug en helemaal niets mis met huilen! Er is niet niks gebeurd .... laat gaan die tranen, komt het er eindelijk uit!
Sterkte! Sarah
Wat mooi dat je voelt dat je moet huilen, eindelijk je gevoel terug en helemaal niets mis met huilen! Er is niet niks gebeurd .... laat gaan die tranen, komt het er eindelijk uit!
Sterkte! Sarah
sonja1968
aug 17 '12
Hoe het gaat.? tja; ik sta smorngens doodongelukkig om , ben bang en opgejaagd de hele dag, en ik ga nog ongelukkiger slapen, ik krijg niet uit mijn hoofd wat er de laatste jaren gebeurd is , en heb grote moeite met mijn zoon, hij is adhd.
Maar ik wil niet bij jullie zeuren, er zijn heus wel mensen die het slechter hebben dan ik
groetjes, sonja
Maar ik wil niet bij jullie zeuren, er zijn heus wel mensen die het slechter hebben dan ik
groetjes, sonja
Serenity
aug 18 '12
Kan je de gebeurtenissen niet omarmen en meenemen in je lessen?
Niet jezelf de vraag stellen 'waarom ik' maar 'wat is mijn voordeel hiermee'
Niet jezelf de vraag stellen 'waarom ik' maar 'wat is mijn voordeel hiermee'
Serenity
aug 24 '12
ja dat kan, loop naar de spiegel en vraag jezelf af "wat heb ik nodig"
Wees heel stil en luister goed naar wat je hoort in je hoofd ,
Maar ook daarbuiten buiten je hoofd en waarom zeg ik dit, hoe meer je aards bezig bent (opmerken wat er 'nu' gebeurt) hoe minder je in je hoofd zit ennnn hoe minder stress je kan hebben, dit is mijn ervaring.
Heb je een therapeut toevallig, want hun zijn erg aards vind ik en trekken ook dingen uit je woorden die je nog niet op zo een manier had bekeken, erg verhelderend vond ik dat dat zetten weer beide voeten op aarde ennnnnn zelfs dat ik steviger in mijn schoenen ging staan.
Veel kracht, liefde en vooral licht wens ik jouw toe
Ik kan geen plaatje uploaden maar wilden een kaarsje digitaal branden voor je
xx
Wees heel stil en luister goed naar wat je hoort in je hoofd ,
Maar ook daarbuiten buiten je hoofd en waarom zeg ik dit, hoe meer je aards bezig bent (opmerken wat er 'nu' gebeurt) hoe minder je in je hoofd zit ennnn hoe minder stress je kan hebben, dit is mijn ervaring.
Heb je een therapeut toevallig, want hun zijn erg aards vind ik en trekken ook dingen uit je woorden die je nog niet op zo een manier had bekeken, erg verhelderend vond ik dat dat zetten weer beide voeten op aarde ennnnnn zelfs dat ik steviger in mijn schoenen ging staan.
Veel kracht, liefde en vooral licht wens ik jouw toe
Ik kan geen plaatje uploaden maar wilden een kaarsje digitaal branden voor je
xx
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
