Fotolezen

Geen probleem. De engelse foto heb ik verwijderd.

Hallo Sarah,

Dank voor je lezing. Ik wil graag reageren. Ik ben iemand die van kinds af aan altijd heeft gezegd wat me dwars zat. Ik kom uit een gezin waarin sommige onderwerpen werden doodgezwegen en heb die onderwerpen altijd op de agenda gezet. Dat laatste geldt overigens ook voor mijn leven buiten het gezin, in vriendschappen, ook m’n werk en elders. In die zin heb ik dus wel altijd gezegd wat me dwars zat. Zelden is me die eerlijkheid in dank afgenomen en ik ben me twee dingen gaan beseffen, namelijk c’est le ton qui fait la musique, ik kan het ook anders brengen, en dat niet iedereen open staat voor alles, omdat dat een openheid naar jezelf vereist waar niet iedereen wil of bij kan komen (onwil, onkunde, onvermogen). In die zin ben ik in de loop der jaren misschien tegen mijn aard in iets selectiever of gematigder geworden, maar ik zou het niet als opkroppen willen betitelen.

Nekpijn en rugpijn herken ik wel, maar door letterlijk mijn schouders op te halen ben ik daar ook zo weer vanaf.

Een jaar na deze foto is inderdaad mijn vader overleden. Mijn vader zou ik willen omschrijven als ‘de grote zwijger’. Ondanks alle pogingen heb ik hem nooit kunnen bereiken. Hij is nu enkele jaren overleden en het contact met hem is nu bijna 180 graden gedraaid: direct en ik krijg zowaar antwoorden. Geen verdriet dus over zijn overlijden, het was zijn tijd, maar hij is zeker zeer bepalend geweest in zijn afwezige aanwezigheid. Je leert niet alleen van het voorbeeld van je ouders, maar je leert ook hoe je zaken anders moet doen, door niet hun voorbeeld te volgen.

Bij mijn zoektocht naar een geschikte foto, kwam ik tot de ontdekking dat er weinig foto’s zijn waar mijn ogen goed zichtbaar zijn. Food for thought. Ik beschouw mezelf, en mijn omgeving ziet dat oprecht niet erg anders, als een open boek, maar misschien is dat toch vooral verbaal…

Ben benieuwd of uit deze ogen nog iets meer spreekt. Hartelijk dank voor je reactie.
Groet, Marcel

P.s.: Dankjewel NiMS en mijn reactie op je laatste schrijven volgt snel.

Hoi,
Wat ik zie is iemand die zichzelf lange tijd heeft weggecijferd. Je bent je bewust nu van je ware zelf, het waar zijn vanuit je innerlijke kern...Je bent daarin onzeker. Weet dat bepaalde opvoedingen die we hebben gekregen niet altijd de juiste zijn. Vele van die 'ingestampte' denkwijzen remmen net af van je ware zelf waardoor je soms in opstand komt. Laten je afwijken van het volledig en onvoorwaardelijk jezelf zijn met al je schoonheid. Ik voel dat je nu in een transformatie zit. Niet meer de antwoorden buiten jezelf zoeken maar de antwoorden zien die al aanwezig zijn in jezelf. Je richt je naar buiten in die zin van je staat ervoor open, neemt adviezen ook ter harte en kan dieper communiceren wanneer jij voelt het mag. Je kan anderen prima aanvoelen net door je openheid, anderen komen als het ware vanzelf naar je toe en jij zegt voel je welkom...Je bent nu bezig met je eigen belangen te behartigen en te bekrachtigen. Daarin een weg aan het vinden om balans te vinden tussen het er zijn voor anderen en toch niet jezelf vergeten mee te nemen.
Je bent een gever en hebt nu geleerd dat je ook wel eens mag nemen.
Hopelijk kan je er iets mee.

