Wat heb je nu werkelijk nodig?

Ik heb sommige dingen verbrand (om letterlijk een transformatie in gang te zetten op oude stukken in mezelf).

Verder discussiepuntje; waarom zou je leven van minimale spullen? Dat voelt voor mij als een uiting van het 'schaarste bewustzijn', alsof je jezelf die spullen/dingen niet mag gunnen.

Hiii Ilona,

Ik houd ook met enige (on) regelmaat opruiming..... in mijn huis en dus ook in mijn hoofd.
En ja ik heb ook veel dingen staan die een emotionele waarde hebben, tegenwoordig ga ik daar even met de salie langs als ik weer een "zwaar"gevoel heb, en dus aandrang tot opruimen.
Ik gooi in principe alleen dingen weg die echt weg kunnen. Anders geef ik het weg, (of als het geen emotionele waarde heeft en wel geld op kan leveren zet ik het op marktplaats) Niets is zo lekker als een opgeruimd huis (hoofd).

Ik moet wel zeggen dat ik van prullaria om mijn heen houd hoor, kaarsjes, foto's schilderijen, (vooral die ik zelf in een spiri bui gemaakt heb) heb dus geen jan de boeverie huis.... Ha ha ha.

Liefs duiffie

Leuke vraag, Ilona

op de een of andere manier kan ik moeilijk dingen loslaten, omdat eigenlijk overal wel iets van emotie aan zit...
Ik verzamel edelstenen, kistjes en pillendoosjes, antiek en munten
Mijn vitrine kastje is vol dus heb vorig jaar een keuze moeten maken, met als gevolg dat ik meer dan de helft in doosjes gedaan heb en naar de zolder gebracht heb...
soms ga ik even kijken op de zolder
Ik heb foto's van de spullen gemaakt en overweeg om het te gaan verkopen op marktplaats
gewoon om het los te kunnen laten
ik heb nu alleen nog maar zilver, tin en edelstenen in mijn vitrinekastje..

groetjes moonflowertje

Leuk om deze reactie's te lezen.
En ik bedoel echt niet dat ik helemaal niks meer het staan aan prullen.
Maar inderdaad verzamel je in je leven zoveel spullen, dat het van tijd tot tijd echt nodig is om sommige dingen weg te doen omdat anders de kasten uit beginnen te puilen.

Alleen tijdens een verhuizing (zoals waar ik nu opnieuw inzit...maar nu op een goede manier)...pak je alles in je handen en vraag je jezelf af of ik sommige spullen nu echt nodig heb,

Tja, en dan gaan er veel dingen weg.
Veel dingen heb ik nog van mijn vader die ruim een jaar geleden overleden is.
Ik klamde me vast aan deze spullen...het gaf me vertrouwen.
Maar nu heb ik ze niet meer nodig.
Hoe moeilijk het ook is, spullen zijn geen vervanging.
De herrineringen van mijn pa zijn sterker dan wat spullen.

Zo heb ik borden en een asbak-standaart van mijn oma.
Wat spullen van mijn vader.
Mijn vader is gecremeerd...en ik heb deze as-houder in mijn kamer staan.
Dat gaat ook niet weg.

Het opruimen van onnodige spullen geeft mij uiteindelijk een bevrijding om het verleden los te laten.
Herrineringen en foto's zijn waardevoller dan spullen.

Het is geen minimalisme....maar een bevrijding van spullen waar je jezelf aan vastklampt.
En als ik er persoonlijk bij stilstaat...is het meer dan dat ik dacht.

Tja ik denk dan... de dingen die jou vader best een tijd heeft bewaard hadden voor hem waarde... spullen die bijna geen ruimte in beslag nemen... waarom zou je die wegdoen?
Misschien kun je een soort van altaartje maken waarop je de foto en zijn as-houder een kaarsen standaard of waxinelichtjes houder iets om witte salie of wierook in te branden zonder dat daarbij de hele boel in de fik vliegt...
Kortom het is eigenlijk helemaal niet erg om de dingen die van een dierbare zijn geweest te bewaren...
Als je altijd voor ogen blijft houden dat je met niets anders dan bewustzijn in een lichaam komt en met alleen dit bewustzijn weer zal gaan...
Soms is het goed om bepaalde gewoontes van een dierbare te overdenken en begrijpen...
soms denk je er nooit aan... en sta je ineens met iets in je handen waarvan je (van je gids) nog even tekst en uitleg krijgt

tenminste dat is mijn ervaring...
Als je dan echt dingen gaat wegdoen, breng ze dan naar de plaatselijke kringloop... zodat het bij iemand komt die er misschien heel blij mee is...
Dan word er toch eerbiedig mee om gegaan...

