opa??????????

ik weet niet of ik het bij het goede onderdeel zet. maar goed voor mij was het een wonder.

Het gebeurde in de aula waar wij de uitvaart van mijn opa bijwoonden. hij was plots klaps overleden en hier hadden we het allemaal heel moeilijk mee. hij wou het heel sober houden, en weinig poes pas. zo was hij. ik heb toch een gedichtje geschreven, waarin ik onze gevoelens geprobeert heb uit te drukken. dit gedichtje hebben mijn zusje en ik voorgedragen, in de aula. dit ging met horten en stoten tussen de tranen door. toen we klaar waren en we naar de kist waren geweest om opa te bedanken voor alles en weer naar onze plaats terug lippen, viel in een keer de graftak die wij hem hadden gegeven om. we schrokken ons dood, en stonden stijf van de schrik. maar het gaf ook een heel fijn gevoel net of hij wou laten weten dat hij er was en het waardeerde wat wij over hem hadden gezegt.


ik heb heel lang met een groot verdriet gezeten omdat hij zo plotseling wegviel. en heb veel om hem gehuild. tot op een nacht ik in bed lag ( wakker) en naast me mijn opa zag verschijnen. hij wou me ff vertellen dat het goed met hem ging en ik me geen zorgen en geen verdriet meer om hem hoefde te hebben. hij was gelukkig. sinds die tijd houdt ik me daar aan vast. en doet het minder pijn dat hij er niet meer is, omdat ik weet dat hij er altijd zal zijn.

groetjes.