Hallo Annasy,

Ik moest lachen van herkenning. Mijn complimenten. Vertrokken vanuit een materialistisch wereldbeeld en een cultuur waarin de afzondering tot hoogte doel is gemaakt, ben ik inderdaad mijn eigen weg gegaan, op zoek naar de alom aanwezige verbinding en eenheidsbewustzijn. Dat doe ik nu al wat jaartjes. De weg is begonnen vanuit grote leergierigheid. Ik ben veel wijsheid en liefde op mijn zoektocht tegengekomen, maar kwam erachter dat ik dat intellectueel probeerde te begrijpen, waardoor ik de afgescheidenheid zelf in stand hield. Ben ik daar nu vrij van? Nee, nog niet helemaal. De onzekerheid waar je over spreekt kan ik daarin plaatsen. Niet altijd makkelijk, maar ik voeg er meteen aan toe dat ik twijfelen zeker niet afwijs: pas op voor hen die beweren het zeker te weten. De kunst is nu om met behoud van mijn nuchterheid mijn spirituele zelf bewust te 'verbinden' met mijn ratio, ook wel genoemd wetenschap gebaseerd op bewustzijn. De 'ingestampte' denkwijzen, zoals je dat zo mooi noemt, probeer ik nu te ontzenuwen in een boek, waarin ik denkfouten en aannames van het materialistisch paradigma aan de kaak stel. Stuk voor stuk wordt alles afgepeld tot de essentie overblijft. De basisgedachte is dat er twee manieren zijn om de werkelijkheid te zien, die voortdurend met elkaar in gevecht zijn: de werkelijkheid zien als absolute beelden of vanuit het bewustzijn dat die beelden verwijzend zijn (dus niet absoluut). Maar goed, terug naar je lezing. De transformatie klopt. Dat de antwoorden in mijzelf liggen (the Kingdom within) is mijn overtuiging... Wat ik nog op mezelf moet veroveren (al ben ik al heel ver) is om te stoppen om de wereld - en daarmee mezelf - te willen overtuigen (!) zoveel waarde te hechten aan de zogenaamde absolute beelden buiten henzelf. Dankjewel voor je advies 'balans voor jezelf'. Waar ik zo om moest lachen was dat ik het de wereld wil toeschreeuwen, maar het voor mezelf vergeet. De kinderen van een schoenmaker lopen op kapotte schoenen...

Hartelijk dank! Ik ga jullie lezingen nog vaak nalezen!
Marcel

Hoi Marcel,

Dank je wel voor je uitgebreide reactie! Het verbaast me dat je niet alles opkropt. Kan het zijn dat ik je vader voelde dan?
Was het ook zíjn hart?
(dit vraag ik omdat ik graag wil leren en wil weten waarom ik voelde wat ik voelde. Als het je vader was dan valt voor mij het kwartje)

Je klinkt alsof je hebt nagedacht over het leven, over jouw leven, en e.e.a. op een rijtje hebt nu. Gelukkig!

Dit is inderdaad een betere foto. Fijn dat je nog een reading hebt gekregen. Deze zal ik niet lezen. Ik las alleen vluchtig jouw reactie, het klopte. Mooi dat je daar wel iets aan hebt.

Binnenkort ga ik eens proberen de andere foto te lezen.

Groetjes, Sarah

Hi Sarah,

Mijn vader kropte gedurende zijn leven alles op, ja. Hij is niet aan zijn hart overleden.

Maar de aanhouder wint. Eind 2011, begin 2012 heb ik enkele keren pijn in mijn hart gevoeld. Niet iets waar ik me ongerust over heb gemaakt. Tijdens een psychometrie-bijeenkomst kreeg ik de boodschap dat die hartenpijn te maken heeft met een vorige levens, wat ik in dit leven ga aanpakken. 'Hartenpijn in verdwaald zijn' werd het genoemd: wat moet ik hier nu eigenlijk… De boodschap was dat die hartenpijn terugkomt om die opgeslagen zaken uit vorige levens weer terug te krijgen, om orde op zaken te stellen.

Misschien is dat een antwoord wat past.

