Sjoukje wil weten wat/wie voor haar belangrijk is

Sjoukje,

Een ding wat heel duidelijk steeds naar bovenkomt in jouw energie is het woordje ‘mijn moeder’.

Toen ik aan jouw energie vroeg wat belangrijk is om te zien op dit moment, zag ik jou zitten op een ‘wipwap’. De wipwap ging steeds naar boven en beneden, maar heel chaotisch en heel onrustig. Symbolisch zou ik dit als volgt uitleggen: de wipwap is een element van ‘speelsheid’, met aan beide kanten twee tegenpolen die in evenwicht of uit evenwicht zijn. Herken jij dit in jezelf? En als je dit verbindt met je moeder, herken je die situatie dan misschien?

Verder voel ik bij jou veel vastzittende woede en frustratie (zelfs met het plaatje ‘thunderbolt’), waarschijnlijk heb je dat als kind al vastgezet en mag je daar nog wat bewustzijn op krijgen. Kreeg jij vroeger wel alle ruimte om te mogen spelen?

Daarnaast voel ik ook wat ‘meedogeloosheid’, alsof je in dit of een vorig leven zoiets naars hebt meegemaakt dat je daar heel boos om bent en de ander ‘wel zal krijgen’ (stukje wraak).

Waar sta jij stil in jouw leven? Ik heb het gevoel dat jouw tweede chakra (onder de navel) en charka van ‘spelen, en het contact tussen jou en de ander, het punt van seksualiteit’, wat meer aandacht mag krijgen.

Welke lasten draag jij op je schouders of nog steeds in jouw systeem?

Kernwoorden: Geduld, laat je harnas los.

Ben benieuwd wat je herkent,

grtjs, l'arbe de vie

Hoi L'arbe de vie,

Dank voor je reactie.

Ik heb vroeger veel frustratie gekend met mijn moeder.

Die wip-wap zou ook het zoeken van evenwicht kunnen zijn?!?

Van die woede ben ik me niet bewust, ben juist steeds meer vanuit liefde aan het leven. Wraak herken ik niet, in ieder geval niet bewust.

Nee, ruimte om echt te spelen was er niet.

Voel me wel vaak verantwoordelijk voor veel dingen en mensen. Dat zit er al vanaf jonge leeftijd in.

Ben benieuwd of jij, of iemand anders, nog andere dingen opvangt.

Warme groet,
Sjoukje

Dankjewel voor je feedback:D

Wat voor frustraties? En als je die frustraties eens naar binnen haalt, wat zeggen die dan over jou? Frustratie/woede heeft namelijk te maken met 'eigenliefde', de dingen die je je zelf gunt en de dingen waar je jezelf de ruimte voor geeft om dat te zijn/te doen.

Aanvullend,
Ik zie ook duidelijk bij jou het beeld dat jij als het ware vanuit frustratie/woede jouw ruimte om je heen probeert te creeeren, door de mensen die te dicht op jouw huid zitten (rondom jou) van jouw lijf af te duwen. Naar mijn gevoel is dit een kindsdeel in jou dat om aandacht vraagt en dat gezien/gehoord mag worden door jouzelf. Het beeld wat ik erbij krijg is letterlijk het 'stampvoeten'.

Kun je nu je ouder bent dat 'verantwoordelijkheidsgevoel' loslaten? En de verantwoordelijkheden bij de 'ander' laten? Gewoon terugspiegelen en durven teruggeven. Je mond open trekken en zeggen 'dit is niet van mij, dump het niet bij mij, ga er zelf mee aan de slag'. Dat maakt je leven een stuk makkelijker en relaxter (spreek uit eigen ervaring hihi).

Over de wipwap weet ik niet meer te vertellen, mag je zelf gaan ontdekken;-)

Grtjs, L'arbe de vie

Hoi Sjoukje,

Ik heb ook nog maar een beetje ervaring, en zal toch eens mijn best doen.
Bij je foto krijg ik in eerste instantie een "handen af" gevoel.
'Ze' moeten niet met hun handen aan je komen. Ik kan niet zeggen of dit psychische of lichamelijk is.
Ben je zelf ook een mama? Ik kreeg een idee van een (keizer) snee in je buik.
Het kan ook zo zijn dat je je onderbuik wat minder voelt door een andere reden. Een vraag die je jezelf kan stellen. Wie ben je zonder hen? Kun je goed alleen zijn.
Anders verwoord zou het kunnen zijn dat: jouw vertrouwen in die mensen om je heen, jou een soort veiligheid geven.
Wat ik je daarop wil zeggen is, dat jij veilig bent in je leven, ook als je die ander loslaat.