Een maatje van me is het huis uit gezet en heeft eigenlijk mij gevraagd of ik mee wou gaan om de afscheidsbrief op te halen van zijn moeder.., hij had 2 dagen lopen zoeken naar die brief...
hij bleef telkens in allerlei herinneringen hangen en had daarbij best een hoop verdriet...
Ik ben meegegaan en ik loop naar een tafeltje toe til een stapel op en vraag: heb je hier al gekeken? ik had de stapel die ik op tilde eigenlijk een beetje raar vast zodat het onderste gedeelte zichtbaar was...
Hij keek me aan met een blik in zijn ogen die ik nergens anders ooit had gezien
bleek dat ik met het stapeltje papier wat ik vanaf een grotere stapel gepakt had (die 3 x zo hoog was)
de onderste brief die ik vast had, was de afscheidsbrief van zijn moeder!
hmmz het duurde wel ff voor ik doorhad dat ik de brief in mijn hand had, in een rare draai waardoor de onderste eigenlijk bovenop te zien was... hetgene was waar we voor kwamen
tja eigenlijk meer geluk als wijsheid...

Ook lag er een poeziealbum van zijn moeder die hij wilde laten liggen...
Ik zei hem: hoe lang zou je moeder dit album al hebben bewaard, en waarom heeft ze het bewaard? meer hoefde ik niet te zeggen...
Het was genoeg om hem in te laten zien dat het album gewoon bij zijn laptop in de tas kon en dat hij niet hoeft te sjouwen met dat boek....
Kortom... bewaren...


tja zo denk ik

maargoed... de beste herinneringen zitten inderdaad in je onderbewuste en neem je mee als herinnering in een eventueel volgend leven...
Dit mag je best koesteren

groetjes moonflowertje

Ik snap wat je bedoelt Ilona. Wat bewaren en sparen we toch allemaal? Met veel pogingen ruim ik graag kasten en zolders op. Voor mij geld het net als bij Duifje. Opruimen in huis is ook opruimen in mijn hoofd.
Dat is wel lekker voor mij om actief te doen.
Maar wat wij allemaal bewaard hebben, een paar voorbeelden. Bij het huis hadden we een nieuwe keuken moeten zetten, daar zat een onderzetten/pannenrek bij en een plastic bakje dat ik de gootsteen hoort. Ja, dat is dan nieuw en dat stop je dan maar in een doos want ik snapte niet wat ik ermee zou moeten doen. Het is nieuw en het hoort erbij. Dat ligt daar dan, dus op een bepaald moment dacht ik:" Dat is allemaal leuk en aardig dat het bakje 30 euro kostte, maar het ligt in de weg."Dus zette ik het op marktplaats en er kwam een hele blije man langs die hem voor 2 euro meenam. Zo was die blij, die gebruikte dat ding dagelijks en gaan dan blijkbaar maar kort mee. Kijk dat is dan jammer van die 28 euro, maar dat is toch al uitgegeven he. Zo ook met meer dingen. Ik heb vanalles leuke dingen weggedaan en nu past alles gelukkig weer op de zolder.
Sommige dingen bewaar je gewoon, zoals de biljartkeu van mijn Opa. Hij heeft er veel wedstrijden mee gewonnen en altijd mee gespeeld. Dat deed me wel wat, toen de rest van de familie juist dat op de berg : "naar de stort"hadden gedaan. Dus die bewaar ik.
Net als mijn tent en andere campeer spullen. Want anders kan ik niet meer op vakantie. Ook wil ik het huisje versieren met kerstmis, dus dat doe ik dan ook maar niet weg. Zo is er wel meer en daarom hebben we veel spullen...

Af en toe is het wel gewoon lekker om eens erdoorheen te gaan en te besluiten alles weg te doen wat je niet nodig hebt.
Als je je blijft vastklampen aan allerlei (veel) spullen dan kan dat in mijn ogen ook vastklampen worden en houd het je terug uit.