Groeten en bedankt,
Marcel

Aha, dank je wel voor je uitleg. Ik wilde mijn antwoord niet kloppend maken maar begreep niet wat ik voelde. Nu kan ik het plaatsen en ga kijken hoe ik het voortaan andersop papier kan krijgen; doorvragen tijdens het lezen dus.

Groet, Sarah

Hallo Mars,
Soms komt iets heel sterk in me op als ik een foto zie, zo ook bij jou. Het eerste wat ik heel sterk 'hoorde' was: 'vergeet me niet' .. ik zie daarbij het beeld van een jongentje van een jaar of 8. Zou evt je innerlijk kind kunnen zijn.
Wat ook sterk in me opkomt als ik je aanvoel is Indianen en in het bijzonder het Sjamanisme. Heb je je daar al eens in verdiept? Hemel en aarde met elkaar verbinden, mensen in hun eigen kracht zetten... kwaliteiten die jij in essentie bezit. Je derde chakra licht heel erg op, de chakra net boven de navel; als je die versterkt verbind jij je meer bij je eigen Krachtbron. Dit versterken kun je bijvoorbeeld doen door je ademhaling (inademing) bewust naar die plek te brengen (zo kom je gelijk ook wat meer uit je hoofd). Krachtige persoonlijkheid, maar die kracht voelt nog wat ingesnoert, vandaar mijn advies. Kijk maar of je er wat mee kunt/wilt :-)

Hallo Marjanne,

Dank voor je lezing. Het beeld wat je ziet kan zeker kloppen. Ik ben een nakomertje uit een gezin wat druk bezig was met een materieel bestaan opbouwen. Er waren niet veel leeftijdsgenootjes waar ik opgroeide. Mijn moeder heeft later ook wel bevestigd dat ik mezelf heb opgevoed. Tijdens een lezing van mijn geboortehoroscoop (10 jaar geleden) is mij verteld dat ik als kind natuurwezens zag, maar omdat dat werd afgedaan als fantasie schijn ik dat te hebben verdrongen. Ik herinner me dat ook niet. Wat ik wel kan zeggen is dat ik jaren geleden een boekje opensloeg over sjamanisme en er zo van schrok van herkenning, dat ik iemand heb gevraagd het voor me te verstoppen... De man die mijn geboortehoroscoop las zei dat ik een besluit had genomen om mijn emoties niet meer te vertrouwen en dat ik daarna een denktank ben geworden; iemand die alles wilde begrijpen ('slimste' jongetje van de klas... niet de wijste, hahaha). Dat laatste klopt zeker. Zonder arrogant te willen zijn, kan ik ook bevestigen dat ik in no time mensen in hun kracht kan zetten, op het paard tillen noem ik het meestal, maar ik heb ook de ervaring dat ik - uit ongeduld - ze er onbedoeld zo weer vanaf 'trek', als ik zie dat ze er niets 'mee doen'. Sinds ik me van dat laatste bewust ben, heb ik dat overigens al wel beter in de hand. Ik zal je advies wat betreft het bewust inademen naar m'n derde chakra ter harte nemen. Maar of ik ooit tijdens dit leven helemaal uit mijn hoofd kom... Ach, laat ik wat compassie hebben met mezelf: tien jaar geleden wilde ik alleen maar weten waar jullie die wijsheid vandaan haalden (Hoe werkt dat? Redeneer je er niet naartoe?) en vandaag kan ik je/jullie alleen maar een groot compliment geven!

Hartelijk dank voor weer een bijzondere lezing!

Groet, Marcel

Graag gedaan Marcel. En ik kan het niet laten om jou het volgende nog mee te geven: Je kunt een groeizaadje aan iemand geven, maar het is aan die ander of zo'n zaadje vruchtbare grond vindt of niet. Je bent slim genoeg om te weten wat ik hiermee bedoel

Ik zal het in m'n oren knopen, Marjanne. Als ik het weggeef, is het niet meer van mij. Ik heb het boekje over sjamanisme maar weer eens opgespoord en zit op pag. 80. Groet!

Yessssss! Doet me goed dat je het boekje weer hebt gepakt!