Eerste herinneringen

Hallo Marije,

Gave herinnering zo jong zeg. Of je echt iets kan herinneren voor je derde jaar weet ik niet. Maar ik denk dat als dit voor jou oké aanvoelt het super mooi is.

Ik kan me wel een beetje dingen herinneren van toen ik klein was. Een hele belangrijke is dat ik voor de eerste keer het kleuterschool gebouw in ging. Wat was dat een hoog en spannend ding zeg. En daar mocht ik dan echt naar binnen. Het leven ging nou echt beginnen dacht ik, de echt buitenwereld, met anderen. Ik vond het wel eng om er binnen te gaan, niet wetende wat te verwachten. Dan ben je dus al 3,5 / 4 jaar dus ik begin me dingen te herinneren van die leeftijd af. Veel buitenspelletjes, andere kinderen en ook klaslokalen kan ik me herinneren.
Leuke dingen maar ook minder leuke dingen, zoals dat niet alle kinderen aardig en te vertrouwen waren. Goh daar snapte ik toch werkelijk niks van. Nu gelukkig wat meer levens ervaring. Maar ik vind het wel mooi hoe ik me herinner hoe ik toen over de wereld en andere mensen dacht en nu.

Heb je nog meer leuke kinder herinneringen?

Hoi Novi,

Tjonge dat is ook wel bijzonder zeg Dat je je de eerste keer naar de kleuterschool op die manier herinnert.. klinkt al heel volwassen voor een kleuter Het heeft vast veel indruk gemaakt.
Ik zie het zelf ook nog wel voor me ja Ik vond het niet zo fijn tussen alle andere kinderen haha. Ik had een knuffel mee en keek nog wat de kat uit de boom.. ik wilde niet dat mijn moeder me er zou achterlaten Maar achteraf had ik wel een heel lieve kleuterjuf. Buitenspelletjes herinner ik me ook nog goed! Ik was ook altijd met barbies/zeemeerminpoppen aan het spelen, was zelfs zo crea om mijn eigen barbiehuis te bouwen van karton, plastic en lapjes stof Later kreeg ik een 'echt' Barbiehuis, maar mijn eigen creatie was veel leuker en groter haha.

Wel leuk dat bepaalde herinneringen van vroeger nu ineens weer terugkomen. De wereld zag er inderdaad wel heel anders uit vroeger, alles maakte meer indruk Ik kon me zo verwonderen over de pracht van de natuur. Gelukkig komt dat weer een beetje terug nu.

Wat een leuk topic, Marije

Volgens mij is mijn eerste herinnering in beeld

Wat ik me kan herinneren is dat mijn moeder me wel eens tegen haar aanhield, zodat mijn hoofd over haar schouder kon kijken door het raam...
(ik denk boertje laten? )
Ik zie buiten een rood/oranje kleur waaronder een heel fel licht vandaan komt... (zonnescherm)
Ik lig later in mijn bedje, en als ik mijn ogen dicht doe, zie ik ook zo'n kleur, deze keer is het het bloed in mijn oogleden...
Ik zie gelijkenis, maar weet dat het niet het zelfde is...
Want het zonnescherm had een groene-blauwe tegen kleur
En als ik mijn ogen open doe, is het gewoon licht...

haha... beetje stom misschien, maar ik denk dat dat de eerste herinnering is ...

groetjes moonflowertje

Hihi wat leuk Moonflowertje!
Ik weet dat ook nog, dat ik tijdens visite lekker op schoot zat bij mijn vader en dat ik heel rustig werd van het gebrom van zijn stem
Ik voelde me toen heel veilig.
Jij hebt dus ook een baby-herinnering Het kan dus best... Mooi dat je je herinnert dat je je zo verwonderde om die kleuren, je was de wereld echt aan het verkennen he.
Ik zie het ook in beelden, maar niet in kleuren.. ik weet nog dat ik in een badje gedaan werd en dat ik het echt niet leuk vond omdat mijn navel zeer deed whaha

Nou mooi zeg zo'n baby herinnering. Ook met kleuren en alles. Alleen die navelpijn lijkt me niet alles.

Nou het moet veel indruk hebben gemaakt die kleuterschool.
In het begin was ik er ook wel content, dat was meer de pre-kleuterschool. Daarna kregen we een andere juf, Veronique heette ze, die was NIET aardig, dat wist ik zo goed. Ze was gewoon niet lief. Die we daarvoor hadden kan ik me niet goed herinneren, maar die was wel lief. Dat was eigenlijk mijn hele categorisering op die leeftijd.
Mensen werden ingedeeld op een schaal van lief zijn. Ik vind het zo raar maar ook bijzonder hoe ik me dat heb onthouden. Nu kijk ik er heel anders, uitgebreider tegen aan. Toen alleen maar hoe mijn 'zijn', meer niet. Geen waaromen, geen oordelen of kritiek. Wel cool, hoe makkelijk de wereld is als je jong bent.

Ik kan niet bevatten waarom die juffrouw nou minder lief was. Het had iets te maken met een bepaalde hoek van een klaslokaal waar je dan mocht spelen, je werd "ingedeeld" en er waren 3 fijne hoeken, 1 niet fijne hoek. EN 1 van die drie fijnen was een soort poppen/speelhuis. Geen idee hoe groot, in mijn herinnering is het een speciaal huis voor kinderen leuke kleuren, zachte stoffen. Een echt huis maar dan kleiner he. Daar mocht ik van haar nooit in. Jammer dat ik me dat herinner. Ook heb ik bij de juf het idee dat ze niet luisterde. Maar wetende wat ik nu weet, was het waarschijnlijk dat ze niet meevoelde. Of gewoonweg niet begreep wat ik als kleine koter wilde vertellen.

Ik kan me levendig herinneren dat we mochten kleuren en prikken en tekenen en werkjes maken. Dat vond ik leuk. Pannenkoeken bakken met kleine pannetjes op een klein fornuisje.

Dan komen er een paar herinneringen van mijn eerste beschuitje met saucies (geen idee hoe je dat schrijft), mijn beste vriendje die tegen een muur was gerent en zijn hoofd bloedde heel erg. Ik probeerde hem nog te helpen, maar kan me niet herinneren wat we nu uiteindelijk hadden gedaan. T was rond Carnaval en ook zijn verjaardag.

Leuk zeg al die herinneringen, nou ja, ik heb er nog wel meer maar kan het natuurlijk niet allemaal tiepen.