Je lijkt me ook een warmbloedig persoon. Nooit koud, kan altijd een rok of vrolijk topje aan. Mooie sprekende kleuren en fleurig.

Bij de vraag, wat is belangrijk voor Sjoukje. Word ik naar beneden getrokken. Niet zoals bij aarden, maar meer een soort zekerheid of hou vast.

Je lijkt me ook iemand die zich zorgen maakt over anderen. Ik ziehet als een moeder zorgelijkheid bij je.

Welke personen zijn belangrijk.
Ik kan je geen echt antwoord op de vraag geven. Ik voel bij je dat jij iedereen om je heen wel belangrijk vind. Maar dat je je op 1 of andere manier daar ook aan vast houd. Dat het je stabiliteit geeft dat die anderen er zijn of dat je iets doet met ze.

Nou heel lastig vond ik dit. Ik hoop dat je er iets mee kan.
De telefoon ging al dus was ff de concentratie verloren geraakt.

Graag in dit topic de reacties op de lezing van dolfijntje. Ik heb het andere topic gesloten, en de reactie samengevoegd.

Hoi L 'arbe de vie,

De frustraties zaten daarin dat wij totaal niet door 1 deur konden, werd vroeger altijd gekleineerd door haar.
Nu gelukkig wel weer.
Eigenliefde is er tegenwoordig wel, maar lange tijd zeer onzeker geweest.

Verantwoordelijkheidsgevoel loslaten is nog steeds best lastig. Omdat ik veel van anderen overpak op gevoels en emotioneel niveau is de grens tussen wat van mij is en wat van die ander niet altijd helemaal duidelijk.

Als je in mijn hart zit, dan vind ik het erg lastig als jij pijn hebt, ondanks dat ik weet dat dat de levenslessen van die ander zijn.

Ik schijn wel mensen weg te duwen, in ieder geval in het verleden, maar juist degene die ik graag dicht bij me wilde hebben.

Dank weer voor je reactie,

Warme groet, Sjoukje

Hoi Novi,

Ik heb zelf geen kinderen.
Mijn buik is wel mijn zwakke plek. darmen en zo.

Wat betreft die opmerking over veiligheid zit je heel goed denk ik. Ik heb me heel erg veilig bij een persoon gevoeld. Voor het eerst in mijn leven meegemaakt, wist niet wat me overkwam.
Ik wil deze persoon graag loslaten, heb hem ook al maanden niet meer fysiek gezien. Ik weet dat als hij bij mij hoort, hij ooit toch wel weer opduikt en dat hij waarschijnlijk eerst nog wat eigen levenslessen moet gaan leren (met/bij anderen).

Maar hele dagen door krijg ik allemaal signalen (niet van hem) die naar hem verwijzen. Hierdoor is het zo'n grote uitdaging om hem los te laten. Het is nu al zover dat andere personen die dicht bij mij staan ook al die signalen door krijgen.
Dit maakt het zeer moeilijk om daadwerkelijk tot loslaten over te gaan. Snap ook niet goed meer wat loslaten nou eigenlijk is. In feite laat ik hem gewoon zijn eigen leven leven, zijn eigen pad volgen, zijn lessen leren, en waarschijnlijk heeft hij nu een andere relatie. Dat is ook allemaal goed. Dit is waarschijnlijk wat hij nu nodig heeft. Prima!

Maar uit mijn hoofd dat gaat hij eigenlijk gewoon niet. De signalen zijn er voor mij te veel om ze te kunnen negeren. Meermalen per dag en elke nieuwe dag weer.

Ik weet ook dat ik veilig ben alleen. Ben nu al maanden alleen en wil momenteel ook geen relatie. Alleen is prima. Vroeger kon ik niet goed alleen zijn (in mijn jeugd wel, maar toen ik eenmaal aan relaties was begonnen).

Warmbloedig klopt ook, maar ook toch wel vaak een lekker warm vest aan. Heerlijk.

Over dat zorgen maken over anderen schreef ik al iets in de reactie hierboven.

Mocht je op een rustiger moment meer doorkrijgen bij mijn foto, dan lees ik het graag.
Ook anderen lees ik uiteraard graag.

Warme groet, Sjoukje